Jest synem Holgera Freitaga, skoczka narciarskiego w latach 80. reprezentującego NRD. Swoje pierwsze zwycięstwo w Pucharze Świata odniósł w tym samym miejscu – Harrachovie – w którym jedyne w karierze zwycięstwo odniósł jego ojciec[3].
1 września 2007 zadebiutował w zawodach FIS Cup. W konkursie w Oberwiesenthal zajął 27. miejsce[4]. W styczniu 2009 dwukrotnie zwyciężył w zawodach FIS Cup rozgrywanych w Harrachovie. Tydzień później – 17 stycznia – po raz pierwszy wystartował w Pucharze Kontynentalnym. W zawodach na skoczni w Bischofshofen zajął 10. miejsce. W kolejnych zawodach sezonu 2008/2009 jeszcze kilkukrotnie zajmował miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce[5].
12 grudnia 2009 w Vikersund zajął trzecie miejsce w zawodach Pucharu Kontynentalnego. Było to pierwsze podium Freitaga w zawodach tej rangi. 29 grudnia zadebiutował w Pucharze Świata, zajmując 46. miejsce w zawodach w Oberstdorfie. 3 stycznia 2010 podczas konkursu Turnieju Czterech Skoczni w Innsbrucku zdobył swój pierwszy punkt do klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, zajmując 30. miejsce. Był to jego jedyny punkt PŚ w sezonie. 6 marca w Oslo zajął drugie miejsce w zawodach Pucharu Kontynentalnego. Znalazł się w składzie reprezentacji Niemiec na Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2010 w Planicy. Zajął w nich 28. miejsce indywidualnie oraz 7. w drużynie[6].
8 grudnia 2010 zajął 3. miejsce w konkursie Pucharu Kontynentalnego w Rovaniemi, a trzy dni później był drugi w Vikersund. Od połowy grudnia rozpoczął starty w Pucharze Świata. Pierwsze w sezonie punkty zdobył w Engelbergu, zajmując 22. miejsce, a 29 grudnia w Oberstdorfie był 13. W kolejnych konkursach również zajmował miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. W styczniu 2011 wystartował w mistrzostwach świata juniorów w Otepää. Indywidualnie zajął 9. miejsce, natomiast w drużynie zdobył srebrny medal. W marcu wystąpił na seniorskich mistrzostwach świata, na których zajął 15. miejsce w konkursie indywidualnym na skoczni dużej oraz 4. w konkursie drużynowym[7]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2010/2011 zajął 38. miejsce z 105 punktami[8].
W większości konkursów Letniego Grand Prix 2011 Freitag zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce. W sierpniu stanął na podium zawodów w Hinterzarten (3. miejsce) i Courchevel (2. miejsce). W otwierających sezon 2011/2012 Pucharu Świata zawodach w Kuusamo zajął 9. miejsce. W kolejnym konkursie, 3 grudnia 2011 w Lillehammer po zajęciu drugiego miejsca raz pierwszy w karierze znalazł się na podium PŚ[9]. 11 grudnia odniósł swoje pierwsze zwycięstwo. Na skoczni w Harrachovie wyprzedził Austriaka Thomasa Morgensterna i swojego rodaka Severina Freunda[10]. Po raz kolejny na podium stanął w Zakopanem, dwukrotnie: 20 i 21 stycznia 2012 zajmując drugie miejsce. W kolejnych konkursach regularnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. W lutym wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2012 w Vikersund. Indywidualnie zajął 9. miejsce[9]. W zawodach drużynowych reprezentacja Niemiec, w której obok Freitaga wystartowali również Andreas Wank, Maximilian Mechler i Severin Freund, zajęła drugie miejsce. Sam Freitag dwukrotnie poprawiał w nich swój rekord życiowy, w drugiej serii ustanawiając skokiem na 230 metrów nowy rekord Niemiec[1]. 8 marca w Trondheim po raz czwarty w sezonie zajął 2. miejsce w zawodach Pucharu Świata[9]. Sezon zakończył na 6. miejscu klasyfikacji generalnej z 1031 punktami[8].
W pierwszych zawodach sezonu 2012/2013 Freitag zajmował miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. Sytuacja ta zmieniła się w zawodach na skoczni w Krasnej Polanie, rozgrywanych 7 i 8 grudnia 2012 jako próba przed igrzyskami w Soczi. W pierwszym konkursie Freitag był 6., a w drugim zajął 2. miejsce. Po raz kolejny na podium stanął 9 stycznia 2013 w Wiśle, ponownie zajmując drugie miejsce. Tuż przed mistrzostwami świata w Val di Fiemme miał niestabilną formę. Zwyciężył w kwalifikacjach przed zawodami Pucharu Świata w Klingenthal, by w konkursie zająć 32. miejsce i nie awansować do drugiej serii. 16 lutego na mamuciej skoczni Heini-Klopfer-Skiflugschanze w Oberstdorfie po raz drugi w karierze wygrał zawody Pucharu Świata. Na mistrzostwach indywidualnie zajął 6. miejsce zarówno na skoczni normalnej, jak i dużej. Zdobył natomiast dwa medale w zawodach drużynowych: brązowy w konkursie mieszanym na skoczni normalnej oraz srebrny na skoczni dużej. 10 marca w Lahti po raz kolejny zwyciężył w Pucharze Świata. Pięć dni później był drugi w Trondheim[11]. Cały sezon zakończył na 8. miejscu klasyfikacji generalnej z 736 punktami[8].
Erlabrunn, Niemcy
[edytuj]
Soczi/Krasnaja Polana
Oslo
Val di Fiemme/Predazzo
Falun
Planica
Tauplitz
Otepää
Harrachov
Lahti
Engelberg
Zakopane.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Courchevel
.svg){kind=small}
