Reguła niezatwierdzona św. Franciszka
| Autor | |
|---|---|
| Tematyka |
prawo |
| Typ utworu | |
| Wydanie oryginalne | |
| Miejsce wydania | |
| Język | |
| Data wydania |
XIII w. |
Reguła niezatwierdzona św. Franciszka (łac. Regula non bullata) – reguła napisana przez św. Franciszka z Asyżu dla Zakonu Braci Mniejszych.
Okoliczności powstania
[edytuj | edytuj kod]Jedynym dowodem na istnienie i działalność braci mniejszych była tymczasowa, ustna zgoda Innocentego III z 1209 roku[1]. Konieczność napisania kanonicznej reguły była spowodowana chęcią rezygnacji Franciszka z zarządzania wspólnotą i powiększaniem się zakonu[2]. Dodatkowym czynnikiem był wymóg Honoriusza III, by nowi kandydaci do przyjęcia do wspólnoty byli odbywali roczny nowicjat (bulla Cum secundum z 22 września 1220 roku)[3]. Pierwsza część roboczego dokumentu powstała jeszcze przed IV soborem laterańskim w 1215 roku[4]. Współautorem reguły niezatwierdzonej był Cezary ze Spiry, który w 1221 roku wyruszył na misję do Niemiec, więc w tym czasie dokument musiał być już ukończony[1]. Prawdopodobnie nie była omawiana na kapitule i nigdy nie została przedstawiona papieżowi do zatwierdzenia[5].
Treść
[edytuj | edytuj kod]Reguła niezatwierdzona została napisana po łacinie i była podzielona na 24 rozdziały[5]. Posiada wiele cytatów z Biblii, które zostały najprawdopodobniej dodane i skomponowane z tekstem przez Cezarego ze Spiry[5]. Pierwsza część kładzie nacisk na ubóstwo i zaleca braciom pracę, lecz zakazuje obejmować urzędów kierowniczych i przyjmować pieniędzy jako wynagrodzenia (dopuszcza jedynie jałmużnę w szczególnych przypadkach)[6]. Druga część nakazuje miłość braterską, szacunek do kapłanów i przede wszystkim uwielbienie Najświętszego Sakramentu[7]. W ostatniej części jest najwięcej cytatów z Pisma Świętego i zawiera ona podkreślenie tego, co zostało napisane w początkowych rozdziałach reguły[7].
Ostateczną ustawą Braci Mniejszych stała się Reguła, zwana „zatwierdzoną” (łac. bullata)[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Thompson 2013 ↓, s. 107.
- ↑ Thompson 2013 ↓, s. 108.
- ↑ Manselli 2013 ↓, s. 349.
- ↑ Manselli 2013 ↓, s. 352.
- ↑ a b c Thompson 2013 ↓, s. 109.
- ↑ Manselli 2013 ↓, s. 354.
- ↑ a b Manselli 2013 ↓, s. 356.
- ↑ Ambrożkiewicz 1990 ↓, s. 53–85.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kajetan Ambrożkiewicz: Pisma św. Franciszka z Asyżu. Wyd. 3. Warszawa: Ojcowie Kapucyni, 1990. (pol.).
- Augustine Thompson: Franciszek z Asyżu: nowa biografia. Kraków: Bratni Zew, 2013. ISBN 978-83-7485-216-6. (pol.).
- Raoul Manselli: Święty Franciszek z Asyżu. Editio maior. Kraków: Bratni Zew, 2013. ISBN 978-83-7485-200-5. (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Reguła niezatwierdzona. Wirtualny czasopis franciszkański. [dostęp 2023-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
