Przejdź do zawartości

Piotr I (biskup płocki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr I
Herb duchownego
Data śmierci

ok. 1239

Miejsce pochówku

bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Płocku

Biskup płocki
Okres sprawowania

1232–1239

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Piotr (I) herbu Półkozic (zm. ok. 1239[1]) – biskup płocki w latach 1232–1239, wcześniej kanonik płocki.

Był kanonikiem płockim już prawdopodobnie w 1207[2]. Aktywny przy procesie fundacyjnym zakonu braci dobrzyńskich. W 1232 wybrany biskupem płockim przez kapitułę katedralną, według Długosza opowiedziała się za nim połowa tejże[3]. Popierany przez księcia mazowieckiego Konrada I, u którego sprawował urząd podkanclerzego. Dzięki jego wsparciu uzyskał prowizję od papieża Grzegorza IX i prawdopodobnie jeszcze w roku elekcji występował już jako biskup[2]. Prowadził szeroko zakrojoną działalność mediacyjną w sporach piastowskich książąt dzielnicowych. Zasiadał w utworzonej 6 października 1237 komisji papieskiej rozsądzającej spór między księciem wrocławskim Henrykiem I Brodatym a księciem wielkopolskim Władysławem Odonicem. Świadkował na dokumencie podziałowym Mazowsza i Kujaw między starszych synów księcia Konrada – Bolesława I i Kazimierza I w 1238[4]. Wspierał rozwój gospodarczy swojej diecezji. W 1237 wydał przywilej lokacyjny dla miasta Płocka przyczyniając się tym do jego późniejszego rozwoju. Natomiast w 1239 uzyskał ze strony książąt mazowieckich: Konrada I i Bolesława I przywileje zwalniające dla Kościoła płockiego. Został pochowany w katedrze płockiej.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Tak datuje śmierć Piotra P. Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce. w latach 965–1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000, s. 345–346, jednak już w indeksie terytorialno-chronologicznym dołączonym do tej publikacji opowiada się dokładnie za rokiem 1239; T. Żebrowski, Zarys dziejów diecezji płockiej, Płock 1976, s. 32–33 stwierdza, że Piotr zmarł dokładnie w 1239.
  2. a b T. Żebrowski, Zarys dziejów diecezji płockiej, Płock 1976, s. 32.
  3. Ioannis Dlugossii Vitae episcoporum Plocensium abbreviatae cum continuatione Laurentii de Wszerecz, wyd. W. Kętrzyński, [w: Monumenta Poloniae Historica, t. VI, Kraków 1893], s. 604.
  4. T. Żebrowski, Zarys dziejów diecezji płockiej, Płock 1976, s. 32 – bez podania roku. Dokument wraz z omówieniem kwestii datacji: Zbiór ogólny przywilejów i spominków mazowieckich, wyd. J.K. Kochanowski, Warszawa 1919, s. 410–413 (dokument nr 361).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]