Przejdź do zawartości

Boeing 787

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Boeing 787 Dreamliner
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Boeing

Typ

pasażerski

Konstrukcja

kompozytowa

Załoga

2

Historia
Data oblotu

15 grudnia 2009

Lata produkcji

od 2010

Liczba egz.

1027 (listopad 2022)

Dane techniczne
Napęd

General Electric GEnx lub
Rolls-Royce Trent 1000

Wymiary
Rozpiętość

52–60 m (zależy od wersji)

Długość

57–63 m (zależy od wersji)

Szerokość kadłuba

5,49 m

Wysokość

16,92 m

Powierzchnia nośna

325 m²

Masa
Własna

101 000 kg – 115 000 kg (zależy od wersji)

Startowa

165 000 kg – 245 000 kg (zależy od wersji)

Zapas paliwa

41 965 L – 138 898 L (zależy od wersji)

Osiągi
Prędkość maks.

0,89 Ma (945 km/h)

Prędkość przelotowa

0,85 Ma (903 km/h)

Pułap

13 100 m

Zasięg

4650 km – 15 750 km (zależy od wersji)

Dane operacyjne
Liczba miejsc
210 – 330 (zależy od wersji)
Rzuty
Rzuty samolotu

Boeing 787 Dreamliner – średniego rozmiaru, szerokokadłubowy samolot pasażerski dalekiego zasięgu. Pierwszy oblot odbył się 15 grudnia 2009, służbę rozpoczął w 2011 roku. Skonstruowany i wybudowany przez Boeing Commercial Airplanes. Przewozi od 210 do 330 pasażerów w zależności od konfiguracji miejsc siedzących. Z założenia samolot ma być oszczędniejszy, jeśli chodzi o zużycie paliwa w porównaniu do poprzednich wersji samolotów pasażerskich. Oprócz tego został pierwszym samolotem pasażerskim, w którym kadłub i skrzydła wykonano niemal w całości z materiałów kompozytowych[1] Kompozyty stanowią 50% ciężaru samolotu (80% objętości materiałów), w tym wykorzystano głównie tworzywa sztuczne wzmocnione włóknem węglowym (CFRP)[2], 20% to aluminium, 15% tytan, 10% stal, 5% inne materiały[3].

Samolot oferowany jest w trzech wersjach:

  • 787-8 (wersja bazowa, 210-250 pasażerów)
  • 787-9 (wersja przedłużona, 250-290 pasażerów)
  • 787-10 (wersja najdłuższa, 290-330 pasażerów)

Przed 28 stycznia 2005 samolot był znany jako Boeing 7E7.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Samolot wypuszczono na rynek jako 7E7 Dreamliner w 2004, rozpoczynając sprzedaż od zamówienia złożonego 26 kwietnia przez japońską All Nippon Airways na 50 sztuk. Aby wyjść naprzeciw oczekiwaniom pasażerów i użytkowników samolot miał przewozić od 200 do 300 pasażerów na dystansach 6,5 do 16 tys. km, zużywać o 20% mniej paliwa i zapewniać znacznie wyższy komfort. Nowy produkt realizuje opracowaną przez Boeinga wizję lotnictwa „z punktu do punktu”, bez konieczności przesiadek na długich dystansach[4]. Znak 787 nadano mu oficjalnie 28 stycznia 2005[5]. Głównie za sprawą outsourcingu samolot zamierzano opracować w cztery lata kosztem 6 miliardów USD.[6] Program Dreamlinera zanotował trzyletnie opóźnienie, a koszty badawczo-rozwojowe poniesione przez Boeinga wyniosły około 16 mld USD.[7] Boeing ustalił próg rentowności programu Dreamlinera na 1100 sztuk[8].

Pierwszy lot

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy lot, który miał się odbyć 7 sierpnia 2007 roku (data 07.08.07 miała kojarzyć się z numerem 787), został przesunięty na listopad/grudzień 2007 roku, a następnie na koniec pierwszego kwartału 2008 roku. Przyczyną były niezgodności niektórych części produkowanych przez podwykonawców oraz problemy z testami wytrzymałościowymi i wciąż ze zbyt dużą masą elementów skrzydeł. Ostatecznie pierwszy lot odbył się 15 grudnia 2009 roku[9], samolot wystartował z Everett o godzinie 10:25 czasu miejscowego (19:25 czasu polskiego). Pilotowała go doświadczona załoga: kapitan Mike Carriker i kapitan Randy Neville. Lot miał trwać pięć i pół godziny, jednak ze względu na złe warunki atmosferyczne (silny deszcz) został skrócony do trzech[10].

Rekordy dystansu i szybkości lotu

[edytuj | edytuj kod]
Trzeci prototyp B787 oznaczony jako N787BX.

Między 6 a 8 grudnia 2011 roku, szósty wyprodukowany egzemplarz samolotu Boeing 787-8 o numerze fabrycznym ZA006 ustanowił dwa nowe rekordy światowe dla tej klasy maszyn, w zakresie dystansu nieprzerwanego lotu oraz jego prędkości[11]. Startując 6 grudnia o godzinie 11:02 z lotniska Boeinga w Seattle, w konfiguracji z silnikami GEnx oraz 13 osobami na pokładzie (6 osób załogi, obserwator z ramienia National Aeronautic Association oraz 6 pracowników zakładów Boeing), w nieprzerwanym locie na wschód pokonał trasę o długości 10 710 mil morskich (19 835 km) do Dhaka w Bangladeszu[11]. Samolot pobił tym samym ustanowiony przez Airbus A330 w 2002 roku rekord dystansu lotu dla samolotów zdolnych do przewiezienia 210-250 pasażerów, który wynosił dotąd 9127 mil morskich (16 903 km). Po około dwugodzinnym postoju celem uzupełnienia paliwa, samolot odleciał w drogę powrotną do Seattle, kierując się wciąż na wschód. Pokonał tym razem dystans 9734 mil morskich (18 027 km) lądując ponownie na lotnisku fabrycznym w Seattle 8 grudnia o godzinie 5.29 rano[11]. Całkowita trasa dookoła globu ziemskiego przebiegała przez przestrzeń powietrzną Stanów Zjednoczonych, następnie nad Atlantykiem, wejście w europejską przestrzeń powietrzną nastąpiło w pobliżu Santiago w Hiszpanii, po czym samolot rozpoczął zniżanie nad Morzem Śródziemnym, przecinając następnie przestrzeń powietrzną Egiptu do Luksoru, po czym przelatując nad Środkowym Wschodem i Indiami dotarł do Bangladeszu[11]. Po uzupełnieniu tam paliwa, maszyna rozpoczęła drugi segment lotu poruszając się na wschód nad Singapurem, Filipinami i Guam, ponownie wchodząc w przestrzeń powietrzną Stanów Zjednoczonych nad Honolulu na Hawajach i kończąc lot w Seattle[11]. 42 godziny i 27 minuty lotu dookoła globu stanowi nowy rekord prędkości dla samolotów o masie 440–550 tys. funtów[11].

Opóźnienie w dostawach

[edytuj | edytuj kod]

Boeing na swojej stronie internetowej informował, że lot testowy ma się odbyć w czwartym kwartale 2008 r., a pierwsze dostawy mogą zostać zrealizowane w trzecim kwartale 2009 r., jednak z powodu strajku operatorów obrabiarek nastąpiło dalsze opóźnienie. 4 listopada firma ogłosiła, że pierwszy lot nie odbędzie się w zapowiadanym terminie. Jako przyczynę podano niewłaściwą instalację ważnych elementów łączących[12]. 11 grudnia 2008 Boeing ogłosił, że pierwszy lot odbędzie się w 2. kwartale 2009, a pierwsze dostawy Dreamlinera przypadną na pierwszy kwartał 2010. W dniu 23 czerwca 2009 Boeing po raz kolejny poinformował o przełożeniu pierwszego lotu testowego, tym razem na 15 grudnia 2009 roku, który to lot odbył się i zakończył pomyślnie. W listopadzie 2010 r., podczas lotu testowego, na pokładzie jednego z sześciu testowych Dreamlinerów miała miejsce awaria instalacji elektrycznej, która spowodowała pożar w tylnej części kadłuba[13]. W związku z tym incydentem Boeing poinformował, że dostawa pierwszych samolotów przewoźnikom została po raz kolejny przełożona, tym razem na III kwartał 2011 r.

Służba w lotnictwie

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy samolot został przekazany 26 września 2011 liniom All Nippon Airways[14]. Linie lotnicze ANA postanowiły pod koniec września 2011 roku wystawić pierwsze bilety na komercyjny lot na portalu aukcyjnym eBay. Cena wywoławcza wyniosła 1826 australijskich dolarów. Pierwsze miejsce w klasie biznes wylicytowano za ponad 32 tys. australijskich dolarów. Pierwszy komercyjny lot Dreamlinerem został zaplanowany na 26 października 2011 roku. Rejs liniami lotniczymi ANA odbył się na trasie z tokijskiego lotniska Narita do Hongkongu. Cały dochód z aukcji został przekazany na rzecz japońskiej instytucji zajmującej się ochroną środowiska[15].

Samoloty od rozpoczęcia lotów komercyjnych cierpiały na usterki techniczne związane z instalacją elektryczną i paliwową, doszło do pęknięcia szyby, wycieku paliwa i pożaru akumulatorów litowo-jonowych APU[16]. 16 stycznia 2013 japońskie linie lotnicze ANA i JAL zadecydowały, ze względu na serię usterek, o wstrzymaniu lotów wszystkich posiadanych Dreamlinerów[17]. 16 stycznia 2013 amerykański Federalny Urząd ds. Lotnictwa oraz jego europejski odpowiednik Europejska Agencja Bezpieczeństwa Lotniczego uznały samoloty typu Boeing 787 za niezdolne do lotu do czasu przeprowadzenia ich inspekcji[18][19][20]. Nad wyjaśnieniem problemów z akumulatorami Boeing pracował razem z National Transportation Safety Board (NTSB). 7 lutego, trzy tygodnie po uziemieniu, piąty prototyp 787 wykonał za zgodą FAA jednorazowy przelot z Fort Worth w Teksasie na lotnisko producenta Paine Field w Everett. Następnego dnia FAA zezwoliła na wznowienie lotów dla celów testowych[21]. Chociaż nie udało się ustalić przyczyny przegrzewania akumulatorów, 22 lutego Boeing zaproponował rozwiązanie problemu, polegające na zamontowaniu systemu wentylacji chłodzącej i izolacji ceramicznej, 12 marca plan naprawczy został zaakceptowany przez FAA[22]. Podczas drugiego od czasu uziemienia lotu, 25 marca 2013 na wyprodukowanym dla LOT samolocie z zaimplementowanymi zmianami przetestowano poprawione akumulatory[23]. 5 kwietnia ten sam samolot wykonał lot certyfikacyjny w obecności przedstawicieli FAA[24][25]. 19 kwietnia ulepszony system akumulatorów został zatwierdzony przez FAA, co pozwoliło na rozpoczęcie modyfikacji wszystkich 787[26]. 23 kwietnia także europejska EASA zatwierdziła modyfikację systemu akumulatorów, w tym czasie łącznie 50 uziemionych Dreamlinerów znajdowało się od stycznia na terenie 15 portów w 9 krajach, z czego 23 sztuki na terenie Japonii, a ich modyfikację prowadziło 10 zespołów techników[27]. 26 kwietnia FAA wydała dyrektywę zdolności do lotów dla typu 787 po modyfikacji, równolegle uziemienie zniesiono w Japonii[28]. 27 kwietnia 2013 787 Ethiopian naprawiony w centrum serwisowym w Addis Abeba wykonał pierwszy od trzech miesięcy komercyjny lot do Nairobi[29].

Pierwszy samolot 787-8 o numerze rejestracyjnym N787BA w dniu 21 czerwca 2015 roku o godzinie 11:30 czasu lokalnego wystartował z lotniska Boeinga (BFI) w Seattle w swój ostatni lot do Nagoya International. Samolot został przekazany jako eksponat do muzeum[30]

Drugi Boeing B787 w barwach PLL LOT (SP-LRB) zaparkowany na płycie postojowej Lotniska Chopina w Warszawie

Dreamliner w LOT

[edytuj | edytuj kod]

Polskie Linie Lotnicze LOT są w tej chwili w posiadaniu wszystkich ośmiu zamówionych przez siebie maszyn w wersji 787-8, oraz 7 wersji 787-9. Zgodnie z porozumieniem podpisanym z Boeingiem[31], pierwszy z zamówionych dla LOT-u egzemplarzy, o rejestracji SP-LRA, został dostarczony 15 listopada 2012[32]. 14 grudnia 2012 o godz. 8:00 wystartował z Lotniska Chopina w Warszawie Boeing 787 Dreamliner SP-LRA w swój pierwszy rozkładowy rejs do Pragi. Był to pierwszy komercyjny lot Dreamlinera w barwach PLL LOT. W pierwszą podróż za Atlantyk Dreamliner LOT-u udał się 16 stycznia 2013 do Chicago. PLL LOT są pierwszymi europejskimi liniami eksploatującymi te samoloty[33].

Obecnie LOT dysponuje ośmioma samolotami Boeing 787-8 (najnowsza maszyna o oznaczeniu SP-LRH wylądowała na Lotnisku Chopina 15 lipca 2017) w układzie:

  • klasa business (BC) – 18 miejsc w układzie siedzeń 2-2-2
  • klasa premium (PEC) – 21 miejsc w układzie siedzeń 2-3-2
  • klasa ekonomiczna (EC) – 213 miejsc w układzie siedzeń 3-3-3

Od wprowadzenia przez LOT do służby Dreamlinery mają problemy z usterkami. Podczas lotów próbnych wystąpiły problemy z podwoziem[34], podczas lotu z Pragi wystąpiła nieszczelność kabiny spowodowana wadą uszczelki drzwi, a drugi nowo dostarczony egzemplarz od razu został „uziemiony”[35]. 5 stycznia 2013 w rejsie do Frankfurtu lot nr L0379 z powodu usterki, przed boardingiem, zamieniono niesprawnego Dreamlinera na drugiego bez defektu. 11 stycznia 2013 samolot, który miał odlecieć z pasażerami do Budapesztu, został zawrócony z pasa startowego z powodu awarii[36].

Po usunięciu usterek przez producenta trzy Dreamlinery PLL LOT wznowiły loty od 1 czerwca 2013, pierwszy kurs po przerwie wykonał SP-LRA do Nowego Jorku.

Flota B787 w PLL LOT - 19.07.2017[37]
NUMER
REJESTRACYJNY
DATA
PRZYLOTU
OZNACZENIE
FABRYCZNE
NUMER
LINIOWY
NUMER
KONSTRUKCYJNY
NALOT
W GODZINACH
CYKLE
START-LĄDOWANIE
SP-LRA 14 listopada 2012 ZA270/8 61 35 938 19 366,5 2604
SP-LRB 20 grudnia 2012 ZA271/8 78 37 894 19 414,5 2497
SP-LRC 16 maja 2013 ZA272/8 86 35 940 19 837 2503
SP-LRD 21 czerwca 2013 ZA273/8 87 35 941 19 714 2383
SP-LRE 29 lipca 2013 ZA274/8 88 35 939 19 078,5 2296
SP-LRF 30 kwietnia 2014 ZA275/8 161 35 942 15 267 1853
SP-LRG 8 czerwca 2017 ZA276/8 568 35 944 554 67
SP-LRH 14 lipca 2017 ZA277/8 583 35 943 45 6
Zastąpienie Airbusem
[edytuj | edytuj kod]

Kolejne problemy z Boeingami 787 w LOT sprawiły, że czasowo zastąpione je konkurencyjnym Airbusem A340-300.[38]

Wersje samolotu

[edytuj | edytuj kod]
Porównanie rozmiarów Boeinga 787-8 (czarna obwódka) do Boeinga 777-300, 767-300 i 737-800.

Od rozpoczęcia programu Boeing zaoferował 4 pasażerskie warianty 787, z których 3 trafiły do produkcji. Pierwszym z nich był 787-8, kolejnym 787-9 w 2014 roku, a na końcu 787-10. Rozwój krótkodystansowego modelu 787-3 został wstrzymany w związku z problemami z 787-8. Organizacja Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO) oznacza wersje 787-8 i 787-9 odpowiednio jako „B788” i „B789”[39].

Wizja 787-3 z krótszymi skrzydłami zakończonymi wingletami.

787-3 domyślnie przeznaczony był do lotów o dużej częstotliwości. Został zaprojektowany jako krótkodystansowy samolot o 290 miejscach podzielonych na dwie klasy o maksymalnym zasięgu od 4650 do 5650 km. Kadłub oraz skrzydła są identyczne jak w 787-8, jednak zakrzywione końcówki skrzydeł zastąpiono wingletami. Zmiana ta skróciła skrzydła o 7,6 m, co umożliwiło 787-3 zmieścić się w mniejszych, krajowych bramkach, szczególnie w Japonii[40].

787-3 został zaprojektowany dla tras obsługiwanych przez samoloty wielkości 757-300/767-200 z lotnisk o ograniczonym miejscu przy bramce[41].

Dwie japońskie linie lotnicze zamówiły 45 samolotów, jednak w związku z problemami z modelem 787-8 Boeing przełożył w kwietniu 2008 roku przedstawienie 787-3 w kolejce za 787-9 bez określania czasu ostatecznej dostawy[42]. Do stycznia 2010 wszystkie zamówienia na 787-3 zostały zmienione na 787-8[43]. 787-3 nie cieszył się zainteresowaniem potencjalnych klientów, ponieważ został zaprojektowany specjalnie na potrzeby japońskiego rynku[44]. Boeing porzucił program 787-3 w grudniu 2010 roku, gdyż nie był on dłużej opłacalny[45].

Boeing 787-8 w specjalnym malowaniu. Linie ANA jako pierwsze na świecie zaczęły użytkować Dreamlinera.

787-8 jest podstawowym z modeli rodziny 787. Charakteryzuje się długością 57 m, rozpiętością skrzydeł 60 m i zasięgiem od 14 170 do 15 190 km zależnie od konfiguracji miejsc. Jest jedynym z rodziny 787 i trzecim w historii Boeinga (po 747SP i 777-200LR) samolotem szerokokadłubowym, którego rozpiętość skrzydeł jest dłuższa od kadłuba. 787-8 jest w stanie pomieścić 210 osób w 3-klasowej konfiguracji[46]. Wszedł do służby w 2011 jako pierwszy z wariantów 787. Jego celem jest zastąpienie 767-200ER, 767-300ER i 777-200, oraz konkurowanie z A330-200 i ekspansja na rynki, na których większe samoloty byłyby nieopłacalne. ⅔ wszystkich zamówień na 787 dotyczą 787-8[47].

Boeing 787-9 linii American Airlines

787-9 to pierwsza wersja powiększona do długości 63 metrów, dłuższa o 6,1 m od 787-8 i przeznaczona dla około 280 pasażerów. Samolot zabiera więcej paliwa, ma masę startową zwiększoną do 251 000 kg, ale taką samą rozpiętość, zasięg samolotu wzrośnie nieznacznie do 15 372 km. Samolot napędzają te same silniki GE i RR, ale o ciągu zwiększonym do 320 kN. Boeing 787-9 zastąpi w ofercie model 767-400ER, a będzie rywalizować z Airbus A330-300, który przy bardzo podobnych wymiarach ma zasięg 11 000 km. Pierwszy egzemplarz zmontowano w maju 2013, jego oblot odbył się 17 września 2013[48]. W fazie testów wzięło udział pięć egzemplarzy, które wylatały łącznie 1500 godzin. 16 czerwca 2014 Boeing otrzymał wspólny certyfikat typu od FAA i EASA dla wersji 787-9, do tego czasu zdobył zamówienia na 413 sztuk od 26 użytkowników, co stanowi 40% sprzedaży Dreamlinera[49]. Pierwszy z trzech testowych Boeing 787-9 oblatano 18 września 2013[50]. Pierwszy egzemplarz dostarczono do linii Air New Zealand 8 lipca 2014[51].

787-10

[edytuj | edytuj kod]
Boeing 787-10 linii Etihad Airways

18 lutego 2017 zaprezentowano najdłuższą wersję Dreamlinera 787-10 o długości 68,28 m (5,5 m dłuższy od 787-9) i pojemności ok. 330 miejsc, ale o najkrótszym zasięgu wynoszącym 11 900 km. Ceremonia po raz pierwszy odbyła się w North Charleston, Karolina Południowa, a honorowym gościem był prezydent Donald Trump[52]. Do tego czasu Boeing zdołał dostarczyć ponad 500 szt. Dreamlinerów w dwóch poprzednich wersjach oraz zebrać zamówienie na 149 787-10. Zbieranie zamówień rozpoczęto w 2013 roku[53]. Samolot konkuruje z Airbus A350-900, który oblatano w 2013 roku oraz jest odpowiedzią na zapotrzebowanie dla linii szukających następcy Boeinga 777-200ER[54].

Parametry

[edytuj | edytuj kod]
787-8
(wersja podstawowa)
787-9 787-10 767-300ER
(dla porównania)
767-400ER
(dla porównania)
777-200ER
(dla porównania)
Długość 57 m 63 m 68 m 54,9 m 61,4 m 63,7 m
Wysokość 17,0 m 17,0 m 17,0 m 15,8 m 16,8 m 18,5 m
Rozpiętość 60,0 m 60,0 m 60,0 m 47,6 m 51,9 m 60,9 m
Średnica kadłuba 5,74 m 5,74 m 5,74 m 5,03 m 5,03 m 6,19 m
Maksymalna masa
startowa MTOW
215 910 kg 251 743 kg 186 880 kg 204 120 kg 297 824 kg
Liczba miejsc 250-290 290-330 330-440 218 trzy klasy;
269 dwie klasy;
351 jedna klasa
245 trzy klasy;
304 dwie klasy;
375 jedna klasa
301 trzy klasy;
400 dwie klasy;
440 jedna klasa
Silniki GE GEnx lub
RR Trent 1000
GE GEnx lub
RR Trent 1000
GE GEnx-1B lub
RR Trent 1000
GE CF6-80C2B7F lub
P&W PW4062 lub
RR RB211-524
GE CF6-80C2B8F lub
P&W PW4062
P&W 4090 lub
RR Trent 895 lub
GE GE90-94B
Prędkość
przelotowa
0,85 macha 0,85 macha 0,85 macha 0,80 macha 0,80 macha 0,84 macha
Zasięg 13 620 km 14 140 km 11 910 km 11 306 km 10 454 km 14 316 km
Maksimum paliwa 124 700 l 138 700 l 90 770 l 90 770 l 171 160 l
Pułap operacyjny
(service ceiling)
13 100 m 13 100 m 13 100 m 13 100 m 13 100 m 13 100 m
Rok rozpoczęcia
służby
2011 2013 2018 1988 2000 1997

Specyfikacje wszystkich samolotów z Boeing.com

Zamówienia

[edytuj | edytuj kod]

Aktualne do 28 lutego 2018. Dane szczegółowe: active.boeing.com

Linie lotnicze/zamawiający Zamówiono Dostarczono
787-8 787-9 787-10 Suma GE RR 787-8 787-9 787-10 Suma
AerCap1 30 30 4
Rosja Aeroflot 18 4 22
Meksyk Aeroméxico 2 6 8 * 2 6 8
Kazachstan Air Astana 3 3 *
Reunion Air Austral 2 2 * 2 2
Kanada Air Canada 8 29 37 * 8 25 33
Air China 15 15 * 14 14
Hiszpania Air Europa 8 10 18 * 8 8
Air France-KLM 17 8 25 * 4 4
Indie Air India 27 27 * 27 27
Air Lease Corporation1 23 25 48 28 4 6 6
Nowa Zelandia Air New Zealand 12 12 * 11 11
Papua-Nowa Gwinea Air Niugini 1 1 *
Polinezja Francuska Air Tahiti Nui 2 2 *
Tanzania Air Tanzania 1 1 *
Japonia All Nippon Airways 36 44 3 83 * 36 27 63
Stany Zjednoczone American Airlines 20 22 42 * 20 15 35
Nigeria Arik Air 9 9
Kolumbia Avianca 13 3 16 * 12 12
Aviation Capital Group1 1[55][56] 1 * 1 1
Avolon1 6 6
Azerbejdżan Azerbaijan Airlines 2 2 * 2 2
Bangladesz Biman Bangladesh Airlines 4 4 *
BOC Aviation1 4 4 *
Wielka Brytania British Airways 12 18 12 42 * 9 16 25
Boeing Business Jet2 7 2 9 5 3 6 2 8
China Development Bank Fin.1 8 8
China Southern Airlines 10 10 * 10 10
CIT Leasing Corporation1 4 16 20 7 7 4 5 9
Kongo ECAir 1 1
Izrael El Al Israel Airlines 2 4 6 *
Etiopia Ethiopian Airlines 16 16 10 6 16 16
Zjednoczone Emiraty Arabskie Etihad Airways 41 30 71 * 19 1 20
EVA Air 18 18 *
GECAS1 6 4 10 *
Bahrajn Gulf Air 16 16 *
Hainan Airlines 10 13 23 * 10 13 23
Islandia Icelandair 1 1 *
ILFC1 23 51 74 34 40 23 33 56
Japonia Japan Airlines[57] 29 20 49 * 31 19 50
Indie Jet Airways 10 10 *
Kenia Kenya Airways 9 9 * 9 9
Korea Południowa Korean Air 1 10 11 * 1 5 6
Chile LATAM Airlines Group 10 16 26 * 10 8 18
Polska PLL LOT[58][59] 8 9 17 * 8 7 15
MG Aviation Limited1 4 4 * 4 4
Norwegia Norwegian Air Shuttle 3 19 22 * 3 5 8
Okay Airways 5 5
Oman Oman Air 6 6 * 2 2
Szwajcaria PrivatAir 1 1 * 1 1
Australia Qantas/Jetstar Airways 11 8 19 * 11 4 15
Katar Qatar Airways 30 30 60 30 30 30
Irak Iraqi Airways 10 10
Maroko Royal Air Maroc 5 4 9 * 5 5
Brunei Royal Brunei Airlines 5 5 * 4 4
Jordania Royal Jordanian 7 7 * 3 3
Ruili Airlines 6 6
Arabia Saudyjska Saudia 8 8 * 8 8
Singapur Scoot 10 10 20 * 10 6 16
Singapur Singapore Airlines 49 49 * 1 1
Wielka Brytania TUI Travel PLC 13 6 19 * 13 2 15
Nieznani 5 67 8 80 75 3 3
Stany Zjednoczone United Airlines 12 25 14 51 * 12 25 37
Uzbekistan Uzbekistan Airways 6 6 * 2 2
Wietnam Vietnam Airlines 8 8 * 8 8
Wielka Brytania Virgin Atlantic Airways 17 17 * 15 15
Kanada WestJet 10 10 * 3 3
Xiamen Airlines 6 6 12 * 6 4 10
Suma 418 710 171 1299 700 441 356 323 2 681

GE = General Electric GEnx; RR = Rolls-Royce Trent 1000, 1przedsiębiorstwa leasingowe, 2 nabywcy rządowi lub prywatni.


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. 787. Design Highlights. Advanced Composite Use. Boeing. [dostęp 2009-12-18]. (ang.).
  2. Dziewiczy lot dreamlinera. Rzeczpspolita.
  3. 787 Program Fact Sheet.
  4. Jak długo jeszcze Airbus będzie dumą europejskiej gospodarki.
  5. Fast Facts 787.
  6. What Went Wrong At Boeing?
  7. Boeing celebrates 787 delivery as program’s costs top $32 billion.
  8. Boeing sets 787 break-even at 1,100 units flightglobal, 2011-10-26.
  9. Dreamliner wystartował do lotu próbnego, Forsal.pl.
  10. Boeing 787 Dreamliner lands after 3-hour first flight. The Seattle Times Company. [dostęp 2012-11-16]. (ang.).
  11. a b c d e f Boeing 787-8 Dreamliner Powered by GEnx Engines Sets Speed, Distance Records. deagel.com, 8 grudnia 2011. [dostęp 2011-12-04]. (ang.).
  12. Boeing finds problems with fasteners on 787 test planes. 2008-11-05, Dostęp: 2013-01-13.
  13. Pożar Dreamlinera. Altair, 2010-11-10.
  14. ANA Celebrate First 787 Dreamliner Delivery Boeing, 2011-09-26.
  15. Pierwsze bilety na lot Dreamlinerem – TravelAdvisor.pl [online], traveladvisor.pl [dostęp 2017-11-22] (pol.).
  16. Przegląd bezpieczeństwa Dreamlinerów. Altair, 2013-01-13.
  17. http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114871,13230797,Kolejna_powazna_usterka_w_dreamlinerze__Japonskie.html?lokale=katowice.
  18. FAA Airworthiness Directive 2013-02-51. 16 stycznia 2013. [dostęp 2013-01-17]. (ang.).
  19. EASA Airworthiness Directive US-2013-02-51. 17 stycznia 2013. [dostęp 2013-01-17]. (ang.).
  20. Wszystkie dreamlinery uziemione z powodu usterki akumulatorów. gazeta.pl, 17.01.2013.
  21. FAA clears Boeing to resume 787 flight tests. flightglobal, 8 lutego 2013.
  22. FAA zatwierdziła plan naprawczy dla Dreamlinera.
  23. Próbny lot Dreamlinera 787 ze zmienionym akumulatorem. wp.pl.
  24. Boeing completes FAA certification testing for 787 batteries. Los Angeles Times, 5 kwietnia 2013.
  25. 787 Flight Testing. 787updates.newairplane.com.
  26. Boeing przystępuje do modyfikacji modelu 787 w związku z zatwierdzeniem przez Federalną Administrację Lotnictwa USA (FAA) ulepszeń systemu akumulatorów. Boeing, 19 kwietnia 2013.
  27. Boeing maps out 787 locations as EASA clears fix.
  28. Japan poised to lift 787 grounding.
  29. Powrót Dreamlinera do lotów komercyjnych. 27 kwietnia 2013, altair.com.pl.
  30. [1] 19 czerwca 2015, airsoc.com.
  31. Darek Zalewski: Dreamliner w barwach LOT-u. Od 2012 roku. wiadomosci.gazeta.pl, 2011-03-07. [dostęp 2011-03-07]. (pol.).
  32. W Warszawie wylądował polski Dreamliner – pierwszy taki samolot w Europie. WP.PL.
  33. Dreamliner LOT-u nie spełni wszystkich marzeń. Bankier.pl.
  34. Pierwszy polski Dreamliner uziemiony! RMF FM, WP.PL, 2012-11-28.
  35. Drugi dreamliner LOT-u przylatuje do Warszawy. I od razu się psuje. PAP, gazeta.pl, 2012-12-21.
  36. WP Turystyka – Najpiękniejsze miejsca na wakacje – WP.PL [online], turystyka.wp.pl [dostęp 2017-12-02] [zarchiwizowane z adresu 2013-02-14] (pol.).
  37. Marek Górecki, Pięć lat Dreamlinerów w PLL LOT, [w:] Lotnictwo, Magnum-X, wrzesień 2017 (9/2017), s. 46, ISSN 1732-5323.
  38. LOT czasowo pozyska Airbusa A340. To maszyna… z pierwszą klasą na pokładzie – Fly4free.pl – tanie loty i sposoby na tanie bilety lotnicze [online], fly4free.pl [dostęp 2018-10-27] (pol.).
  39. ICAO Document 8643. ICAO. [dostęp 2011-12-10]. (ang.).
  40. Boeing 787-3 Dreamliner Fact Sheet. Boeing. [dostęp 2007-11-23]. (ang.).
  41. Norris i Wagner 2009 ↓, s. 50.
  42. 787 variants delayed to at least 2012. Flight International. [dostęp 2008-04-04]. (ang.).
  43. Jon Ostrower: ANA abandons 787-3. Flight International, 2010-01-08. [dostęp 2014-02-01]. (ang.).
  44. Boeing will likely scrap 787-3. The Seattle Times, 2010-02-02. [dostęp 2014-02-01]. (ang.).
  45. Susana Ray: Boeing raises aircraft prices 5.2%, cancels short-haul 787. The Seattle Times, 2010-12-13. [dostęp 2014-02-01]. (ang.).
  46. Boeing 787-8 Dreamliner Fact Sheet. Boeing. [dostęp 2014-02-02]. (ang.).
  47. Boeing 787: Orders and Deliveries (updated monthly). The Boeing Company, 2013-12. [dostęp 2014-02-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-19)]. (ang.).
  48. Boeing 787-9 Dreamliner Fact Sheet.
  49. Boeing 787-9 Dreamliner Earns FAA, EASA Certification.
  50. Boeing 787-9 w powietrzu. Altair, 18 września 2013.
  51. BOEING: Pierwszy samolot Boeing 787-9 dostarczony do Air New Zealand. sky-watcher.pl, 9 lipca 2014.
  52. Polityczny roll-out Boeinga 787-10. Altair, 18 lutego 2017.
  53. Singapore to launch 787-10X with order for 30.
  54. Everett work force for 787 pegged at 1,000.
  55. Trzy dla LOT. Aviation Capital Group Announces Lease Agreement with LOT Polish Airlines for Three New Boeing 787-9s.
  56. Dwa dla EL AL. Aviation Capital Group Takes Delivery of its First Boeing 787 Dreamliner.
  57. Number of aircraft used by the JAL Group [online], Japan Airlines, 31 marca 2024 [dostęp 2024-06-30] (ang.).
  58. Pasazer.com: LOT pozyska większe Dreamlinery [online], Pasazer.com [dostęp 2017-07-04].
  59. Operacja „Dreamliner plus” w LOT. Przewoźnik dokupi dodatkowego Boeinga, „forsal.pl” [dostęp 2017-07-04].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]