Universal Carrier

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Bren Carrier)
Universal Carrier
Ilustracja
Universal Carrier wojsk holenderskich, 1948 r.
Dane podstawowe
Państwo

 Wielka Brytania

Typ pojazdu

lekki transporter opancerzony

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

2 – 5 (w zależności od wyposażenia)

Historia
Prototypy

1935

Produkcja

1936–1945

Egzemplarze

ponad 75 000

Dane techniczne
Silnik

1 silnik gaźnikowy, 8-cylindrowy Ford GAE (Ford GAEA) o mocy 65 KM (48 kW) przy 2840 obr./min.

Transmisja

mechaniczna

Poj. zb. paliwa

90 l benzyny. Zużycie paliwa 50 l/100 km

Pancerz

nitowany z płyt walcowanych, grubość: 7 – 11 mm

Długość

3,70 m

Szerokość

1,94 m

Wysokość

1,57 m

Prześwit

0,22 m

Masa

3 700 kg (bojowa)

Moc jedn.

20,3 KM/t (14,9 kW/t)

Nacisk jedn.

0,50 kg/cm²

Osiągi
Prędkość

40 – 48 km/h (po drodze)

Zasięg pojazdu

180 km (po drodze)
120 km (w terenie)

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)

0,60 m

Rowy (szer.)

1,60 m

Ściany (wys.)

0,50 m

Kąt podjazdu

28º

Dane operacyjne
Uzbrojenie
uzbrojenie w zależności od wersji
Użytkownicy
Wielka Brytania, Polska, ZSRR, Nowa Zelandia, Kanada, Australia, Indie, Stany Zjednoczone

Universal Carrier – brytyjski gąsienicowy lekki transporter opancerzony z okresu II wojny światowej, produkowany w kilku wersjach, także jako ciągnik artyleryjski i nośnik uzbrojenia. Popularnie nazywany był także Bren Carrier, z powodu najczęstszego uzbrojenia w karabin maszynowy Bren. Był to najliczniejszy aliancki pojazd opancerzony II wojny światowej[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Transporter opancerzony Universal Carrier powstał jako zwieńczenie linii transporterów wywodzących się z ciągnika VA D50, opracowanego przez Johna Cardena i Viviana Loyda w zakładach Vickers w 1935. Dla zmniejszenia kosztów, w konstrukcji VA D50 użyto komponentów produkowanych dla czołgów lekkich i samochodów ciężarowych. Armia brytyjska zamówiła serię pojazdów rozwiniętych z D50, produkowanych od 1935. Wśród nich były: transporter ciężkiego karabinu maszynowego Vickers (356 pojazdów), transporter opancerzony Bren Gun Carrier (Bren Carrier) z ręcznym karabinem maszynowym Bren (1381 pojazdów), transporter rozpoznawczy Scout Carrier (667 pojazdów) i transporter opancerzony dla kawalerii zmotoryzowanej Cavalry Carrier (50 pojazdów). Ponieważ pojazdy te nieco się różniły konstrukcją, zdecydowano opracować dla uproszczenia jeden uniwersalny model, który można było budować w różnych wariantach wyposażenia. Przyjęto go do uzbrojenia w 1939 pod nazwą Universal Carrier, dostawy rozpoczęły się już po wybuchu wojny. Był to uniwersalny transporter, który w zależności od wyposażenia był: pojazdem transportowym, rozpoznawczym, łącznikowym, wozem dowodzenia, ciągnikiem do holowania działa przeciwpancernego kal. 57 mm (6-funtowego). Od wczesnych modeli Universal Carrier odróżniał się "pudełkowatym" nadwoziem w tylnej części, ze zwiększoną ilością miejsca dla załogi.

Były też wersje bojowe tego transportera uzbrojone w:

Universal Carrier był używany niemal we wszystkich armiach koalicji antyhitlerowskiej, w tym w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie, a poprzez dostawy Lend-Lease w Armii Czerwonej i Ludowym Wojsku Polskim.

Produkowany był w Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Nowej Zelandii, Indiach i Australii.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Universal Carrier. tanks-encyclopedia.com. [dostęp 2017-03-14]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]