Su-33
| ||
| ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  ZSRR /  Rosja
| |
| Producent | Komsomolskie Zjednoczenie Przemysłu Lotniczego | |
| Konstruktor | Suchoj | |
| Typ | Myśliwiec przewagi powietrznej | |
| Konstrukcja | średniopłat o konstrukcji metalowej, półskorupowej, podwozie trójpodporowe – wciągane w locie | |
| Załoga | 1 (2 w wersji szkolno-bojowej) | |
| Historia | ||
| Data oblotu | 17 sierpnia 1987 | |
| Dane techniczne | ||
| Napęd | 2 silniki turbinowe dwuprzepływowe Saturn Liulka AŁ-31F | |
| Ciąg | każdy 75,53 kN (normalny) 122,58 kN (z dopaleniem) | |
| Wymiary | ||
| Rozpiętość | 14,70 m | |
| Długość | 21,19 m (bez wysięgnika) 21,80 (z wysięgnikiem) | |
| Wysokość | 5,93 m | |
| Powierzchnia nośna | 62,04 m² | |
| Masa | ||
| Startowa | 29 000 kg (maksymalna) | |
| Uzbrojenia | 6500 kg na 12 węzłach | |
| Osiągi | ||
| Prędkość maks. | 1350 km/h (ok. 1,1 Ma) (na poziomie morza) 2300 km/h (1,9 Ma) (na dużych wysokościach) | |
| Pułap | 18 000 m | |
| Zasięg | 3000 km | |
| Dane operacyjne | ||
| Uzbrojenie | ||
| 1 działko GSz-31-1 kal. 30 mm i 12 pylonów na uzbrojenie o łącznym udźwigu 6500 kg | ||
Suchoj Su-33 (Su-27K, ros. Сухой Су-33, , kod NATO – Flanker D[1]) – samolot myśliwski i uderzeniowy opracowany w ZSRR, wersja rozwojowa rodziny samolotów Su-27, przystosowany do zastosowania na lotniskowcach.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Prace nad Su-33 rozpoczęły się wraz z pracami nad nowym lotniskowcem dla ZSRR w drugiej połowie lat siedemdziesiątych XX w. Spośród projektów wybrano dwa samoloty myśliwskie zbudowane na bazie MiG-29 i Su-27, samolot szkolny na bazie Su-25 oraz samolot wczesnego ostrzegania Jak-44.
Pierwszą maszyną, która wylądowała z hakiem, była nieznacznie zmodyfikowana wersja Su-27. W maju 1985 r Wiktor Pugaczow oblatał eksperymentalną wersję Su-27 z dodatkowym przednim usterzeniem poziomym. Decyzję o budowie samolotu pokładowego ogłoszono oficjalnie w 1984 r. Pierwszy prototyp maszyny Su-27K wzbił się w powietrze w 1984 (źródła rosyjskie) bądź 1985 (źródła zachodnie) roku.
Maszyny z pierwszej serii dostarczono rosyjskiej marynarce wojennej w 1994 roku. Jedyną jednostką zdolną do działań bojowych jest pułk liczący 24 samoloty na pokładzie jedynego rosyjskiego lotniskowca Admirał Kuzniecow. Oprócz myśliwca Su-33(MK) powstała też dwumiejscowa wersja samolotu wielozadaniowego Su-33KUB, z układem miejsc jak w Su-34.
Dane techniczne[edytuj | edytuj kod]
- Napęd – dwa silniki AL-31F o maksymalnym ciągu 122,6 kN. Samolot posiada sondę do tankowania w powietrzu oraz aparaturę UPAZ-1A do przekazywania paliwa w powietrzu innym samolotom.
- Płatowiec – w porównaniu do Su-27 Su-33 posiada dodatkowe przednie usterzenie poziome. Może również składać skrzydła, tylne usterzenie poziome oraz osłonę radaru aby ułatwić bazowanie na lotniskowcach. Podwozie wzmocnione, przednie koło zdwojone. Posiada hak umożliwiający lądowanie na lotniskowcu.
- Wyposażenie – Analogiczne do Su-27, dodatkowo posiada urządzenia ułatwiające lądowanie na lotniskowcu.
- Uzbrojenie – Analogiczne do Su -27, dodatkowo może zabierać rakiety R-27EM przeznaczone do niszczenia celów lecących nisko nad wodą.
Odniesienia[edytuj | edytuj kod]
Jeden z najskuteczniejszych rosyjskich hokeistów, Maksim Suszynski nosił przydomek Su-33 z uwagi na skojarzenie z jego nazwiskiem i numerem, z jakim występował na koszulce[2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Przegląd rodziny samolotów Su-27 (po niemiecku) airpower.at
- Szczegółowe informacje nt. rodziny samolotów Su-27, w tym Su-30
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Piotr Butowski: Lotnictwo Wojskowe Rosji. T. 1. Warszawa: 1995, s. 83-86. ISBN 83-902554-5-6.
- ↑ Су-33 играет за «Компрессор». Максим Сушинский продолжает карьеру в любительской команде (ros.). 2012-12-27. [dostęp 2013-09-01].
| ||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
