Podstawa logarytmu naturalnego: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
dodatkowa definicja
→‎Przy pomocy funkcji: drobne redakcyjne
Linia 45: Linia 45:
(to znaczy, że liczba ''e'' to taka, że pole powierzchni pod [[hiperbola|hiperbolą]] <math> f(t)=1/t </math> od 1 do ''e'' jest równe 1).
(to znaczy, że liczba ''e'' to taka, że pole powierzchni pod [[hiperbola|hiperbolą]] <math> f(t)=1/t </math> od 1 do ''e'' jest równe 1).
=== Przy pomocy funkcji ===
=== Przy pomocy funkcji ===
Liczbę ''e'' można również zdefiniować jako taki argument funkcji <math>f(x)=\sqrt[x] x</math>, dla którego jej wartość jest największa.
Liczbę ''e'' można również zdefiniować jako taki argument funkcji
:<math>f(x)=x^{1/x}</math>, &nbsp;&nbsp; <math>x>0</math>
dla którego jej wartość jest największa.


== Właściwości ==
== Właściwości ==

Wersja z 07:27, 16 cze 2008

Podstawa logarytmu naturalnego (inaczej liczba Eulera lub liczba Nepera) w przybliżeniu wynosi:

e ≈ 2, 7182818284 5904523536 0287471352 6624977572 4709369995 9574966967 6277240766 3035354759 4571382178 5251664274 2746639193 2003059921 8174...

Definicja

Liczbę e można zdefiniować na kilka równoważnych sposobów.

Granica ciągu

Jako granica ciągu, e jest określana przez

Dowód, że ten ciąg jest zbieżny

Wykażemy, że ciąg jest niemalejący i ograniczony z góry, a zatem jest zbieżny.

Połóżmy . Przypomnijmy, że dla dodatnich liczb zachodzi następująca nierówność Cauchy'ego między ich średnią arytmetyczną a geometryczną:

(*)

Rozważając oraz otrzymujemy

a stąd

więc również i . Czyli ciąg jest niemalejący.

Połóżmy i zauważmy, że .

Z nierówności (*) zastosowanej do oraz otrzymujemy, że:

.

Stąd a więc też . Czyli ciąg jest niemalejący. Ponieważ , to możemy wywnioskować że ciąg jest nierosnący, a stąd

.

Ciąg jest więc niemalejący i ograniczony z góry (np. przez ), a więc jest zbieżny.

Suma szeregu

Jako suma szeregu, e jest określana przez

gdzie n! jest silnią liczby n.

Przy pomocy całki

Liczbę e można także zdefiniować jako jedyną liczbę rzeczywistą taką że:

(to znaczy, że liczba e to taka, że pole powierzchni pod hiperbolą od 1 do e jest równe 1).

Przy pomocy funkcji

Liczbę e można również zdefiniować jako taki argument funkcji

,   

dla którego jej wartość jest największa.

Właściwości

Inne wzory pozwalające obliczyć stałą e

Granice ciągów

(oba to tzw. wzory Stirlinga)

Szeregi nieskończone

Iloczyny nieskończone

Kultura e

W celu zapamiętania kolejnych cyfr dziesiętnych liczby e tworzone są wierszyki, a nawet opowiadania (podobnie jak o liczbie π), w których długość każdego kolejnego słowa równa się kolejnej cyfrze w rozwinięciu dziesiętnym e:

"We present a mnemonic to memorize a constant so exciting that Euler exclaimed: '!' when first it was found, yes, loudly '!'. My students perhaps will compute e, use power or Taylor series, an easy summation formula, obvious, clear, elegant!"

Gdzie znak "!" oznacza cyfrę 0.

Inne interpretacje liczby e

Wkładamy do pewnego banku jedną złotówkę. Załóżmy, że oprocentowanie wkładu (stopa procentowa) w skali rocznej wynosi 100%. Ale odsetki mogą być doliczane do kwoty podstawowej w różnorodny sposób. Jeśli będą obliczane po upływie roku, to na koniec roku będziemy mieli 2 złote. Jeśli będą dwa okresy kapitalizacji (czyli odsetki obliczane dwa razy w roku), to na koniec roku będziemy mieć , czyli 2,25 złotego. W przypadku kapitalizacji co kwartał otrzymamy , co w przybliżeniu wynosi 2,44 zł. Jeśli kapitalizacja odbywała się w sposób ciągły (czyli liczba okresów dąży do nieskończoności) to na koniec roku otrzymamy czyli e złotych.

Dowód niewymierności e

Używamy n-tego przybliżenia , które zapisujemy :

Szacujemy błąd

Z tego wynika, że , gdzie

Dowód przez zaprzeczenie:

Załóżmy, że jest liczbą wymierną. Czyli da się ją przedstawić w postaci gdzie .

W tym wzorze bierzemy tak duże , żeby było większe od .

Wówczas:

Mnożąc stronami przez dostajemy:

, więc

, więc

Zostały same liczby całkowite poza , która całkowita nie jest.

To dowodzi sprzeczności.

Zobacz też

Bibliografia

  • Bogdan Miś: Tajemnicza liczba e i inne sekrety matematyki. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1989.

Linki zewnętrzne