Przejdź do zawartości

Artur Zawisza (polityk)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Artur Zawisza
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Artur Wojciech Zawisza

Data i miejsce urodzenia

30 marca 1969
Lublin

Poseł na Sejm RP IV i V kadencji
Okres

od 2001
do 2007

Przynależność polityczna

Przymierze Prawicy / Prawo i Sprawiedliwość / Prawica Rzeczypospolitej

Artur Wojciech Zawisza (ur. 30 marca 1969 w Lublinie) – polski polityk skrajnej prawicy i przedsiębiorca biogazowy, poseł na Sejm IV i V kadencji.

Sekretarz generalny Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego w latach 1998–2000. Współzałożyciel Przymierza Prawicy w 2001, Prawicy Rzeczypospolitej w 2007, Ruchu Narodowego w 2012 i Federacji dla Rzeczypospolitej w 2014. Wiceprezes Libertas Polska w 2009, partii Ruch Narodowy w latach 2014–2018 i Federacji dla Rzeczypospolitej w latach 2018–2019. Prezes zarządu Unii Producentów i Pracodawców Przemysłu Biogazowego (UPEBBI) od 2021.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodzenie rodzinne

[edytuj | edytuj kod]

Jego ojciec, Jerzy, był żołnierzem Armii Krajowej na terenie Pojezierza Łęczyńsko-Włodawskiego w 1944 i członkiem powojennego podziemia antykomunistycznego. Jego matka (zm. 1983) została pochowana w ewangelickiej części cmentarza przy ul. Lipowej w Lublinie[1].

Kariera polityczna

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1984–1988 podczas nauki w II Liceum Ogólnokształcącym im. Hetmana Jana Zamoyskiego w Lublinie Zawisza był instruktorem podziemnego Stowarzyszenia Harcerstwa Katolickiego[2]. Studiował polonistykę i filozofię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, w 1993 ukończył pierwszy z tych kierunków (praca magisterska pt. Historiozofia w prozie historycznej Teodora Jeske-Choińskiego). W czasie studiów był prezesem Akademickiego Klubu Myśli Społeczno-Politycznej „Vade Mecum”[3], do którego wstąpił w 1988. Pod wpływem poznanego w Vade Mecum Wiesława Chrzanowskiego, założyciela i pierwszego prezesa Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego (ZChN), dołączył do tworzącej się wówczas partii. Współpracował z Włodzimierzem Blajerskim, pierwszym prezesem lubelskiego ZChN, który przygotowywał go na swojego następcę. Nawiązał również kontakt z Derekiem Hollandem, czołowym ideologiem tercerystycznej frakcji Międzynarodowa Trzecia Droga, wyłonionej w 1989 z neofaszystowskiego Brytyjskiego Frontu Narodowego[2].

W 1995 został asystentem przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji Marka Jurka, z którym tworzył „frakcję fundamentalistyczną” w ZChN. W 1997 Tadeusz Rydzyk zaproponował mu stanowisko redaktora naczelnego „Naszego Dziennika”, którego jednak Zawisza ostatecznie nie otrzymał[2].

W latach 1997–1999 pełnił funkcję dyrektora gabinetu politycznego Wiesława Walendziaka (szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w rządzie Jerzego Buzka). Od 1998 do 2000 był sekretarzem generalnym Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, wszedł także z ramienia partii jako doradca do zarządu Powszechnego Towarzystwa Emerytalnego PZU. W 2001 został doradcą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Kazimierza Michała Ujazdowskiego. W tym okresie zasiadał w zarządzie fundacji Crescendum Est Polonia, której fundatorem był miliarder Aleksander Gudzowaty.

W 2001 przeszedł ze Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego do Przymierza Prawicy, które współtworzył z Jurkiem, Ujazdowskim, Walendziakiem, Mariuszem Kamińskim, Michałem Kamińskim, Kazimierzem Marcinkiewiczem i Marianem Piłką[4]. W tym samym roku został też wybrany na posła na Sejm IV kadencji z ramienia Prawa i Sprawiedliwości w okręgu podwarszawskim. Po zjednoczeniu Przymierza Prawicy z Prawem i Sprawiedliwością (2 czerwca 2002) powołano go w skład władz krajowych tej partii. 18 stycznia 2003 na zjeździe partii razem z mniejszością działaczy opowiedział się przeciw uchwale wzywającej do głosowania za wstąpieniem do Unii Europejskiej w referendum. W IV kadencji Sejmu był członkiem Komisji Gospodarki i Komisji Finansów Publicznych oraz przewodniczącym Polsko-Irlandzkiej Grupy Parlamentarnej.

W wyborach parlamentarnych w 2005 ponownie uzyskał mandat poselski z okręgu podwarszawskiego z listy Prawa i Sprawiedliwości. Od 9 listopada 2005 do 6 czerwca 2006 był przewodniczącym sejmowej Komisji Gospodarki. 12 maja 2006 został przewodniczącym komisji śledczej ds. banków i nadzoru bankowego. W marcu 2007 domagał się od ministra sprawiedliwości Zbigniewa Ziobry ścigania antyfaszystów, którzy zakłócili odbywający się pod rasistowskimi hasłami wiec Narodowego Odrodzenia Polski, Zadrugi i neonazistowskiej grupy Krew i Honor we Wrocławiu[4]. 19 kwietnia 2007 zadeklarował odejście z Prawa i Sprawiedliwości wraz z Jurkiem i Małgorzatą Bartyzel po odrzuceniu przez Sejm projektu poprawki konstytucyjnej wprowadzającej „ochronę życia ludzkiego od poczęcia”, dzień później przystąpił do nowo tworzonej partii pod nazwą Prawica Rzeczypospolitej. 15 maja tego samego roku został odwołany głosami koalicji z funkcji przewodniczącego komisji śledczej.

W przedterminowych wyborach w dniu 21 października 2007 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję, kandydując z pierwszego miejsca podwarszawskiej listy Ligi Polskich Rodzin (w ramach porozumienia wyborczego Liga Prawicy Rzeczypospolitej)[5].

W marcu 2009 został wiceprezesem partii Libertas Polska, założonej przez irlandzkiego biznesmena Declana Ganleya, a później kandydatem tego ugrupowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego w okręgu wyborczym Warszawa. Komitet nie przekroczył progu wyborczego, a sam Artur Zawisza otrzymał 4174 głosy[6].

W 2012 współtworzył Ruch Narodowy, zasiadł w powołanej w 2013 jego radzie decyzyjnej. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 otwierał listę Komitetu Wyborczego Wyborców Ruch Narodowy w okręgu śląskim, otrzymując 5450 głosów[7]. Komitet nie przekroczył progu wyborczego. W wyborach samorządowych w tym samym roku kandydował do sejmiku mazowieckiego, gdzie RN również nie uzyskał mandatów. Został wiceprezesem powołanej w grudniu 2014 partii RN oraz powołanego w maju 2015 Stowarzyszenia Chrześcijańsko-Narodowego. Kilka lat później odszedł z Ruchu Narodowego. W 2018 współtworzył Federację dla Rzeczypospolitej, zostając jej wiceprezesem, jednak we wrześniu 2019 został odwołany z tej funkcji[8] i zakończył współpracę z ugrupowaniem.

Działalność pozarządowa

[edytuj | edytuj kod]

Został wiceprezesem zarządu lokalnego Radia Hobby. Należy do Klubu Zachowawczo-Monarchistycznego (od początku lat 90.[2]) i do Ligi Narodowo-Konserwatywnej. Pełni funkcję przewodniczącego rady programowej Stowarzyszenia na rzecz Swobód Obywatelskich, które wydaje kwartalnik historyczny „Glaukopis”. W 2008–2011 był prezesem, a później wiceprezesem Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych; został usunięty z funkcji wyrokiem Sądu Rejonowego dla miasta stołecznego Warszawy, a członkowie Związku zarzucili mu m.in. zadłużenie organizacji i przyjęcie 20,000 zł od firmy Zbigniewa Stonogi pod szyldem związku w 2015[9][10]. Od 2010 jest wiceprezesem Polskiego Komitetu Budowy Pomnika Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych, na czele którego stoi Jan Żaryn[11]. W 2011 wszedł obok córki gen. Tadeusza Wileckiego, Beaty, do rady nadzorczej założonego wówczas przez Ryszarda Oparę portalu informacyjno-publicystycznego „Nowy Ekran”, propagującego treści antysemickie[12][13].

Od 2011 uczestniczy w organizacji „Marszu Niepodległości”, któremu przypisuje rolę ogólnonarodowego ruchu kontrkulturowego o charakterze kontrrewolucyjnym[2]. Wskazywał także na użyteczność form samopomocowych Bractwa Muzułmańskiego dla celów ruchu neofaszystowskiego w Polsce (ONR)[14].

Od 2015 pełni funkcję skarbnika rady w Federacji Stowarzyszeń Weteranów i Sukcesorów Walk o Niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej[15]. Federacja została założona w 2001 przez wywodzącego się z Konfederacji Narodu i Stowarzyszenia „Pax” gen. Stanisława Karolkiewicza na podłożu nieufności politycznej do Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych. Zrzeszała w 2016 8 tys. kombatantów w trzynastu organizacjach[16].

Jest prezesem i założycielem Stowarzyszenia Klubu Narodowej Myśli Politycznej „Votum” (2013), którego celem jest „podtrzymywanie i upowszechnianie katolickiej myśli społecznej” i „tradycji narodowo-demokratycznej[17], a także Fundacji „Patriotyzm i Wolność” (2021), do której celów należy „propagowanie (...) związku katolicyzmu i polskości”, „wzmacnianie instytucji małżeństwa i rodziny”, „służąca wolnemu rynkowi deregulacja prawna”, „zmniejszanie obciążeń podatkowych”, „ochrona własności prywatnej i działanie na rzecz zwrotu własności odebranej wbrew zasadom sprawiedliwości”, „wspomaganie transformacji energetycznej uwzględniającej polski interes narodowy” oraz „ochrona interesów polskiej wsi”[18].

Działalność gospodarcza

[edytuj | edytuj kod]

Co najmniej od 2010 zajmuje się zakładaniem i rozwojem biogazowni. Jest współwłaścicielem i od 2020 członkiem zarządu firmy Green Energy Europe, prezesem firm Szafir Energy (od 2013), Biogaz (od 2015) i Biogazownie (od 2019), a także członkiem zarządu i udziałowcem innych spółek w tym sektorze. Pełni również od 2019 funkcję prezesa firmy medialnej Dobra Spółka[19].

Jego najbliższymi partnerami biznesowymi są:

  • Wiesław Różański – prezes Unii Producentów i Pracodawców Przemysłu Mięsnego, UPEMI, od 2006; ekspert w Radzie Dialogu Społecznego przy Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi i w zespołach branżowych Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa[20][21],
  • Beata Matecka – prezeska grupy kapitałowej Business Consulting Group od 2005, spółki Polskie Technologie Biogazowe od 2020 i innych spółek[22][23][24],
  • Sylwia Koch-Kopyszko – była prezeska zarządu Unii Producentów i Pracodawców Przemysłu Biogazowego, UPEBBI, 2012–2021; prezeska Polskiego Stowarzyszenia Elektromobilności od 2017 i Stowarzyszenia „Zielony Gaz dla Klimatu” od 2021[25].

Zawisza należy obok nich do wspólników firmy handlowej Continental Enterprise, kierowanej przez Annę Różańską, w której posiada udziały warte 14,3 mln zł[26]. Dzieli z nimi także m.in. udziały w Green Energy Europe[27] i współzarządza Instytutem Bankowym Szkoleń i Konsultingu (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością założona w 2010 przy wsparciu prezesa Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości w wysokości 204,5 tys. zł, należąca w całości do grupy kapitałowej Business Consulting Group)[28].

W październiku 2021 Zawisza został wybrany prezesem zarządu Unii Producentów i Pracodawców Przemysłu Biogazowego (UPEBBI), której wiceprezesem był od założenia związku w 2012. UPEBBI reprezentuje m.in. od 2021 interesy Orlenu Południe SA, spółki zależnej grupy kapitałowej Orlen[29][30]. Wiceprezesami zarządu pod przewodnictwem Zawiszy zostali Beata Matecka i na krótko Tomasz Nowakowski (ur. 1981), ówczesny prezes zarządu Orlenu Południe (2021–2022), wcześniej wiceprezes (2017–2019) i prezes (2019–2021) Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, największej agencji płatniczej rozporządzającej wspólnymi środkami w skali UE[31][32][33][34][35]. Z inicjatywy UPEBBI powstaje w Jabłoniu na Lubelszczyźnie branżowe centrum umiejętności w dziedzinie bioenergetyki, na które Fundacja Rozwoju Systemu Edukacji przeznaczyła 12 mln zł[36].

1 grudnia 2023 na V Forum Biogazu i Biometanu w Warszawie Zawisza wręczył odchodzącemu ministrowi rolnictwa i rozwoju wsi Januszowi Kowalskiemu nagrodę „Ambasador Biogazu” w dowód uznania jego zasług dla „sprawnego, zdecydowanego i dynamicznego” przeprowadzenia „Ustawy z dnia 13 lipca 2023 r. o ułatwieniach w przygotowaniu i realizacji inwestycji w zakresie biogazowni rolniczych, a także ich funkcjonowaniu” (Dz.U. z 2023 r. poz. 1597). Przyjmując wyróżnienie Kowalski przypomniał „niełatwe” rozmowy z Ministerstwem Klimatu i Środowiska i wyraził nadzieję, że w ciągu roku liczba biogazowni w Polsce zostanie podwojona[37].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Ma dwie córki, Martę i Magdalenę, i syna Wojciecha[2][38].

Konflikty z prawem

[edytuj | edytuj kod]

Zarząd Green Energy przejął w 2010 kontrolę nad spółką Lubelskie Biogazownie, której miał dostarczyć kapitał na wkład własny (8 mln zł) w inwestycję dotowaną w kwocie 20 mln zł z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, powołując nowe kierownictwo tej spółki bez zgody jej właścicieli, rodziny Maciejewskich. Sąd Apelacyjny w Warszawie unieważnił wymianę kierownictwa w 2016, nie stwierdzając przestępstwa[39].

W kwietniu 2016 Zawisza został skazany za jazdę pod wpływem alkoholu na 3-letni zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych, grzywnę i nawiązkę na cel społeczny. W styczniu 2017 Sąd Okręgowy w Lublinie podtrzymał w apelacji ten wyrok[40].

25 października 2019, jadąc bez uprawnień, potrącił rowerzystkę, która w wyniku zderzenia doznała złamania barku i zmiażdżenia kolana. Jeszcze tego samego dnia ponownie został zatrzymany za jazdę bez uprawnień[41] (zauważył i rozpoznał go świadek[42]). Swoje postępowanie Artur Zawisza tłumaczył tym, że jako jedyny żywiciel rodziny prowadził samochód w stanie wyższej konieczności[43]. W czerwcu 2020 Prokuratura Rejonowa Warszawa-Mokotów przedstawiła mu w tej sprawie zarzuty karne[44]. 21 grudnia 2021 Sąd Rejonowy dla Warszawy Mokotowa skazał polityka na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania kary na trzy lata, zakaz prowadzenia pojazdów na okres dwóch lat, grzywnę w wysokości 5 tys. zł oraz zadośćuczynienie dla poszkodowanej rowerzystki w wysokości 60 tysięcy zł[45]. 22 kwietnia 2023 stacja TVN24 wyemitowała materiał będący wynikiem dziennikarskiego śledztwa Bertolda Kittela, który wykazał, że Artur Zawisza nie stosuje się do zakazu prowadzenia pojazdów i regularnie kieruje samochodem[46]. 6 kwietnia 2023 w Sądzie Rejonowym dla Warszawy Mokotowa zostało wydane zarządzenie o wszczęciu z urzędu postępowania w przedmiocie wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec polityka wyrokiem z 21 grudnia 2021[47].

1 czerwca 2021 Zawisza wziął udział w demonstracji poparcia dla Janusza Walusia, skazanego w RPA za zabójstwo polityczne w obronie apartheidu, pod ambasadą RPA w Warszawie. W swoim wystąpieniu określił Walusia „bohaterem całej cywilizacji europejskiej”. We wrześniu 2021 prokurator Maciej Młynarczyk z Prokuratury Rejonowej Warszawa-Praga Północ postawił Zawiszy zarzut publicznego pochwalania przemocy motywowanej przynależnością polityczną ofiary[48]. Prokuratura Okręgowa Warszawa-Praga, kierowana przez Łukasza Osińskiego, odebrała jednak śledztwo Młynarczykowi i przekazała je – podobnie jak inne sprawy o przestępstwa z nienawiści w tym samym okresie – do Prokuratury Rejonowej Praga-Południe, gdzie 21 grudnia prokurator Ewa Prostak umorzyła dochodzenie, stwierdzając brak znamion czynu zabronionego w wypowiedzi Zawiszy[49]. Zgodnie z uzasadnieniem decyzji wydanym przez Prokuraturę Rejonową Praga-Południe, słowa Zawiszy „stanowią [...] jedynie polemikę na temat zabójstwa Chrisa Haniego, prezentują rys historyczny tamtych wydarzeń, przypominają, kim był Chris Hani, i przedstawiają Janusza Walusia jako osobę działającą na rzecz obywateli RPA, chcącą ratować przybraną ojczyznę przed koszmarem, złem i zbrodniami komunizmu”[48].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wiemy, kim jest starszy pan z dworca, który pyta podróżujących, czy nie jadą do Lublina [online], kurierlubelski.pl, 31 marca 2017 [dostęp 2019-12-04].
  2. a b c d e f Cezary Łazarewicz, Artur Zawisza Brunatny [online], Newsweek Polska, 19 listopada 2012.
  3. Akademicki Klub Myśli Społeczno-Politycznej Vade Mecum – kuźnia narodowa. mysl24.pl, 19 grudnia 2013. [dostęp 2015-12-23].
  4. a b Przemysław Witkowski, Magisterka o antysemicie i biała gorączka Kukiza, czyli wszystkie upadki Artura Zawiszy [online], OKO.press, 29 października 2019.
  5. Serwis PKW – Wybory 2007. [dostęp 7 lutego 2014].
  6. Serwis PKW – Wybory 2009. [dostęp 2014-02-07].
  7. Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2014-04-14].
  8. Informacja dla członków i sympatyków [online], federacjadlarp.org, 17 września 2019 [dostęp 2020-01-18].
  9. List otwarty Związku Żołnierzy NSZ do KWW Konfederacja [online], Związek Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych, 2019.
  10. Karol Wołek, Jak usiłowano zniszczyć narodowca? [online], Związek Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych, 31 sierpnia 2020.
  11. KRS 0000365178 Polski Komitet Budowy Pomnika Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych [online], Krajowy Rejestr Sądowy [dostęp 2023-12-27].
  12. KRS 0000386789 Nowy Ekran [online], Krajowy Rejestr Sądowy [dostęp 2023-12-27].
  13. Dorota Kania, Wojsko, służby, czerwone układy – to oni mieszają w TVP [online], niezależna.pl, 15 czerwca 2016.
  14. Artur Zawisza, Bierzmy przykład z Izraela, Sławomir Jastrzębowski (red.) [online], Super Express, 20 grudnia 2012.
  15. KRS 0000072527 Federacja Stowarzyszeń Weteranów i Sukcesorów Walk o Niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej [online], Krajowy Rejestr Sądowy [dostęp 2023-12-27].
  16. Leonard Kapiszewski, Jak władze Warszawy traktują niepodległościowych kombatantów? "Nie chcemy być dłużej lekceważeni", Jarosław Wróblewski (red.) [online], niezależna.pl, 10 lipca 2016.
  17. KRS 0000465428 Stowarzyszenie-Klub Narodowej Myśli Politycznej „Votum” [online], Krajowy Rejestr Sądowy [dostęp 2023-12-27].
  18. KRS 0000926139 Fundacja Patriotyzm i Wolność [online], Krajowy Rejestr Sądowy [dostęp 2023-12-27].
  19. Artur Wojciech Zawisza [online], Krajowy Rejestr Sądowy [dostęp 2023-12-27].
  20. Wiesław Różański [online], Eko Logika. Fundacja Edukacji Ekologicznej [dostęp 2023-12-27].
  21. Wiesław Różański [online], Krajowy Rejestr Sądowy [dostęp 2023-12-27].
  22. Beata Marzena Matecka [online], Krajowy Rejestr Sądowy [dostęp 2023-12-27].
  23. KRS 0000245142 Grupa Kapitałowa „Business Consulting Group” [online], Krajowy Rejestr Sądowy [dostęp 2023-12-27].
  24. KRS 0000819645 Polskie Technologie Biogazowe [online], Krajowy Rejestr Sądowy [dostęp 2023-12-27].
  25. Sylwia Agnieszka Koch-Kopyszko [online], Krajowy Rejestr Sądowy [dostęp 2023-12-27].
  26. KRS 0000544646 Continental Enterprise [online], Krajowy Rejestr Sądowy [dostęp 2023-12-27].
  27. KRS 0000312183 Green Energy Europe [online], Krajowy Rejestr Sądowy [dostęp 2023-12-27].
  28. KRS 0000351846 Instytut Bankowy Szkoleń i Konsultingu [online], Krajowy Rejestr Sądowy [dostęp 2023-12-27].
  29. Artur Zawisza, Nowe władze UPEBI – nowa polityka branży? Beata Klimczak (red.) [online], magazynbiomasa.pl, 21 października 2021 [dostęp 2023-04-23].
  30. UPEBBI, Unia Producentów i Pracodawców Przemysłu Biogazowego (UPEBBI) to już ponad 10 lat promocji polskiego biogazu [online], 2 lutego 2023.
  31. Aneta Lewandowska, Prezes ARiMR ma nowego zastępcę [online], Top Agrar, 25 sierpnia 2017.
  32. Daniel Bochen, Tomasz Nowakowski nowym p.o. prezesa ARiMR [online], money.pl, 28 sierpnia 2019.
  33. Tomasz Nowakowski, Agencja jest po to, aby służyć rolnikom, Lucyna Talaśka-Klich (red.) [online], 19 listopada 2019.
  34. Tomasz Nowakowski, Wiceprezes Zarządu [online], Tauron Polska Energia [dostęp 2023-12-27].
  35. Edwin Kaniuk, Orlen Południe szuka prezesa dla swoich spółek [online], Petrol Net, 25 lipca 2022.
  36. Artur Zawisza, Beata Matecka, Dobrej zmiany w biogazownictwie nie było [online], Do Rzeczy, 12 grudnia 2023.
  37. Wielki sukces Green Gas Poland 2023 – V Forum Biogazu i Biometanu [online], Pierwszy Portal Rolny, 4 grudnia 2023.
  38. Artur Zawisza z dziećmi [online], wp.pl, 23 czerwca 2009 [dostęp 2019-12-04].
  39. Dawid Tokarz, Lider Ruchu Narodowego niewinny [online], Puls Biznesu, 17 kwietnia 2016.
  40. Znany polityk potrącił rowerzystkę. Policja: nie posiada prawa jazdy [online], TVN Warszawa, 25 października 2019 [dostęp 2019-10-26].
  41. Michał Wróblewski (oprac.), Artur Zawisza potrącił kobietę. Znów się tłumaczy: „Nieszczęścia chodzą parami” [online], wp.pl, 26 października 2019 [dostęp 2019-10-26].
  42. Zawisza bezkarny - oglądaj w TVN24 GO. tvn24.pl, 21 kwietnia 2023. [dostęp 2023-04-22].
  43. Zawisza: Prowadziłem w stanie wyższej konieczności [online], rp.pl, 25 października 2019 [dostęp 2023-02-06].
  44. Cztery zarzuty dla byłego posła. Potrącił rowerzystkę, nie miał prawa jazdy [online], tvp.info, 17 czerwca 2020 [dostęp 2023-02-06].
  45. Artur Zawisza skazany na 10 miesięcy więzienia w zawieszeniu na trzy lata. gazetatrybunalska.info, 22 grudnia 2021. [dostęp 2023-04-22].
  46. Zawisza, skazany za potrącenie rowerzystki i jazdę po pijanemu, nadal prowadzi. "Bezkarny" [online], gazeta.pl, 22 kwietnia 2023 [dostęp 2023-04-22].
  47. Sąd podejmuje działania w sprawie Artura Zawiszy. "Superwizjer" ujawnił, że wciąż siada za kierownicą. tvn24.pl, 8 maja 2023. [dostęp 2023-05-09].
  48. a b Wiktor Ferfecki, Anulowano zarzuty dla byłego posła PiS Artura Zawiszy, „Rzeczpospolita”, 18 stycznia 2022.
  49. „Gazeta Wyborcza” o umarzaniu przestępstw z nienawiści w prokuraturze Ziobry, „Newsweek Polska”, 17 maja 2022.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]