Jożef Sabo

Jożef Sabo
Йожеф Сабо
	; Jożef Sabo (2014)
Pełne imię i nazwisko	Jożef Jożefowycz Sabo
Data i miejsce urodzenia	29 lutego 1940 ; Użhorod
Wzrost	175 cm
Pozycja	pomocnik/obrońca
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
1977	Zoria Ługańsk
1978	SKA Kijów
1978–1979	Dnipro Dniepropietrowsk
1993–1997	Dynamo Kijów
1994	Ukraina
1996–1999	Ukraina
2004–2005	Dynamo Kijów
2007	Dynamo Kijów
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;
Dorobek medalowy
	Igrzyska olimpijskie
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jożef Jożefowycz Sabo, ukr. Йожеф Йожефович Сабо, węg. József Szabó (ur. 29 lutego 1940 w Użhorodzie) – ukraiński piłkarz pochodzenia węgierskiego, grający na pozycji pomocnika lub środkowego obrońcy, reprezentant ZSRR, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Pierwszy trener Zołtan Djorfi. Karierę piłkarza rozpoczynał w prowincjonalnym amatorskim klubie Chimik Kałusz. Kolejne dwa lata spędził w drużynie Spartaka Użhorod, kiedy to w 1959 stał się zawodnikiem słynnego Dynama Kijów^[1]. Z klubem tym zdobywał najwięcej sukcesów. Po dziesięciu latach gry w Kijowie przeniósł się do Zori Ługańsk. W 1971 wyjechał do Moskwy, aby reprezentować barwy tamtejszego Dynama. Z klubem z Moskwy nie odniósł żadnych sukcesów na niwie krajowej, jednak w 1972 Dynamo grało w finale Pucharu Zdobywców Pucharów (przegranym 2:3 z Rangers), a Sabo był kapitanem moskiewskiej ekipy. W tym klubie zakończył piłkarską karierę^[2].

Kariera reprezentacyjna

3 października 1965 zadebiutował w reprezentacji Związku Radzieckiego w spotkaniu towarzyskim z Grecją wygranym 4:1. W sbornej Sabo zagrał 40 razy, strzelił 5 goli. Był w składzie ekipy ZSRR na mistrzostwach świata w 1962 (ćwierćfinał) i 1966 (IV miejsce). Ponadto występował w olimpijskiej reprezentacji Związku Radzieckiego, w składzie której zdobył brązowy medal na olimpiadzie w Monachium 1972.

Kariera trenerska

Pod koniec lat 70. Sabo prowadził Zorię Ługańsk, SKA Kijów oraz Dnipro Dniepropietrowsk, jednak z żadnym z tych klubów nie osiągnął nic szczególnego. Niedługo po uzyskaniu przez Ukrainę niepodległości i utworzeniu Wyszczej Lihi objął funkcję trenera Dynama Kijów, z trzykrotnie zdobywał mistrzostwo Ukrainy i dwa razy puchar Ukrainy. Prowadził również przez 3 eliminacje reprezentację Ukrainy. Od 2000 pełnił także funkcję wiceprezydenta Dynama Kijów. W 2009 wykonywał funkcję zastępcy kierownika Komitetu narodowych reprezentacji Ukrainy^[3].

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy klubowe

finalista Pucharu Zdobywców Pucharów: 1972
mistrz ZSRR: 1961, 1966, 1967, 1968
wicemistrz ZSRR: 1960, 1965, 1969
zdobywca Pucharu ZSRR: 1964, 1966

Sukcesy reprezentacyjne

IV miejsce mistrzostw świata: 1966
brązowy medalista igrzysk olimpijskich w Monachium: 1972

Sukcesy trenerskie

mistrz Ukrainy: 1994, 1995, 1996, 1997
zdobywca Pucharu Ukrainy: 1996, 2005

Sukcesy indywidualne

został wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR – 5 razy (2 razy jako nr 1).

Odznaczenia

Przypisy

Linki zewnętrzne

Jożef Sabo w bazie RusTeam (ros.)
Profil na PlayerHistory (ang.)
Jożef Sabo w bazie Kopanyi-myach.info (ukr. • ang. • ros.)
Sylwetka zawodnika na rusteam.permian.ru (ros.)
Jożef Sabo w bazie UEFA (ang.)
Jożef Sabo w bazie National Football Teams (ang.)

[1] Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

[2] Спорт-Тайм » ФСК Говерла – goverla.org.ua.

[3] Йожеф Йожефович Сабо – боец-футболист и мудрец-наставник.

[4] UA-Футбол. 50 лет победы. Йожеф Сабо: „Наша задача – попытаться сохранить преемственность поколений!”.

[5] Про відзначення нагородами України працівників фізичної культури і спорту | від 15 жовтня 1999 року N 1338/99.

[6] УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 795/2004 – Офіційне представництво Президента України. president.gov.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-09)]..

[7] УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 1096/2011. president.gov.ua, 1 grudnia 2011. (ukr.).

[t-8] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j tymczasowo

[t-9] tymczasowo

[t-10] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f tymczasowo

[t-11] tymczasowo

[t-12] tymczasowo

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[A]

[A]

[A]

[A]

[A]