1 Dywizjon Polowej Ciężkiej Artylerii
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1917 |
| Rozformowanie |
1918 |
| Działania zbrojne | |
| Wojna domowa w Rosji | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
1 Dywizjon Polowej Ciężkiej Artylerii (1 dac) – oddział artylerii ciężkiej Wojska Polskiego na Wschodzie.
Dywizjon został sformowany w 1917 roku w składzie I Korpusu. Dywizjon składał się dwóch baterii haubic i jednej baterii armat. Baterie haubic posiadały po cztery 152 mm haubice, natomiast trzecia bateria miała cztery 107 mm armaty dalekonośne wzór 1877 (ros. 42-линейная батарейная пушка образца 1877 года). Organizacja dywizjonu była oparta na etatach armii rosyjskiej[1].
Dowódcy dywizjonu[edytuj | edytuj kod]
- płk Edward Malewicz
- kpt. Wiktor Poźniak (od 6 II 1918[2])
Kawalerowie Amarantowej Wstążki[edytuj | edytuj kod]
Żołnierze dywizjonu odznaczeni za waleczność Amarantową Wstążką rozkazem dowódcy I Korpusu Polskiego z 19 marca 1918[3]:
- ppor. Stanisław Tatar
- chor. Marian Nowokuński
- st. ogniom. Stanisław Dzieciński
- st. ogniom. Jan Wolsiczak
- st. ogniom. Marcin Walas
- st. ogniom. Ignacy Goździk[a]
- st. ogniom. Stanisław Włosowicz
- kanonier Romuald Miedziejewski
- kanonier Józef Cierpis
- kanonier Stanisław Szczyż
- kanonier Józef Sławiarski[b]
- kanonier Józef Piotrowski
- kanonier Bolesław Krasawski[c]
W lipcu 1922 roku Minister Spraw Wojskowych gen. dyw. Kazimierz Sosnkowski nadał wymienionym wyżej żołnierzom Krzyże Walecznych[4].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bagiński 1921 ↓, s. 288-289.
- ↑ Bagiński 1921 ↓, s. 288.
- ↑ Placówka ↓.
- ↑ a b c d Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 15 lipca 1922 roku, s. 530-531.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Henryk Bagiński: Wojsko Polskie na Wschodzie 1914-1920. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa. Zakłady Graficzno-Wydawnicze „Książka”, 1921.
- Kawalerowie Wstęgi Amarantowej. „Placówka. Ilustracja Polska. Miesięcznik myśli i czynowi Dowborczyków poświęcony”. 6, s. 80, czerwiec 1935. Warszawa: Zakład Drukarski F. Wyszyński i Spółka.