Relacja spójna
Wygląd
Relacja spójna, relacja liniowa[potrzebny przypis] – typ relacji dwuargumentowej na jednym zbiorze definiowany dwojako – w sensie szerokim i wąskim; oba z nich dotyczą wiązania każdej pary elementów zbioru. Formalnie:
- relacja jest spójna, jeśli zachodzi alternatywa[1][2]:
- Oznacza to, że dla każdych dwóch różnych elementów zachodzi lub Inny zapis[3]:
- Pociąga ona za sobą zwrotność.
Przez spójność definiuje się porządek liniowy.
Przykłady
[edytuj | edytuj kod]- Relacje spójne w sensie szerokim
- Każda relacja pełna.
- Relacja na zbiorze liczb naturalnych. Jeśli weźmie się dowolne dwie liczby naturalne, to zawsze jedna z nich jest niewiększa od drugiej. Relacja ta spełnia też węższą definicję.
- Relacja na zbiorze liczb naturalnych spełnia tylko szerszą definicję.
- Relacje niespójne
- Relacja pusta na zbiorze niepustym[potrzebny przypis].
- Podzielność na zbiorze liczb naturalnych dodatnich. Na przykład żadna para różnych liczb pierwszych nie spełnia takiej relacji.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wojciech Guzicki, Piotr Zakrzewski: Wykłady ze wstępu do matematyki. Wprowadzenie do teorii mnogości. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 176. ISBN 83-01-14415-7.
- ↑ Wiktor Marek, Janusz Onyszkiewicz: Elementy logiki i teorii mnogości w zadaniach. Wyd. 2. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1975, s. 38.
- ↑ Stanosz 2012 ↓, s. 101.
- ↑ Fritz Reinherdt, Heinrich Soeder: Atlas matematyki. Prószyński i S-ka, s. 35. ISBN 83-7469-189-1.
- ↑ Leksiński, Nabiałek i Żakowski 1992 ↓, s. 23.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wacław Leksiński, Ireneusz Nabiałek, Wojciech Żakowski: Matematyka. Definicje, twierdzenia, przykłady, zadania. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1992, seria: Podręczniki akademickie. Elektronika, informatyka, telekomunikacja. ISBN 83-204-1892-5.
- Barbara Stanosz: Ćwiczenia z logiki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012. ISBN 978-83-01-14428-9.