Przejdź do zawartości

Park Narodowy „Ujście Warty”

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Park Narodowy „Ujście Warty”
Logotyp Park Narodowy „Ujście Warty”
Zdjęcie z góry. Rozległe rozlewisko w otoczeniu lekko pożółkłych łąk i lasków
Ujście Warty, wrzesień 2017
park narodowy
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Położenie

Kostrzyn nad Odrą, Witnicapow. gorzowski, Słońsksulęciński, otulina także w gminie Górzycasłubicki

Siedziba

Chyrzyno

Mezoregion

Kotlina Gorzowska,
Kotlina Freienwaldzka

Data utworzenia

1 lipca 2001

Akt prawny

Dz.U. z 2001 r. nr 67, poz. 681

Powierzchnia

80,74 km²

Powierzchnia otuliny

104,54 km²[1]

Ochrona

ścisła 6,82 km²
czynna 40,15 km²
krajobrazowa 33,77 km²[2]

Odwiedzający

52 tys. (2015)[3]

Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Park Narodowy „Ujście Warty””
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Park Narodowy „Ujście Warty””
Ziemia52°35′36″N 14°44′54″E/52,593333 14,748333
Strona internetowa

Park Narodowy „Ujście Warty”polski park narodowy utworzony 1 lipca 2001[1] z połączenia rezerwatu przyrody Słońsk i części Parku Krajobrazowego Ujście Warty.

Umiejscowienie Ujścia Warty na mapie hipsometrycznej

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Park o powierzchni 8074 ha obejmuje rozlewiska u ujścia rzeki Warty do Odry, wytwarzane w dużej mierze przez rzekę Postomię. Siedziba dyrekcji parku znajduje się w Chyrzynie koło Kostrzyna nad Odrą. Park znajduje się na terenie trzech gmin: Kostrzyn nad Odrą, Słońsk i Witnica. Otulina Parku, oprócz wymienionych gmin, leży też na terenie gminy Górzyca.

Symbol parku

[edytuj | edytuj kod]

Symbolem parku od chwili jego powołania była gęś zbożowa – gatunek, który w wielkich stadach pojawiał się na jego terenie w przelotach. Od kwietnia 2020 r. jest to gęś tundrowa[4]. Zmianę tę wymusił fakt, iż w międzyczasie wyróżniono z populacji gęsi zbożowej nowy gatunek – gęś tundrową, a jednocześnie stwierdzono, że to właśnie jego przedstawiciele stanowią ok. 90% stad zalatujących w ujście Warty[5].

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Park został założony dla ochrony unikatowych terenów podmokłych, rozległych łąk i pastwisk, które są jedną z najważniejszych w Polsce ostoją ptaków wodnych i błotnych. Na terenie parku stwierdzono obecność 245 gatunków ptaków, w tym 174 lęgowych. Aż 26 z nich należy do gatunków ginących w skali światowej. Są to m.in. wodniczka, derkacz, rycyk, żuraw, bąk, bączek, rybitwa czarna. W przelotach, obok wielotysięcznych stad wymienionych wyżej gęsi tundrowej i zbożowej, pojawiają się w ujściu Warty gęsi gęgawy, gęsi białoczelne i szereg innych, rzadszych gatunków[5]. Tutaj znajduje się największe w Polsce zimowisko arktycznego gatunku łabędzia krzykliwego, a także około 30 bielików, które przyciąga obfitość zimujących kaczek, stanowiących ich pokarm.

W pobliżu Kostrzyna, przy drodze krajowej nr 22 mieszczą się punkty widokowe dla obserwacji przyrodniczych.

Turystyka

[edytuj | edytuj kod]

Teren parku udostępniony jest do uprawiania turystyki pieszej oraz rowerowej po wyznaczonych szlakach pieszych i rowerowych, w tym zagospodarowanych w formie ścieżek przyrodniczych.

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 czerwca 2001 r. ws. utworzenia Parku Narodowego „Ujście Warty” (Dz.U. z 2001 r. nr 67, poz. 681).
  2. Zarządzenie Nr 3 Ministra Środowiska z dnia 9 stycznia 2014 r. w sprawie zadań ochronnych dla Parku Narodowego. [w:] Dziennik Urzędowy Ministra Środowiska poz. 3 [on-line]. 2014-01-13. [dostęp 2018-09-22].
  3. Zygmunt Kruczek: Frekwencja w atrakcjach turystycznych w latach 2011 – 2015. Polska Organizacja Turystyczna, 2016. [dostęp 2018-09-22].
  4. Marcin Rynkiewicz: Gęś tundrowa, a nie zbożowa symbolem PN „Ujście Warty”. [w:] Nauka w Polsce [on-line]. Fundacja PAP, 6.05.2020. [dostęp 2021-04-11].
  5. a b Katarzyna Szyszko-Podgórska: Była gęś zbożowa, jest gęś tundrowa [w:] "Przyroda Polska" nr 985, czerwiec 2020, s. 37

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]