Przejdź do zawartości

Konkurs Eurowizji dla Młodych Muzyków

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konkurs Eurowizji dla Młodych Muzyków
Eurovision Young Musicians
Ilustracja
Prowadząca konkurs Sabine Heinrich i reprezentantka Niemiec Judith Stampf z konkursu w Kolonii w 2014 roku wraz z logiem formatu
Rodzaj programu

konkurs muzyczny

Język

angielski

Wydawca

Eurowizja

Data premiery

11 maja 1982

Lata emisji

od 1982

Czas trwania odcinka

1 h 30 min (2010–2012)

Format nadawania

576i (SDTV) (2010–2012)

Produkcja
Produkcja

Europejska Unia Nadawców

Strona internetowa

Konkurs Eurowizji dla Młodych Muzyków (ang. Eurovision Young Musicians Competition, fr. L'Eurovision des Jeunes Musiciens) – konkurs muzyczny organizowany co dwa lata przez Europejską Unię Nadawców (EBU). W konkursie uczestniczą nastoletni muzycy, wykonujący utwory muzyki poważnej.

Pierwsza edycja konkursu odbyła się w 11 maja 1982 w Manchesterze, zwyciężył w niej Markus Pawlik, pianista reprezentujący Republikę Federalną Niemiec.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Format jest zainspirowany plebiscytem „Młody Muzyk Roku”, organizowanym od 1978 przez brytyjskiego nadawcę BBC, który był skierowany do brytyjskich młodych muzyków grających na perkusji, instrumentach klawiszowych, chordofonach oraz aerofonach blaszanych i drewnianych. Brytyjski konkurs wymyślili dwaj byli członkowie redakcji muzycznej BBC, Humphrey Burton i Walter Todds. Zwycięzcą pierwszej edycji plebiscytu został puzonista Michael Hext. Konkurs składał się z pięciu etapów: kwalifikacji regionalnych, kwalifikacji w poszczególnych kategoriach, finałów kategorii, półfinałów i ścisłego finału. Sukces formatu zainspirował EBU do stworzenia europejskiego konkursu w podobnej formule.

Konkurs Eurowizji dla Młodych Muzyków odbywa się co dwa lata, począwszy od 1982. Pierwsza edycja konkursu odbyła się w 11 maja 1982 w Manchesterze i wzięli w niej udział reprezentanci sześciu państw.

Niektóre państwa organizują krajowe eliminacje w celu wyboru swojego reprezentanta. Początkowo konkurs odbywał się na przełomie maja i czerwca. Przed finałem 19. konkursu w 2016 zadecydowano, by widowisko odbyło się na początku września, gdyż dotychczas termin kolidował z chętniej oglądanym Konkursem Piosenki Eurowizji.

Format konkursu

[edytuj | edytuj kod]

W rywalizacji biorą udział muzycy poniżej 18. roku życia. Każde państwo reprezentowane jest przez jednego muzyka, który wykonuje wybrany utwór muzyki klasycznej, z akompaniamentem lokalnej orkiestry. Jury (złożone z muzyczny ekspertów z różnych państw) wybierało najlepszą trójkę konkursu. W 2014 i 2016 kilka dni przed konkursem odbyły się półfinały, w których jury zadecydowało o składzie finału konkursu.

Udział w konkursie

[edytuj | edytuj kod]

Możliwość udziału w Konkursie Eurowizji dla Młodych Muzyków ma każdy nadawca publiczny, który jest aktywnym członkiem Europejskiej Unii Nadawców (EBU). Za aktywnego członka organizacji uznaje się krajowego nadawcę, który znajduje się w państwie należącym do Rady Europy bądź położonym na terenie Europejskiej Strefy Nadawców, której terytorium ustalane jest przez Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny

„Europejska Strefa Nadawców” rozgraniczona jest na zachodzie od zachodniej granicy Regionu 1 i na wschodzie przez południk 40° na wschód od Greenwich oraz na południu przez równoleżnik 30°, obejmując północną część Arabii Saudyjskiej i tę część krajów, które sąsiadują z basenem Morza Śródziemnego. Dodatkowo, do Europejskiej Strefy Nadawców zaliczają się także: Armenia, Azerbejdżan, Gruzja oraz te części terytorium Iraku, Jordanii, Syrii, Turcji i Ukrainy, które leżą poza wyżej wymienionymi granicami.

Tym samym aktywne uczestnictwo w Konkursie Piosenki Eurowizji nie jest zależne od geograficznego położenia kraju, na co wskazywałby przedrostek „euro-” w nazwie. W widowisku brało lub bierze udział także kilka państw spoza granic Europy: Izrael, Cypr i Armenia (Azja Zachodnia), a także kraje transkontynentalne, których tylko część powierzchni należy do Europy: Rosja i Gruzja.

Od rozpoczęcia konkursu wzięło w nim udział 41 państw. Każda edycja konkursu odbywa się w jednym z nich, niekoniecznie w tym, które zwyciężyło poprzednią edycję, tak jak to jest w Konkursie Piosenki Eurowizji.

Poniższa tabela prezentuje rok debiutu poszczególnych krajów w stawce konkursowej:

Rok Państwa debiutujące
1982  Austria  Dania  Francja  Niemcy  Norwegia  Szwajcaria  Wielka Brytania
1984  Finlandia  Holandia
1986  Belgia  Irlandia  Izrael  Jugosławia  Szwecja  Włochy
1988  Cypr  Hiszpania
1990  Grecja  Portugalia
1992  Polska  Węgry
1994  Chorwacja  Estonia  Litwa  Łotwa  Macedonia Północna  Rosja  Słowenia
1998  Słowacja
2002  Czechy  Rumunia
2006  Bułgaria  Serbia i Czarnogóra
2008  Serbia  Ukraina
2010  Białoruś
2012  Armenia  Bośnia i Hercegowina  Gruzja
2014  Malta  Mołdawia
2016  San Marino
2018  Albania

Gospodarze

[edytuj | edytuj kod]

Większość kosztów konkursu pokrywają sponsorzy komercyjni i składki z krajów uczestniczących w konkursie. Program uznaje się za niepowtarzalną okazję do promocji kraju gospodarza w celach turystycznych. Poniższa tabela przedstawia kraje i miejsca, w których odbywał się Konkurs Eurowizji dla Młodych Muzyków. Przyszłe miejsca napisane są kursywą. Konkurs najczęściej gościła Austria w swojej stolicy – Wiedniu.

Liczba

konkursów

Kraj organizator Miasto Miejsce konkursu Lata
6  Austria Wiedeń Wiener Musikverein 1990
Konzerthaus 1998
Rathaus Platz 2006, 2008, 2010, 2012
3  Niemcy Berlin Schauspielhaus 2002
Kolonia Katedra w Kolonii 2014, 2016
2  Norwegia Bergen Grieghallen 2000
Bodø Stormen Konserthus(inne języki) 2024
 Szwajcaria Genewa Victoria Hall 1984
Lucerna Centrum Kulturalno-Kongresowe w Lucernie 2004
 Wielka Brytania Manchester Hala Wolnego Handlu 1982
Edynburg Usher Hall 2018
1  Dania Kopenhaga Radiohuset 1986
 Holandia Amsterdam Concertgebouw 1988
 Belgia Bruksela Koninklijk Circus 1992
 Polska Warszawa Sala koncertowa Filharmonii Narodowej 1994
 Portugalia Lizbona Centro Cultural de Belém 1996
 Francja Montpellier Corum 2022
 Armenia Erywań 2026

Zwycięzcy poszczególnych edycji

[edytuj | edytuj kod]
Dionysios Grammenos (Grecja) – zwycięzca konkursu w 2008 roku
Ziyu He (Austria) – zwycięzca konkursu w 2014 roku

Poniższa tabela przedstawia zwycięzców poszczególnych edycji konkursu

Rok Data Miasto Liczba uczestników Kraj zwycięski Zwycięzca Instrument
1982 11 maja Wielka Brytania Manchester 6  Niemcy Markus Pawlin fortepian
1984 22 maja Szwajcaria Genewa 7  Holandia Isabelle Van Keulen skrzypce
1986 27 maja Dania Kopenhaga 15  Francja Sandrine Lazarides fortepian
1988 31 maja Holandia Amsterdam 16  Austria Julian Rachlin skrzypce
1990 29 maja Austria Wiedeń 18  Holandia Nick Van Oostrum fortepian
1992 9 czerwca Belgia Bruksela 11  Polska Bartłomiej Nizioł skrzypce
1994 14 czerwca Polska Warszawa 24  Wielka Brytania Natalie Clein wiolonczela
1996 12 czerwca Portugalia Lizbona 17  Niemcy Julia Fischer skrzypce
1998 4 czerwca Austria Wiedeń 12  Austria Lidia Baich skrzypce
2000 15 czerwca Norwegia Bergen 16  Polska Stanisław Drzewiecki fortepian
2002 19 czerwca Niemcy Berlin 20  Austria Dalibor Karvay skrzypce
2004 27 maja Szwajcaria Lucerna 19  Austria Alexandra Soumm skrzypce
2006 13 maja Austria Wiedeń 18  Szwecja Andreas Brantelid wiolonczela
2008 9 maja Austria Wiedeń 16  Grecja Dionysios Grammenos klarnet
2010 14 maja Austria Wiedeń 15  Słowenia Eva Nina Kozmus flet poprzeczny
2012 11 maja Austria Wiedeń 14  Norwegia Elvind Holtsmark Ringstad altówka
2014 31 maja Niemcy Kolonia 14  Austria Ziyu He skrzypce
2016 3 września Niemcy Kolonia 11  Polska Łukasz Dyczko saksofon
2018 23 sierpnia Wielka Brytania Edynburg 18  Rosja Iwan Bessonow fortepian
2022 26 lipca Francja Montpellier 9  Czechy Daniel Matejča skrzypce
2024 17 sierpnia Norwegia Bodø 11  Austria Leonhard Baumgartner skrzypce
2026 Armenia Erywań 1 (obecnie)

Kraje zwycięskie

[edytuj | edytuj kod]
Liczba

zwycięstw

Kraj Lata
6  Austria 1988, 1998, 2002, 2004, 2014, 2024
3  Polska 1992, 2000, 2016
2  Niemcy 1982, 1996
 Holandia 1984, 1990
1  Francja 1986
 Wielka Brytania 1994
 Szwecja 2006
 Grecja 2008
 Słowenia 2010
 Norwegia 2012
 Rosja 2018
 Czechy 2022

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]