Ze względu na konflikt z właścicielem Warriors - Franklinem Mieuli, który nie wypłacił mu pieniędzy, na które liczył Barry zdecydował się na przyłączenie do zespołu Oakland Oaks z ligi ABA, gdzie mógł liczyć na lukratywny kontrakt oraz grę dla swojego teścia - Bruce'a Hale'a. Sąd zadecydował jednak, że ze względów prawnych oraz "klauzuli rezerwy" zawartej w jego kontrakcie z Warriors Barry nie może dołączyć do ligi od razu i musi przeczekać okres karencji. Z tego właśnie powodu został on pozbawiony roku rozgrywek. Do ABA dołączył dopiero w trakcie sezonu 1968/69. Grał w niej do 1972, kiedy to wrócił do Warriors.
W 1969 został uzyskał najwyższą średnią punktów (34)[5] w ABA, niestety ze względu na zbyt małą ilość rozegranych spotkań (35)[5], nie został oficjalnie sklasyfikowany na liście najlepszych strzelców ligi[6]. Pomimo tego w wielu publikacjach jest określany mianem lidera strzelców ABA z 1969 roku, co jest błędem[7].
Z Golden State Warriors (zmiana nazwy organizacji) w 1975 zdobył mistrzostwo NBA i otrzymał tytuł MVP finałów[8]. Osiem razy brał udział w NBA All-Star Game. Karierę zakończył w Houston Rockets w 1979. Znany był ze specyficznego sposobu wykonywania rzutów wolnych - piłkę wyrzucał od dołu. Jest najlepiej wykonującym rzuty wolne zawodnikiem w historii ABA[9]. Określa się go również mianem jedynego zawodnika w historii, który zdobył tytuły lidera strzelców w NCAA, ABA oraz NBA. Jest to jednak błąd, o którym wspomniano już powyżej. Pojawił się on w wyniku powielania przez lata niepotwierdzonych statystykami informacji, które zostały zweryfikowane dopiero w dobie internetu oraz powszechnego dostępu do danych.
Czterej jego synowie, Scooter, Jon, Brent i Drew, kontynuowali rodzinną tradycję, grając profesjonalnie w koszykówkę (trzej ostatni w NBA). Brent z San Antonio Spurs w latach 2005 i 2007 zdobywał pierścienie mistrzowskie[12], a Drew grał m.in. w Prokomie Sopot[13].
