II Litewsko-Białoruski Batalion Etapowy
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1919 |
| Rozformowanie |
1921 |
| Organizacja | |
| Podległość | |
II Litewsko-Białoruski batalion etapowy – oddział wojsk wartowniczych i etapowych w okresie II Rzeczypospolitej pełniący między innymi służbę ochronną na granicy polsko-sowieckiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
Wiosną 1920 batalion podlegał Dowództwu Okręgu Etapowego „Mołodeczno”[1]. W lutym 1921 bataliony etapowe przejęły ochronę granicy polsko-rosyjskiej[2]. Początkowo pełniły ją na linii kordonowej, a w maju zostały przesunięte bezpośrednio na linię graniczną z zadaniem zamknięcia wszystkich dróg, przejść i mostów[3]. W 1921 bataliony etapowe ochraniające granicę przekształcono w bataliony celne[4].
Do 30 stycznia 1920 II Litewsko-białoruski batalion etapowy funkcjonował jako II wileński batalion etapowy. Po przemianowaniu został podporządkowany DOE „Wilno". W kwietniu podlegał DOE „Molodeczno" w składzie 1 Armii. We wrześniu znajdował się w składzie I Brygady Etapowej DOE 2 Armii.
19 października 1920 Minister Spraw Wojskowych przydzielił batalion, pod względem ewidencyjnym i uzupełnień, do Baonu Zapasowego Wojsk Wartowniczych i Etapowych Nr IV w Łodzi oraz nakazał szefowi Departamentu I MSWojsk. sformowanie 4. kompanii przy Baonie Zapasowym Wojsk Wartowniczych i Etapowych Nr IV, której zadaniem było prowadzenie ewidencji i uzupełnianie baonów etapowych litewsko-białoruskich. Równocześnie zapowiedziano przeformowanie tej kompanii, „w swoim czasie”, w kadrę baonu zapasowego lub jej rozwinięcie w baon zapasowy wojsk wartowniczych i etapowych dla Ekspozytury Dowództwa Okręgu Generalnego Warszawa w Białymstoku[5].
Latem 1922 batalion przekazał odcinek Landwarowa 17 baonowi celnemu, a we wrześniu tego został rozformowany[6].
Dowódcy batalionu[edytuj | edytuj kod]
- kpt. Wojciech Korsak[7]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Odziemkowski 2014 ↓, s. 30.
- ↑ Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 22.
- ↑ Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 23.
- ↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 64.
- ↑ L. 21368/Mob. 1920 ↓, s. 14, w piśmie nie został wymieniony IV Litewsko-Białoruski Baon Etapowy.
- ↑ Ochał 2017 ↓, s. 156, 163.
- ↑ Ochał 2017 ↓, s. 163.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.
- Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
- Artur Ochał: Na litewskiej rubieży Brygada KOP Grodno (1929-1939). Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2017. ISBN 978-83-8098-148-5.
- Janusz Odziemkowski. Organizacja i ochrona zaplecza wojsk polskich na Litwie i Białorusi (luty 1919-lipiec 1920). „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 4 (246), 2014. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1440-6281.
- L. 21368/Mob. Przydział ewidencyjny baonów etapow. grodzieńskich. [w:] Sygn. 701/2/11 [on-line]. Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, 1920-10-19. [dostęp 2018-06-18].