Przejdź do zawartości

Grand Prix Wielkiej Brytanii 1950

To jest dobry artykuł
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grand Prix Wielkiej Brytanii 1950
III RAC British Grand Prix
XI Grand Prix d'Europe
1. wyścig z 7 w sezonie
1. Grand Prix Formuły 1
Tor Silverstone Circuit (1949–1951)
Wielka Brytania Silverstone Circuit (1949–1951)
Data

13 maja 1950

Trasa
Liczba okrążeń

70

Długość okrążenia

4,649 km

Dystans

325,430 km

Uczestnicy
Zgłoszenia

24 kierowców

Zakwalifikowało się

21 kierowców

Ukończyło wyścig

11 kierowców

Wyniki
Pole position

Giuseppe Farina
(1:50,8, Alfa Romeo)

Zwycięzca

Giuseppe Farina
(2h:13m:23,6, Alfa Romeo)

Najszybsze
okrążenie

Giuseppe Farina
(1:50,6, Alfa Romeo)

1. Grand Prix w sezonie 1950
Następne

Grand Prix Monako

Grand Prix Wielkiej Brytanii
1949 1950 1951

Grand Prix Wielkiej Brytanii 1950 lub Grand Prix Europy 1950 (oryg. III RAC British Grand Prix lub XI Grand Prix d'Europe)[1] – pierwsza runda Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 1950. Grand Prix odbyła się 13 maja na torze Silverstone w Wielkiej Brytanii.

Wyścig zakończył się zwycięstwem Alfa Romeo, kiedy Giuseppe Farina startujący z pole position, Luigi Fagioli i Reg Parnell dojechali do mety na trzech pierwszych miejscach. Najszybsze okrążenie wyścigu wykonał Farina.

Przed Formułą 1

[edytuj | edytuj kod]
Lotnisko RAF Silverstone w 1945 roku

Po zakończeniu II wojny światowej zaczęto mówić o konieczności zorganizowania jednolitej i połączonej ze sobą serii zawodów, która na koniec sezonu miała wyłaniać mistrza świata kierowców Formuły 1[2]. W 1947 grupa przyjaciół zorganizowała wyścig, po czym torem zainteresował się brytyjski Royal Automobile Club, który w 1948 roku otrzymał pozwolenie na dzierżawę tego miejsca od Ministerstwa Lotnictwa. Na miejscu toru znajdowało się gospodarstwo rolne i chlewnia. RAC zatrudniło rolnika Jamesa Wilsona Browna, by ten w czasie dwóch miesięcy utworzył tor wyścigowy[3]. Pierwszy układ toru miał około 6 km długości, wygląd trasy toru przypominał klepsydrę. Trasę wyznaczały bele siana, prowizoryczne boksy zostały ulokowane w okolicy obecnego zakrętu Farm[4]. 2 października tego samego roku odbyło się Grand Prix Wielkiej Brytanii 1948, w którym zwyciężył Luigi Villoresi w Maserati, na tor przybyły tysiące kibiców[3]. W 1949 roku pasy startowe zostały usunięte[5], zmieniono układ zakrętów a tor został skrócony do ponad 4,5 km[4] i w maju odbył się wyścig Formula One Daily Express International Trophy, w sierpniu tego samego roku odbył się drugi wyścig BRDC International Trophy 1949[5] w, którym zwyciężył Alberto Ascari z Ferrari[6].

W 1949 roku Fédération Internationale de l’Automobile powołała nową serię wyścigową, która miała mieć taką samą formę jak seria motocyklowa utworzona w tym samym roku, dlatego zastosowano regulamin techniczny mówiący o ograniczeniu pojemności silników[7].

Tło

[edytuj | edytuj kod]

W 1950 roku, przed Grand Prix Wielkiej Brytanii zorganizowano cztery niezaliczane do mistrzostw świata Formuły 1 Grand Prix – 10 kwietnia Grand Prix Pau i Richmond Trophy, 16 kwietnia Grand Prix San Remo oraz 30 kwietnia Grand Prix Paris[8].

Grand Prix Wielkiej Brytanii zorganizowane w 1950 roku jest pierwszym oficjalnym wyścigiem w historii Mistrzostw Świata Formuły 1. Grand Prix zostało zorganizowane na torze Silverstone w Wielkiej Brytanii, który został utworzony jako lotnisko RAF Silverstone w 1943 i służył podczas II wojny światowej jako baza lotnicza bombowców brytyjskich Royal Air Force[2][3][9].

Po zakończeniu II wojny światowej obiekt stał się miejscem zainteresowania fanów sportów motorowych, którzy jako pierwsi zorganizowali wyścig, który odbył się w 1948 roku[2].

Organizatorzy Grand Prix Wielkiej Brytanii mieli do dyspozycji mały budżet, dlatego trasę wyznaczono poprzez ułożenie siana w odpowiednich miejscach, a aleja serwisowa była wykonana prowizorycznie[2].

Do wyścigu zostało zgłoszonych 25 kierowców z czternastu prywatnych i czterech fabrycznych zespołów[10].

Organizatorzy chcieli by w Grand Prix udział wzięło Ferrari, zagwarantowali 250 funtów szterlingów za każdy startujący samochód. Enzo Ferrari stwierdził, że zespół Ferrari nie wystartuje w wyścigu ze względu na zbyt małe wynagrodzenie, które nie pokryje kosztów transportu[11].

Treningi i kwalifikacje

[edytuj | edytuj kod]

Siedmiu kierowców rozpoczęło Grand Prix z oponami Pirelli, jeden z oponami Englebert, a pozostali kierowcy z oponami Dunlop[10].

W treningach przed kwalifikacjami kierowcy Alfa Romeo okazali się najszybsi[12].

W kwalifikacjach nie wystartował: Brian Shawe-Taylor zgłoszony z Joe Fry'em i Tony Rolt zgłoszony z Peterem Walkerem, ale zostali dopuszczeni do wyścigu. Natomiast Felice Bonetto, który nie był obecny podczas kwalifikacji, nie został dopuszczony do zawodów[13].

Cztery pierwsze miejsca zostały zdobyte przez kierowców Alfa Romeo – Giuseppę Farinę, Luigiego Fagioliego, Juana Manuela Fangio i Rega Parnella, a na piątym miejscu zakwalifikował się Prince Bira z Maserati[14].

Wyścig

[edytuj | edytuj kod]
Talbot-Lago T26C Johnny'ego Claesa z zespołu Écurie Belge

Na wyścig przybyło 200 000 widzów[15], w tym para królewska – Jerzy VI Windsor i Elżbieta Bowes-Lyon[9][16][17][18].

W czasie wyścigu panowała łagodna, słoneczna i sucha pogoda[16][19]. Kierowcy ustawili się na pozycjach w formie sześciu rzędów po cztery i trzy bolidy na przemian[20]. Giuseppe Farina wystartował z pierwszego pola i utrzymał prowadzenie przez 9 okrążeń. Przez następnych 5 okrążeń na pierwszym miejscu był Luigi Fagioli, po czym Farina powrócił na pozycję lidera[21]. Po pierwszych dziesięciu okrążeniach Farina i Fagioli prowadzili w wyścigu[22]. Leslie Johnson wycofał się z wyścigu na 2. okrążeniu z powodu awarii sprężarki. Z powodu awarii skrzyni biegów w bolidzie ERA E-Type Tony'iego Rolta, zakończył on jazdę po 2. okrążeniach, a jeżdżący tym samym autem Peter Walker – po 3[23]. Na 8. okrążeniu problemy z ciśnieniem oleju miał Eugène Martin, w wyniku czego musiał zakończyć rywalizację[23]. Natomiast inny Brytyjczyk, Reg Parnell we wczesnej fazie wyścigu miał kontakt z zającem[15][17]. Na 15. okrążeniu Juan Manuel Fangio, Fagioli i Farina byli poza pierwszą pozycją, na 16. okrążeniu powrócili na czołowe miejsca, na 17. okrążeniu Fagioli objął drugie miejsce. Na 20. okrążeniu Farina ciągle był pierwszy, na kolejnych pozycjach byli Fagioli, Fangio, Reg Parnell, Prince Bira i Yves Giraud-Cabantous, Emmanuel de Graffenried i Louis Rosier, a Cuth Harrison i Philippe Étancelin zamienili się pozycją na dziesiątym miejscu[22]. Na 24. okrążeniu Louis Chiron zakończył rywalizację z powodu awarii sprzęgła. Emmanuel de Graffenried miał awarię silnika na 32. okrążeniu, zakończył jazdę w wyścigu[23]. Na 37. okrążeniu Fangio zjechał do boksów by dotankować bolid, Farina zjechał na dotankowanie bolidu na następnym okrążeniu, a Fagioli objął prowadzenie i okrążenie później zjechał do boksów by uzupełnić paliwo. Na 39. okrążeniu prowadzenie objął Fangio, ale został wyprzedzony przez Farinę. Farina prowadził podczas 40. okrążenia, a na następnych pozycjach byli Fagioli, Parnell, Giraud-Cabantous, Rosier, Bira, Harrison, Gerard, a Étancelin był na dziesiątym miejscu[22]. Na 43., 44. i 49. okrążeniu problemy mieli Geoffrey Crossley (awaria układu przeniesienia napędu), David Murray (awaria silnika) i Prince Bira (problemy z wtryskiem). Joe Kelly ukończył wyścig z 57. wykonanymi okrążeniami, ale nie został sklasyfikowany. Na 62. okrążeniu Juan Manuel Fangio wypadł z toru i przez wyciek oleju także został zmuszony do opuszczenia bolidu[23], gdy walczył o zwycięstwo[12]. Nino Farina utrzymał pozycję lidera w wyścigu i zwyciężył[21].

Trzej kierowcy Alfa Romeo zdobyli trzy pierwsze miejsca – odpowiednio: Giuseppe Farina, Luigi Fagioli i Reg Parnell[23].

Najszybsze okrążenie wyścigu ustanowił Giuseppe Farina na drugim okrążeniu[24].

Lista startowa

[edytuj | edytuj kod]

Na niebieskim tle kierowcy, którzy nie wzięli udziału w kwalifikacjach, lecz współdzielili samochód w czasie wyścigu

Nr Kierowca Zespół Samochód Silnik Opony
1 Argentyna Juan Manuel Fangio Alfa Romeo Alfa Romeo 158 Alfa Romeo 1.5 R8T P
2 Włochy Giuseppe Farina Alfa Romeo Alfa Romeo 158 Alfa Romeo 1.5 R8T P
3 Włochy Luigi Fagioli Alfa Romeo Alfa Romeo 158 Alfa Romeo 1.5 R8T P
4 Wielka Brytania Reg Parnell Alfa Romeo Alfa Romeo 158 Alfa Romeo 1.5 R8T P
5 Wielka Brytania David Murray Scuderia Ambrosiana (prywatnie) Maserati 4CLT/48 Maserati 1.5 R4T D
6 Wielka Brytania David Hampshire Scuderia Ambrosiana (prywatnie) Maserati 4CLT/48 Maserati 1.5 R4T D
8 Wielka Brytania Leslie Johnson ERA ERA E-Type ERA 1.5 R6T D
9 Wielka Brytania Tony Rolt Tony Rolt (prywatnie) ERA E-Type ERA 1.5 R6T D
9 Wielka Brytania Peter Walker Peter Walker (prywatnie) ERA E-Type ERA 1.5 R6T D
10 Wielka Brytania Joe Fry Joe Fry (prywatnie) Maserati 4CL Maserati 1.5 R4T D
10 Wielka Brytania Brian Shawe-Taylor Brian Shawe-Taylor (prywatnie) Maserati 4CL Maserati 1.5 R4T D
11 Wielka Brytania Cuth Harrison Cuth Harrison (prywatnie) ERA B-Type ERA 1.5 R6T D
12 Wielka Brytania Bob Gerard Bob Gerard (prywatnie) ERA B-Type ERA 1.5 R6T D
14 Yves Giraud-Cabantous Automobiles Talbot-Darracq SA Talbot-Lago T26C-DA Talbot 4.5 R6 D
15 Louis Rosier Ecurie Rosier (prywatnie) Talbot-Lago T26C Talbot 4.5 R6 D
16 Philippe Étancelin Philippe Étancelin (prywatnie) Talbot-Lago T26C Talbot 4.5 R6 D
17 Eugène Martin Automobiles Talbot-Darracq SA Talbot-Lago T26C-DA Talbot 4.5 R6 D
18 Belgia Johnny Claes Écurie Belge (prywatnie) Talbot-Lago T26C Talbot 4.5 R6 E
19 Monako Louis Chiron Maserati Maserati 4CLT/48 Maserati 1.5 R4T P
20 Szwajcaria Emmanuel de Graffenried Scuderia Enrico Platé (prywatnie) Maserati 4CLT/48 Maserati 1.5 R4T P
21 Tajlandia Prince Bira Scuderia Enrico Platé (prywatnie) Maserati 4CLT/48 Maserati 1.5 R4T P
22 Włochy Felice Bonetto Scuderia Milano Maserati 4CLT/50 Maserati 1.5 R4T P
23 Irlandia Joe Kelly Joe Kelly (prywatnie) Alta GP Alta 1.5 R4T D
24 Wielka Brytania Geoffrey Crossley Geoffrey Crossley (prywatnie) Alta GP 2 Alta 1.5 R4T D
26 Wielka Brytania Raymond Mays Raymond Mays (prywatnie) ERA D ERA 1.5 R6T D
Nr Kierowca Zespół Samochód Silnik Opony

Wyniki

[edytuj | edytuj kod]

Kwalifikacje

[edytuj | edytuj kod]

Źródło: Statsf1.com[14]

P Nr Kierowca Konstruktor(-silnik) Opony Czas Odstęp Strata Poz.s.
1 2 Włochy Giuseppe Farina Alfa Romeo P 1:50,8 - - 1
2 3 Włochy Luigi Fagioli Alfa Romeo P 1:51 0:00,2 0:00,2 2
3 1 Argentyna Juan Manuel Fangio Alfa Romeo P 1:51 0:00 0:00,2 3
4 4 Wielka Brytania Reg Parnell Alfa Romeo P 1:52,2 0:01,2 0:01,4 4
5 21 Tajlandia Prince Bira Maserati P 1:52,6 0:00,4 0:01,8 5
6 14 Yves Giraud-Cabantous Talbot D 1:53,4 0:00,8 0:02,6 6
7 17 Eugène Martin Talbot D 1:55,4 0:02 0:04,6 7
8 20 Szwajcaria Emmanuel de Graffenried Maserati P 1:55,8 0:00,4 0:05 8
9 15 Louis Rosier Talbot D 1:56 0:00,2 0:05,2 9
10 9 Wielka Brytania Peter Walker ERA D 1:56,6 0:00,6 0:05,8 10
11 19 Monako Louis Chiron Maserati P 1:56,6 0:00 0:05,8 11
12 8 Wielka Brytania Leslie Johnson ERA D 1:57,4 0:00,8 0:06,6 12
13 12 Wielka Brytania Bob Gerard ERA D 1:57,4 0:00 0:06,6 13
14 16 Philippe Étancelin Talbot D 1:57,8 0:00,4 0:07 14
15 11 Wielka Brytania Cuth Harrison ERA D 1:58,4 0:00,6 0:07,6 15
16 6 Wielka Brytania David Hampshire Maserati D 2:01 0:02,6 0:10,2 16
17 24 Wielka Brytania Geoffrey Crossley Alta D 2:02,6 0:01,6 0:11,8 17
18 5 Wielka Brytania David Murray Maserati D 2:05,6 0:03 0:14,8 18
19 23 Irlandia Joe Kelly Alta D 2:06,2 0:00,6 0:15,4 19
20 10 Wielka Brytania Joe Fry Maserati D 2:07 0:00,8 0:16,2 20
21 18 Belgia Johnny Claes Talbot E 2:08,8 0:01,8 0:18 21
22 22 Włochy Felice Bonetto Maserati D - - - NW
P Nr Kierowca Konstruktor(-silnik) Opony Czas Odstęp Strata Poz.s.

Wyścig

[edytuj | edytuj kod]

Źródło: Wyprzedź Mnie![23] i statsf1.com[25]

P  + / –  Nr Kierowca Konstruktor Okr. Czas / Strata Komentarz
1 Bez zmian 2 Włochy Giuseppe Farina Alfa Romeo 70 2h:13m:23,6
2 Bez zmian 3 Włochy Luigi Fagioli Alfa Romeo 70 +0:02,600
3 Awans 1 4 Wielka Brytania Reg Parnell Alfa Romeo 70 +0:52,000
4 Awans 2 14 Yves Giraud-Cabantous Talbot 68 +2 okr.
5 Awans 4 15 Louis Rosier Talbot 68 +2 okr.
6 Awans 7 12 Wielka Brytania Bob Gerard ERA 67 +3 okr.
7 Awans 8 11 Wielka Brytania Cuth Harrison ERA 66 +4 okr.
8 Awans 6 16 Philippe Étancelin Talbot 65 +5 okr.
9 Awans 7 6 Wielka Brytania David Hampshire Maserati 64 +6 okr.
10 Awans 10 10 Wielka Brytania Joe Fry
Wielka Brytania Brian Shawe-Taylor 		Maserati 45/64
19/64 		+6 okr. bolid współdzielony
11 Awans 10 18 Belgia Johnny Claes Talbot 64 +6 okr.
Niesklasyfikowani
  1 Argentyna Juan Manuel Fangio Alfa Romeo 62 wyciek oleju
  23 Irlandia Joe Kelly Alta 57 niesklasyfikowany
  21 Tajlandia Prince Bira Maserati 49 wtrysk
  5 Wielka Brytania David Murray Maserati 44 silnik
  24 Wielka Brytania Geoffrey Crossley Alta 43 układ przeniesienia napędu
  20 Szwajcaria Emmanuel de Graffenried Maserati 36 silnik
  19 Monako Louis Chiron Maserati 24 sprzęgło
  17 Eugène Martin Talbot 8 ciśnienie oleju
  9 Wielka Brytania Tony Rolt
Wielka Brytania Peter Walker 		ERA 2/5
3/5 		skrzynia biegów (bolid współdzielony)
  8 Wielka Brytania Leslie Johnson ERA 2 sprężarka
Nie wystartowali / niedopuszczeni do ponownego startu
  22 Włochy Felice Bonetto Maserati 0 nie przybył
  26 Wielka Brytania Raymond Mays ERA 0 rejestracja anulowana
P  + / –  Nr Kierowca Konstruktor Okr. Czas / Strata Komentarz

Najszybsze okrążenie

[edytuj | edytuj kod]

Źródło: Wyprzedź Mnie![24]

Nr Kierowca Konstruktor Czas Okr.
2 Włochy Giuseppe Farina Alfa Romeo 1:50,6 2

Prowadzenie w wyścigu

[edytuj | edytuj kod]

Źródło: Racing-Reference.info[21]

Nr Kierowca Okrążenia Suma
2 Włochy Giuseppe Farina 1-9, 16-37, 39-70 63
3 Włochy Luigi Fagioli 10-15 6
1 Argentyna Juan Manuel Fangio 38 1

Klasyfikacja kierowców po wyścigu

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza piątka otrzymywała punkty według klucza 8-6-4-3-2, 1 punkt przyznawany był dla kierowcy, który wykonał najszybsze okrążenie w wyścigu[26]. Klasyfikacja konstruktorów została wprowadzona w 1958 roku[27].

Uwzględniono tylko kierowców, którzy zdobyli jakiekolwiek punkty.

P +/- Kierowca Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS
1 N Włochy Giuseppe Farina 1 9 1 – – 1 1 –
2 N Włochy Luigi Fagioli 1 6 – 1 – – – –
3 N Wielka Brytania Reg Parnell 1 4 – – 1 – – –
4 N Yves Giraud-Cabantous 1 3 – – – – – –
5 N Louis Rosier 1 2 – – – – – –
P +/- Kierowca Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Dawid Prokopowicz: 1000 lat, Formuło Jeden !. f1zone.pl, 2010-05-13. [dostęp 2012-04-05]. (pol.).
  2. ↑ a b c d Bartosz Sworek: Silverstone – historia toru w pigułce. f1ultra.pl, 2007-07-24. [dostęp 2012-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-14)]. (pol.).
  3. ↑ a b c Ewa Zaborska: Historia toru Silverstone. formula-one.pl, 2011-07-08. [dostęp 2012-04-05]. (pol.).
  4. ↑ a b Marek Roczniak: Silverstone. f1wm.pl, 2004-07-04. [dostęp 2012-06-25]. (pol.).
  5. ↑ a b Overview. silverstone.co.uk. [dostęp 2012-06-24]. (ang.).
  6. ↑ 1949 BRDC International Trophy. chicanef1.com. [dostęp 2012-06-25]. (ang.).
  7. ↑ F1 Sezon 1950 | >. f1ultra.pl. [dostęp 2012-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-17)]. (pol. • ang.).
  8. ↑ 1950. chicanef1.com. [dostęp 2012-06-27]. (ang.).
  9. ↑ a b Tor Silverstone Circuit. sport.pl. [dostęp 2012-04-03]. (pol.).
  10. ↑ a b BRITAIN 1950 - Race entrants. statsf1.com. [dostęp 2021-09-02]. (ang.).
  11. ↑ Corriere dello Sport 1950 – 31 – Fascicolo: 112. emeroteca.coni.it. [dostęp 2012-05-27]. (wł.).
  12. ↑ a b British Grand Prix 1950. f1ultra.pl. [dostęp 2012-04-05]. (pol. • ang.).
  13. ↑ British Grand Prix 1950. f1ultra.pl. [dostęp 2012-04-05]. (pol. • ang.).
  14. ↑ a b BRITAIN 1950 - Qualifications. statsf1.com. [dostęp 2021-09-02]. (ang.).
  15. ↑ a b British Grand Prix 1950 – Podsumowanie wyścigu. f1wm.pl. [dostęp 2012-04-03]. (pol.).
  16. ↑ a b 13.05.1950. Гран При Великобритании, Силверстоун. wildsoft.ru. [dostęp 2013-08-13]. (ros.).
  17. ↑ a b 01-1950г. Гран-при Великобритании – На заре новой эры. f1-legend.ru. [dostęp 2013-08-13]. (ros.).
  18. ↑ British GP 1950 Race Report. grandprix.com. [dostęp 2013-08-13]. (ang.).
  19. ↑ 1950 British GP. chicanef1.com. [dostęp 2012-06-24]. (ang.).
  20. ↑ British Grand Prix 1950 – Kolejność startowa. f1wm.pl. [dostęp 2012-06-24]. (pol.).
  21. ↑ a b c 1950 British Grand Prix. racing-reference.info. [dostęp 2012-04-06]. (ang.).
  22. ↑ a b c 1. BRITAIN 1950. statsf1.com. [dostęp 2012-06-24]. (fr.).
  23. ↑ a b c d e f British Grand Prix 1950 – Rezultat wyścigu. f1wm.pl. [dostęp 2021-09-02]. (pol.).
  24. ↑ a b British Grand Prix 1950 – Najszybsze okrążenia w wyścigu. f1wm.pl. [dostęp 2012-04-05]. (pol.).
  25. ↑ BRITAIN 1950 - Result. f1wm.pl. [dostęp 2021-09-02]. (ang.).
  26. ↑ Sezon 1950 > Klasyfikacje generalne. f1wm.pl. [dostęp 2012-06-25]. (pol.).
  27. ↑ 1950 > Konstruktorzy > Podsumowanie rezultatów. f1wm.pl. [dostęp 2012-06-25]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Grand Prix Formuły 1 w sezonie 1950 1951→
Grand Prix Wielkiej Brytanii zaliczane do Mistrzostw Świata Formuły 1
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grand_Prix_Wielkiej_Brytanii_1950&oldid=68475229”