Bela II Ślepy
| Król Węgier i Chorwacji | |
| Okres | |
|---|---|
| Koronacja |
28 kwietnia 1131 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Ojciec | |
| Matka |
Przedsława Światopełkówna |
| Żona |
Helena |
| Dzieci |
Gejza II |
Bela II Ślepy, węg. Vak Béla, serb. Бела II (ur. 1110, zm. 13 lutego 1141) – król Węgier i Chorwacji od 1131 roku z dynastii Arpadów.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był synem Almosa i jego żony Przedsławy Światopełkówny, córki Światopełka II Michała, wielkiego księcia kijowskiego. Wraz z ojcem został oślepiony na polecenie swojego stryja Kolomana Uczonego, a następnie uwięziony w Dömös.
W 1131 roku po śmierci Stefana II, króla Węgier, został jego następcą. Koronowany 28 kwietnia tego samego roku, zwołał zjazd do Aradu, gdzie stracono 68 możnowładców odpowiedzialnych za oślepienie króla i jego ojca.
Bela musiał walczyć z Borysem Kolomanowicem, przyrodnim bratem zmarłego Stefana II. Belę wspierali m.in. Leopold III, margrabia austriacki, z kolei Borysa – Bolesław III Krzywousty, książę Polski. 22 czerwca 1132 roku Bela II odniósł zwycięstwo nad rzeką Sajó, w praktyce rozstrzygające kwestię sukcesji po Stefanie II.
W 1136 roku zajął Spalato, a w 1137[1] część Bośni.
Zmarł 13 lutego 1141 roku i został pochowany w katedrze w Székesfehérvár.
28 kwietnia 1129 poślubił Helenę, córkę Urosza I (zm. ok. 1131), księcia serbskiego. Ślub ten cementował traktat pokojowy zawarty między Węgrami a Bizancjum. Z tego małżeństwa pochodzili:
- Gejza II,
- Władysław II,
- Stefan IV,
- Almos, ur. 1134, zm. za życia ojca,
- Zofia, ur. 1136 lub 1137, zakonnica.
Istnieje hipoteza według której córką Beli II była też Elżbieta, pierwsza żona Mieszka III Starego.
| 4. Gejza I | ||||||
| 2. Almos | ||||||
| 5. Synadene | ||||||
| 1. Bela II Ślepy | ||||||
| 6. Światopełk II Michał | ||||||
| 3. Przedsława Światopełkówna | ||||||
| 7. NN | ||||||
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Maciej Salamon (red.), Wielka Historia Świata, t. 4. Kształtowanie średniowiecza, Kraków: Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005, s. 411, ISBN 83-85719-85-7.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dworzaczek W., Genealogia, Warszawa 1959, tablica 84.
- Sroka S.A., Historia Węgier do 1526 roku w zarysie, Bydgoszcz 2000, s. 29-31.