Leonora Armellini
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Strona internetowa | |
Leonora Armellini (ur. 25 czerwca 1992 w Padwie) – włoska pianistka, laureatka V nagrody na XVIII Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie (2021)[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Edukacja muzyczna[edytuj | edytuj kod]
Lekcje fortepianu rozpoczęła w wieku czterech lat pod okiem Laury Palmieri, uczennicy i spadkobierczyni szkoły Arturo Benedetti Michelangelego w konserwatorium Dall’Abaco w Weronie, które ukończyła summa cum laude w wieku 12 lat, po czym kontynuowała studia w Accademia Nazionale di Santa Cecilia w Rzymie w klasie Sergia Perticaroliego, którą to akademię ukończyła (również z wyróżnieniem) jako siedemnastolatka, stając się tym samym najmłodszą absolwent w historii tej instytucji. Od 2011 roku studiowała u Lilyi Zilberstein w Hochschule für Musik und Theater w Hamburgu[2], była także uczennicą Borisa Petrushansky’ego w Międzynarodowej Akademii Pianistycznej „Incontri col Maestro” w Imoli. Korzystała ze stypendium Theo Lieven Scholar, w ramach którego pobierała nauki w klasie fortepianu Williama Granta Naboré w Konserwatorium w Lugano. Brała udział w klasach mistrzowskich prowadzonych przez Lilyę Zilberstein, Eliso Wirsaladze, Pietro De Marię, przez cztery lata kształciła się także u rezydującego na stałe we Włoszech profesora Mariana Miki, pod kierunkiem którego zgłębiała zwłaszcza repertuar chopinowski[3].
Oprócz tego podjęła studia w zakresie kompozycji w Konserwatorium „Cesare Pollini” w Padwie pod kierunkiem Giovanniego Bonato. Uczęszczała również na kursy klawesynu oraz organów[4].
Nagrody i osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]
Jest laureatką wielu włoskich konkursów pianistycznych, w których udział brała od szóstego roku życia. W 2005 roku zdobyła pierwszą nagrodę na Venezia Prize (Premio Venezia), konkursie dla najlepszych absolwentów uczelni muzycznych we Włoszech[5]. W 2009 zdobyła pierwszą nagrodę w Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym Camillo Togni w Brescii[5].
Podczas XVI Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w 2010 roku zakwalifikowała się do III etapu. Otrzymała też Nagrodę Janiny Nawrockiej za „niezwykłą muzykalność i piękno dźwięku”[6].
W maju 2013 roku została doceniona przez radę Associazione Nazionale Critici Musicali, której decyzją prestiżowa nagroda Premio Piero Farulli została przyznana triu muzycznemu, którego członkami poza Leonorą Armellini są skrzypaczka Laura Marzadori i wiolonczelista Ludovico Armellini – brat artystki[7]. 23 września 2013 roku w Teatro La Pergola we Florencji, Leonora Armellini otrzymała z rąk Zubina Mehty prestiżową, międzynarodową nagrodę Galileo 2000 za „odwagę i talent muzyczny”[7].
Była finalistką XVI Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Ferruccia Busoniego w 2017.
W 2021 otrzymała V nagrodę na XVIII Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina. W styczniu 2023 nakładem NIFC ukazała się płyta z jej nagraniami konkursowymi[8].
Działalność koncertowa[edytuj | edytuj kod]
Leonora Armellini ma w swoim repertuarze dzieła m.in. Haydna, Clementiego, Galuppiego, Mozarta, Beethovena, Mendelssohna, Chopina, Schumanna, Clary Schumann, Liszta, Lessla, Emmanuela Chabriera, Czajkowskiego, Gershwina i Prokofiewa. W swoim dorobku artystycznym ma kilkaset występów we Włoszech, Polsce, Wielkiej Brytanii, Austrii, Czechach, Francji, Szwajcarii, Niemczech, Rosji, Tunezji, w Stanach Zjednoczonych, Indiach, Chinach, Korei Południowej i Japonii. Jako siedemnastolatka wystąpiła w Carnegie Weill Recital Hall w Nowym Jorku[9], grała także w Salle Cortot w Paryżu, Steinway Hall w Londynie, oraz Stein Auditorium w New Delhi.
Występowała na szeregu festiwali, m.in. w Lugano w ramach Projektu Marthy Argerich, na Międzynarodowym Festiwalu Chopinowskim w Dusznikach Zdroju i na Międzynarodowym Festiwalu Muzycznym Chopin i jego Europa w Warszawie (2011)[10]. Występowała także na International A.B. Michelangeli Festival w Bergamo i Brescii, oraz na Festival Dino Ciani w Cortina d’Ampezzo. W 2006 roku odbył jej recital w Gran Teatro La Fenice w Wenecji z okazji oficjalnych obchodów 60-lecia Republiki Włoskiej[11]. W 2013 roku w zastępstwie niedysponowanego Daniela Barenboima zagrała koncert na festiwalu w San Remo, transmitowany dla około 155-milionowej publiczności[12].
Występowała z orkiestrami takimi jak Kronstadt Philharmonic, Orkiestra Filharmonii w Turynie, I Solisti Veneti, Orchestra del Teatro La Fenice w Wenecji, Orkiestra Kameralna Teatro Alla Scala w Mediolanie, Orchestra del Teatro Giuseppe Verdi w Trieście, I Virtuosi Italiani, Orchestra dell’Arena di Verona, Orchestra Alpe-Adria, Sinfonia Varsovia czy Radiowa Filharmonia New Art w Łodzi. Współpracowała z takimi dyrygentami jak Alexandre Rabinovitch-Barakovsky, Claudio Scimone, Zoltán Peskó, Anton Nanut, Andrea Battistoni, Damian Iorio, Giordano Bellincampi, Christopher Franklin, Massimiliano Caldi, Emilian Madey, Jacek Kaspszyk, Maurizio Dini Ciacci[13].
Występuje również jako kameralistka. Grała między innymi z Lilyą Zilberstein i Jeffreyem Swannem, Mario Brunellim, Giovannim Angelerim, Triem Broz, Laurą Marzadori, Lucią Hall i Sonig Tchakerian.
Artystka utrzymuje stałe kontakty muzyczne z Polską, którą niejednokrotnie odwiedzała. 1 lipca 2011 roku wystąpiła z recitalem w rzymskich Termach Karakalli z okazji objęcia przez Rzeczpospolitą Polską prezydencji w Radzie Unii Europejskiej[14]. Tego samego roku, 3 grudnia wzięła udział w inauguracji Dni Polskich we Włoszech, która odbyła się w filharmonii w Weronie[15].
Działalność dydaktyczna[edytuj | edytuj kod]
Leonora Armellini posiada etat nauczyciela fortepianu w Państwowym Konserwatorium Muzycznym „Antonio Buzzolla” w Adrii[16].
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
DVD[edytuj | edytuj kod]
- Leonora Armellini. Piano Recital (DVD Video, Continuo Records CR128, 2019)
Albumy CD[edytuj | edytuj kod]
Super Audio CD[edytuj | edytuj kod]
- Chopin (SACD, Velut Luna CVLD156, 2007)
CD (wybór)[edytuj | edytuj kod]
- Chopin: Nokturn cis-moll; Ballada As-dur; Etiuda Es-dur; Koncert e-moll, op. 11 (CD, Fryderyk Chopin Institute NIFCCD615, 2012)
- Schumann: Album für die Jugend, op. 68 (CD, Acousence Classics ACO-11813, 2014)
- The Early Years (CD, Velut Luna AUD154, 2016)
- Johannes Brahms: Complete Music for Two Pianos (Leonora Armellini, Mattia Ometto – pianos) (CD, Da Vinci Classics C00138, 2018)
- Johannes Brahms: Cello Sonatas (Luca Giovannini – cello, Leonora Armellini – piano) (CD, Velut Luna CVLD327, 2020)
- Poulenc, Britten, Debussy: Music for 2 Pianos and Piano for 4-hands (Leonora Armellini, Mattia Ometto – pianos) (CD, Brilliant Classics 96163, 2020)
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
Jest współautorką (wraz z włoskim psychiatrą Matteo Rampinem) książki pt. Mozart era un figo, Bach ancora di più (2014).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ XVIII Chopin Competition [online], chopin2020.pl [dostęp 2021-10-21].
- ↑ Leonora Armellini – Stowarzyszenie Wielkopolskie Centrum Chopinowskie „Antonin” [online], chopin-antonin.eu [dostęp 2019-04-09].
- ↑ Leonora Armellini: mazurki Chopina zrozumiałam, tańcząc oberka... [online], PolskieRadio.pl [dostęp 2021-10-20].
- ↑ Before her Chinese debut, Leonora Armellini gives some advice for younger pianists [online], Cremona Musica, 20 października 2021 [dostęp 2021-10-20] (wł.).
- ↑ a b Agencja Artystyczna Filharmonia – Leonora Armellini [online], www.agencjadargiel.pl [dostęp 2019-04-09].
- ↑ Leonora Armellini – Międzynarodowy Festiwal Pianistyczny 2011 [online], Międzynarodowy Festiwal Pianistyczny Królewskiego Miasta Krakowa [dostęp 2019-04-09] (pol.).
- ↑ a b Gwiazdy Weekendu Inauguracyjnego: Leonora Armellini [online].
- ↑ Narodowy Instytut Fryderyka Chopina [online], nifc.pl [dostęp 2023-02-27].
- ↑ Leonora Armellini [online], The New Yorker [dostęp 2021-10-20] (ang.).
- ↑ Fryderyk Chopin – Centrum Informacji – Leonora Armellini [online], pl.chopin.nifc.pl [dostęp 2019-04-09].
- ↑ Leonora Armellini [online], I Concerti nel Parco [dostęp 2019-04-09] (wł.).
- ↑ Chi è Leonora Armellini, la pianista di Bravo Bravissimo a Sanremo 2013 [online], Televisionando, 14 lutego 2013 [dostęp 2019-04-09] (wł.).
- ↑ Leonora Armellini [online], The Keyboard Charitable Trust [dostęp 2021-10-11] (ang.).
- ↑ Leonora Armellini – Festival San Biagio [online] [dostęp 2019-04-09] (ang.).
- ↑ W Weronie zorganizowano Dni Polskie [online], Onet Wiadomości, 6 grudnia 2011 [dostęp 2019-04-09] (pol.).
- ↑ Docenti del Conservatorio di Musica di Adria | Conservatorio di Musica Antonio Buzzolla [online] [dostęp 2021-10-20] (wł.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Strona internetowa artystki (wł. • ang.)
- Leonora Armellini w AllMusic (ang.)
- Dyskografia Leonory Armellini w bazie Discogs.com (ang.)
- Dyskografia Leonory Armellini w MusicBrainz (ang.)