Szcze-2
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
OKB Szczerbakow |
| Typ |
lekki samolot transportowy |
| Konstrukcja |
górnopłat o konstrukcji drewnianej, podwozie klasyczne – stałe |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu | |
| Lata produkcji | |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
2 silniki gwiazdowe, 5-cylindrowe Szwiecow M-11D |
| Moc | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
20,48 m |
| Długość |
14,27 m |
| Wysokość |
4,00 m |
| Powierzchnia nośna |
63,88 m² |
| Masa | |
| Własna |
2270 kg |
| Startowa |
3400 kg (normalna) |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
157 km/h |
| Prędkość przelotowa |
140 km/h |
| Pułap |
3000 m |
| Zasięg |
1000 km |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 16 pasażerów lub 10 spadochroniarzy z pełnym wyposażeniem | |
| Przestrzeń ładunkowa | |
| ładunek o masie 1130 kg (zamiast pasażerów) | |
| Użytkownicy | |
 ZSRR,  Polska
| |
Szcze-2 (ros. Ще-2 także ТС-1) – radziecki samolot transportowy z okresu II wojny światowej
Historia[edytuj | edytuj kod]
Samolot Szcze-2 został opracowany w 1942 roku w biurze konstrukcyjnym kierowanym przez Aleksieja Szczerbakowa jako lekki samolot transportowy, szczególnie do transportu spadochroniarzy. Istotne było wykorzystanie łatwo dostępnych materiałów oraz zastosowanie dostępnych silników M-11D. Posiadały one prymitywną konstrukcję, a także dużą masę przy niewielkiej mocy. Powodowało to konieczność zastosowania płata o małym obciążeniu powierzchni nośnej i czyniło z tego samolotu maszynę o cechach motoszybowca.
Prace nad płatowcem postępowały bardzo szybko. Jeszcze w tym samym roku został on oblatany. Ponieważ spełniał wymogi stawiane dla tego typu samolotów, w 1943 roku rozpoczęto produkcję seryjną, która trwała do 1946 roku. W tym okresie zbudowano 550 samolotów.
Opis konstrukcji[edytuj | edytuj kod]
Samolot Szcze-2 był górnopłatem zastrzałowym o konstrukcji całkowicie drewnianej. Podwozie klasyczne, dwukołowe – stałe. Napęd stanowiły dwa silniki gwiazdowe zamontowane na skrzydłach. Usterzenie pionowe podwójne.
Użycie[edytuj | edytuj kod]
Samoloty Szcze-2 w 1944 roku zaczęto wprowadzać do lotnictwa radzieckiego, gdzie służyły do transportu spadochroniarzy (10 żołnierzy z pełnym oporządzeniem), a także pasażerów oraz przewozu ładunków. Używano go również do transportu rannych partyzantów i żołnierzy z otoczonych oddziałów Armii Czerwonej, gdyż mógł lądować i startować z prowizorycznych lotnisk. Po wycofaniu z lotnictwa wojskowego używano ich w Aerofłocie.
Samoloty Szcze-2 znalazły się na wyposażeniu polskiego 13 Samodzielnego Pułku Lotnictwa Transportowego, gdzie użytkowano je do lutego 1946 roku a następnie zostały przekazane do Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie. W Dęblinie używano 5 samolotów tego typu, które służyły do treningu skoków spadochronowych.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Encyklopedia II wojny światowej wyd. MON Warszawa 1975
- Tadeusz Królikiewicz, Polski samolot i barwa, Warszawa: MON, 1990, ISBN 83-11-07238-8, OCLC 233507733.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
| Samoloty myśliwskie | |
|---|---|
| Samoloty bombowe | |
| Samoloty szturmowe | |
| Samoloty szkolne i treningowe | |
| Samoloty i szybowce transportowe | |
| Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe | |
| Konstrukcje prototypowe i doświadczalne |
.svg)
.svg)
