
Miasteczko Śląskie
|
|||
![]() Ratusz w Miasteczku Śląskim |
|||
|
|||
Państwo | ![]() |
||
Województwo | ![]() |
||
Powiat | ![]() |
||
Gmina | gmina miejska | ||
Aglomeracja | górnośląska | ||
Prawa miejskie | 1561-1742, 1866-1946, 1963-1975, 1994 | ||
Burmistrz | Krzysztof Nowak[1] | ||
Powierzchnia | 67,83 km² | ||
Populacja (30.06.2016) • liczba ludności • gęstość |
7 379[2] 108,8 os./km² |
||
Strefa numeracyjna |
(+48) 32 | ||
Kod pocztowy | 42-610 | ||
Tablice rejestracyjne | STA | ||
![]() |
|||
TERC (TERYT) |
2413021 | ||
SIMC | 0943902 | ||
Urząd miejski
Rynek 942-610 Miasteczko Śląskie |
|||
Strona internetowa | |||
BIP |
Miasteczko Śląskie (niem. Georgenberg[3]) – miasto w województwie śląskim, w powiecie tarnogórskim.
Według danych z 31 grudnia 2011 r. miasto miało 7510 mieszkańców[4].
Spis treści
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Miasteczko Śląskie położone jest na północnym krańcu Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego.
Miasto historycznie leży na Górnym Śląsku.
Według danych z 1 stycznia 2010 r. powierzchnia miasta wynosiła 67,83 km²[5].
Gmina łączy dzielnicę Żyglin-Żyglinek oraz sołectwa Brynica i Bibiela[6].
Sąsiednie gminy: Kalety, Tarnowskie Góry, Świerklaniec, Tworóg (na odcinku ok. 100 m)
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Piramida wieku mieszkańców Miasteczka Śląskiego w 2014 r.[2]:
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Od momentu powstania osady w I połowie XVI w. nosiła ona staropolską nazwę Żyglińskie Gory (co oznaczało ‘żyglińskie kopalnie’), której w dokumencie z 1561 r., nadający jej prawa miejskie Jerzy Fryderyk von Ansbach, ustalił niemiecką nazwę jako Georgenberg (co znaczyło 'gora, kopalnia (św.) Jerzego’). Obecna nazwa Miasteczko (czyli ‘małe miasto’) pojawia się dopiero w XIX w. W alfabetycznym spisie miejscowości z terenu Śląska wydanym w 1830 r. we Wrocławiu przez Johanna Knie miasto występuje pod polską nazwą Miasteczko oraz nazwą niemiecką Georgenberg we fragmencie „Miasteczko, polnische Benennung von Georgenberg, Kr. Beuthen”[7]. Topograficzny opis Górnego Śląska z 1865 r. notuje miejscowość we fragmencie „Georgenberg polnisch Miasteczko”[8]. Człon odróżniający Śląskie dodano do nazwy Miasteczko w 1963 r.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Początki osady sięgają początku XVI w. i odkryciu w okolicy złóż rud i kruszców. Powstałą osadę zwano Żyglińskimi Gorami. W 1561 r. ówczesny właściciel ziemi bytomskiej – Jerzy Fryderyk von Ansbach nadał nowej osadzie prawa miejskie, pieczęć oraz herb z wizerunkiem św. Jerzego zabijającego smoka. Osada odtąd nazywała się Georgenberg. Jej rozwój związany był z wydobywaniem rud srebra i ołowiu[potrzebny przypis].
W plebiscycie na Górnym Śląsku przeprowadzonym 20 marca 1921 r. w miejscowości większość osób głosowała za przyłączeniem do Polski. Za Polską oddano 666 głosów (56%), za Niemcami zaś 524 głosy (44%). W 1922 r. Miasteczko włączono do Polski[9].
W 1945 r. Miasteczko utraciło prawa miejskie, aż do 1963 r. Już po dwunastu latach, w wyniku reformy administracyjnej z 1 czerwca 1975 r., stało się dzielnicą Tarnowskich Gór. Po wielu staraniach odzyskało prawa miejskie 30 grudnia 1994 r.[10] W 1968 r. rozpoczęła pracę huta cynku i ołowiu w Miasteczku Śląskim.
W latach 1945–1954 siedziba wiejskiej gminy Miasteczko Śląskie.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- Drewniany kościół św. Jerzego i Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny z dzwonnicą z 1666 r., usytuowany przy ul. Dworcowej 2 położony na szlaku architektury drewnianej województwa śląskiego
- Układ urbanistyczny starej zabudowy Miasteczka
- Kaplica św. Marka w Żyglinie (XVIII w.)
- Spichlerz dworski z 1795 r. (odnowiony w 1965 r.)
- Stary cmentarz żydowski (XIX w.)
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Przez miasto przebiega trasa rowerowa oraz szlaki turystyczne:
Przy rynku umiejscowione są m.in. zabytkowy kościół Wniebowzięcia NMP i św. Jerzego w Miasteczku Śląskim oraz ratusz. Na terenie miasta znajduje się kompleks boisk Orlik oraz hala sportowa przy ul. Sportowej 1.
Kolej wąskotorowa[edytuj | edytuj kod]
Od 1990 r. wprowadzono przewozy pasażerskie – turystyczne na odcinku Bytom – Miasteczko Śląskie, a na pozostałych odcinkach przewozy osobowe specjalne. Górnośląskie Koleje Wąskotorowe umożliwiają skorzystanie z przejazdów koleją o prześwicie 785 mm, która w 2003 r. skończyła 150 lat swego istnienia.
Zalew Nakło-Chechło[edytuj | edytuj kod]
Zbiornik wodny położony na terytorium gminy Świerklaniec koło Miasteczka Śląskiego, w powiecie tarnogórskim, w województwie śląskim. Jezioro pełni funkcje rekreacyjne. Wokół zalewu znajdują się liczne ośrodki wypoczynkowe i kempingi, wypożyczalnie kajaków, łodzi, rowerów wodnych, trasy spacerowe. Jezioro charakteryzuje się ładnymi, piaszczystymi plażami.
Transport[edytuj | edytuj kod]
Transport drogowy[edytuj | edytuj kod]
Przez teren miasta przebiegają dwie drogi wojewódzkie:
- droga wojewódzka nr 912 Świerklaniec – Miasteczko Śląskie, łącznik Żyglina z DK 78
- droga wojewódzka nr 908 Tarnowskie Góry – Częstochowa
Kolej[edytuj | edytuj kod]
Z Miasteczka Śląskiego można dostać się do Katowic, Lublińca i Wielunia, ponieważ leży na trasie kolejowej Lubliniec – Katowice. Miasteczko posiada stację kolejową, na której zatrzymują się pociągi osobowe. W granicach miasta zaczyna się jeden z największych węzłów kolejowych w Europie – stacja rozrządowa „Miasteczko Śląskie” ciągnąca się od stacji kolejowej w Miasteczku Śl. do stacji w Tarnowskich Górach.
Kultura[edytuj | edytuj kod]
Instytucje[edytuj | edytuj kod]
- Miejski Ośrodek Kultury
- Stowarzyszenie Kulturalne Grupa Poetycka „Nieregularni”
- Biblioteka Miejska
- Stowarzyszenie „Góra Jerzego” w Miasteczku Śląskim
Muzyka[edytuj | edytuj kod]
- zespół heavymetalowy „CODA”
- Chór mieszany „Sienkiewicz”
- Chór męski „Piast”
- Reprezentacyjna Orkiestra Gminy Miasteczko Śląskie
- Orkiestra dęta dzielnicy Żyglin-Żyglinek
- Zespół folklorystyczny „Brynica”
- Zespół wokalny „Groszki”
Folklor[edytuj | edytuj kod]
- obrzęd w Brynicy: Marzaniok – Goik
Edukacja[edytuj | edytuj kod]
- Szkoła Podstawowa
- Gimnazjum
- Przedszkole
Religia[edytuj | edytuj kod]
Kościół katolicki[edytuj | edytuj kod]
Trzy parafie:
- parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
- parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny
- parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła
Samorząd[edytuj | edytuj kod]

Burmistrz Miasta[edytuj | edytuj kod]
- do 2006 – Stanisław Wieczorek
- 2006-2010 – Bronisław Drozdz
- od 2010 Krzysztof Nowak
Gospodarka[edytuj | edytuj kod]
Ta sekcja od 2011-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać (wiarygodne) źródła, najlepiej w formie dokładnych przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w sekcji mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji. |
Przemysł[edytuj | edytuj kod]
Największym zakładem przemysłowym jest Huta Cynku w Miasteczku Śląskim nowoczesny zakład metalurgiczny, którego budowę podjęto w oparciu o licencję angielskiej firmy Imperial Smelting Processes z Bristolu. Proces przerobu prowadzony jest metodą pieca szybowego umożliwiającą uzyskanie cynku i ołowiu w jednym ciągu technologicznym. W skład ciągu technologicznego wchodzą: Wydział Spiekalni i Kwasu Siarkowego, Wydział Pieca Szybowego i Wydział Rafinerii Ołowiu. Huta Cynku „Miasteczko Śląskie” była w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX w. jednym z poważniejszych źródeł emisji zanieczyszczeń do atmosfery w północnej części województwa katowickiego.
Podjęty na początku lat dziewięćdziesiątych XX w. program proekologiczny zakładał likwidację najbardziej wyeksploatowanych wydziałów, budowę nowych urządzeń odpylających i modernizację starych. Doprowadziło to do obniżenia emisji metali ciężkich przy jednoczesnym wzroście produkcji. Obecnie poziom emisji kadmu i ołowiu nie przekracza dopuszczalnych norm, a nowo wybudowany Wydział Rafinacji Cynku produkuje cynk najwyższej jakości. Obecne działania proekologiczne dotyczą ochrony powierzchni ziemi i gospodarki odpadami.
Przemiany gospodarcze[edytuj | edytuj kod]
Od XVI w. Miasteczko Śląskie było terenem rozwijającego się górnictwa kruszcowego oraz rud żelaza. W 1562 roku miasto otrzymało przywileje wolnego miasta górniczego, a górnikom tu zatrudnionym przyznano „ordunek górniczy”. Przez wieki różne były losy gospodarcze miasta, zależne przede wszystkim od górnictwa rud. Ostatecznie eksploatację zakończono 17 czerwca 1917 roku. Tego dnia zalano kopalnię w Pasiekach.
W 1963 r. rozpoczęto budowę huty cynku. Wybudowano osiedle dla 2500 mieszkańców, nową szkołę, przedszkole, nowoczesny ośrodek zdrowia oraz sieć obiektów usługowych. Do końca lat siedemdziesiątych XX w. hutę rozbudowywano, ale jej szkodliwe oddziaływanie na środowisko spowodowało nałożenie strefy ochronnej na dużym obszarze Miasteczka Śląskiego, Żyglina i Żyglinka, powodując zastój w rozwoju gospodarczym. Dopiero przemiany społeczno-gospodarcze na początku lat 90. XX w. spowodowały warunki do rozwoju przedsiębiorczości na terenie gminy.
Huta Cynku zlikwidowała najbardziej uciążliwe wydziały i zintensyfikowała produkcję, wprowadzając nowoczesne procesy technologiczne, eliminując w ten sposób prawie całkowicie swoje szkodliwe oddziaływanie. Na terenie zlikwidowanego zaplecza huty powstało kilka firm. Na terenie gminy powstało także kilkaset firm usługowych i handlowych, a ich ilość stale wzrasta.
Ekologia[edytuj | edytuj kod]

Inne[edytuj | edytuj kod]
Gazyfikacja gminy obejmuje 90%, a we wszystkich obiektach komunalnych wymieniono kotłownie gazowe. Zlikwidowano kotłownie 5 MW na osiedlu mieszkaniowym, zakupując ciepło poprzez ciepłociąg z huty cynku, gdzie w dużej mierze jest wykorzystywane ciepło odpadowe w kotłowni zakładowej[potrzebny przypis].
We współpracy z firmą Philips wymieniono całe oświetlenie uliczne na energooszczędne, co dało ponad 50% zmniejszenia zużycia energii elektrycznej poprawiając równocześnie stan oświetlenia ulic. Największym zadaniem, które rozpoczęto w 1999 roku, to kanalizacja gminy i pełne wykorzystanie niedociążonej oczyszczalni ścieków. W 1995 r. dostęp do kanalizacji miało 30% mieszkańców, głównie na osiedlu, obecnie prawie 60%, a w samym Miasteczku 90%. Należy też podkreślić ogromne osiągnięcia Huty Cynku „Miasteczko Śląskie” w tej dziedzinie. Przy ponad dwukrotnym wzroście produkcji ilość zanieczyszczeń emitowanych do atmosfery spadła kilkanaście razy i nie przekracza dopuszczalnych norm od kilku lat.
Działania proekologiczne huty zostały uznane certyfikatami i nagrodami:
- Zakład Czystszej Produkcji,
- ISO 9001 i 9002,
- Nagroda Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Katowicach,
- Nagroda Ministra Środowiska dla dyrektora Romana Utrackiego za działania na rzecz ochrony środowiska.
Wprowadzony przez hutę program naprawczy zaowocował skreśleniem jej z listy osiemdziesięciu największych trucicieli w Polsce. Huta jest jednym z dwóch zakładów, które po skreśleniu nie wróciły na listę.
Kluby i obiekty sportowe[edytuj | edytuj kod]
- Hutniczy Klub Sportowy Piłki Nożnej Odra Miasteczko Śląskie
- Rok założenia: 1922[potrzebny przypis]
- Barwy:pomarańczowo-czarne
- Ludowy Klub Sportowy LKS Żyglin
- Rok założenia: 1983[potrzebny przypis]
- Barwy: niebiesko-białe
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wyniki wyborów 2010 na terenie Miasteczka Śląskiego.
- ↑ a b http://www.polskawliczbach.pl/Miasteczko_Slaskie, w oparciu o dane GUS.
- ↑ http://www.verwaltungsgeschichte.de/sch_tarnowitz.html.
- ↑ Ludność w gminach według stanu w dniu 31.12.2011 r. bilans opracowany w oparciu o wyniki NSP’ 2011. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2012-08-13.
- ↑ Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2013 r.. „Powierzchnia i Ludność w Przekroju Terytorialnym”, 2013-07-26. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny. ISSN 1505-5507.
- ↑ Organy (pol.). UM w Małym Miasteczku. [dostęp 2008-12-19].
- ↑ Johann Knie 1830 ↓, s. 138,469.
- ↑ Felix Triest 1865 ↓, s. 293.
- ↑ Mapa obszaru plebiscytowego zawierająca wyniki głosowania w poszczególnych miejscowościach.
- ↑ Dz.U. z 1994 r. Nr 132, poz. 671.
- ↑ Atlas województwa śląskiego. Część 2: okręg katowicki. Katowice: PKG Katowice, 2008. ISBN 978-87953-27-X.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Johann Knie: Alpabetisch, Statistisch, Topographische Uebersicht aller Dorfer, Flecken, Stadt und andern Orte der Konigl. Preus. Provinz Schliesen... Breslau: Barth und Comp., 1830.
- Felix Triest: Topographisches handbuch von Oberschliesen. Breslau: Verlag von Wilh. Gottl. Korn, 1865.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Miasteczko w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. VI: Malczyce – Netreba. Warszawa 1885.
|
|
|
|