Przejdź do zawartości

12 Pułk Ułanów (Księstwo Warszawskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
12 Pułk Ułanów
5 Pułk Jazdy Galicyjsko-Francuskiej
Ilustracja
Proporczyk na lance
Historia
Państwo

 Księstwo Warszawskie

Sformowanie

1809

Rozformowanie

1813

Tradycje
Rodowód

5 Pułk Jazdy Galicyjsko-Francuskiej

Kontynuacja

8 pułk ułanów
12 batalion dowodzenia

Działania zbrojne
Druga Wojna Polska; Bitwa narodów
Organizacja
Dyslokacja

Biała

Rodzaj wojsk

Jazda

Podległość

Dywizja Kawalerii – II 1813

Żołnierz 12 Pułku Ułanów (akwarela, 1850–60)

12 Pułk Ułanówoddział jazdy polskiej Armii Księstwa Warszawskiego.

Forowanie i zmiany organizacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Pułk formował się 8 czerwca 1809 na Podolu austriackim kosztem Rzyszczewskiego i mieszkańców Podola rosyjskiego i austriackiego[1]. Do 28 grudnia tego roku nosił nazwę 5 Pułk Jazdy Galicyjsko-Francuskiej[1]. Po włączeniu wojsk galicyjsko-francuskich do Armii Księstwa Warszawskiego 5 pułk został przemianowany na 12 Pułk Ułanów używając na pamiątkę barw biało-niebiesko-czerwonych.

Pod koniec 1809 roku pułk liczył 943 żołnierzy[2]. Stacjonował w Białej[3].

Żołnierze pułku

[edytuj | edytuj kod]
Dowódca pułku
Żołnierze

Mundur

[edytuj | edytuj kod]

Od 1810 roku obowiązywała następująca barwa munduru[5]:

Kołnierz karmazynowy z białą wypustką; rabaty granatowe z białą wypustką.

Lampasy spodni karmazynowe.

W wyprawie na Moskwę w 1812 roku pułk wziął udział w bitwach pod Grodnem (30 czerwca 1812), Romanowem (4 lipca 1812), Możajskiem (5 i 7 września 1812), Mirem, Borodino, Czerykowem (29 września 1812), Woronowem i Medynią (25 października 1812)[1] W czasie odwrotu na pewnym odcinku jeden ze szwadronów eskortował Napoleona, a po wypadku księcia Józefa Poniatowskiego 3 szwadron eskortował go z Wilna do Warszawy.

Ze względu na niskie stany osobowe w 1813 roku, 12. i 8 pułk ułanów połączyły się i walczyły pod nazwą tego ostatniego w bitwach pod Neustadt, Wachau, a w końcu pod Lipskiem (tzw. "Bitwa Narodów"). Połączonym pułkiem dowodził płk Antoni Potocki.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Gembarzewski 1925 ↓, s. 62.
  2. Zych 1961 ↓, s. 207.
  3. Askenazy i Gembarzewski 2003 ↓, s. 150.
  4. Władysław Mniszek-Tchorznicki. tchorznicki.com. [dostęp 2016-09-12].
  5. Askenazy i Gembarzewski 2003 ↓, s. 173.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]