Przejdź do zawartości

Ober-Ost (obszar)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Obszar Głównodowodzącego Wschodu
Gebiet des Oberbefehlshabers Ost
terytorium okupowane
1915–1919
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Cesarstwo Niemieckie

Siedziba

Królewiec
(kwatera główna)

Zarządzający

Leopold Bawarski

Powierzchnia

108 808 km²[1]

Populacja (1916)
• liczba ludności


2 909 935[1]

• gęstość

27 os./km²[1]

Języki urzędowe

niemiecki

Położenie na mapie
Położenie na mapie

Obszar Głównodowodzącego Wschodu (niem. Gebiet des Oberbefehlshabers Ost) – wydzielona część terytorium Imperium Rosyjskiego, okupowanego przez Cesarstwo Niemieckie od 1915 roku, planowana do oderwania od Rosji[2][3].

Utworzenie

[edytuj | edytuj kod]

Po pokonaniu Armii Imperium Rosyjskiego w 1915 r. armia niemiecka opanowała obszar dzisiejsze Litwy, Łotwy do linii Dźwiny, wschodnią część Królestwa Polskiego, oraz zachodnie części Ukrainy i Białorusi. Na ziemiach sąsiadujących z Prusami Wschodnimi utworzono sześć okręgów administracyjnych, składające się na obszar Ober-Ost, tj.:

Następnie okręgi były łączone, tak iż w 1917 r. istniały już tylko okręgi: Kurlandia, Białystok-Grodno i Litwa.

Oderwanie powyższego obszaru od Rosji zostało usankcjonowane w traktacie pokojowym pomiędzy państwami centralnymi a Rosją z dnia 3 marca 1918 r., który uprawomocnił się 29 marca tego roku.

Polityka wobec mieszkańców

[edytuj | edytuj kod]

Szkolnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Władze Ober-Ost wprowadziły zasadę równouprawnienia mieszkańców pod względem edukacji we własnym języku narodowym. Umożliwiło to zakładanie szkół prowadzących naukę w językach polskim, litewskim i białoruskim[2].

Polityka specjalna

[edytuj | edytuj kod]

W przeciwieństwie do realizowanej na terenie Królestwa Polskiego polityki 5 listopada, w celu zneutralizowania wpływów polskich na terenie Ober-Ost, władze niemieckie faworyzowały nacjonalistów litewskich oraz utrudniały polską działalność polityczną. Wyrazem tego było m.in. uznanie 23 marca 1918 roku przez Niemcy niepodległości Królestwa Litwy, ze stolicą w Wilnie[4], oraz wspieranie powstającej Republiki Litewskiej[2].

Likwidacja

[edytuj | edytuj kod]

Od 11 listopada 1918 r. podstawą do przebywania wojsk niemieckich na terenach należących przed wojną do Rosji, tj. m.in. w Królestwie Polskim, jak również na obszarze Ober-Ost, był punkt 12 rozejmu pomiędzy Ententą a Niemcami[5]. Zgodnie z postanowieniami rozejmu o czasie wycofaniu wojsk niemieckich miała zdecydować Ententa, biorąc pod uwagę sytuację wewnętrzną powyższych terytoriów.

Po podpisaniu zawieszenia broni pomiędzy Niemcami a Ententą, rząd bolszewickiej Rosji uznał traktat brzeski za nieobowiązujący. Proces likwidacji niemieckiej okupacji na wschodzie, w tym Ober-Ostu, przebiegał w faktycznym porozumieniu pomiędzy wojskami niemieckimi a bolszewikami, i odbywał się równocześnie z marszem Armii Czerwonej na zachód, np. 5 stycznia 1919 roku bolszewicy zajęli Wilno. Na podstawie zawartej w Białymstoku umowy Wojsko Polskie zostało dopuszczone na terytorium Ober-Ost przez Niemców dopiero 9 lutego 1919 roku.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Herbert Becker: Das Baltikum (Kurland, Livland, Estland, Litauen) und die Friedensverhandlungen in Brest-Litowsk 1917/18. [dostęp 2013-08-18]. (niem.).
  2. a b c Joanna Gierowska-Kałłaur, Zarząd Cywilny Ziem Wschodnich, W-wa: Neriton, 2003.
  3. Jerzy Turonek, Białoruś pod okupacją niemiecką, W-wa: Książka i Wiedza, 1993, ISBN 83-05-12611-0.
  4. Informacja w dziale nieurzędowym Monitora Polskiego Nr 32 z 25 marca 1918 r.
  5. Tekst rozejmu pomiędzy Ententą a Niemcami (ang.) (Wikisource)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Das Land Ober Ost, Stuttgart-Berlin 1917.
  • Jan Dąbrowski, Wielka Wojna 1914–1918, W-wa: Trzaska, Evert i Michalski, 1937.
  • Aleksy Deruga, Polityka wschodnia Polski wobec ziem Litwy, Białorusi i Ukrainy (1918–1919), W-wa: Książka i Wiedza, 1969.