Emmanuel Olisadebe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Kolos24 (dyskusja | edycje) o 11:14, 2 kwi 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
{{{imię i nazwisko}}}
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{opis grafiki}}}]]
{{{opis grafiki}}}
Pełne imię i nazwisko

{{{pełne imię i nazwisko}}}

Data i miejsce urodzenia

{{{data urodzenia}}}
{{{miejsce urodzenia}}}

Data i miejsce śmierci

{{{data śmierci}}}
{{{miejsce śmierci}}}

Wzrost

180 cm

Pozycja

napastnik

Informacje klubowe
Klub

{{{klub}}}

Numer w klubie

{{{numer w klubie}}}

Kariera juniorska
Lata Klub
BŁĄD: {{{kariera juniorska}}}
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
BŁĄD: {{{kariera seniorska}}}
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
BŁĄD: {{{kariera reprezentacyjna}}}
Kariera trenerska
Lata Drużyna
BŁĄD: {{{kariera trenerska}}}
Dorobek medalowy
{{{medale}}}
Odznaczenia
{{{odznaczenia}}}
[{{{www}}} Strona internetowa]
Olisadebe z działaczami klubu Henan Jianye. Na transparencie napis: "Chińsko-polska przyjaźń kibiców, wieczna i niezmienna"

Emmanuel Olisadebe (ur. 22 grudnia 1978 w Warri w Nigerii) – nigeryjski piłkarz posiadający także obywatelstwo polskie, występujący na pozycji napastnika, w latach 2000–2004 gracz seniorskiej reprezentacji Polski (pierwszy czarnoskóry zawodnik w historii kadry narodowej), z którą wziął udział w turnieju finałowym mistrzostw świata 2002. W 2001 w konkursie na najlepszego piłkarza świata został sklasyfikowany na 29. pozycji otrzymując 1 pkt. Tego samego roku w plebiscycie Przeglądu Sportowego na najlepszego sportowca Polski zajął 4. miejsce otrzymując 1 341 362 pkt.[1].

Kariera zawodnicza

Klubowa

W latach 1992–1995 występował w juniorskich zespołach Jasper United. W 1995 zadebiutował w drużynie seniorskiej tego klubu, grając w nim przez kolejne dwa lata, głównie na pozycji skrzydłowego. Studiował wówczas na uczelni w Ilorin, dzięki czemu w lipcu 1995 został powołany do akademickiej reprezentacji Nigerii w piłce nożnej na Letnią Uniwersjadę w japońskiej Fukuoce. Strzelając trzy bramki w turnieju okazał się najskuteczniejszym zawodnikiem w swojej ekipie[2] (kadra Nigerii nie przystąpiła do meczu o 9. miejsce i została zdyskwalifikowana[3]). W październiku 1997 trafił do Polski. Najpierw przebywał na testach w Wiśle Kraków, która nie zdecydowała się na zatrudnienie go, a następnie w Ruchu Chorzów, gdzie nie udało się wypracować porozumienia pomiędzy działaczami klubu, a menadżerem piłkarza. Po przyjeździe do Warszawy, za sprawą Jerzego Engela został graczem tamtejszej Polonii (transfer za 150 tysięcy dolarów). W ekstraklasie (wówczas pod nazwą I liga) zadebiutował 23 listopada 1997 w meczu przeciwko Dyskobolii Grodzisk Wielkopolski, zastępując w 78. minucie Litwina Gražvydasa Mikulėnasa[4]. W sezonie 1997/98 - w którym Polonia zdobyła wicemistrzostwo kraju - strzelił zaledwie jedną bramkę – 9 maja 1998, w spotkaniu przeciwko Górnikowi Zabrze[5]. W sezonie 1998/1999 zagrał w 16 meczach ligowych, zdobywając cztery bramki. Sezon później został jednym z najlepszych zawodników ekstraklasy (dwanaście goli i walne przyczynienie się do wywalczenia mistrzostwa Polski). Na finiszu rozgrywek, Olisadebe stał się ofiarą jednej z najsłynniejszych afer rasistowskich w historii polskiej ligi. 6 maja 2000 w Lubinie, w trakcie rozgrzewki przed meczem 26 kolejki z Zagłębiem, został obrzucany przez miejscowych chuliganów bananami[6]. Miało to związek z planami dotyczącymi powołania go do reprezentacji Polski przez nowego selekcjonera Jerzego Engela. 17 lipca 2000 otrzymał polskie obywatelstwo. Procedura nadania została maksymalnie skrócona, a niektóre jej warunki zostały całkiem pominięte (np. Olisadebe nie porozumiewał się biegle w języku polskim). W grudniu 2000, po zakończeniu rundy jesiennej sezonu 2000/2001 - za 1,7 miliona dolarów - został sprzedany do Panathinaikosu Ateny, z którym w sezonie 2003/2004 wywalczył dublet – mistrzostwo i Puchar Grecji, regularnie występując w Lidze Mistrzów. Po ciężkich kontuzjach kolana stracił miejsce w podstawowym składzie i 4 stycznia 2006 przeszedł do Portsmouth FC, występującego w Premiership. Nie zdołał jednak przebić się do pierwszej drużyny, a w maju 2006 klub rozwiązał z nim kontrakt za porozumieniem stron. Od sierpnia 2006 do maja 2007 był zawodnikiem Skody Ksanti. Sezon 2007/2008 rozpoczął w beniaminku ligi cypryjskiej, APOP Kinyras. W kwietniu 2008 zadebiutował w lidze chińskiej w barwach Henan Jianye i w sezonie 2008 został wicekrólem strzelców tamtejszej ekstraklasy. W 2010 rozwiązał kontrakt z tym klubem i stał się wolnym zawodnikiem. W czerwcu 2011 pojawił się na testach w Lechii Gdańsk, lecz nie zdecydowano się na podpisanie kontraktu[7]. 10 września 2011 zawarł roczną umowę z beniaminkiem II ligi greckiej – AGS Wyzas Megaron, a w 2012 zaliczył krótki epizod w PAE Weria. Oficjalnie karierę zakończył w styczniu 2013[8].

Reprezentacyjna

1 stycznia 2000 selekcjonerem seniorskiej reprezentacji Polski oficjalnie został Jerzy Engel. To on był pomysłodawcą powołania Olisadebe do kadry narodowej, bowiem cenił snajperski talent Nigeryjczyka (w czasach wspólnej pracy w Polonii Warszawa). Stało się to możliwe po szybkiej procedurze nadania obywatelstwa. Debiut nastąpił 16 sierpnia 2000 w towarzyskim meczu przeciwko Rumunii w Bukareszcie, zremisowanym 1:1, w którym jedyną bramkę dla "biało-czerwonych" zdobył Olisadebe. W eliminacjach do mistrzostw świata 2002 Emanuel był najskuteczniejszym strzelcem Polaków (9 bramek) i głównym autorem awansu do turnieju finałowego w Korei (pierwszego po 16-letniej przerwie). Podczas mistrzostw zagrał we wszystkich trzech spotkaniach, łącznie przebywając na boisku przez 266 minut. Zdobył jedną bramkę, w ostatnim spotkaniu grupowym, wygranym 3:1 ze Stanami Zjednoczonymi (bramkarza rywali pokonał już w 3. minucie spotkania i jest to najszybciej zdobyty gol przez polską reprezentację w historii mistrzostw świata). Po mundialu był powoływany przez kolejnych selekcjonerów - Zbigniewa Bońka i Pawła Janasa - ale nie imponował już taką formą, jak za czasów Engela i nie udało mu się strzelić żadnej bramki. Swój ostatni występ w karze zaliczył 28 kwietnia 2004 w towarzyskim meczu z Irlandią. Łącznie w kadrze seniorskiej rozegrał 25 oficjalnych spotkań międzypaństwowych, zdobywając w nich 11 goli (9 w eliminacjach MŚ 2002 i 2 w meczach towarzyskich). Bramki zdobywał w 9 spotkaniach reprezentacji.

Spekulacje na temat wieku

W Polsce pojawił się temat zaniżenia wieku przez Emmanuela Olisadebe[9]. Według statystyk i samego zawodnika, gdy Polonia Warszawa zdobywała mistrzostwo Polski z Nigeryjczykiem w składzie, miał on 21 lat. Zdaniem Mirosława Skorupskiego, menedżera zajmującego się sprowadzaniem afrykańskich piłkarzy, Olisadebe odmłodził się wówczas od pięciu do sześciu lat, fałszując paszport[10].

Życie prywatne

17 czerwca 2001 w Warszawie poślubił Polkę – Beatę Smolińską. Po wyjeździe i przeprowadzce do Grecji jego stałym miejscem zamieszkania były Ateny. W 2017 r. rozwiódł się z Beatą, i wyjechał do Nigerii. Dziś zajmuje się nieruchomościami oraz menedżerką.

Działalność społeczna

Wspierał kampanię edukacyjną "Wykopmy Rasizm ze Stadionów" prowadzoną przez Stowarzyszenie "Nigdy Więcej"[11][12].

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne


Błąd w przypisach: Istnieje znacznik <ref> dla grupy o nazwie „infobox”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="infobox"/>
BŁĄD PRZYPISÓW