Tamarine Tanasugarn

Tamarine Tanasugarn

Państwo	Tajlandia
Data i miejsce urodzenia	24 maja 1977 Los Angeles
Wzrost	165 cm
Gra	praworęczna
Status profesjonalny	1994
Zakończenie kariery	2016
Trener	Panoomkorn Pradchunir
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	4 WTA, 15 ITF
Najwyżej w rankingu	19 (13 maja 2002)
Australian Open	4R (1998)
Roland Garros	3R (2002)
Wimbledon	QF (2008)
US Open	4R (2003)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	8 WTA, 8 ITF
Najwyżej w rankingu	15 (13 września 2004)
Australian Open	3R (2000)
Roland Garros	3R (2012)
Wimbledon	SF (2011)
US Open	QF (2004)
Dorobek medalowy
Reprezentacja Tajlandia Igrzyska azjatyckie złoto Inczon 2014 gra podwójna srebro Bangkok 1998 gra pojedyncza srebro Pusan 2002 gra pojedyncza brąz Kanton 2010 gra mieszana brąz Kanton 2010 gra drużynowa Igrzyska Azji Południowo-Wschodniej złoto Chiang Mai 1995 gra pojedyncza złoto Nakhon Ratchasima 2007 gra podwójna złoto Nakhon Ratchasima 2007 gra drużynowa złoto Wientian 2009 gra podwójna złoto Wientian 2009 gra drużynowa złoto Singapur 2015 gra drużynowa srebro Chiang Mai 1995 gra podwójna srebro Chiang Mai 1995 gra drużynowa srebro Dżakarta 1997 gra pojedyncza srebro Dżakarta 1997 gra podwójna srebro Dżakarta 1997 gra drużynowa srebro Wientian 2009 gra mieszana srebro Manila 2019 gra podwójna srebro Manila 2019 gra mieszana brąz Chiang Mai 1995 gra mieszana brąz Nakhon Ratchasima 2007 gra mieszana brąz Singapur 2015 gra podwójna brąz Singapur 2015 gra mieszana

Tamarine Tanasugarn (ur. 24 maja 1977 w Los Angeles) – tenisistka tajlandzka, zwyciężczyni turniejów zawodowych w grze pojedynczej i podwójnej, reprezentantka w Pucharze Federacji, olimpijka.

Kariera

Jej ojciec i zarazem trener Virachai jest z zawodu prawnikiem i występował dwukrotnie na igrzyskach olimpijskich (1960, 1964) jako koszykarz. Ze względu na miejsce urodzenia (Los Angeles) Tamarine Tanasugarn posiada obok obywatelstwa Tajlandii także obywatelstwo USA. W pierwszych latach kariery występy tenisowe łączyła z nauką (studia na uniwersytecie w Bangkoku). W cyklu WTA Tour debiutowała w 1993 na turnieju w Pattaya dzięki przyznanej przez organizatorów "dzikiej karcie", ale wkrótce skoncentrowała się na występach w rywalizacji juniorek. W 1995 była w ścisłej juniorskiej czołówce światowej, co potwierdziła ćwierćfinałem French Open, półfinałem US Open i finałem Wimbledonu. Na wimbledońskiej trawie uległa w finale gry pojedynczej juniorek Aleksandrze Olszy 5:7, 6:7.

Już w 1994 oficjalnie rozpoczęła karierę zawodową. Do czołowej setki rankingu światowego przebiła się pod koniec 1996, kiedy w ostatnim turnieju w roku w Pattaya doszła do finału (przegrała z Rumunką Ruxandrą Dragomir). W 1997 debiutowała we wszystkich imprezach wielkoszlemowych (od Australian Open 1997 nie opuściła żadnego turnieju wielkoszlemowego), dochodząc do II rundy na French Open i III rundy (1/16 finału) w pozostałych. W I rundzie US Open 1997 pokonała Chandę Rubin na inaugurację nowego kortu imienia Arthura Ashe'a. Tajka była ponadto w 1997 w półfinale turnieju WTA Tour w Aucland i ostatecznie zakończyła sezon w najlepszej pięćdziesiątce rankingu. W 1998 był w półfinale w Tokio (Princess Cup) i trzech ćwierćfinałach, a na Australian Open, gdzie jako pierwsza Tajka w historii dotarła do 1/8 finału, odniosła swoje pierwsze zwycięstwo nad rywalką z czołowej dziesiątki – szóstą rakietą świata Chorwatką Majoli. Do 1/8 finału doszła także na Wimbledonie. Na koniec 1998 uplasowała się na 37 miejscu na świecie.

Po nieco słabszym sezonie 1999 (najważniejsze osiągnięcie – ponownie IV runda Wimbledonu, ze zwycięstwem nad rozstawioną Francuzką Sandrine Testud) – w 2000 przebiła się do grona trzydziestu najlepszych zawodniczek na świecie. Na kortach trawiastych w Birmingham doszła do finału, przegrywając z Amerykanką Lisą Raymond. Po raz trzeci z rzędu awansowała do IV rundy Wimbledonu, a w Australian i US Open wystąpiła w 1/16 finału. W latach 2000-2003 regularnie kończyła kolejne sezony w okolicach 30. miejsca na świecie, w maju 2002 dochodząc do najwyższej w karierze pozycji rankignowej – nr 19. W 2001 na Wimbledonie wyeliminowała Amélie Mauresmo (nr 6 WTA), a na innym turnieju na trawie w Eastbourne Nathalie Tauziat (nr 10 WTA). Ponadto w 2001 była w finale Japan Open w Tokio (porażka z Seles), w 2002 w dwóch finałach (Canberra, porażka ze Smasznową i Doha, porażka z Seles). W 2003 odniosła pierwsze turniejowe zwycięstwo, pokonując w finale w Hajdarabadzie reprezentantkę Uzbekistanu Irodę Tulyaganovą.

Nieco słabsze wyniki w 2004 sprawiły, że wypadła z czołowej pięćdziesiątki rankingu (na koniec sezonu nr 66), a rok później także z pierwszej setki. Do jej najważniejszych osiągnięć w tym okresie należy zaliczyć IV rundę Wimbledonu w 2004 (po raz szósty w karierze). W sezonie 2004 udanie startowała w deblu, co zaowocowało najwyższym miejscem w klasyfikacji gry podwójnej – nr 15 (we wrześniu 2004). Była m.in. w finale w Montrealu (Canadian Open) i ćwierćfinale US Open, w obu przypadkach w parze z Liezel Huber.

Latem 2006 Tanasugarn przeszła z powodzeniem eliminacje na Wimbledonie, a następnie dotarła do III rundy, w której uległa Polce Agnieszce Radwańskiej.

W czerwcu 2008 odniosła drugie zwycięstwo turniejowe w karierze. W finale w ’s-Hertogenbosch pokonała Rosjankę Dinarę Safinę 7:5, 6:3. Następnie odnotowała najlepszy występ w karierze w turniejach wielkoszlemowych – dotarła do ćwierćfinału Wimbledonu. Tanasugran wyeliminowała z turnieju: Czeszkę Petrę Cetkovską, Rosjankę Wierę Zwonariową rozstawioną z numerem 13, reprezentantkę Nowej Zelandii Marinę Erakovic oraz numer 2 tego turnieju, czyli Serbkę Jelenę Janković. Tajka oddała Janković tylko 5 gemów, wygrywając 6:3, 6:2. W walce o półfinał przegrała z Amerykanką Venus Williams 3:6, 4:6.

Rok później po raz kolejny zwyciężyła w turnieju Ordina Open, pokonując tam między innymi Flavię Pennettę 2:6, 6:3, 6:3 oraz Dinarę Safinę 7:5, 7:5. W finale wygrała z Beligjką Yaniną Wickmayer 6:3, 7:5 – odniosła dzięki temu trzeci tryumf w turniejach z cyklu WTA Tour.

We wrześniu 2012 roku odniosła kolejne, ósme zwycięstwo w zawodach WTA w grze podwójnej. Razem ze Zhang Shuai pokonały w chińskim Kantonie rozstawione z numerem pierwszym Jarmilę Gajdošovą i Monicę Niculescu wynikiem 2:6, 6:2, 10–8.

W kwietniu 2013 awansowała do finału debla turnieju rozgrywanego w Monterrey. Razem z Evą Birnerovą uległy parze Tímea Babos–Kimiko Date-Krumm wynikiem 1:6, 4:6.

Barw narodowych w Pucharze Federacji broni już od 1993, zaliczając do 2012 roku 43 zwycięstwa i 24 porażki. W 2004 przyczyniła się do awansu Tajlandii do grupy światowej rozgrywek, w meczu barażowym o awans pokonując Australijki Samanthę Stosur i Nicole Pratt. Trzykrotnie uczestniczyła w igrzyskach olimpijskich, w debiucie w Atlancie w 1996 osiągając ćwierćfinał debla (w parze z Benjamas Sangaram, porażka z doświadczonymi Hiszpankami Martínez i Sánchez Vicario). Na tych samych igrzyskach pełniła funkcję chorążego reprezentacji olimpijskiej. W grze pojedynczej występy olimpijskie kończyła na II rundzie (Sydney 2000, porażka z Venus Williams) lub I rundzie (Ateny 2004, porażka z Indonezyjką Angelique Widjają). Duży sukces odniosła w Pucharze Hopmana w 2000, kiedy razem z Paradornem Srichaphanem dotarła do finału imprezy, uważanej za nieoficjalne mistrzostwa świata w grze mieszanej.

Finały turniejów WTA

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988 – 2008
	Kategoria I
	Kategoria II
	Kategoria III
	Kategoria IV
	Kategoria V
2009 – 2020
	WTA Premier Mandatory
	WTA Premier 5
	WTA Premier
	WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Gra pojedyncza 11 (4-7)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	1.	24 listopada 1996	Pattaya	Twarda	Ruxandra Dragomir	6:7(4), 4:6
Finalistka	2.	18 czerwca 2000	Birmingham	Trawiasta	Lisa Raymond	2:6, 7:6(7), 4:6
Finalistka	3.	7 października 2001	Tokio	Twarda	Monica Seles	3:6, 2:6
Finalistka	4.	12 stycznia 2002	Canberra	Twarda	Anna Smasznowa	5:7, 6:7(2)
Finalistka	5.	17 lutego 2002	Doha	Twarda	Monica Seles	6:7(6), 3:6
Zwyciężczyni	1.	9 lutego 2003	Hyderabad	Twarda	Iroda Tulyaganova	6:4, 6:4
Finalistka	6.	15 października 2006	Bangkok	Twarda	Vania King	6:2, 4:6, 4:6
Zwyciężczyni	2.	21 czerwca 2008	’s-Hertogenbosch	Trawiasta	Dinara Safina	7:5, 6:3
Zwyciężczyni	3.	20 czerwca 2009	’s-Hertogenbosch	Trawiasta	Yanina Wickmayer	6:3, 7:5
Finalistka	7.	14 lutego 2010	Pattaya	Twarda	Wiera Zwonariowa	4:6, 4:6
Zwyciężczyni	4.	17 października 2010	Osaka	Twarda	Kimiko Date-Krumm	7:5, 6:7(4), 6:1

Gra podwójna 16 (8-8)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	10 stycznia 1998	Auckland	Twarda	Nana Miyagi	Julie Halard Janette Husárová	7:6(1), 6:4
Finalistka	1.	16 sierpnia 1998	Manhattan Beach	Twarda	Ołena Tatarkowa	Martina Hingis Natalla Zwierawa	4:6, 2:6
Finalistka	2.	27 lutego 2000	Oklahoma	Dywanowa (hala)	Ołena Tatarkowa	Kimberly Po Corina Morariu	4:6, 6:4, 2:6
Zwyciężczyni	2.	22 października 2000	Szanghaj	Twarda	Lilia Osterloh	Rita Grande Meghann Shaughnessy	7:5, 6:1
Zwyciężczyni	3.	30 września 2001	Bali	Twarda	Evie Dominikovic	Janet Lee Wynne Prakusya	6:7(4), 6:2, 6:3
Finalistka	3.	14 października 2001	Szanghaj	Twarda	Evie Dominikovic	Lenka Němečková Liezel Huber	0:6, 5:7
Finalistka	4.	21 września 2003	Szanghaj	Twarda	Ai Sugiyama	Émilie Loit Nicole Pratt	3:6, 3:6
Zwyciężczyni	4.	5 października 2003	Tokio	Twarda	Marija Szarapowa	Ansley Cargill Ashley Harkleroad	7:6(1), 6:0
Zwyciężczyni	5.	26 października 2003	Luksemburg	Twarda (hala)	Marija Szarapowa	Ołena Tatarkowa Marlene Weingärtner	6:1, 6:4
Finalistka	5.	8 sierpnia 2004	Montreal	Twarda	Liezel Huber	Ai Sugiyama Shinobu Asagoe	0:6, 3:6
Finalistka	6.	2 listopada 2008	Québec	Dywanowa (hala)	Jill Craybas	Anna-Lena Grönefeld Vania King	6:7(3), 4:6
Zwyciężczyni	6.	15 lutego 2009	Pattaya	Twarda	Jarosława Szwiedowa	Julija Bejhelzimer Witalija Djaczenko	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	7.	14 lutego 2010	Pattaya	Twarda	Marina Erakovic	Anna Czakwetadze Ksienija Pierwak	7:5, 6:1
Zwyciężczyni	8.	22 września 2012	Kanton	Twarda	Zhang Shuai	Jarmila Gajdošová Monica Niculescu	2:6, 6:2, 10–8
Finalistka	7.	7 kwietnia 2013	Monterrey	Twarda	Eva Birnerová	Tímea Babos Kimiko Date-Krumm	1:6, 4:6
Finalistka	8.	15 kwietnia 2015	Pattaya	Twarda	Shūko Aoyama	Chan Hao-ching Chan Yung-jan	6:2, 4:6, 3–10

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (1)

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	1995	Wimbledon	Trawiasta	Aleksandra Olsza	5:7, 6:7(6)

Bibliografia

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2013-10-12]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-10-12]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2013-10-12]  (ang.).