Bitwa pod Dęborzynem
Na mapach: 
49°55′07″N 21°18′59″E/49,918611 21,316389
49°55′07″N 21°18′59″E/49,918611 21,316389| konfederacja barska | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Wynik |
klęska konfederatów[1] | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Polski w 1771 r.  | |||
| 49°55′07″N 21°18′59″E/49,918611 21,316389
| |||
Bitwa pod Dęborzynem – bitwa stoczona 15 maja 1770 roku w czasie konfederacji barskiej w rejonie wsi Dęborzyn pod Pilznem[2].
Bitwa miała miejsce w czasie wypadu w kierunku Tarnowa, jaki przeprowadził Kazimierz Pułaski na czele oddziału jazdy liczącego 1200 ludzi. Konfederacji zajęli pozycje pod Dęborzynem, na wzgórzu, do którego droga prowadziła przez jar[3]. Do starcia doszło z inicjatywy Pułaskiego, bez uzgodnień z kierownictwem Konfederacji. W czasie bitwy z wojskami rosyjskimi poległo 200 konfederatów barskich. Porażka ujemnie wpłynęła na Kazimierza Pułaskiego, czemu dał wyraz w raporcie. W odpowiedzi dowództwo stwierdziło, że porażka nie umniejsza (...) bynajmniej szacunku, męstwa i waleczności JWPana[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jan Stanisław Kopczewski, Kazimierz Pułaski. Interpress Warszawa 1979, s.164
- ↑ Jan Stanisław Kopczewski, Kościuszko, Pułaski. Interpress 1976, s.93.
- ↑ Franciszek Seweryn, Wojsko i wychowanie Dodatek specjalny. Wydawnictwa "Czasopisma Wojskowe", 1994, s.22.
- ↑ Jan Stanisław Kopczewski, Kazimierz Pułaski. Interpress Warszawa 1979, s.27,28.