Air China
 Boeing 767 linii Air China | ||||
| ||||
| Historia | ||||
| Data założenia | ||||
|---|---|---|---|---|
| Lokalizacja | ||||
| Państwo | ||||
| Węzeł | ||||
| Główne porty lotnicze |
| |||
| Kooperacja | ||||
| Program lojalnościowy |
| |||
| Sojusz | ||||
| Flota | ||||
| Liczba samolotów |
331 | |||
| Liczba tras |
185 | |||
| Przedsiębiorstwo | ||||
| Siedziba | ||||
| Członkowie zarządu |
Wang Changshun | |||
| Slogan |
We go above and beyond | |||
| Skytrax |
| |||
| Strona internetowa | ||||
Air China (chiń. upr. 中国国际航空公司, chiń. trad. 中國國際航空公司, pinyin Zhōngguó Guójì Hángkōng Gōngsī) – chińskie narodowe linie lotnicze, mające siedzibę w Pekinie. Głównym węzłem jest Port lotniczy Pekin. Linie lotnicze są odpowiedzialne za przeloty władz chińskich, co podkreśla wyjątkowy status narodowych linii lotniczych. Logo linii stanowi artystyczne wyobrażenie feniksa, wzór ten jest równocześnie przekształceniem liter "VIP". Air China należą do sojuszu Star Alliance.
Air China jest dziesiątą co do wielkości linią lotniczą na świecie. Linie przetransportowały 41.28 mln pasażerów w 2009 roku, co ulokowało ją za głównymi konkurentami: liniami China Southern Airlines i China Eastern Airlines. Pomimo to, Air China są najbardziej dochodowymi liniami lotniczymi w Chinach oraz największymi liniami pod względem wartości rynkowej[1]. Dochód linii w 2009 roku wyniósł 4,85 mld CNY (711,5 mln USD)[2].
Oceniając Air China agencja ratingowa Skytrax przyznała trzy gwiazdki[3].
Historia[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
Linie Air China zostały założone 1 lipca 1988 roku. Ich powstanie było rezultatem decyzji rządu o rozbiciu działów operacyjnych chińskiej Cywilnej Administracji Lotniczej (CAAC) na osobne przedsiębiorstwa. W 1987 roku CAAC zostało poddane restrukturyzacji, w wyniku której podzielono je na 6 linii lotniczych: Air China, China Eastern Airlines, China Southern Airlines, China Northern Airlines, China Southwest Airlines oraz China Northwest Airlines. Air China otrzymała autonomię 1 lipca 1988 roku, została obłożona odpowiedzialnością za loty międzykontynentalne i przejęła flotę dalekiego zasięgu CAAC (samoloty Boeing 707, 747 i 767) oraz jej trasy.
W styczniu 2001 roku dziesięć chińskich linii lotniczych ogłosiło plan połączenia się[4]. Air China miała nabyć China Southwest Airlines, przed fuzją Air China były czwartymi co do wielkości chińskimi liniami lotniczymi. Pozwoliło to zbudować grupę, której aktywa wyniosły 56 miliardów juanów, w której skład weszło 118 samolotów[5]. 28 października 2002 roku Air China zostało skonsolidowane z Narodową Chińską Korporacją Lotniczą (CNAC) i China Southwest Airlines.
15 grudnia 2004 roku Air China zadebiutowała na Giełdzie Papierów Wartościowych w Hongkongu i na London Stock Exchange, a 18 grudnia 2006 roku miała swój debiut na Szanghajskiej Giełdzie Papierów Wartościowych. Obecnie jest to największa linia lotnicza na świecie pod względem wartości rynkowej.
W 2006 roku linie podpisały umowę o wstąpieniu do sojuszu Star Alliance. Członkiem sojuszu zostały 12 grudnia 2007 roku obok Shanghai Airlines.
W lipcu 2009 roku Air China zainwestowała 19,3 miliona dolarów w swoją spółkę zależną Air Macau, która popadła w kłopoty, podnosząc swoje udziały w spółce z 51% do 80,9%[6]. Miesiąc później linie wydały 6,3 miliarda HKD (813 milionów USD) na zwiększenie swoich udziałów w liniach Cathay Pacific z 17,5% do 29,99% rozszerzając swoją obecność w Hongkongu. Obie linie planują zwiększyć współpracę między sobą w przyszłości[7].
W lipcu 2010 roku Air China zakończyła zwiększanie udziałów w Shenzhen Airlines Company Limited, przejmując kontrolę nad Shenzhen Airlines. Przejęcie tych linii pozwoliło Air China na dalsze wzmocnienie swojej pozycji w Pekinie, Chengdu i Szanghaju, czego skutkiem było osiągnięcie bardziej zbalansowanej sieci połączeń regionalnych[8].
2 grudnia 2010 roku Air China otrzymała najwyższą nagrodę hiszpańskiej branży turystycznej "Plaque for Tourist Merit". Jest to pierwsza zagraniczna linia lotnicza, która otrzymała tę nagrodę, przyznawaną dla osób i przedsiębiorstw, które wniosły wkład w hiszpańską branżę turystyczną[9].
Na początku 2016 roku linie zawarły umowę na zakup 6 samolotów Boeing 777-300ER. Wartość umowy sięga 2 mld USD[10].
Kierunki lotów[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
Sieć połączeń Air China rozciąga się z Azji na Bliski Wschód, Europę Zachodnią i Amerykę Północną. Większość lotów odbywa się z lotniska w Pekinie. Znaczącą liczbę połączeń do Azji, Europy i Australii obsługuje również port lotniczy Szanghaj-Pudong. Część międzynarodowych lotów obsługiwana jest z portów lotniczych w Chengdu, Chongqing, Dalian, Dubaju, Hangzhou, Kunming, Madrytu, Nanning i Xiamen. 10 grudnia 2006 roku linie wykonały swój pierwszy lot do São Paulo (przez Madryt), który był pierwszym połączeniem z Ameryką Południową. To połączenie było najdłuższą trasą obsługiwaną przez Air China. Pierwotnie obsługiwały je samoloty Boeing 767-300, jednak ze wzrostem popularności zmieniono typ samolotu na Airbus A330-200. Połączenie zawieszono we wrześniu 2008 roku, jednak 20 grudnia 2009 roku przywrócono je.
Air China uruchomiły połączenia do miasta Ho Chi Minh[11]. Od 27 marca 2011 roku linie mają trzecie połączenie z Niemcami na trasie Pekin - Düsseldorf. W tym samym roku 15 czerwca otwarte zostało połączenie Pekin - Mediolan, które dopełniło istniejące połączenia Szanghaj - Mediolan. Dostawa w kwietniu 2011 roku nowych samolotów Boeing 777-300ER stanowiła - według linii - kręgosłup do przyszłych tras długodystansowych. Nowe maszyny zastąpiły dotychczasowe Boeingi 747 na trasach do Stanów Zjednoczonych, jednak przypuszczalnie ich debiut odbył się na europejskich trasach. 6 czerwca 2018 roku linia wznowiła połączenie Pekin - Pjongjang[12].
Linie partnerskie[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
Dołączenie Air China do sojuszu Star Alliance spowodowało zwiększenie obecności pozostałych linii należących do sojuszu w Chinach. Zgodnie z zasadą Star Alliance "Pod jednym dachem" wszyscy członkowie sojuszu przenieśli swoje operacje do trzeciego terminalu na lotnisku w Pekinie, głównego hubu Air China dla operacji międzynarodowych. Air China posiada umowy z następującymi liniami lotniczymi[13]:
Air Canada
Air Macau
Alitalia
All Nippon Airways
Asiana
Austrian Airlines
Avianca
British Airways
Cathay Pacific- Dragonair
EgyptAir
El Al
Ethiopian Airlines
EVA Air
Finnair
Polskie Linie Lotnicze LOT
Lufthansa
Scandinavian Airlines System
Shandong Airlines
Swiss International Air Lines
TAM Linhas Aéreas
TAP Portugal
Turkish Airlines
United Airlines- US Airways
- Virgin Atlantic Airways
Flota[edytuj | edytuj kod]
Od grudnia 2022, flota Air China składa się z podanych samolotów, których średni wiek wynosi 8,8 lat:[14][15]
| Samolot | Suma | Zamówienia | Pasażerowie[16][17] | Uwagi | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| P | B | E+ | E | Razem | ||||
| Airbus A319-100 | 33 | - | 8 | 0 | 0 | 120 | 128 | |
| Airbus A320-200 | 43 | 1 | 8 | 0 | 0 | 150 | 158 | |
| Airbus A320neo | 49 | - | 8 | 0 | 0 | 150 | 158 | |
| Airbus A321-200 | 61 | - | 12 | 0 | 0 | 173 | 185 | |
| Airbus A321neo | 29 | 1 | 16 | 0 | 0 | 161 | 177 | |
| Airbus A330-200 | 25 | - | 0 | 36 12 |
0 | 215 271 |
251 283 |
|
| Airbus A330-300 | 28 | - | 0 | 30 | 16 | 255 | 301 | |
| Airbus A350 XWB | 23 | 7 | 0 | 32 | 24 | 256 | 312 | |
| Boeing 737-700 | 18 | - | 8 | 0 | 0 | 119 | 127 | |
| Boeing 737-800 | 93 | - | 8 | 0 | 0 | 159 | 167 | |
| Boeing 737 MAX8 | 16 | 23 | 8 | 0 | 0 | 168 | 176 | |
| Boeing 747-400 | 3 | - | 10 | 42 | 0 | 292 | 344 | |
| Boeing 747-8i | 7 | - | 12 | 54 | 66 | 233 | 365 | |
| Boeing 777-300ER | 28 | - | 8 | 42 | 0 | 261 | 311 | 15 zamówiono w 2007, cztery następne zamówiono we wrześniu 2010[18] |
| Boeing 787-9 | 14 | - | 0 | 30 | 34 | 229 | 296 | planowane wejście do służby od 2015 (opcję zmieniono z 787−8 na 787−9 w sierpniu 2010)[19] |
| Comac ARJ21-700 | 13 | 1 | 0 | 0 | 0 | 90 | 90 | |
| Razem | 483 | 32 | ||||||
Wycofane[edytuj | edytuj kod]
| Samolot | Suma | Pasażerowie | Uwagi | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| P | B | E | Razem | |||
| British Aerospace 146-100 | 4 | Zakupione w 1988 - Wycofane w 2003 | ||||
| Airbus A319-100 | 3 | 8 | 120 | 128 | Wycofane w 2012 | |
| Airbus A320-200 | 10 | 8 | 150 | 158 | ||
| Airbus A330-200 | 5 | Wycofane w 2021 i 2022 | ||||
| Airbus A330-300 | 1 | (B-5958) Spłonął w 2019 | ||||
| Airbus A340-300 | 6 | 12 | 24 | 255 | 291 | wycofane |
| Boeing 737-200 | 3 | Zakupione w 1988 | ||||
| Boeing 737-300 | 44 | 8 | 0 | 120 | 128 | Zakupione w 1991 |
| Boeing 737-600 | 6 | |||||
| Boeing 737-700 | 6 | |||||
| Boeing 737-800 | 56 | 8 | 0 | 159 | 167 | |
| Boeing 747-200 | 3 | Zakupione w 1990 | ||||
| Boeing 747-200M | 1 | Zakupione w 1987 | ||||
| Boeing 747-400 | 11 | 10 | 42 | 292 | 344 | Zakupione w 1992 |
| Boeing 747-400M | 8 | 10 | 24 | 246 | 280 | Zakupione w 1989 |
| Boeing 757-200 | 13 | 0 | 8 | 192 | 200 | Zakupione w 1992 |
| Boeing 767-200ER | 6 | 0 | 30 | 200 | 230 | Zakupione w 1985 |
| Boeing 767-300 | 9 | 10 | 26 | 189 | 225 | Zakupione w 1992 |
| Boeing 777-200 | 10 | |||||
Phoenix Miles[edytuj | edytuj kod]
Phoenix Miles (chiń. upr. 国航知音, w tłumaczeniu: "Najlepsi przyjaciele Air China") to program lojalnościowy linii Air China. Jest to pierwszy tego typu program w Chinach. Powstał w celu nagradzania częstych pasażerów na trasach krajowych i międzynarodowych linii Air China oraz jej linii partnerskich[20].
Cargo[edytuj | edytuj kod]
Air China Cargo Co., Ltd. jest spółką zależną Air China specjalizująca się w przewozach cargo. Transportuje towary do 36 miast w 27 krajach na całym świecie. Jej siedziba mieści się w porcie lotniczym Pekin.
| Samolot | Razem | Opcje |
|---|---|---|
| Boeing 747-200F | 1 | 0 |
| Boeing 747-400F | 7 | 0 |
| Tupolew Tu-204-120C | 1 | 4 |
| Razem | 9 | 4 |
Wypadki i katastrofy[edytuj | edytuj kod]
- 15 kwietnia 2002 roku Boeing 767 ze 166 osobami na pokładzie rozbił się na wzgórzu w Pusan w Korei Południowej. Zginęło wtedy 129 osób.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dane z serwisu biznesowego PR Newswire Dostęp 2010-07-23 (ang.)
- ↑ Dane z serwisu ATW Dostęp 2010-04-26 (ang.)
- ↑ Air China is certified as a 3-Star Airline [online], Skytrax [dostęp 2022-09-19] (ang.).
- ↑ Ng, Eric, "Air China Set to Announce Lead Bank for Listing," dziennik South China Morning Post, Bus. Sec., 16 lipca 2001, str. 4
- ↑ Holland, Tom, "China Break-In," Far Eastern Economic Review, 25 października 2001, str. 41
- ↑ Informacja z serwisu Flightglobal. flightglobal.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-13)]. (ang.).
- ↑ Informacja z serwisu Bloomberg (ang.)
- ↑ Informacja z serwisu Flightglobal. flightglobal.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-25)]. (ang.).
- ↑ Informacja z Flightsandairfares (ang.)
- ↑ Pasazer.com: Air China zamawia boeingi 777 [online], Pasazer.com [dostęp 2016-11-08].
- ↑ Informacja z serwisu Vietnews (ang.)
- ↑ UBM (UK) Ltd. 2018, Air China resumes Pyongyang service from June 2018, „Routesonline” [dostęp 2018-06-07] (ang.).
- ↑ Lista partnerów na głównej stronie linii. airchina.com.cn. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-16)]. (ang.).
- ↑ Flota Air China na planespotters.net (ang.)
- ↑ Air China on ch-aviation [online], ch-aviation [dostęp 2017-03-14] (ang.).
- ↑ Air China International. Airchina.de. Dostęp 2010-12-13. (ang.)
- ↑ Air China A330-300. seatplans.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-07)].. SeatPlans.com. Dostęp 2010-12-13. (ang.)
- ↑ Reuters: Air China orders four more Boeing 777-300ERs. Seattle Post-Intelligencer, 10 września 2010. [dostęp 2010-09-10]. (ang.).
- ↑ Air China switches 15 787-8s order to 787-9s. Flightglobal.com, 1 września 2010. [dostęp 2010-09-01]. (ang.).
- ↑ Informacja z oficjalnej strony programu (ang.)
