Pułk Najjaśniejszego Króla
Wygląd
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Dowódcy | |
Pierwszy | |
Organizacja | |
Rodzaj wojsk | |
Skład |
15 chorągwi |
Pułk Najjaśniejszego Króla JMci – oddział jazdy Armii Koronnej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
[edytuj | edytuj kod]Uchwalony na sejmie 1717 roku komput wojska koronnego przewidywał pozostawienie pułku Najjaśniejszego Króla w składzie czterech chorągwi husarskich i 24 pancernych oraz 9 chorągwi lekkich[1]. Faktycznie kwatery różnych pułków przeplatały się nawzajem i były względem siebie w znacznej odległości. Nie zorganizowano sztabu pułku. Struktura pułkowa była zatem czysto formalna, a rzeczywistymi dowódcami pułków byli porucznicy chorągwi pułkowniczych[1].
Struktura organizacyjna
[edytuj | edytuj kod]Struktura organizacyjna z 1699 roku[2]:
- trzy chorągwie po 150 koni
- cztery chorągwie po 100 koni
- jedna chorągiew 150 koni
- dwie chorągwie po 120 koni
- cztery chorągwie po 100 koni
- jedna chorągiew 90 koni
- Razem w pułku: 15 chorągwi ; 1730 koni
Struktura organizacyjna z 1717 roku[1]:
- 4 chorągwie husarskie - 265 „głów”
- 24 chorągwie pancerne - 1060 „głów”
- 9 chorągwi lekkich - 550 „głów”
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Górski 1894 ↓, s. 119.
- ↑ Wimmer 1956 ↓, s. 123.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Konstanty Górski: Historya jazdy polskiej. Kraków: Spółka Wydawnicza Polska, 1894.
- Andrzej Grabski, Jan Wimmer i inni, Zarys dziejów wojskowości polskiej do roku 1864. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Warszawa 1966.
- Marian Kukiel: Zarys historii wojskowości w Polsce. London: Puls, 1993. ISBN 0-907587-99-2.
- Jan Wimmer: Wojsko Rzeczypospolitej w dobie wojny północnej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1956.