ok. 4000 lat p.n.e. – Pierwsze ślady pobytu człowieka.
VIII w. p.n.e. – Osady ludności kultury łużyckiej na Przedmieściu Stare Piekary z warsztatem odlewniczym brązu i nad Czarną Wodą (Garncarska Góra).
VII–X w. – Na miejscu późniejszego zamku zbudowano gród z umocnieniami ziemno-drewnianymi, prawdopodobnie stanowiący ośrodek władzy jednego ze śląskich plemion.
985 – badania dendrochronologiczne wykazały, że w tym roku w czasach panowania Mieszka I zbudowano nowy gród w formie tzw. „grodu piastowskiego”[1]
1149 r. – Po raz pierwszy pojawiła się nazwa Legnicy i kaplicy św. Benedykta w dokumencie Bolesława Kędzierzawego, zwierzchniego księcia Polski.
około 1175 r. – Gród legnicki rozwinął się jako znaczący ośrodek administracyjno-wojskowy i gospodarczy. Jego znaczenie potwierdza ilość wsi służebnych: Piekary, Rzeszotary, Szczytniki i Złotniki.
1202 r. – Pojawiła się wzmianka o kasztelanie. Pod osłoną grodu powstały osiedla rzemieślniczo-handlowe z trzema kościołami parafialnymi. Henryk Brodaty kontynuował budowę zamku murowanego z cegły.
1241 r. – Najazd Mongołów, w walce, z którymi poległ 9 IV w bitwie pod Legnicą książę Henryk II, zwany później Pobożnym.
1252 r. – Wzmianka o wójcie Radwanie, stolniku książęcym zarządzającym miastem. Legnica siedzibą dzielnicowych książąt z rodu Piastów. Istniał dwór biskupów wrocławskich.
1264 r. – Legnica uzyskała prawa miejskie, wzrastało znaczenie miasta.
schyłek XIII w. – Oprócz kościołów, kaplicy zamkowej, szkoły parafialnej powstały klasztory dominikanów i franciszkanów, szpital krzyżowców z czerwoną gwiazdą, umocnienia drewniano-ziemne. Na pieczęci miejskiej jako herb postać św. Piotra patrona głównego kościoła parafialnego.
1309 r. – Szkoła parafialna przy kościele św. Piotra została podniesiona do wyższego szczebla dzięki Witelonowi, filozofowi i fizykowi o pozycji europejskiej.
1345 r. – Założenie mennicy, Anastasio Venture pochodzi z Florencji, przyszedł z Kutnej Hory[2]
XIV w. – Rozkwit handlu i rzemiosła m.in. dzięki położeniu miasta przy głównej drodze łączącej południowe Niemcy z Polską i dalej z Rusią. Budowa nowych monumentalnych kościołów św. Piotra i NM Panny, ratusza murowanego, murów obronnych z 30 basztami, sieci wodociągowej. Zakup od księcia rozległych terenów podmiejskich, kopalnia złota w Mikołajowicach, Mennica wybiła pierwsze złote monety.
XVI w. – Książę Fryderyk II i mieszczaństwo przyjęli naukę Marcina Lutra; sekularyzacja klasztorów, instytucji i majątków kościelnych. Pozostawiono tylko klasztor ss. benedyktynek. Trzy lata działał uniwersytet luterański; powstała pierwsza drukarnia (1528)[3]. Książęta odzyskali przewagę w mieście. Rozbudowa i modernizacja urządzeń obronnych wobec groźby najazdu tureckiego. Śląsk pod władzą Habsburgów.
1618–1648 r. – Wojna trzydziestoletnia przerwała pasmo rozwoju. Przekształcono miasto w nowoczesną twierdzę. Spadło zaludnienie. Książęta i mieszczanie chronili się w Polsce; ogólne zubożenie. Koniec wojny przyniósł katastrofalny pożar miasta.
poł. XVII w. – Okres odbudowy ze zniszczeń wojennych i klęsk żywiołowych. Śmierć w 1675 r. młodocianego jeszcze ks. Jerzego Wilhelma – ostatniego potomka męskiego z rodu Piastów. Księstwo legnicko-brzeskie przeszło pod bezpośrednią władzę cesarzy niemieckich z dynastii Habsburgów. Budowa Mauzoleum Piastów.
'pocz. XVIII w. – Rozmach inwestycyjny. Zbudowano cztery nowe kościoły i dwa klasztory, nowy dwór biskupów wrocławskich; powstało kolegium jezuickie, przebudowano zamek po pożarze; wzniesiono nowy ratusz, gmach Akademii Rycerskiej i dwór opatów lubiąskich. Kontrreformacja, ucisk protestantów.
1741–1805 – Miasto przeszło pod panowanie pruskie; przestało być twierdzą. Przeniesiono władze administracyjne II instancji do Głogowa. Zlikwidowano samorząd; zapanował ucisk fiskalny. Nastąpił zastój w budownictwie publicznym. Manufaktury konkurowały z rzemiosłem.
1806–1813 – Wojny napoleońskie; klęska militarna Prus. Reformy wewnętrzne. Kasata ostatnich zgromadzeń zakonnych benedyktynek i bernardynów. Legnica siedzibą władz regencji dolnośląskiej. W dniu 26 sierpnia 1813 r. bitwa z wojskami napoleońskimi nad Kaczawą zwycięska dla wojsk rosyjsko-pruskich (Bitwa nad Kaczawą). Po 350 latach osiedlili się pierwsi Żydzi.
1822–1848 – Rozbudowa dróg bitych sprzyjała rozwojowi miasta. W październiku 1844 r. połączono Legnicę z Wrocławiem linią kolejową. Pożar kościoła NM Panny i większej części miasta. Likwidacja cmentarzy parafialnych, stworzenie wspólnego cmentarza. Budowa gmachu teatru.
1849–1871 – Ożywienie ruchu inwestycyjnego. Burzenie średniowiecznych murów obronnych; w 1857 r. wprowadzono oświetlenie gazowe. Budowa obiektów szkolnych, szpitala miejskiego. Powstał pierścień zieleni na terenach pofortecznych.
1872–1900 – Powiększono obszar miasta. Otwarto nowe połączenia kolejowe; budowa drugiego dworca. Powstała nowa sieć wodociągowo-kanalizacyjna. Nowe siedziby urzędów, koszary wojskowe. Uruchomiono zakład elektryczny i komunikację tramwajową; ulepszono nawierzchnię ulic, powiększono park miejski, powstały nowe mosty na Kaczawie. Otwarto szkołę rolniczą.
1899–1913. – Powstała nowa dzielnica mieszkaniowa Tarninów. Inwestycje w szkolnictwie. Nowe zakłady opieki społecznej, szpital ss. elżbietanek. Budowa dalszych koszar wojskowych; rozbudowa przemysłu maszynowego; budowa dwóch nowych kościołów na Kartuzach. Lotnisko dla sterowców.
1914–1918 – I wojna światowa. Zastój w życiu gospodarczym; brak rąk do pracy, trudności aprowizacyjne, dotkliwe straty w ludziach. Nowe lotnisko wojskowe dla płatowców.
1927 r. – Wielka wystawa ogrodniczo-przemysłowa GUGALI.
1919–1934 – Zubożenie, inflacja, okres trudności w latach dwudziestych XX w. Władze miejskie rozwinęły budownictwo komunalne, przebudowa węzła kolejowego, powstaje następny dworzec, budynek poczty dworcowej.
1935–1939 – Rządy Hitlera; zbrojenia III Rzeszy ożywiły gospodarkę, wybudowano nowe obiekty wojskowe, budynki użyteczności publicznej. Prześladowanie Żydów. Budowa autostrady.
1939–1945 – II wojna światowa. Militaryzacja części zakładów przemysłowych, reglamentacja żywności. Napływ robotników z krajów okupowanych i mieszkańców bombardowanych obszarów Niemiec.
9 II 1945 r. – Wojska radzieckie nie napotykając na większy opór opanowały miasto. Już po zakończeniu działań wojennych żołnierze Armii Radzieckiej podpalili zamek, szereg budynków w śródmieściu, a także muzeum i dawne seminarium duchowne Jezuitów. Wyludniona Legnica stała się punktem etapowym dla wojsk radzieckich i jednym wielkim szpitalem dla rannych i chorych żołnierzy.
25 IV 1945 r. – Przybycie pierwszych przedstawicieli cywilnych polskich władz administracyjnych i partyjnych.
początek maja 1945 r. – Spalenie średniowiecznej części Legnicy przez armię radziecką.
5 VII 1945 r. – została założona pierwsza na ziemiach zachodnich drużyna harcerska.
1946–1949 – Ruchy migracyjne ludności, wysiedlenie mieszkańców narodowości niemieckiej. Uruchomiono szkoły podstawowe i średnie, muzyczną, 4 kina, Miejską Bibliotekę Publiczną (1946 r.).
1952 r. – Rozpoczęto budowę Legnickich Zakładów Metalurgicznych, późniejszej Huty Miedzi „Legnica”.
1953–1960 – Pojawiło się pismo lokalne pt. „Wiadomości Legnickie” (1954). Powstało: Społeczne Ognisko Muzyczne (1955 r.) i Towarzystwo Przyjaciół Nauk (1959 r.).
początek lat 60. – Likwidacja reliktów dawnej średniowiecznej Legnicy przez partyjnych planistów, tworzenie podwalin „miasta socjalistycznego”.
1966 r. – Pożar kolegium pojezuickiego i wieży zachodniej kościoła św. Jana.
1997 r. – Miasto zostało obronione przed „wielką wodą”, równo 20 lat po ostatniej powodzi Kaczawa wystąpiła ze swoich brzegów, mimo że poziom wody był wyższy niż w 1977 r. udało się ocalić miasto od zalania, głównie dzięki ofiarności ludzi.
1998 r. – Powstał pierwszy w mieście sklep wielkopowierzchniowy; Muzeum Miedzi w 30. rocznicę likwidacji legnickich tramwajów sprowadziło zabytkowy tramwaj-pomnik z Elbląga; po wieloletnim remoncie po powodzi 1977 r. ponownie otwarte zostało Kąpielisko Północne.
V 1999 r. – Rada Europy odznaczyła Legnicę Dyplomem Europejskim.
VI 2001 r. – w ramach obchodów przez kościół Roku Jubileuszowego 2000 na skwerze Orląt Lwowskich odsłonięto najwyższy w mieście pomnik (28 m) upamiętniający 2000 lat chrześcijaństwa i 760 lat od momentu bitwy legnickiej.
2 IX 2001 r. – miastu wręczono Honorową Flagę Rady Europy.
25 III 2002 r. – obchody 10-lecia diecezji legnickiej.
19 IV 2002 r. – obchody 5-lecia istnienia Legnickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej.
21 V – 8 VI 2002 r. – narodowy spis powszechny ludności i mieszkań oraz powszechny spis rolny.
4–6 VI 2004 r. – Pierwszy Wielki Zjazd Legniczan.
19 III 2005 r. – Nowym biskupem legnickim został mianowany Stefan Cichy. Swój urząd objął dnia 30 kwietnia 2005 r.
2005 r. – Odtworzono historyczny kształt ul. Najświętszej Marii Panny, rozpoczynając proces rewitalizacji centrum staromiejskiego.
23 VII 2009 r. – Legnica została częściowo pozbawiona prądu po przejściu gwałtownej nawałnicy. Zniszczona została duża część Parku Miejskiego. Zginęły 2 osoby, kilkadziesiąt zostało rannych.
24 III 2012 r. – uroczycie zakończono I Synod w obecności nuncjusza apostolskiego w Polsce abpa Celestina Migliore oraz licznie przybyłych biskupów, prezbiterów i wiernych.
Jerzy Ciurlok: O drukarzach, drukarniach i drukach śląskich. Mikołów, Katowice: Regionalny Instytut Kultury w Katowicach, 2018. ISBN 978-83-952024-1-4.
