Dwyane Wade
| ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
| #3, 9 | ||||||||||||||||||||
| rzucający obrońca | ||||||||||||||||||||
| Pseudonim | D-Wade, Flash | |||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 17 stycznia 1982 Chicago | |||||||||||||||||||
| Wzrost | 193 cm | |||||||||||||||||||
| Masa ciała | 100 kg | |||||||||||||||||||
| Kariera | ||||||||||||||||||||
| Aktywność | 2003–2019 | |||||||||||||||||||
| Szkoła średnia | Harold L. Richards (Oak Lawn, Illinois) | |||||||||||||||||||
| College | Marquette (2000–2003) | |||||||||||||||||||
| Draft | 2003, numer: 5 Miami Heat | |||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
| Strona internetowa | ||||||||||||||||||||
Dwyane Tyrone Wade, Jr. (ur. 17 stycznia 1982 w Chicago) – amerykański koszykarz grający na pozycji rzucającego obrońcy. Mistrz olimpijski i medalista mistrzostw świata, trzykrotny mistrz NBA.
Do NBA trafił w 2003, kiedy to został wybrany z 5 numerem draftu przez Miami Heat. W klubie tym występował przez trzynaście lata. W 2016 został zawodnikiem Chicago Bulls, a rok później Cleveland Cavaliers. Karierę zakończył w 2019 jako zawodnik Heat.
W 2006 otrzymał nagrodę najlepszego zawodnika finałów NBA, po tym jak Heat zwyciężyli w nich z Dallas Mavericks 4–2. Mistrzostwo NBA zdobywał jeszcze dwukrotnie: w 2012 i 2013 – również z Heat. Był członkiem reprezentacji Stanów Zjednoczonych m.in. na Igrzyska Olimpijskie w Atenach (2004) – brązowy medal i Igrzyska Olimpijskie w Pekinie (2008) – złoty medal.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wade studiował na Marquette University, gdzie w latach 2001–2003 grał w drużynie uniwersyteckiej Marquette Golden Eagles. Podczas dwóch sezonów występów w NCAA uzyskał średnią 19,7 punktów na mecz. W sezonie 2002/2003 został wybrany najlepszym koszykarzem Conference USA[1].
Do ligi NBA został wybrany w drafcie w roku 2003, z numerem 5. W pierwszym roku gry w Miami, jako lider, wraz z Lamarem Odomem doprowadził swą drużynę do play-off (bilans 42-40). W pierwszej rundzie, dzięki świetnej grze Wade'a i dramatycznych siedmiu meczach, Heat ograli Hornets 4-3. W drugiej rundzie na ich drodze stanęli jednak Pacers, z którymi przegrali 2-4. Mimo wszystko działacze byli zachwyceni swym nowym gwiazdorem i postanowili wokół niego zbudować nową drużynę.
Przed drugim sezonem, do Miami przybył Shaquille O’Neal. Jego obecność tchnęła w Miami nowe życie. Mimo odejścia Odoma (powędrował do Los Angeles Lakers za O'Neala) bilans zespołu poprawił się do 59-23, co było jej najlepszym wynikiem w historii, do czasu sezonu 2012-13. Ponadto, O'Neal zajął drugie miejsce w głosowaniu na MVP (zwycięzcą został Steve Nash z Phoenix Suns), a Wade został wybrany do drugiej piątki ligi. Przez play-off Heat szli jak burza. Najpierw 4-0 pokonali New Jersey Nets, później w takim samym stosunku wyeliminowali Washington Wizards. Przeszkodą okazała się inna potęga ligi, ówcześni Mistrzowie - Detroit Pistons. Po pięciu spotkaniach Heat objęli prowadzenie 3-2, ale kontuzji doznał Wade i wtedy wyszło na jaw, jaką wartość stanowił dla Miami ten młody gracz. Detroit wygrało dwa kolejne mecze i Heat pożegnali się z szansą gry w finałach. Jasne było, że potrzebne są dalsze zmiany.
W składzie nastąpiła niemała rewolucja. Z drużyną pożegnali się Eddie Jones i Damon Jones, a w ich miejsce przyszli Gary Payton, Antoine Walker i James Posey. W składzie miejsce zachował, prócz Shaqa i D-Wade'a tylko Udonis Haslem. Sezon 2005/2006 drużyna zakończyła z wynikiem 52-30. W pierwszej rundzie play-off miała mało kłopotów z Chicago Bulls i pokonała ich 4-2. W drugiej rundzie bez problemów szybko uporała się z New Jersey Nets 4-1, stając się pierwszym finalistą konferencji wschodniej. Tam Wade i spółka rozprawili się z Detroit Pistons 4-2 rewanżując się za porażkę sprzed roku. W finale Heat mierzyli się z Dallas Mavericks. Mimo niekorzystnego stanu rywalizacji po trzech meczach(1-2) Heat byli w stanie odrobić straty i wygrać pojedynek z rywalami z Teksasu.
W 2006 został wybrany przez Sports Illustrated sportowcem roku. Koszulka z nazwiskiem Wade'a była najczęściej kupowaną spośród koszulek wszystkich koszykarzy NBA przez prawie dwa lata[potrzebny przypis].
Sezon 2006/2007 upłynął pod znakiem początku przebudowy zespołu. Heat w pierwszej rundzie PO ulegli graczom Chicago Bulls 4-0. W sezonie 2007/2008 Wade doznał groźnej kontuzji łydki. Z tego powodu Heat wygrali tylko 15 spotkań i nie zakwalifikowali się do play-offów. Sezony 2008/2009 i 2009/2010 były niemal identyczne. Wade niemal w pojedynkę doprowadzał swój zespół do play-offów, gdzie ci ulegali w pierwszej rundzie kolejno zawodnikom Atlanty Hawks(2009) i Boston Celtics(2010). Latem 2010 do zespołu dołączyli LeBron James i Chris Bosh. Razem z Wadem mieli przesądzić o sukcesach przebudowanej drużyny Heat. Sezon 2010/2011 był jednak dla zawodników Heat pełen wzlotów i upadków, nowo powstały zespół nie spełniał oczekiwań kibiców i ekspertów, a sezon zasadniczy zakończył na drugim miejscu konferencji wschodniej, z Wadem notującym średnio 25.5 pkt. na mecz. Swoją siłę zespół pokazał dopiero w play-off, kiedy to rozprawił się kolejno z Philadelphia 76ers (4-1), Boston Celtics(4-1) oraz Chicago Bulls(4-1). W finałach przyszło im się mierzyć z drużyną weteranów Dallas Mavericks, i pomimo obiecującego początku i objęcia prowadzenia w serii 2-1, drużyna z Miami przegrała kolejne 3 mecze, tym samym przegrywając walkę o tytuł na korzyść drużyny z Dallas. Fala krytyki spadła głównie na Lebrona Jamesa, któremu zarzucano pasywność i brak brania odpowiedzialności za wynik na siebie i znikanie w decydujących końcówkach meczów. Sam Wade rozgrywał bardzo dobre finały, liderując drużynie Miami i pewnie zmierzając po tytuł MVP Finałów, jednak w meczu nr. 5 nabawił się kontuzji biodra, która skutecznie uniemożliwiała mu grę na wysokim poziomie.
Skrócony sezon (lockout) 2011/2012 przyniósł drużynie z Miami nowe nadzieje na odniesienie sukcesu. Pożegnano się z zawodzącym Mikiem Bibbym oraz Eddiem House'em, a w ich miejsce pojawił się weteran Shane Battier oraz pierwszoroczniak Norris Cole. Pomimo mniej efektywnego sezonu w wykonaniu Wade'a (22.1 pkt.na mecz/4.8 zb./4.6 ast.) drużyna ponownie uplasowała się na drugiej pozycji konferencji wschodniej, tym samym w pierwsze rundzie play-off było im dane zmierzyć się z drużyną New York Knicks, a rywalizację tę wygrali 4-1. W kolejnych rundach pokonali odpowiednio Indiana Pacers (4-2), oraz Boston Celtics (4-3). W finałach spotkali się z młodą drużyną Oklahoma City Thunder i przeganiając złe demony z finałów 2011, rozgromili przeciwnika 4-1. Wade w tych finałach notował średnio 22.6 pkt na mecz, przy ogólnej średniej z całych play-offów 22.8 pkt. na mecz.
6 lipca 2016 został zawodnikiem Chicago Bulls, podpisując dwuletnią umowę wartą 47,5 miliona dolarów[2].
27 września 2017 został zawodnikiem Cleveland Cavaliers[3]. 8 lutego 2018 w wyniku wymiany z udziałem kilku zespołów trafił z powrotem do Miami Heat[4]. 18 września podpisał kolejną umowę z Heat[5].
8 grudnia 2018 rozegrał tysięczny mecz w swojej karierze. Zdobył w nim 25 punktów prowadząc swoją drużynę do zwycięstwa 121-98 nad Los Angeles Clippers[6].
10 kwietnia 2019 wystąpił oficjalnie w ostatnim meczu swojej kariery w NBA, przeciw Brooklyn Nets. Podczas przegranego przez Miami spotkania 94-113 zaliczył triple-double, notując 25 punktów, 11 zbiórek i 10 asyst[7].
Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]
Na podstawie[8][9][10], o ile nie zaznaczono inaczej.
NCAA[edytuj | edytuj kod]
- Uczestnik:
- rozgrywek NCAA Final Four (2003)
- turnieju NCAA (2002, 2003)
- Mistrz sezonu regularnego konferencji USA (2003)
- Zawodnik roku konferencji USA (2003)
- Obrońca roku C-USA (2003)
- Most Outstanding Player (MOP=MVP) turnieju Great Alaska Shootout (2002)
- Zaliczony do:
- I składu:
- All-American (2003)
- C-USA (2002, 2003)
- turnieju Coaches vs. Classic (2003)
- III składu All-American (2002 przez Sporting News)
- I składu:
NBA[edytuj | edytuj kod]
3-krotny mistrz NBA z Miami Heat (2006, 2012, 2013)- Wicemistrz NBA (2011, 2014)
- MVP:
- finałów NBA (2006)
- meczu gwiazd NBA (2010)
- 13-krotnie wybierany do udziału w meczu gwiazd NBA (2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015[a], 2016, 2019[12])
- Zaliczony do:
- I składu:
- NBA (2009, 2010)
- debiutantów NBA (2004)
- II składu:
- NBA (2005, 2006, 2011)
- defensywnego NBA (2005, 2009, 2010)
- III składu NBA (2007, 2012, 2013)
- I składu:
- 2-krotny zwycięzca Skills Challenge[13] (2006, 2007)
- Uczestnik:
- Rising Stars Challenge (2004, 2005)
- Skills Challenge (2006, 2007, 2008)
- Lider:
- sezonu zasadniczego pod względem:
- liczby punktów (2386 – 2009)
- średniej punktów na mecz (30,2 – 2009)
- play-off w średniej zdobytych punktów (2010)[14]
- sezonu zasadniczego pod względem:
- Sportowiec roku 2006 „Sports Illustrated” (6 zawodnik NBA w historii który uzyskał ten tytuł)[15]
- Zawodnik:
- miesiąca NBA (grudzień 2004, luty 2006, grudzień 2008, luty 2009, marzec 2010, grudzień 2010)
- tygodnia NBA (22.02.2004, 7.11.2004, 5.12.2005, 1.01.2006, 14.01.2007, 4.02.2007, 11.02.2007, 24.11.2008, 8.12.2008, 9.03.2009, 8.03.2010, 29.03.2010, 13.12.2010, 3.01.2011, 14.03.2011, 11.03.2013, 23.12.2013, 23.03.2015, 1.02.2016)
Reprezentacja[edytuj | edytuj kod]
- Mistrz olimpijski (2008)
- Brązowy medalista:
- Lider igrzysk olimpijskich w skuteczności rzutów z gry (2008 – 67,1%)[16]
Statystyki w NBA[edytuj | edytuj kod]
| Legenda | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| M | Mecze | S5 | Pierwsza piątka | MPG | Minuty na mecz |
| FG% | Celność rzutów z pola | 3P% | Celność rzutów „za 3” | FT% | Celność rzutów wolnych |
| RPG | Zbiórki na mecz | APG | Asysty na mecz | SPG | Przechwyty na mecz |
| BPG | Bloki na mecz | PPG | Punkty na mecz | ||
Na podstawie Basketball-Reference.com (ang.)
Sezon regularny[edytuj | edytuj kod]
| Sezon | Drużyna | M | S5 | MPG | FG% | 3P% | FT% | RPG | APG | SPG | BPG | PPG |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2003/04 | Miami | 61 | 56 | 34,9 | 46,5% | 30,2% | 74,7% | 4,0 | 4,5 | 1,4 | 0,6 | 16,2 |
| 2004/05 | Miami | 77 | 77 | 38,6 | 47,8% | 28,9% | 76,2% | 5,2 | 6,8 | 1,6 | 1,1 | 24,1 |
| 2005/06 | Miami | 75 | 75 | 38,6 | 49,5% | 17,1% | 78,3% | 5,7 | 6,7 | 1,9 | 0,8 | 27,2 |
| 2006/07 | Miami | 51 | 50 | 37,9 | 49,1% | 26,6% | 80,7% | 4,7 | 7,5 | 2,1 | 1,2 | 27,4 |
| 2007/08 | Miami | 51 | 49 | 38,3 | 46,9% | 28,6% | 75,8% | 4,2 | 6,9 | 1,7 | 0,7 | 24,6 |
| 2008/09 | Miami | 79 | 79 | 38,6 | 49,1% | 31,7% | 76,5% | 5,0 | 7,5 | 2,2 | 1,3 | 30,2 |
| 2009/10 | Miami | 77 | 77 | 36,3 | 47,6% | 30,0% | 76,1% | 4,8 | 6,5 | 1,8 | 1,1 | 26,6 |
| 2010/11 | Miami | 76 | 76 | 37,1 | 50,0% | 30,6% | 75,8% | 6,4 | 4,6 | 1,5 | 1,1 | 25,5 |
| 2011/12 | Miami | 49 | 49 | 33,2 | 49,7% | 26,8% | 79,1% | 4,8 | 4,6 | 1,7 | 1,3 | 22,1 |
| 2012/13 | Miami | 69 | 69 | 34,7 | 52,1% | 25,8% | 72,5% | 5,0 | 5,1 | 1,9 | 0,8 | 21,2 |
| 2013/14 | Miami | 54 | 53 | 32,9 | 54,5% | 28,1% | 73,3% | 4,5 | 4,7 | 1,5 | 0,5 | 19,0 |
| 2014/15 | Miami | 62 | 62 | 31,8 | 47,0% | 28,4% | 76,8% | 3,5 | 4,8 | 1,2 | 0,3 | 21,5 |
| 2015/16 | Miami | 74 | 73 | 30,5 | 45,6% | 15,9% | 79,3% | 4,1 | 4,6 | 1,1 | 0,6 | 19,0 |
| 2016/17 | Chicago | 60 | 59 | 29,9 | 43,4% | 31,0% | 79,4% | 4,5 | 3,8 | 1,4 | 0,7 | 18,3 |
| 2017/18 | Cleveland | 46 | 3 | 23,2 | 45,5% | 32,9% | 70,1% | 3,9 | 3,5 | 0,9 | 0,7 | 11,2 |
| 2017/18 | Miami | 21 | 0 | 22,2 | 40,9% | 22,0% | 74,5% | 3,4 | 3,1 | 0,9 | 0,7 | 12,0 |
| 2018/19 | Miami | 72 | 2 | 26,2 | 43,3% | 33,0% | 70,8% | 4,0 | 4,2 | 0,8 | 0,5 | 15,0 |
| Razem | 1054 | 909 | 33,9 | 48,0% | 29,3% | 76,5% | 4,7 | 5,4 | 1,5 | 0,8 | 22,0 |
Play-offy[edytuj | edytuj kod]
| Sezon | Drużyna | M | S5 | MPG | FG% | 3P% | FT% | RPG | APG | SPG | BPG | PPG |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2004 | Miami | 13 | 13 | 39,2 | 45,5% | 37,5% | 78,7% | 4,0 | 5,6 | 1,3 | 0,3 | 18,0 |
| 2005 | Miami | 14 | 14 | 40,8 | 48,4% | 10,0% | 79,9% | 5,7 | 6,6 | 1,6 | 1,1 | 27,4 |
| 2006 | Miami | 23 | 23 | 41,7 | 49,7% | 37,8% | 80,8% | 5,9 | 5,7 | 2,2 | 1,1 | 28,4 |
| 2007 | Miami | 4 | 4 | 40,5 | 42,9% | 0,0% | 68,8% | 4,8 | 6,3 | 1,3 | 0,5 | 23,5 |
| 2009 | Miami | 7 | 7 | 40,7 | 43,9% | 36,0% | 86,2% | 5,0 | 5,3 | 0,9 | 1,6 | 29,1 |
| 2010 | Miami | 5 | 5 | 42,0 | 56,4% | 40,5% | 67,5% | 5,6 | 6,8 | 1,6 | 1,6 | 33,2 |
| 2011 | Miami | 21 | 21 | 39,4 | 48,5% | 26,9% | 77,7% | 7,1 | 4,4 | 1,6 | 1,3 | 24,5 |
| 2012 | Miami | 23 | 23 | 39,4 | 46,2% | 29,4% | 72,9% | 5,2 | 4,3 | 1,7 | 1,3 | 22,8 |
| 2013 | Miami | 22 | 22 | 35,5 | 45,7% | 25,0% | 75,0% | 4,6 | 4,8 | 1,7 | 1,0 | 15,9 |
| 2014 | Miami | 20 | 20 | 34,7 | 50,0% | 37,5% | 76,7% | 3,9 | 3,9 | 1,5 | 0,3 | 17,8 |
| 2016 | Miami | 14 | 14 | 33,8 | 46,9% | 52,2% | 78,1% | 5,6 | 4,3 | 0,8 | 0,9 | 21,4 |
| 2017 | Chicago | 6 | 6 | 31,7 | 37,2% | 35,3% | 95,2% | 5,0 | 4,0 | 0,8 | 1,3 | 15,0 |
| 2018 | Miami | 5 | 0 | 25,4 | 44,3% | 0,0% | 80,8% | 4,2 | 3,6 | 1,4 | 0,2 | 16,6 |
| Razem | 177 | 172 | 37,8 | 47,4% | 33,8% | 78,0% | 5,2 | 4,9 | 1,5 | 1,0 | 22,3 |
Rekordy w NBA[edytuj | edytuj kod]
| Statystyka | Data | Przeciwko | Źródło |
|---|---|---|---|
| Punkty: 55 | 12 kwietnia 2009 | New York Knicks | [17] |
| Zbiórki: 16 | 28 stycznia 2011 | New York Knicks | — |
| Zbiórki w ataku: 6 | 2 razy | — | |
| Zbiórki w obronie: 11 | 7 grudnia 2006 | Sacramento Kings | [18] |
| Asysty: 16 | 2 razy | — | |
| Przechwyty: 8 | 16 listopada 2013 | Dallas Mavericks | [19] |
| Bloki: 5 | 3 razy | - | [20] |
| Minuty: 52 | 2 razy | — | |
| Na podstawie: nba.com | |||
Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]
- Jest jednym z siedmiu graczy w historii NBA, którzy w rundzie play-off zdobywali 25 punktów, 8 zbiórek i 6 asyst, rzucając przy tym ze skutecznością z gry 50% lub więcej (pozostali to Bob Cousy, Oscar Robertson, Wilt Chamberlain, Larry Bird, Magic Johnson i Michael Jordan. Wade takiego wyczynu dokonał dwukrotnie.
- W 76 kolejnych meczach (od 15 kwietnia 2005 do 8 kwietnia 2006) zdobywał 10 lub więcej punktów (rekord Miami Heat)[21].
- W meczu sezonu zasadniczego z Detroit Pistons (12 lutego 2006) Wade zdobył 17 kolejnych (i zarazem ostatnich) punktów swojego zespołu (rekord Miami Heat)[22].
- W wyżej wymienionym meczu, z 17 pkt, ostatnie dwa zdobyte rzutem z odchylenia ponad Tayshaunem Princem na 2,3 sekundy do końca spotkania dały jego drużynie zwycięstwo 100:98[22].
- W sezonie 2004/2005 w serii z Washington Wizards Wade pobił kolejne trzy rekordy: w ilości punktów w meczu (42) i kwarcie (22) w meczu nr 4[23] oraz w ilości asyst (15) w meczu numer 2[24].
- Jest jedynym zawodnikiem w historii NBA, o wzroście poniżej 6 stóp i 5 cali, który zaliczył 100 lub więcej bloków w jednym sezonie[25].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Jego żoną od 30 sierpnia 2014 jest Gabrielle Union, aktorka i modelka[26].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nie wystąpił z powodu kontuzji, jego miejsce w składzie zajął Kyle Korver[11].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dwyane Wade Bio (ang.). gomarquette.com. [dostęp 13 marca 2016]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 marca 2016)].
- ↑ Wade announces in letter he's leaving Heat to join Bulls (ang.). nba.com. [dostęp 23 lipca 2016].
- ↑ Cavaliers Sign Dwyane Wade (ang.). nba.com. [dostęp 28 września 2017].
- ↑ Cavaliers deal guard Dwyane Wade back to Heat (ang.). espn.com. [dostęp 9 lutego 2018].
- ↑ HEAT Re-Signs Dwyane Wade (ang.). nba.com. [dostęp 20 września 2018].
- ↑ The Canadian Press, Wade scores 25 points in his 1,000th game, Heat top Clippers - TSN.ca, TSN, 9 grudnia 2018 [dostęp 2018-12-17].
- ↑ The story behind Dwyane Wade’s triple-double performance in his final NBA game (ang.). miamiherald.com. [dostęp 11 kwietnia 2019].
- ↑ Statystyki na basketball-Rreference.com (ang.). basketball-Rreference.com. [dostęp 19 lutego 2018].
- ↑ Profil na realgm.com (ang.). realgm.com. [dostęp 19 lutego 2018].
- ↑ Profil na archive.usab.com (ang.). archive.usab.com. [dostęp 19 lutego 2018].
- ↑ Hawks' Korver to replace Heat's Wade in All-Star Game (ang.). nba.com. [dostęp 19 lutego 2018].
- ↑ Wade, Nowitzki named special roster additions for All-Star Game (ang.). nba.com. [dostęp 19 lutego 2019].
- ↑ NBA & ABA All-Star Game Contest Winners (ang.). basketball-reference.com. [dostęp 2015-02-18].
- ↑ NBA & ABA Year-by-Year Playoff Leaders and Records for Points Per Game (ang.). basketball-reference.com. [dostęp 29 marca 2018].
- ↑ Miami Heat guard named 2006 Sportsman of the Year (ang.). sportsillustrated.cnn.com, 4 grudnia 2006. [dostęp 24 października 2009].
- ↑ 2008 Olympic Games Tournament for Men - Field Goal % - Statistics (ang.). fiba.com. [dostęp 2 lipca 2014].
- ↑ Wade's career-high 55 carries Heat past Knicks (ang.). nba.com, 12 kwietnia 2009. [dostęp 24 października 2009].
- ↑ Heat Edges the Kings in Overtime (ang.). nba.com, 7 grudnia 2006. [dostęp 24 października 2009].
- ↑ Cleveland Cavaliers vs. Miami Heat - Box Score (ang.). espn.com, 2 marca 2009. [dostęp 24 października 2009].
- ↑ Raptors scramble to hold off Wade, Heat (ang.). nba.com, 19 listopada 2008. [dostęp 24 października 2009].
- ↑ sports.espn.go.com: Shaq's double-double leads Miami past Washington (ang.). 8 kwietnia 2006. [dostęp 7 września 2009].
- ↑ a b NBA.com: Wade’s Heroics Lift Heat Past Pistons (ang.). 12 lutego 2006. [dostęp 7 września 2009].
- ↑ NBA.com: Sweeping Success: Wade, Heat Eliminate Wizards (ang.). 14 maja 2005. [dostęp 7 września 2009].
- ↑ NBA.com: Wade’s All-Around Effort Carries Heat to 2-0 Lead (ang.). 10 maja 2005. [dostęp 7 września 2009].
- ↑ Wade Hits Shortie Blocks Milestone (ang.). nba.fanhouse.com, 27 marca 2009. [dostęp 23 stycznia 2010].
- ↑ Gabrielle Union and Dwyane Wade Are Married (ang.). people.com. [dostęp 11 czerwca 2015].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Oficjalna strona internetowa (ang.)
- Profil zawodnika na NBA.com (ang.)
- Dwyane Wade, Jr. Biography and Olympic Results, Sports-Reference.com [dostęp 2011-06-12] [zarchiwizowane z adresu 2008-12-26] (ang.).
|
- Amerykańscy koszykarze
- Amerykańscy medaliści olimpijscy
- Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich 2004
- Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich 2008
- Koszykarze Marquette Golden Eagles
- Koszykarze NCAA All-American
- Koszykarze Miami Heat
- Koszykarze Cleveland Cavaliers
- Koszykarze Chicago Bulls
- NBA All-Stars
- Ludzie urodzeni w Chicago
- Urodzeni w 1982