Związek Słowiański (partia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Związek Słowiański
Państwo

 Polska

Skrót

ZS

Przewodniczący

Włodzimierz Rynkowski

Data założenia

6 lipca 2004

Adres siedziby

ul. Jaworzyńska 8/10, 00-634 Warszawa

Ideologia polityczna

neoslawizm, narodowa demokracja,

Poglądy gospodarcze

agraryzm, nacjonalizm gospodarczy

Barwy

     zieleń

Obecni posłowie
0/460
Obecni senatorowie
0/100
Obecni eurodeputowani
0/52
Obecni radni wojewódzcy
0/552
Strona internetowa

Związek Słowiański (ZS) – polska partia polityczna zarejestrowana 3 sierpnia 2006 (wywodząca się ze stowarzyszenia zwykłego o tej samej nazwie, założonego 6 lipca 2004). Jej przewodniczącym był do 2018 Włodzimierz Rynkowski, ponownie został nim w 2022. Od 2018 do 2019 partii przewodził Zbigniew Adamczyk[1], a w latach 2019–2022 Karol Weiher.

Historia[edytuj | edytuj kod]

2004–2006[edytuj | edytuj kod]

6 lipca 2004 powstało stowarzyszenie zwykłe o nazwie Związek Słowiański. 17 sierpnia 2005 przed gmachem Ministerstwa Spraw Zagranicznych stowarzyszenie zorganizowało pikietę poparcia dla władz Białorusi. 3 sierpnia 2006 zarejestrowano partię polityczną ZS.

Partia brała udział w wyborach samorządowych, wystawiając listę do rady gminy Olszewo-Borki – 9,13% (68) głosów – oraz do rady miejskiej Wrocławia – 0,08% (21) głosów[2].

2007[edytuj | edytuj kod]

24 lutego 2007 w Warszawie odbył się I Ogólnopolski Zjazd Związku Słowiańskiego. Uczestniczyło w nim 70 osób, w tym przedstawiciel ambasady Ukrainy w Polsce[3]. Partia wzięła udział w licznych pikietach pod Sejmem przeciwko planom rozmieszczenia w Polsce amerykańskiej tarczy antyrakietowej.

Partia uczestniczyła w wyborach przedterminowych do sejmiku województwa podlaskiego i nie zdobyła żadnego mandatu[4]. Zamierzała startować w wyborach parlamentarnych, jednak nie zarejestrowała żadnego kandydata[5]. W lipcu tego samego roku angażowała się w organizację 600-lecia bitwy pod Grunwaldem.

2008–2009[edytuj | edytuj kod]

W dniach od 23 lutego do 1 marca 2008 partia protestowała wraz z ambasadą Serbii przeciwko uznaniu Kosowa. 25 marca pod ambasadą USA partia obchodziła 9. rocznicę nalotów NATO na Jugosławię. 1 kwietnia i 23 kwietnia partia organizowała pikiety przeciwko ratyfikacji traktatu lizbońskiego. Po agresji Rosji na Gruzję, 22 sierpnia 2008 pod ambasadą Rosji w Polsce ZS zorganizował manifestację i koncert pod hasłem Solidarni z Rosją.

W wyborach do Parlamentu Europejskiego 2009 pomimo rejestracji komitetu partia nie wystawiła żadnej listy (z jej ramienia miał startować wówczas Krzysztof Kononowicz[6]).

2010[edytuj | edytuj kod]

W wyborach prezydenckich w 2010 wystawiła kandydaturę Krzysztofa Mazurskiego[7], który nie zebrał 100 000 podpisów i nie został zarejestrowany.

17 czerwca partia protestowała pod Sejmem przeciwko wyprzedaży polskiego gazu[8].

W wyborach samorządowych Związek Słowiański wystawił we wszystkich okręgach kandydatów do sejmiku województwa mazowieckiego. Jego lista uzyskała 0,31% (5707) głosów[9]. Ponadto partia zdobyła dwa mandaty w radach gmin.

2011[edytuj | edytuj kod]

5 marca w hotelu U Witaszka w Czosnowie odbył się II Ogólnopolski Zjazd ZS, w którym uczestniczyło 45 uczestników, w tym przedstawiciel białoruskiej ambasady i przewodnicząca Postępowej Socjalistycznej Partii Ukrainy Natalija Witrenko[10].

W wyborach do Senatu Związek Słowiański zarejestrował w okręgu Sosnowiec-Jaworzno swoją kandydatkę Anitę Walotek, która uzyskała 2,35% (2977) głosów, zajmując ostatnie, 6. miejsce[11].

19 października odbyła się manifestacja pod Ambasadą Litwy w obronie praw Polaków na Wileńszczyźnie, natomiast 11 listopada działacze ZS wzięli udział w Marszu Niepodległości.

23 listopada odbył się III Ogólnopolski Zjazd Związku Słowiańskiego w Czosnowie z udziałem 65 uczestników, w tym 13 gości zagranicznych[12].

2012–2014[edytuj | edytuj kod]

Wraz z organizacjami kresowymi i narodowymi, Prawem i Sprawiedliwością oraz Prawicą Rzeczypospolitej 11 marca 2012 partia manifestowała pod ambasadą litewską przeciwko dyskryminacji tamtejszych Polaków. Podobny wiec odbył się 6 dni później w Wilnie – z okazji rocznicy nowelizacji ustawy o oświacie, która miałaby zlikwidować polskie szkolnictwo na Wileńszczyźnie, zorganizowano przemarsz od gmachu Sejmu Republiki Litewskiej do siedziby rządu Litwy. W manifestacji udział wzięło 10 tysięcy osób, wśród nich m.in. przedstawiciele mniejszości rosyjskiej i białoruskiej, czy przewodniczący AWPL Waldemar Tomaszewski[13].

Partia protestowała także pod siedzibą Ministerstwa Edukacji Narodowej 10 maja 2012 przeciwko ograniczaniu nauki historii w szkołach.

15 lipca 2012 delegacja partii z Warszawy uczestniczyła w dniach Bacik koło Siemiatycz na Podlasiu, gdzie również odbył się koncert licznych zespołów ludowych z Białorusi i Podlasia[14].

9 maja 2014 pod rosyjską ambasadą Związek zorganizował pikietę poparcia dla działań wojennych Rosji w Ukrainie. Wśród haseł na transparentach znajdowały się takie napisy jak Zero poparcia dla banderowców, Wołyń – pamiętamy czy Jarosław, przeproś za Banderę[15].

2014–2015[edytuj | edytuj kod]

W wyborach do Parlamentu Europejskiego partii ponownie nie udało się wystawić żadnej listy, pomimo rejestracji komitetu.

W wyborach samorządowych ZS wystawił we wszystkich okręgach listy do sejmiku mazowieckiego, otrzymując 0,37% (6621) głosów[16]. Ponadto partia zdobyła osiem mandatów w radach gmin.

W wyborach prezydenckich w 2015 zgłoszono komitet Zdzisława Jankowskiego, jednak nie uzyskał on wystarczającej liczby podpisów[17].

W wyborach parlamentarnych w tym samym roku Związek Słowiański wystawił kandydata do Senatu, Zbigniewa Adamczyka w okręgu grudziądzkim. Uzyskał on 8,96% (9562) głosów, zajmując ostatnie, 4. miejsce[18].

2016–2018[edytuj | edytuj kod]

17 grudnia 2016 odbył się IV Ogólnopolski Zjazd Związku Słowiańskiego.

W wyborach samorządowych partia zarejestrowała własny komitet, wystawiając listy w połowie okręgów do sejmiku województwa kujawsko-pomorskiego. Uzyskała 0,42% głosów (3286) w skali województwa[19].

10 listopada przewodniczącym partii został Zbigniew Adamczyk.

2019–2022[edytuj | edytuj kod]

W wyborach parlamentarnych w okręgu nr 12 partia ponownie wystawiła do Senatu Zbigniewa Adamczyka[20]. Wiceprzewodniczący ZS Zdzisław Jankowski otworzył natomiast konińską listę Akcji Zawiedzionych Emerytów Rencistów do Sejmu (otrzymał 679 głosów)[21]. Zbigniew Adamczyk w senackim okręgu uzyskał 6,32% (8469) głosów, zajmując przedostatnie, 4. miejsce[22].

21 grudnia 2019 odbył się V Ogólnopolski Zjazd Związku Słowiańskiego. Na przewodniczącego partii został wybrany Karol Weiher.

Zbigniew Adamczyk zgłosił się jako kandydat w wyborach prezydenckich w 2020[23], jednak nie zebrał wymaganej liczby podpisów, a po nieodbyciu się głosowania nie zarejestrował komitetu w powtórzonych wyborach.

10 października 2022 partia protestowała pod siedzibą PGNiG w Warszawie w obronie polskich złóż. 11 grudnia tego samego roku odbył się VI Ogólnopolski Zjazd ZS. Na funkcję przewodniczącego partii powrócił Włodzimierz Rynkowski.

2023[edytuj | edytuj kod]

Partia zgłosiła swój komitet również przed wyborami parlamentarnymi w 2023[24], z ramienia którego jej działacze zapowiedzieli start do Senatu. Do Sejmu porozumieli się zaś w sprawie startu z list Ruchu Społecznego Agrounia Tak[25], a kandydatom ZS przydzielono 7. miejsca na listach ruchu. Ostatecznie jednak do wspólnego startu nie doszło (Agrounia wystartowała z list Koalicji Obywatelskiej). Związek Słowiański wystawił samodzielnie dwóch kandydatów do Senatu: Stanisława Tymińskiego (który wstąpił do ugrupowania) w okręgu bytomsko-zabrzańskim oraz ponownie byłego przewodniczącego tej partii Zbigniewa Adamczyka w okręgu grudziądzkim. Zbigniew Adamczyk otrzymał 7750 głosów (4,78%), a Stanisław Tymiński 18 052 głosy (12,71%). Obaj zajęli ostatnie miejsca w okręgach (odpowiednio 4. i 3.)[26].

Program[edytuj | edytuj kod]

Według deklaracji, Związek Słowiański „broni praw i interesów Narodu Polskiego oraz dba o zachowanie jego słowiańskiej tożsamości. Cele swoje realizuje przez aktywne uczestnictwo w życiu politycznym, społecznym, gospodarczym i kulturalnym”[27].

Partia sprzeciwiała się umiejscowieniu w Polsce amerykańskiej tarczy antyrakietowej (określając ją „elementem globalnego podboju”), a sojuszników Polski upatruje głównie w krajach Europy Środkowo-Wschodniej[1]. Jest przeciwna członkostwu Polski w NATO i Unii Europejskiej, sprzeciwiając się ratyfikacji traktatu lizbońskiego. Uznaje Kosowo za część Serbii.

Domaga się przemianowania nazwy Euroregionu Nysa na Euroregion Łużyce. Referendum w Czarnogórze nazywa „aktem dramatu Jugosławii”, również zauważa „germanizację” Śląska.

Protestowała wobec odwołania z funkcji dyrektora Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych profesora Romana Kuźniara. Związek sprzeciwia się ukraińskiej polityce historycznej, zwłaszcza gloryfikacji UPA, zaś władzom Litwy zarzuca asymilację Polaków[13].

Współpraca międzynarodowa[edytuj | edytuj kod]

Partia współpracuje z Towarzystwem Polsko-Serbołużyckim, Socjalistyczną Partią Serbii, Postępową Socjalistyczną Partią Ukrainy[10][28], ambasadami Rosji, Białorusi, Chin, Kuby i KRLD w Polsce, a także środowiskami kresowymi i narodowymi[25][29].

Kontrowersje[edytuj | edytuj kod]

Podczas pomarańczowej rewolucji na Ukrainie w 2004, partia pogratulowała zwycięstwa Wiktorowi Janukowyczowi w wyborach prezydenckich. Podobne gratulacje Związek Słowiański składał w 2006 Aleksandrowi Łukaszence, natomiast w 2012 wysłano podanie do premiera Donalda Tuska z prośbą o zaprzestanie polityki sankcyjnej wobec Białorusi[30].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Związek Słowiański. wp.pl.
  2. Serwis PKW – Wybory 2006
  3. I Ogólnopolski Zjazd Związku Słowiańskiego, strona ZS
  4. Serwis PKW – Wybory 2007
  5. Serwis PKW – Wybory 2007
  6. Barbara Mińska: Kononowicz wraca do polityki!. dziennik.pl, 17 marca 2009.
  7. Wybory na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej 2010 – kandydatem Związku Słowiańskiego na prezydenta RP był Krzysztof Radosław Mazurski, strona ZS
  8. Nie dla wyprzedaży polskiego gazu, strona ZS
  9. Serwis PKW – Wybory 2010
  10. a b II Zjazd Związku Słowiańskiego, strona ZS
  11. Serwis PKW – Wybory 2011
  12. III Ogólnopolski Zjazd Związku Słowiańskiego, strona ZS
  13. a b Wiec w Wilnie – 17 marca 2012 – Polacy powiedzieli stanowcze NIE polityce lituanizacji i asymilacji, strona ZS
  14. Koncert zespołów na Podlasiu z okazji „Dni Bacik”, strona ZS
  15. Pod ambasadą Federacji Rosyjskiej, strona ZS
  16. Protokół z wyborów do sejmiku województwa mazowieckiego w 2014
  17. 10 maja 2015 – Wybory Prezydenckie 2015, strona ZS
  18. Serwis PKW – Wybory 2015
  19. Serwis PKW – Wybory 2018
  20. Komitet Wyborczy Związku Słowiańskiego. pkw.gov.pl.
  21. Serwis PKW – Wybory 2019
  22. Serwis PKW – Wybory 2019
  23. Michał Szaflarski: Wybory prezydenckie 2020. Kandydaci na prezydenta i kalendarium wyborcze. wyborcza.pl, 10 marca 2020.
  24. Kampania wyborcza ruszyła. Kolejne komitety zarejestrowane. tvn24.pl, 10 sierpnia 2023.
  25. a b Kandydujemy do parlamentu 2023 na listach Agrounii.
  26. Serwis PKW – Wybory 2023
  27. Strona Związku Słowiańskiego.
  28. ZS na Zjeździe Postępowej Socjalistycznej Partii Ukrainy, strona ZS
  29. Manifestacja w obronie praw Polaków na Litwie pod ambasadą Litwy w Warszawie, strona ZS
  30. Historia Związku Słowiańskiego na stronie partii

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]