Indie Brytyjskie: Różnice pomiędzy wersjami

Cesarstwo Indyjskie (Indie Brytyjskie)
Indian Empire
British India
British Raj
Flaga	Godło
	Hymn: God Save The King-Emperor
Język urzędowy	hindustani, angielski
Stolica	Kalkuta (1858–1912); Nowe Delhi (1912–1947)
Ustrój polityczny	Monarchia
Typ państwa	Cesarstwo
Głowa państwa	cesarz Jerzy VI Windsor
Status terytorium	kolonia brytyjska
W jego imieniu	Ostatni wicekról ; Louis Mountbatten
Waluta	rupia
Utworzenie	rozwiązanie Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej i koronacja królowej Wiktorii na cesarzową Indii; 1858
Podział	na część hinduską i muzułmańską oraz nadanie im niepodległości jako dominia Indii i Pakistanu; 1947
Religia dominująca	hinduizm, islam, buddyzm
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 14:44, 30 gru 2020

Indie Brytyjskie – region w Azji, który w latach 1858–1947 był pod władzą Brytyjczyków. Składał się z obecnych Indii, Pakistanu, Nepalu, Bangladeszu oraz części Bhutanu i Mjanmy.

Brytyjski wkład w rozwój cywilizacyjno-gospodarczy

Po przejęciu władzy na Półwyspie Indyjskim bezpośrednio przez parlament brytyjski, rząd brytyjskiego gubernatora-wicekróla zmuszony był do realizacji szerokich reform gospodarczych. Wydano szereg ustaw w zakresie socjalnych warunków pracy, m.in. wprowadzono w zakładach pracy jeden dzień w tygodniu wolny i zakaz zatrudniania dzieci poniżej dziewięciu lat. W odpowiedzi na liczne rozruchy w miastach i bunty chłopskie, wydane zostały ustawy ograniczające lichwę i możliwość usuwania chłopów z ziemi. Zrezygnowano też z zamiarów chrystianizacji miejscowej ludności.

Przeprowadzone zostały znaczące reformy w oświacie i nauce. Rozbudowano szkolnictwo, utworzono sieć gimnazjów z angielskim językiem nauczania, uniwersytety w Kalkucie, Madrasie i Bombaju, zakładano instytucje badawcze (Botanical Survey of India). Równocześnie w Indiach rozpoczęły się przemiany struktur gospodarki feudalnej i manufakturowej na nowocześniejsze struktury gospodarki kapitalistycznej. Przystąpiono do budowy linii kolejowych i rozbudowy sieci drogowej na całym subkontynencie.

Miarą nowej polityki było utworzenie w 1885 roku Indyjskiego Kongresu Narodowego, ogólnokrajowej partii, głoszącej pokojowe przejęcie władzy, natomiast w 1906 roku Ligi Muzułmańskiej, o podobnym programie działania. W tym też okresie wprowadzone zostały reformy konstytucyjne, znacznie rozszerzające udział lokalnych elit hinduskich w rządzeniu krajem. Równocześnie w pierwszych latach XX wieku nastąpiło pełne scalanie wszystkich terytoriów Półwyspu Indyjskiego w jedno Cesarstwo Indyjskie.

Szereg pomniejszych księstw i krajów dobrowolnie oddawało się pod protektorat Brytyjczyków, niektóre z księstw były przez nich przejmowane, gdy lokalny maharadża nie miał naturalnego spadkobiercy, lub w drodze wykupu. W 1911 roku stolicą państwa ustanowiono Nowe Delhi, historyczną stolicę Wielkich Mogołów i przyjęto język angielski jako urzędowy. W roku 1938 Cesarstwo posiadało 1005 miast, których ludność łącznie przekraczała 10 mln mieszkańców (w tym: 3 miasta >0,5 mln osób i 35 miast w przedziale 0,1–0,5 mln osób).

Zobacz też

Przypisy

@@ Linia 64: / Linia 64: @@
  |wikisłownik            =
 }}
-'''Indie Brytyjskie''' – region w Azji, który w latach 1858–1947 był pod władzą [[Wielka Brytania|Brytyjczyków]]. Składał się z obecnych [[Indie|Indii]], [[Pakistan]]u, [[Nepal]]u, [[Bangladesz]]u, [[Sri Lanka|Sri Lanki]] oraz części [[Bhutan]]u i [[Mjanma|Mjanmy]].
+'''Indie Brytyjskie''' – region w Azji, który w latach 1858–1947 był pod władzą [[Wielka Brytania|Brytyjczyków]]. Składał się z obecnych [[Indie|Indii]], [[Pakistan]]u, [[Nepal]]u, [[Bangladesz]]u oraz części [[Bhutan]]u i [[Mjanma|Mjanmy]].
 == Brytyjski wkład w rozwój cywilizacyjno-gospodarczy ==