Przejdź do zawartości

Janusz Olejniczak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janusz Olejniczak
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 października 1952
Wrocław

Data śmierci

20 października 2024

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

pianista, pedagog

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Strona internetowa
Odcisk dłoni i podpis J. Olejniczaka w Alei Gwiazd w Międzyzdrojach

Janusz Olejniczak (ur. 2 października 1952 we Wrocławiu, zm. 20 października 2024[1][2]) – polski pianista, pedagog muzyczny i sporadycznie aktor. Laureat VI nagrody podczas VIII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina (1970)[3]. Były mąż aktorki Sławomiry Łozińskiej[4].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie i udział w konkursach

[edytuj | edytuj kod]

Na fortepianie zaczął grać w wieku 6 lat, a edukację muzyczną odbył w Warszawie. Ukończył podstawową i średnią szkołę muzyczną, a następnie studia w Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie. Ponadto pobierał dodatkowe nauki w Paryżu i na studiach podyplomowych w Warszawie i Essen[5].

W trakcie studiów wziął udział w kilku konkursach pianistycznych[5]:

Międzynarodowa kariera

[edytuj | edytuj kod]

Po sukcesie na Konkursie Chopinowskim występował w wielu krajach Europy, Azji, w obu Amerykach i w Australii[6]. Grał na wielu festiwalach muzycznych, w tym kilkukrotnie na Międzynarodowym Festiwalu Chopinowskim w Dusznikach-Zdroju[7]. Wielokrotnie współpracował przy nagrywaniu muzyki do filmów w Polsce i w innych krajach. Nagrał większość partii fortepianowych do filmu Chopin. Pragnienie miłości (2002) i Pianista (2002). Jako aktor wystąpił m.in. w roli Chopina w filmie Andrzeja Żuławskiego pt. Błękitna nuta (1991)[8].

Był też pedagogiem muzycznym. Prowadził klasę fortepianu na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie[9] i Akademii Muzycznej w Krakowie oraz kursy mistrzowskie dla pianistów w różnych krajach[8]. Był jurorem XVII[10] i XVIII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie[11].

Śmierć i pogrzeb

[edytuj | edytuj kod]

Zmarł 20 października 2024. Przyczyną śmierci był zawał serca[12]. 29 października tego samego roku, po mszy świętej w Kościele Wizytek w Warszawie, został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim[13][14].

Repertuar i dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

W jego repertuarze znajdują się utwory m.in. Fryderyka Chopina, Ferenca Liszta, Jeana-Philippe’a Rameau, Wolfganga Amadeusa Mozarta, Franza Schuberta, Sergieja Prokofiewa, Wojciecha Kilara oraz Henryka Mikołaja Góreckiego. W 1995 roku jego płyta z koncertami fortepianowymi Chopina otrzymała Fryderyka (w kategorii Album roku – muzyka solowa)[6]. Łącznie nagrał kilkadziesiąt płyt dla wielu wytwórni muzycznych[15][16].

Ordery i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
obsada aktorska[18]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Nie żyje Janusz Olejniczak [online], tvn24.pl [dostęp 2024-10-21] (pol.).
  2. Nie żyje wybitny pianista Janusz Olejniczak [online], polskieradio.pl [dostęp 2024-10-21] (pol.).
  3. Wysocki 1987 ↓, s. 100.
  4. Katarzyna Troszczyńska: Niech wreszcie spokój trwa. Styl.pl, IX 2010. [dostęp 2016-05-19].
  5. a b Dybowski 2005 ↓, s. 291.
  6. a b c Małgorzata Kosińska: Janusz Olejniczak. culture.pl. [dostęp 2016-05-19]. (pol.).
  7. Dybowski 2005 ↓, s. 293.
  8. a b Dybowski 2005 ↓, s. 294.
  9. UMFC – Janusz Olejniczak. chopin.edu.pl. [dostęp 2024-08-05].
  10. Rozpoczął się XVII Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina. rmf24.pl, 1 października 2015. [dostęp 2016-05-19].
  11. Jury Konkursu. chopin2020.pl [dostęp 2021-10-22]
  12. https://www.medonet.pl/zdrowie/wiadomosci,nie-zyje-janusz-olejniczak--podano-przyczyne-smierci-wybitnego-artysty,artykul,14986375.html
  13. a b "Każdy dźwięk, który wydobywał spod palców, był nacechowany głębią". Janusz Olejniczak spoczął na Starych Powązkach [online], www.pap.pl, 29 października 2024 [dostęp 2024-10-29].
  14. Była pierwsza dama pożegnała zmarłego artystę. Tak wyglądał pogrzeb Olejniczaka [online], Plejada, 29 października 2024 [dostęp 2024-10-29] (pol.).
  15. Janusz Olejniczak: discography. discogs.com. [dostęp 2016-05-19]. (ang.).
  16. Janusz Olejniczak: discography. allmusic.com. [dostęp 2016-05-19]. (ang.).
  17. M.P. z 2000 r. nr 5, poz. 99
  18. a b Janusz Olejniczak w bazie filmpolski.pl
  19. Laureaci z poprzednich edycji [online], www.polishmarket.com.pl [dostęp 2016-05-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-19].
  20. Janusz Olejniczak i Stanisław Gałoński laureatami Złotych Fryderyków w muzyce poważnej. dzieje.pl, 19 kwietnia 2022. [dostęp 2022-04-19].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]