Pe-2
| ||
| ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  ZSRR
| |
| Producent | Zakłady Lotnicze Irkut Zakłady Lotnicze Rostvertol, Kazańska Fabryka Śmigłowców, Ułan Udejski Zakład Lotniczy | |
| Konstruktor | Władimir Petlakow | |
| Typ | samolot bombowy | |
| Konstrukcja | dwusilnikowy dolnopłat o konstrukcji metalowej, kabiny zakryte, podwozie chowane w locie | |
| Załoga | trzy osoby | |
| Historia | ||
| Data oblotu | 15 grudnia 1940 | |
| Lata produkcji | styczeń 1941–1942 | |
| Egzemplarze | 11 427 | |
| Dane techniczne | ||
| Napęd | 2 × 12-cylindrowy silnik widlasty Klimow WK-105RA | |
| Moc | 820 kW (1100 KM) | |
| Wymiary | ||
| Rozpiętość | 17,13 m | |
| Długość | 12,66 m | |
| Wysokość | 4,00 m | |
| Powierzchnia nośna | 40,5 m² | |
| Masa | ||
| Własna | 5950 kg | |
| Startowa | 7536 kg | |
| Osiągi | ||
| Prędkość maks. | 540 km/h nad ziemią 452 km/h | |
| Prędkość wznoszenia | na wysokość 5000 m: 7 min | |
| Pułap | 8800 m | |
| Zasięg | 1315 km | |
| Dane operacyjne | ||
| Uzbrojenie | ||
| – 4 × karabin maszynowy SzKAS kal. 7,62 mm lub wielkokalibrowy karabin maszynowy UBT kal. 12,7 mm i wielkokalibrowy karabin maszynowy UBS kal. 12,7 mm i 2 × karabin maszynowy SzKAS kal. 7,62 mm – 600-1000 kg bomb | ||
| Użytkownicy | ||
| ZSRR, Finlandia, Polska, Bułgaria, Jugosławia, Czechosłowacja | ||
| Rzuty | ||
| ||
Pe-2 (ros. Пе-2, potocznie zw. peszka) – trzymiejscowy nurkujący samolot bombowy produkcji ZSRR z czasów II wojny światowej. Samolot został zaprojektowany przez więźniów w Centralnym Biurze Konstrukcyjnym 29 pod nadzorem NKWD. Jego głównym konstruktorem był Władimir Petlakow.
Pe-2[edytuj | edytuj kod]
Początki konstrukcji sięgają prototypu myśliwca wysokościowego WI-100, oblatanego 22 grudnia 1939. W czerwcu 1940 r. zapadła decyzja o zbudowaniu na jego bazie szybkiego bombowca nurkującego PB-100. Konstrukcję przebudowano do postaci bombowca nurkującego PB-100 z trzema członkami załogi w miejsce dwóch, z niehermetyzowaną kabiną, z silnikami dostosowanymi do działania na mniejszych wysokościach i ze zróżnicowanym uzbrojeniem i z komorą bombową. Prototyp PB-100 powstał z przebudowy drugiego WI-100 i oblatany został 15 grudnia 1940 roku. Jeszcze w tym samym miesiącu podjęto decyzję, by PB-100 z niewielkimi zmianami natychmiast skierować do produkcji jako Pe-2. Łącznie w czasie wojny wyprodukowano 11 427 Pe-2, który został w ten sposób najliczniej występującym samolotem radzieckiego lotnictwa bombowego[1].
Ze względu na pierwotny projekt samolotu, Pe-2 posiadał wąski kadłub, niepozwalający na zabranie dużego ładunku bomb do powstałej komory bombowej. W efekcie normalny udźwig wynosił 600 kg, a maksymalny - 1000 kg, jednak w praktyce udźwig wynosił nieco ponad 500 kg.[2] Było to kilka razy mniej, niż w przypadku bombowców dwusilnikowych innych państw i odpowiadało możliwościom myśliwca z początku wojny, np. Bf-109. Samolot posiadał również rozliczne wady: dużą prędkość lądowania, liczne przypadki samozapłonu i niedostateczną stateczność podłużną.[3]
Niezbyt udana była również wersja nocnego myśliwca. Samolot był zbyt słabo uzbrojony (jeden karabin maszynowy 12,7 mm i jeden 7,62 mm), zaś zamontowany radar zajmował tak dużo miejsca, że nie było miejsca dla strzelca-radiotelegrafisty. Urządzenie miało niewielki zasięg i dużą martwą strefę oraz było podatne na zakłócenia z ziemi. W toku użytkowania Pe-2 w charakterze myśliwca nocnego nie osiągnięto żadnych sukcesów.[4]
Konstruktor samolotu Władimir Petlakow, zginął 12 stycznia 1942 roku w katastrofie samolotu Pe-2, którym leciał jako pasażer[5].
Pe-2FT[edytuj | edytuj kod]
Pierwotna wersja Pe-2 została od 1942 roku zastąpiona przez Pe-2FT. Nowa maszyna posiadała lepsze uzbrojenie obronne (pojedyncze karabiny maszynowe 7,62 mm w wieżyczce grzbietowej i po każdej stronie belki ogonowej), usunięto z niej podskrzydłowe hamulce aerodynamiczne, zmniejszono przeszklenie przedniej części kadłuba, w lutym 1942 roku zaś możliwe stało się wyposażenie samolotu w mocniejsze silniki. W wyniku dalszych prac rozwojowych powstały takie wersje jak: samolot rozpoznania fotograficznego dalekiego zasięgu Pe-2R, ze zbiornikami o większej pojemności, samolot szkolny Pe-2UT z przebudowaną kabiną i podwójnymi przyrządami pilotażowymi, wielozadaniowy samolot myśliwski Pe-3 uzbrojony w działka 20 mm i dwa karabiny maszynowe 12,7 mm na dolnym i górnym stanowisku strzeleckim oraz prowadnice dla pocisków rakietowych 132 mm. Istniało także wiele wersji eksperymentalnych.
Pe-2 był także obiektem doświadczeń z zastosowaniem silników rakietowych od października 1943 r. Osiągnięto prędkość większą o 92 km/godz. od pierwotnej.
Wersje[edytuj | edytuj kod]
- WI-100 – prototyp myśliwca wysokościowego na bazie którego powstał Pe-2. Uzbrojony był w 2 działka, 3 karabiny maszynowe i ewentualnie 2 bomby po 250 lub 500 kg.
- PB-100 – prototyp Pe-2
- Pe-2 – pierwsza wersja samolotu
- Pe-2FT – ulepszona wersja samolotu
- Pe-2R – samolot rozpoznania fotograficznego dalekiego zasięgu
- Pe-2UT – samolot szkolny
- Pe-3 – wielozadaniowy samolot myśliwski, który powstał na bazie Pe-2
W muzeach[edytuj | edytuj kod]
- Polska
- Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie – Pe-2FT
- Rosja
- Bułgaria
- Norwegia - kabina Pe-2FT
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mark Sołonin, Na uśpionych lotniskach, Rebis, Poznań 2009, s. 304.
- ↑ Mark Sołonin: Na uśpionych lotniskach. Rebis, 2009, s. 266. ISBN 978-83-7510-258-1.
- ↑ Mark Sołonin: Na uśpionych lotniskach. Rebis, 2009, s. 265. ISBN 978-83-7510-258-1.
- ↑ Grupa Rekonstrukcji Historycznej FESTUNG BRESLAU, www.festungbreslau.wroclaw.pl [dostęp 2017-11-25].
- ↑ Stefan Przesmycki: Bombardowanie Lublina przez lotnictwo sowieckie 11 maja 1944. 2009. ISBN 978-83-925400-8-3.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
| |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
