Albert Alexander

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Albert Alexander, 1. hrabia Alexander of Hillsborough
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 maja 1885
Weston-super-Mare

Data śmierci

11 stycznia 1965

Minister obrony
Okres

od 1946
do 1950

Przynależność polityczna

Partia Pracy

Poprzednik

Clement Attlee

Następca

Manny Shinwell

Odznaczenia
Order Podwiązki (Wielka Brytania)

Albert Victor Alexander, 1. hrabia Alexander of Hillsborough KG, CH (ur. 1 maja 1885 w Weston-super-Mare, zm. 11 stycznia 1965) – brytyjski polityk związany z Partią Pracy, minister w rządach Ramsaya MacDonalda, Winstona Churchilla i Clementa Attleego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był jednym z czworga dzieci Alberta Alexandra i Elizy Thatcher. Po śmierci ojca w 1886 r. wraz z rodziną Albert przeprowadził się do Bristolu. Wykształcenie odebrał w Barton Hill School. W wieku 13 lat zrezygnował z nauki i rozpoczął pracę w jako handlarz skórami. Po pięciu miesiącach otrzymał posadę w Bristol School Board. W 1903 r. rozpoczął pracę w Somerset County Council w nowo utworzonym nadzorze edukacji. 6 czerwca 1908 r. poślubił Esther Ellen Chapple. W 1909 r. urodziła się ich córka, Beatrix, a w 1911 r. syn, który jednak zmarł już w 1913 r.

Alexander był członkiem Weston Co-operative Society. W 1908 r. został skarbnikiem lokalnej młodzieżowej organizacji liberalnej. W 1909 r. został skarbnikiem Trades and Labour Council. W 1910 r. został wybrany do zarządu Weston Co-op Society. Po wybuchu I wojny światowej zaciągnął się do armii, ale nigdy nie walczył na froncie. W listopadzie 1918 r. otrzymał stopień kapitana oraz zaczął prowadzić kursy dla rannych żołnierzy mające przygotować ich do życia w cywilu. Został zdemobilizowany w 1919 r. Rok później został wiceprzewodniczącym Weston Co-op Society.

W 1922 r. Alexander został wybrany do Izby Gmin z okręgu Sheffield Hillsborough jako kandydat Co-operative Party. Okręg ten reprezentował do 1950 r., z przerwą w latach 1931-1935. W parlamencie rychło związał się z Partią Pracy. W pierwszym laburzystowskim rządzie w 1924 r. Alexander był parlamentarnym podsekretarzem stanu przy Zarządzie Handlu. Odpowiadał za marynarkę handlową. Kiedy Partia Pracy znalazła się w opozycji, Alexander został mówcą ds. handlu. Przemawiał również na tematy związane z rolnictwem, samorządem lokalnym oraz bezpieczeństwem socjalnym.

Po powrocie Partii Pracy do władzy w 1929 r. Alexander został pierwszym lordem Admiralicji. Na tym stanowisku działał na rzecz zmniejszenia potencjału militarnego Royal Navy. W styczniu 1930 r. uczestniczył w konferencji londyńskiej, gdzie Wielka Brytania, Stany Zjednoczone i Japonia podpisały traktat ograniczający zbrojenia na morzu. W 1931 r., kiedy Partia Pracy zawarła koalicję z liberałami i konserwatystami, Alexander opuścił gabinet i przeszedł do opozycji. W 1935 r. został mówcą ds. zagranicznych i handlu. Kiedy w 1940 r. premierem został Winston Churchill, Alexander został członkiem gabinetu wojennego jako pierwszy lord Admiralicji.

Na tym stanowisku Alexander zyskał sobie sporą sympatię podwładnych. W 1942 r. płynął w konwoju arktycznym, a w 1944 r. odwiedził wojska brytyjskie we Francji, niedługo po D-Day. Mimo przyjaźni z Churchillem Alexander opuścił gabinet wraz z resztą Partii Pracy po zakończeniu wojny w maju 1945 r. Partia Pracy wygrała wybory w lipcu 1945 r. i Alexander powrócił na stanowisko pierwszego lorda Admiralicji. W 1946 r. został ministrem bez teki, a następnie ministrem obrony, ministrem, którym poprzednio zawsze był urzędujący premier. Alexander odpowiadał za wprowadzenie nowego modelu służby wojskowej.

W 1950 r. Alexander zdecydował się nie startować w wyborach powszechnych. Otrzymał tytuł 1. wicehrabiego Alexander of Hillsborough i zasiadł w Izbie Lordów. Objął również stanowisko Kanclerza Księstwa Lancaster. Po przegranych przez Partię Pracy wyborach 1951 r. wycofał się z czynnego życia politycznego, jednak w 1955 r. uległ namowom Hugh Gaitskella i został liderem Partii Pracy w Izbie Lordów. Popierał utworzenie instytucji parów dożywotnich oraz sprzeciwiał się członkostwu Wielkiej Brytanii w EWG. W 1963 r. otrzymał tytuły hrabiego Alexander of Hillsborough i barona Weston-super-Mare. W 1964 r. został kawalerem Orderu Podwiązki. W 1964 r. zrezygnował ze stanowiska lidera laburzystów w izbie wyższej.

Zmarł w 1965 r. Wraz z jego śmiercią wygasły wszystkie jego tytuły parowskie.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]