Ochetostethus opacus
| Ochetostethus opacus | |||
| (Scholtz, 1847) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Ochetostethus opacus | ||
| Synonimy | |||
| |||
Ochetostethus opacus – gatunek pluskwiaka z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny ziemikowatych. Zamieszkuje palearktyczną Eurazję od środkowo-zachodniej Europy po Syberię i północno-zachodnie Chiny.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1847 roku przez Heinricha Scholtza pod nazwą Cydnus opacus. Jako lokalizację typową wskazano wrocławskie Karłowice[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Pluskwiak o ciele w zarysie owalnym, lekko wydłużonym, o niemal równoległych bokach, osiągającym od 3 do 4,2 mm długości. Wierzch ciała jest słabo wypukły, bardzo gęsto punktowany i wskutek tego prawie matowy. Głowa jest czarna lub czarnobrązowa, o oczach słabo wyłupiastych, zagłębionych do połowy szerokości. Wierzchołek nadustka zakryty jest policzkami. Przedplecze jest czarne lub czarnobrązowe, pośrodku zaopatrzone w poprzeczne wgłębienie, które bywa jednak prawie niewidoczne. Tarczka jest tej samej barwy co głowa i przedplecze. Półpokrywy mają kasztanowe do ciemnobrązowych przykrywki oraz mlecznobiałe lub brązowawe zakrywki z ciemnym użyłkowaniem. Odwłok ma listewkę brzeżną koloru kasztanowego do ciemnobrązowego[2][3].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Owad ten zasiedla stanowiska o glebie piaszczystej, rzadziej zbiorowiska kserotermiczne o glebie słabiej przepuszczalnej i wapiennym podłożu. Zarówno larwy jak i postacie dorosłe są fitofagami ssącymi soki z roślin należących do takich gatunków jak bylica polna, strzęplica sina i szczotlicha siwa. Pędzą skryty tryb życia bytując u nasady łodyg roślin żywicielskich lub zagrzebując się przy nich w glebie, nawet do głębokości 5 cm. Stadium zimującym jest postać dorosła. Osobniki dorosłe starego pokolenia obserwuje się do początku czerwca, a nowego pokolenia od lipca[3].
Gatunek palearktyczny. W Europie znany jest z Niemiec, Szwajcarii, Liechtensteinu, Austrii, Włoch, Norwegii, Finlandii, Łotwy, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Mołdawii, Rumunii, Bułgarii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Czarnogóry, Serbii, Albanii, Macedonii Północnej, Grecji oraz europejskich części Rosji i Turcji. W Azji notowany jest z Syberii, Cypru, anatolijskiej części Turcji, Gruzji, Armenii, Azerbejdżanu, Syrii, Libanu, Izraela, Kazachstanu, Uzbekistanu, Tadżykistanu, Kirgistanu, Iraku, Iranu, Afganistanu i północno-zachodnich Chin[4].
Na „Czerwonej liście gatunków zagrożonych Republiki Czeskiej” umieszczony jest jako gatunek regionalnie wymarły (RE)[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ H. Scholtz. Prodromus zu einer Rhynchoten-Fauna von Schlesien. „Übersicht der Arbeiten und Veränderungen der Schlesischen Gesellschaft für Vaterländische Kultur”. 1 (1846), s. 104-164, 1847.
- ↑ Jerzy A. Lis: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XVIII Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera z. 12 Plataspidae, Thyreocoridae, Cydnidae. Toruń: Oficyna Wydawnicza Turpress, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1997. ISBN 83-86781-42-4.
- ↑ a b Jerzy A. Lis, Barbara Lis, Dariusz J. Ziaja: Heteroptera Poloniae 2: Pentatomoidea 1: Acanthosmatidae, Cydnidae, Plataspidae, Scutelleridae, Thyreocoridae. Bytom: Zakład Poligraficzno-Wydawniczy „Plik”, 2012.
- ↑ Berend Aukema (red.): Ochetostethus opacus (Scholtz, 1847). [w:] Catalogue of Palearctic Heteroptera [on-line]. Naturalis Biodiversity Center. [dostęp 2023-12-21].
- ↑ Jan Farkač, David Král, Martin Škorupík: Červený seznam ohrožených druhů České republiky. Bezobratlí. List of threatened species in the Czech Republic. Invertebrates.. Praha: Agentura ochrany přírody a krajiny ČR, 2005. ISBN 80-86064-96-4.