Kaplica Świętego Ducha w Trzebiatowie

Kaplica Świętego Ducha
	200 z dnia 1.02.1957
	kaplica parafialna
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Miejscowość	Trzebiatów
Adres	ul. Wojska Polskiego 44
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny
Diecezja	wrocławsko-szczecińska
Wezwanie	Świętego Ducha
Wspomnienie liturgiczne	Pięćdziesiątnica (50. dzień po Passze)
Historia
Data zakończenia budowy	XIII w.
Aktualne przeznaczenie	czynna świątynia prawosławna
Poprzednie wyznanie	katolickie (do 1534);; luterańskie (1534–XVIII w.)
Dane świątyni
Styl	gotyk ceglany
Świątynia; • materiał bud.; • wysokość; • długość	; • cegła; 9 m; 17 m
	Położenie na mapie Trzebiatowa Kaplica Świętego Ducha
	Położenie na mapie Polski Kaplica Świętego Ducha
	Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Kaplica Świętego Ducha
	Położenie na mapie powiatu gryfickiego Kaplica Świętego Ducha
	Położenie na mapie gminy Trzebiatów Kaplica Świętego Ducha
	54°03′40,2″N 15°15′53,5″E/54,061167 15,264861
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kaplica pod wezwaniem Świętego Ducha (niem. Heiligegeistkapelle, łac. Domus seu ecclesia Sancti Spiritus) – prawosławna kaplica parafialna w Trzebiatowie. Należy do dekanatu Szczecin diecezji wrocławsko-szczecińskiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.

Jedna z trzech zachowanych w Trzebiatowie gotyckich kaplic szpitalnych, w 1534 miejsce obrad sejmu trzebiatowskiego, na którym zadecydowano o utworzeniu Pomorskiego Kościoła Ewangelickiego. Od 1956 świątynia prawosławna^[1].

Zbudowana w XIII, przebudowana w XV wieku. Północno-zachodni szczyt kaplicy zdobiony blendami wzorowanymi na stargardzkiej kolegiacie mariackiej^[2]. Wchodziła w skład obiektów szpitalno-opiekuńczych ufundowanych przez radę miejską Trzebiatowa. W 1534 w kaplicy odbył się sejm stanów Pomorza, na którym książęta Gryfici narzucili swoim poddanym protestantyzm jako religię państwową. Od XVIII w. kaplica była magazynem, a później remizą strażacką. Na początku XX w. przeznaczona została na aulę szkoły żeńskiej, której zabudowania sąsiadowały ze świątynią. Po II wojnie światowej oddana na potrzeby wiernych prawosławnych (1956). Wewnątrz, na pseudosklepieniu, ścianach i balustradzie empory organowej zachowały się polichromie. Długość kaplicy wynosi 17 m, a wysokość 9 m^[3].

Kaplica została wpisana do rejestru zabytków 1 lutego 1957 pod nr 200^[4].

Wnętrze kaplicy Świętego Ducha w Trzebiatowie

Widok ogólny

Polichromie na ścianach i pseudosklepieniu

Polichromie na emporze organowej

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ PiotrP. Skurzyński PiotrP., Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 164, ISBN 978-83-7495-133-3 .
↑ Trzebiatów – kaplica św. Ducha. architektura.pomorze.pl. [dostęp 2009-12-10].
↑ Trzebiatów. Przewodnik historyczny, red. tekstu Krzysztof Kubacki, Szczecin, ZART, ISBN 978-83-87978-88-4.
↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 .

[pomorze2-1] PiotrP. Skurzyński PiotrP., Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 164, ISBN 978-83-7495-133-3 .

[2] Trzebiatów – kaplica św. Ducha. architektura.pomorze.pl. [dostęp 2009-12-10].

[3] Trzebiatów. Przewodnik historyczny, red. tekstu Krzysztof Kubacki, Szczecin, ZART, ISBN 978-83-87978-88-4.

[4] Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 .

[1]

[2]

[3]

[4]