Księstwo dobrzyńskie: Różnice pomiędzy wersjami

Księstwo dobrzyńskie
	1227-1392
	Herb
Język urzędowy	polski, łacina
Stolica	Dobrzyń nad Wisłą
Typ państwa	monarchia
Głowa państwa	książę Władysław Opolczyk
Wydzielenie przez Konrada I mazowieckiego z Księstwa mazowieckiego	1227
Zastaw na rzecz Zakonu Krzyżackiego	1392
Religia dominująca	katolicyzm

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 20:43, 17 lip 2018

Księstwo dobrzyńskie − księstwo istniejące w latach 1227-1392 na ziemi dobrzyńskiej, wokół miasta Dobrzyń.

Księstwo powstało, gdy Konrad I mazowiecki nadał swojemu najstarszemu potomkowi gród Dobrzyń. Stan ten utrzymał się do 1229, kiedy to Konradowi udało się wymusić na Grzymisławie część Sandomierszczyzny z Radomiem. Ziemie te nadał niezwłocznie Bolesławowi w zamian za zwrot Dobrzynia, którym wyposażył kolejnego potomka, Siemowita I.

W początkach XIV wieku przeszło w ręce Wacława II, króla Czech, który podporządkował sobie niemal całą Polskę. Po jego śmierci władzę nad księstwem odzyskał Władysław I Łokietek. Po podpisaniu 12 marca 1329 roku wymierzonego we Władysława Łokietka aktu przymierza między Janem Luksemburskim i wielkim mistrzem krzyżackim Wernerem von Orseln, wojska krzyżackie zaatakowały Księstwo dobrzyńskie i opanowało je w drugiej połowie marca wraz z jego głównym grodem Dobrzyniem^[1]. Jan Luksemburski w dniu 3 kwietnia 1329 roku w Toruniu nadał Ziemię dobrzyńską w połowie Zakonowi, a w 1330 roku sprzedał mu drugą połowę^[1]. Księstwo dobrzyńskie znajdowało się pod okupacją Zakonu krzyżackiego do czasu podpisania Pokoju w Kaliszu w 1343 roku. Kazimierz III Wielki nadał po swojej śmierci księstwo Kazimierzowi IV słupskiemu. Po krótkim panowaniu wdowy po Kazimierzu IV – Małgorzaty, Ludwik Węgierski nadał księstwo Władysławowi Opolczykowi. W maju 1392 roku Władysław Opolczyk zastawił całą ziemię dobrzyńską Krzyżakom za 50 tysięcy florenów węgierskich. W 1405 roku na mocy Pokoju w Raciążu ziemia dobrzyńska została odzyskana przez Polskę, jednak w 1409 została ponownie opanowana przez Krzyżaków. W 1411 roku na mocy I Pokoju toruńskiego ziemia dobrzyńska wróciła do Polski. Do Korony ziemie księstwa włączono w 1466 roku.

Książęta dobrzyńscy

Osobny artykuł: Władcy ziemi dobrzyńskiej.

Bibliografia

↑ ^a ^b Marian Biskup, Wojny Polski z Zakonem Krzyżackim, Wydawnictwo Napoleon V, Oświęcim 2014, s. 28

[:0-1] Marian Biskup, Wojny Polski z Zakonem Krzyżackim, Wydawnictwo Napoleon V, Oświęcim 2014, s. 28

[1]

@@ Linia 84: / Linia 84: @@
 Księstwo powstało, gdy [[Konrad I mazowiecki]] nadał swojemu najstarszemu potomkowi gród Dobrzyń. Stan ten utrzymał się do [[1229]], kiedy to Konradowi udało się wymusić na Grzymisławie część [[Sandomierz|Sandomierszczyzny]] z [[Radom]]iem. Ziemie te nadał niezwłocznie Bolesławowi w zamian za zwrot Dobrzynia, którym wyposażył kolejnego potomka, [[Siemowit I|Siemowita I]].
-W początkach [[XIV wiek]]u przeszło w ręce [[Wacław II|Wacława II]], [[Władcy Czech|króla Czech]], który podporządkował sobie niemal całą Polskę. Po jego śmierci władzę nad księstwem odzyskał [[Władysław I Łokietek]]. W latach [[1329]]-[[1343]] znajdowało się pod [[Prusy Zakonne|władzą krzyżacką]]. [[Kazimierz III Wielki]] nadał po swojej śmierci księstwo [[Kazimierz IV słupski|Kazimierzowi IV słupskiemu]]. Po krótkim panowaniu wdowy po Kazimierzu IV – Małgorzaty, Ludwik Węgierski nadał księstwo [[Władysław Opolczyk|Władysławowi Opolczykowi]]. W maju 1392 roku Władysław Opolczyk zastawił całą ziemię dobrzyńską krzyżakom za 50 tysięcy florenów węgierskich. W 1405 roku na mocy Pokoju w Raciążu ziemia dobrzyńska została odzyskana przez Polskę, jednak w 1409 została ponownie opanowana przez Krzyżaków. W 1411 roku na mocy [[I pokój toruński|I Pokoju toruńskiego]] ziemia dobrzyńska wróciła do Polski. Do Korony ziemie księstwa włączono w 1466 roku.
+W początkach [[XIV wiek]]u przeszło w ręce [[Wacław II|Wacława II]], [[Władcy Czech|króla Czech]], który podporządkował sobie niemal całą Polskę. Po jego śmierci władzę nad księstwem odzyskał [[Władysław I Łokietek]]. Po podpisaniu 12 marca 1329 roku wymierzonego we Władysława Łokietka aktu przymierza między [[Jan Luksemburski|Janem Luksemburskim]] i wielkim mistrzem krzyżackim [[Werner von Orseln|Wernerem von Orseln]], wojska krzyżackie zaatakowały Księstwo dobrzyńskie i opanowało je w drugiej połowie marca wraz z jego głównym grodem Dobrzyniem<ref name=":0">[[Marian Biskup]], ''Wojny Polski z Zakonem Krzyżackim'', Wydawnictwo Napoleon V, Oświęcim 2014, s. 28</ref>. Jan Luksemburski w dniu 3 kwietnia 1329 roku w Toruniu nadał Ziemię dobrzyńską w połowie Zakonowi, a w 1330 roku sprzedał mu drugą połowę<ref name=":0" />. Księstwo dobrzyńskie znajdowało się pod okupacją Zakonu krzyżackiego do czasu podpisania [[Pokój kaliski 1343|Pokoju w Kaliszu w 1343 roku]]. [[Kazimierz III Wielki]] nadał po swojej śmierci księstwo [[Kazimierz IV słupski|Kazimierzowi IV słupskiemu]]. Po krótkim panowaniu wdowy po Kazimierzu IV – Małgorzaty, Ludwik Węgierski nadał księstwo [[Władysław Opolczyk|Władysławowi Opolczykowi]]. W maju 1392 roku Władysław Opolczyk zastawił całą ziemię dobrzyńską Krzyżakom za 50 tysięcy florenów węgierskich. W 1405 roku na mocy Pokoju w Raciążu ziemia dobrzyńska została odzyskana przez Polskę, jednak w 1409 została ponownie opanowana przez Krzyżaków. W 1411 roku na mocy [[I pokój toruński|I Pokoju toruńskiego]] ziemia dobrzyńska wróciła do Polski. Do Korony ziemie księstwa włączono w 1466 roku.
 == Książęta dobrzyńscy ==