Przejdź do zawartości

Paweł Małaszyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paweł Małaszyński
Ilustracja
Paweł Małaszyński (2017)
Data i miejsce urodzenia

26 czerwca 1976
Szczecinek

Zawód

aktor, wokalista, muzyk, konferansjer

Współmałżonek

Joanna Chitruszko
(od 2002)

Lata aktywności

od 2001

Zespół artystyczny
Teatr Kwadrat w Warszawie
(od 2003)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Paweł Małaszyński (ur. 26 czerwca 1976 w Szczecinku) – polski aktor teatralny, telewizyjny i filmowy, wokalista, muzyk i konferansjer. Wystąpił w filmach takich jak Katyń (2007) i Skrzydlate świnie (2010), Jack Strong (2013), Facet (nie)potrzebny od zaraz (2014) i Listy do M. 2 (2017), a także w serialach: Oficer (2004), Magda M. (2005–2007), Oficerowie (2006), Twarzą w twarz (2007–2008), Czas honoru (2010), Belle Epoque (2017), Przyjaciółki (2020) oraz Usta usta (2020).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Szczecinku[1] w rodzinie z silnymi, wojskowymi tradycjami[2]. Jego oj­ciec Mirosław był zawodowym żołnierzem[3]. Jego siostra Katarzyna podjęła pracę w straży granicznej[4]. Mieszkał w Koszalinie. W 1982, kiedy miał sześć lat wraz z rodziną przeprowadził się na Podlasie[5] do Białegostoku, na osiedle Słoneczny Stok[6]. By­ł niesfornym dzie­c­kiem, a jego ulu­bio­ny­mi za­ba­wa­mi by­ło wy­bi­ja­nie szyb i ekspery­men­ty z ogniem[3].

Uczęszczał do białostockiej Szkoły Podstawowej nr 36, gdzie często kończył lekcje około godz. 20[6]. Jako nastolatek związał się ze słynnym białostockim klubem filmowym „Projektor”[2]. Ukończył białostockie V Liceum Ogólnokształcącego im. Jana III Sobieskiego. Przez pół ro­ku stu­dio­wa­ł pra­wo na Uniwersytecie w Białymstoku[2], zanim uznał, że jego prawdziwym powołaniem jest aktorstwo. W latach 1997–1998 uczył się w krakowskim, policealnym studium aktorskim L’Art studiO[2]. Dopiero za trzecim razem dostał się do wrocławskiej filii PWST w Krakowie, którą ukończył w 2002[6].

Kariera sceniczna

[edytuj | edytuj kod]

W trakcie studiów aktorskich zagrał postać Jakuba Szalimowa w sztuce Maksyma Gorkiego Letnicy (2001) w reżyserii Bożeny Baranowskiej i Fisberto w przedstawieniu Calderóna Księżniczka na opak wywrócona (2002) w reż. Remigiusza Brzyka.

Po ukończeniu PWST w warszawskim Teatrze Kwadrat otrzymał propozycję zastępstwa za Andrzeja Nejmana[2] w Szalonych nożyczkach Paula Pörtnera jako policjant Michał Tomasiak, Nie teraz kochanie Raya Cooneya i Johna Chapmana jako pan Lawson i Wszystko w rodzinie Raya Cooneya jako Leslie w reżyserii Marcina Sławińskiego. W styczniu 2003 dostał etat i 28 czerwca 2003 oficjalnie zadebiutował podwójną rolą Trufaldina i Arlekina w Słudze dwóch panów Carla Goldoniego w reż. Waldemara Matuszewskiego. Wystąpił w Teatrze Telewizji w przedstawieniach: Pamiętnik z powstania warszawskiego (2004) jako Swen i Tajny agent (2005). W Teatrze Kwadrat wystąpił potem w Oślich latach (2005) Michaela Frayna w reż. Marcina Sławińskiego jako William R.Taylor, Perfect Day (2007) Liz Lochhead w reż. Andrzeja Rozhina jako Graham Steel Jimmy oraz Przyjaznych duszach (2008) Pam Valentine w reż. Marcina Sławińskiego w roli Simona Willisa.

Po roli młodego, samotnego geja, mieszkającego przez ścianę ze starszą, także samotną słuchaczką Radia Maryja (Ewa Kasprzyk) w inscenizacji Berek, czyli upiór w moherze (2008) autorstwa Marcina Szczygielskiego w reż. Andrzeja Rozhina, na łamach miesięcznika „Teatr” krytyk teatralny Janusz Majcherek napisał: Tę cienką literaturę ratują aktorzy. Oczywiście, oni też zostali przez autora skazani na schemat. Obie postaci, dewotka i gej, składają się w stu procentach ze stereotypów, jednak zarówno Kasprzyk, jak i Małaszyński budują role, w których cech stereotypowych nie próbują uwiarygodnić psychologicznie czy obyczajowo – raczej starają się uczynić z nich formę, z lekka przerysowaną, lecz nie karykaturalną[7].

W teatralnej wersji komedii Kiedy Harry poznał Sally (2010) Nory Ephron w reż. Andrzeja Rozhina zagrał tytułowego Harry’ego Burnsa obok Marty Żmudy Trzebiatowskiej jako Sally Albright. Wystąpił też w Ślubie doskonałym (2012) Robina Hawdona w reż. Marcina Sławińskiego jako Bill, Medium (2015) Noëla Cowarda w reż. Andrzeja Nejmana jako Witold, Kłamstewkach (2016) Joe DiPietro w reż. Pawła Wawrzeckiego w roli Billy’ego, Trzech sypialniach (2017) Alana Ayckbourna w reż. Andrzeja Nejmana jako Olaf oraz Tydzień, nie dłużej... (2018) Clementa Michela w reż. Marcina Sławińskiego w roli Marca.

Kariera ekranowa

[edytuj | edytuj kod]

Jeszcze podczas studiów wziął udział w ok. trzydziestu castingach[2]. Pojawił się w filmie sensacyjnym Janusza Kijowskiego Kameleon (2001) jako ćpun i dramacie wojennym Romana Polańskiego Pianista (2002)[8] jako mężczyzna w getcie. Trafił też na mały ekran występując gościnnie w serialu Wiedźmin (2002), reżyserowanych przez Macieja Dejczera odcinkach Na dobre i na złe (2002) i M jak miłość (2003). Po roli Damiana Przeździeckiego w dramacie Michała Kwiecińskiego Biała sukienka (2003) z cyklu Święta polskie, w publikacjach „Elle” i „Filmu” recenzenci pisali, że „będzie o Małaszyńskim głośno”[2].

Maciej Dejczer zaprosił Małaszyńskiego na casting do powstającego wówczas serialu TVP Oficer, gdzie startował do głównej roli – Kruszona, lecz ostatecznie w 2004 przyjął rolę cynicznego i inteligentnego przestępcy – Granda[2]. Popularność wśród telewidzów zdobył jako szarmancki prawnik – Piotr Korzecki w serialu Magda M. (2005–2007) u boku Joanny Brodzik. Serial zadebiutował na antenie we wrześniu 2005 i przyniósł nagrodę „Viva Najpiękniejszy” 2005, przyznawaną przez czasopismo „Viva”. Małaszyński wziął udział w kontynuacjach Magdy M. i Oficerowie (2006). W latach 2007–2008 zwyciężył w plebiscycie Telekamery w kategorii „Najlepszy aktor”. W rodzinnym Białymstoku ogłoszono go honorowym ambasadorem miasta[2].

W 2007 zadebiutował na kinowym ekranie rolą Marcina Kruka w Świadku koronnym, użyczył głosu żółwiowi Leonardo w kinowej wersji Wojownicze Żółwie Ninja, wystąpił w serialu Tajemnica twierdzy szyfrów oraz rozpoczął współpracę z Patrykiem Vegą i Magdą Walach na planie serialu Twarzą w twarz (2007–2008). W nominowanym do Oscara Katyniu (2007) Andrzeja Wajdy zagrał porucznika pilota Piotra Baszkowskiego. Wystąpił także w miniserialu parodiującym Magda M. 20 lat później (2007). W 2008 został laureatem Super Telekamery TeleTygodnia. Słowacka reżyserka Mariana Čengel-Solčanská zaangażowała go do roli Martina w dramacie Latający mnich i tajemnica Da Vinci (2008).

W 2010 powrócił na ekran w roli Karolka w Ciachu Patyka Vegi, Oskara w Skrzydlatych Świniach Anny Kazejak-Dawid i Tadeusza, agenta niemieckiego wywiadu ulokowanego przez Niemców w oddziale AK w Czasie honoru[9]. Za rolę Maxa w komedii kryminalnej Cezarego Pazury Weekend (2010) otrzymał antynagrodę Węża w kategorii „Aktor”[10].

W 2010 ukazała się książka Dariusza Domańskiego pt. Paweł Małaszyński. Aktorzy XXI wieku[11]. W styczniu 2011 Małaszyński odebrał dożywotni bilet do kina „Helios” w Białymstoku, a sali nr 7 nadano jego imię[11]. W 2012 wystąpił w dwóch serialach – TVN Lekarze i Canal+ Misja Afganistan jako ppor. Paweł „Konasz” Konaszewicz oraz dreszczowcu Eugeniusz Korina Sęp. Po występie w i komedii Listy do M. 2 (2015), przyjął rolę Jana Edigeya-Koryckiego w serialu Belle Epoque (2017). W latach 2020–2021 wcielał się w rolę Artura Morawskiego w serialu Przyjaciółki oraz Dominika w serialu Usta usta. Od 2022 gra rolę Janusza w serialu Stulecie Winnych.

Kariera muzyczna

[edytuj | edytuj kod]
Paweł Małaszyński
ilustracja
Miejsce urodzenia

Szczecinek

Instrumenty

gitara akustyczna

Gatunki

rock, pop

Aktywność

od 2010

Wydawnictwo

Metal Mind Productions

Współpracownicy
Wojciech Napora
Radosław Jasiński
Adam Galewski
Zespoły
Cochice
Cytaty w Wikicytatach

Od 1997 występował w zespole Apogeum. W 2004 w Białymstoku założył zespół Cochise, w którym jest wokalistą, jak i autorem tekstów. Wspólnie z zespołem nagrał trzy płyty, w tym dwa albumy studyjne oraz jeden minialbum.

Cochise zdobyli wyróżnienie na koncercie Rockfest 2005 oraz nagrali pierwsze demo 9 oraz krążek DVD z Rockfest 2005.

10 lutego 2010 ukazał się pierwszy album zespołu zatytułowany Still Alive. Wcześniej, w grudniu 2009, Małaszyński wspólnie z zespołem nagrał składankę promującą stolicę Podlasia – Białystok muzyczny 2009. Znalazł się tam utwór Cochise „EX”. Z kolei na składance Tribute to Danzing, wydanej w lutym 2010, można posłuchać, nagranego specjalnie na tę okazję, coveru zespołu Danzing „Lick The Blood Off My Hands”.

14 maja 2012 ukazała się druga płyta Cochise Back to Beginning, wydana przez wytwórnię Mystic, a 10 lutego 2014 premierę miała trzecia – 118, której wydawcą był Metal Mind Productions. 2 października 2015 ukazała się czwarta studyjna płyta – The Sun Also Rises for Unicorns.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

17 sierpnia 2002 ożenił się z dawną koleżanką z liceum Joanną Chitruszko[12], tancerką, choreografką i pedagożką. Mają dwoje dzieci, syna Jeremiasza (ur. 12 kwietnia 2004) i córkę Leę (ur. 2014).

W 2008 miał pobiec w sztafecie olimpijskiej niosącej do Pekinu płomień, od którego w dniu otwarcia Igrzysk Olimpijskich zapłonął znicz olimpijski[13][14]. 4 czerwca miał biec w Chinach w okolicach Kantonu – w dniu, w którym przypada 19 rocznica wydarzeń na placu Tian’anmen. Jednak protesty przeciwko łamaniu praw człowieka w Tybecie na dotychczasowej trasie sztafety sprawiły, że „powoli traci ona dla aktora swój urok”[4]. Według informacji z 16 kwietnia 2008, z powodu łamania praw człowieka w Tybecie lub mieszania polityki ze sportem wszystkie te osoby zrezygnowały z udziału w sztafecie[15].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Filmy fabularne

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Rola Reżyser
2001 Kameleon ćpun Janusz Kijowski
2002 Pianista mężczyzna w getcie Roman Polański
2003 Biała sukienka Damian Przeździecki Michał Kwieciński
2007 Świadek koronny Marcin Kruk Jarosław Sypniewski, Jacek Filipiak, Michał Gazda
Katyń porucznik pilot Piotr Baszkowski Andrzej Wajda
2010 Ciacho Karolek Patryk Vega
Skrzydlate świnie Oskar, brat Mariusza Anna Kazejak
Weekend Max Cezary Pazura
Latający mnich i tajemnica Da Vinci Marcin Mariana Čengel-Solčanská
2011 Listy do M. Wladi Mitja Okorn
2012 Sęp Jacek Robaczewski Eugeniusz Korin
2013 Jack Strong Dariusz Ostaszewski Władysław Pasikowski
2014 Facet (nie)potrzebny od zaraz Ksawery feminista Weronika Migoń
2015 Listy do M. 2 Wladi, kierownik Agencji Mikołajów Maciej Dejczer
2022 Gdzie diabeł nie może, tam baby pośle dyrektor Polmosu Heatcliff Janusz Iwanowski
2023 Pokolenie Ikea Gustaw, szef Piotra Dawid Gral
Różyczka 2 Krzysztof Jan Kidawa-Błoński
2024 Nieobliczalna Wojciech Poznański, mąż Martyny Piotr Trzaskalski

Seriale

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Rola Uwagi
2001 Kameleon ćpun
2002 Wiedźmin młodzieniec w karczmie odc. 5
Na dobre i na złe Łukasz Sadowski odc. 121
2003 M jak miłość Marcin Polański-Van Burgen
2004 Oficer Jacek Wielgosz „Grand”
2004 Dziki „Żołędź”, oficer ABW odc. 3,4,5,6 (w napisach wymieniony jako Piotr Małaszyński)
2005–2007 Magda M. Piotr Korzecki
2006 Oficerowie Jacek Wielgosz „Grand”
2007 Tajemnica Twierdzy Szyfrów Johann Jorg
2007–2008 Twarzą w twarz Wiktor Waszak „Ważka”
2008 Trzeci oficer Jacek Wielgosz „Grand”
Teraz albo nigdy on sam (Paweł Małaszyński) odc. 7
Na Wspólnej Piotr Korzecki z Magdy M. odc. 1000
2010 Czas honoru niemiecki agent Johann von Relasky vel Tadeusz Kruczek
2012–2014 Lekarze Maks
Misja Afganistan Paweł Konaszewicz
2016 Komisja morderstw Adam Frejncz
Para nie do pary Szymon
2017 Belle Epoque Jan Edigey-Korycki
2019 Wojenne dziewczyny „Kruk” odc. 28-33, 35-37
Mały Grand Hotel operator Adam odc. 5
2020–2021 Przyjaciółki Artur Morawski
Usta usta Dominik, kochanek Magdy
2022 Stulecie Winnych[16] Janusz Sulima-Jaworski
2023 Grzechy sąsiadów „Kain”
2024 Zdrada[17] Paweł Kamiński

Polski dubbing

[edytuj | edytuj kod]

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
Albumy z zespołem Cochise

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Personalidade: Paweł Małaszyński (Polônia). InterFilmes.com. [dostęp 2019-11-12]. (port.).
  2. ↑ a b c d e f g h i Paweł Małaszyński. Teatr Kwadrat. [dostęp 2019-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-11-12)]. (pol.).
  3. ↑ a b Weronika Kostyra (2016-06-26): Paweł Małaszyński o rodzinie, żonie, aktorstwie i Białymstoku. „Viva”. [dostęp 2019-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-11-12)]. (pol.).
  4. ↑ a b Robert Kowalik (2008-04-08): Małaszyński i Hołowczyc chcą biec, ale nie za wszelką cenę. „Gazeta Wyborcza”. [dostęp 2019-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-11-12)]. (pol.).
  5. ↑ Polski aktor na „bluźnierczym” zdjęciu udaje Chrystusa?. Wirtualna Polska. [dostęp 2019-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-19)].
  6. ↑ a b c Tomasz Mikulicz (2009-08-09): Paweł Małaszyński dzieciństwo spędził na wielkiej budowie!. poranny.pl. [dostęp 2019-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-26)].
  7. ↑ „Teatr”, Antypody, Nr 9/2009-09-01
  8. ↑ Paweł Małaszyński. ČSFD.cz. [dostęp 2019-11-12]. (cz.).
  9. ↑ Paweł Małaszyński. Listal. [dostęp 2019-11-12]. (ang.).
  10. ↑ Nagrody Węże 2012: Najgorszy polski film 2011 roku wybrany!. Eska TV. [dostęp 2016-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-02)]. (pol.).
  11. ↑ a b Magda Żukowska (2011-01-17): Sala im. Pawła Małaszyńskiego w Heliosie. „Gazeta Wyborcza”. [dostęp 2019-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-11-12)]. (pol.).
  12. ↑ P.Z. (2019-06-16): Nie uwierzycie z kim Paweł Małaszyński spotykał się kiedyś. obcas.pl. [dostęp 2019-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-26)].
  13. ↑ Polska Sztafeta Olimpijska Pekin 2008 w komplecie. Polski Komitet Olimpijski. [dostęp 2008-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-04-30)]. (pol.).
  14. ↑ Startuje Sztafeta Olimpijska Pekin 2008. Gazeta.pl. [dostęp 2016-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-12)]. (pol.).
  15. ↑ Hołowczyc nie pobiegnie ze zniczem. Gazeta.pl. [dostęp 2016-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-04-15)]. (pol.).
  16. ↑ Paweł Małaszyński i Jacek Knap zagrają w czwartym sezonie serialu „Stulecie Winnych” [online], wirtualnemedia.pl [dostęp 2021-10-18] (pol.).
  17. ↑ Piękność w miłosnym trójkącie. Namiętne sceny w nowym serialu Polsatu [online], swiatseriali.interia.pl [dostęp 2023-06-27] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Paweł_Małaszyński&oldid=74552382”