Jarmułka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Dziana jarmułka

Jarmułka (z tur. yağmurluk „płaszcz przeciwdeszczowy, daszek chroniący przed deszczem”; w jidysz zapożyczone z polskiego jako jid. ‏יאַרמלקע‎ jarmlke), też mycka[1] – nakrycie głowy noszone przez Żydów, okrywające włosy i szczyt głowy.

Wedle żydowskich interpretacji pochodzi od aramejskiego zwrotu jira malka „szacunek wobec króla”. W języku hebrajskim nosi nazwę kipa (hebr. ‏כיפה‎, dosłownie: „kopuła”).

Noszenie jarmułki nie jest wymogiem Prawa (Tory), nie wywodzi się ani z Biblii, ani z Talmudu, lecz jest zwyczajem i prawdopodobnie należy szukać jego początków w kulturze Bliskiego Wschodu, gdzie przykryta głowa jest oznaką szacunku. W państwie rzymskim głowy zakrywała służba, stąd nabrała ona dodatkowego znaczenia znaku służby przed Bogiem. Jednocześnie ma wyrażać żydowską tożsamość. Zwyczaj ten czasem odnosi się do wzmianki o stroju arcykapłana w Księdze Wyjścia (Wj 28, 4. 36-38). Noszenie jarmułki jest wymagane bezwzględnie podczas modlitwy i studiowania Tory, ale autorytety rabiniczne zalecają noszenie jej nawet podczas uprawiania sportu, jako małej czapeczki przypiętej do włosów.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wg hasła w Wielkim słowniku języka polskiego