Przejdź do zawartości

Su-5

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Su-5
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Producent

Suchoj

Typ

samolot myśliwski

Konstrukcja

metalowa

Załoga

1

Historia
Data oblotu

6 kwietnia 1945

Dane techniczne
Napęd

1 x silnik tłokowy Klimow M-107A (WK 107A)
1 x motorjet WRDK

Ciąg

1225 kW (WK 107A)
3 kN (WRDK)

Wymiary
Rozpiętość

10,56 m

Długość

8,51 m

Wysokość

3,53 m

Powierzchnia nośna

17 m²

Masa
Własna

2954 kg

Startowa

3804 kg

Osiągi
Prędkość maks.

810 km/h (na wys. 7800 m)

Prędkość wznoszenia

11,9 m/s

Pułap praktyczny

12 000 m

Zasięg

600 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 x działko NS-23 mm (100 pocisków)
2 x karabin Berezin UB 12,7 mm (200 pocisków)
Użytkownicy
 ZSRR

Su-5 (ros. Су-5) – radziecki samolot myśliwski o mieszanym napędzie tłokowym wspomaganym silnikiem odrzutowym typu motorjet, skonstruowany pod koniec II wojny światowej w biurze konstrukcyjnym Suchoja. Pozostał na etapie prototypu.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Su-5 jest typowym przykładem samolotów powstających jako doraźne rozwiązanie wynikające z potrzeby chwili. Pod koniec II wojny światowej radzieckie myśliwce zaczęły ustępować swoją prędkością najnowszym samolotom hitlerowskiej Rzeszy. Pojawiły się również pierwsze niemieckie konstrukcje z napędem odrzutowym i rakietowym, Messerschmitt Me 262 i Messerschmitt Me 163, a radziecki przemysł lotniczy na tym etapie swojego rozwoju nie był w stanie szybko zbudować sprawnego silnika odrzutowego, radykalnie poprawiającego maksymalną szybkość samolotów nim napędzanych. Postanowiono zatem sięgnąć po rozwiązanie zastępcze, jakim był prosty w swojej konstrukcji silnik odrzutowy ze sprężarką napędzaną silnikiem tłokowym; taki układ konstrukcyjny nazywany jest motorjet. Pracę nad samolotem podjęto w biurze konstrukcyjnym Pawła Suchoja, podobne prace prowadzono również w biurze Mikojana i Guriewicza (samolot I-250). Powstały prototyp samolotu Su-5 oblatany został 6 kwietnia 1945 roku, jednak w lipcu tego samego roku silnik tłokowy maszyny uległ poważnej awarii. Dalsze próby z samolotem przerwano i już ich nie kontynuowano, jako że zainteresowanie napędem mieszanym radykalnie spadło wobec rozwijania samolotów o napędzie turboodrzutowym.

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Su-5 (oznaczenie wewnętrzne I-107) był jednomiejscowym, wolnonośnym dolnopłatem o całkowicie metalowej konstrukcji. Skrzydło o obrysie dwutrapezowym (poszerzone przy kadłubie). Kadłub o konstrukcji półskorupowej z opancerzoną kabiną pilota. Usterzenie klasyczne, wolnonośne. Podwozie o układzie klasycznym z goleniami głównymi z pojedynczymi kołami chowanymi do wnęk w skrzydłach oraz z kółkiem ogonowym. Układ napędowy składał się z dwunastocylindrowego, chłodzonego cieczą silnika tłokowego Klimow M-107A napędzającego czterołopatowe śmigło o średnicy 2,9 metra oraz silnika WRDK (powietrzny odrzutowy silnik sprężarkowy), który znajdował się w tylnej części kadłuba wraz z dyszą wylotową umieszczoną pod usterzeniem.

Uzbrojenie

[edytuj | edytuj kod]

Samolot uzbrojony był w 23 mm działko NS-23 strzelające przez piastę śmigła i dwa karabiny maszynowe 12,7 mm UB zamontowane nad silnikiem tłokowym strzelające poprzez śmigło.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Porównywalne samoloty:

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]