Korneliusz (Jakobs): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m →Życiorys: drobne redakcyjne |
lit. |
||
Linia 66: | Linia 66: | ||
Autor autobiografii ''O mojej puti''<ref name="pravmir">[http://www.pravmir.ru/o-moem-puti/ О моем пути]</ref>. |
Autor autobiografii ''O mojej puti''<ref name="pravmir">[http://www.pravmir.ru/o-moem-puti/ О моем пути]</ref>. |
||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
{{Poprzednik Następca|Pop=[[Aleksy II (patriarcha Moskwy)|Aleksy (Ridigier)]]|Info=Biskup talliński i całej Estonii od 1990|Nast= |
{{Poprzednik Następca|Pop=[[Aleksy II (patriarcha Moskwy)|Aleksy (Ridigier)]]|Info=Biskup talliński i całej Estonii od 1990|Nast= Nadal sprawuje urząd}} |
||
{{Biskupi Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego}} |
{{Biskupi Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego}} |
||
[[Kategoria:Urodzeni w 1924]] |
[[Kategoria:Urodzeni w 1924]] |
Wersja z 18:55, 18 mar 2015
Wiaczesław Jakobs | |
metropolita talliński i całej Estonii | |
Data i miejsce urodzenia |
19 czerwca 1924 |
---|---|
Data śmierci | |
Miejsce pochówku | |
metropolita talliński i całej Estonii | |
Okres sprawowania |
od 2000 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Inkardynacja | |
Śluby zakonne |
21 sierpnia 1990 |
Diakonat |
19 sierpnia 1945 |
Prezbiterat |
8 lutego 1948 |
Nominacja biskupia |
20 czerwca 1990 |
Chirotonia biskupia |
15 września 1990 |
Data konsekracji |
15 września 1990 | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||
Miejsce | |||||||
Konsekrator | |||||||
Współkonsekratorzy |
Tichon (Tajakka), Eugeniusz (Żdan), Wiktor (Pjankow), Lew (Cerpicki) | ||||||
|
Korneliusz, imię świeckie Wiaczesław Wasiljewicz Jakobs (ur. 19 czerwca 1924 w Tallinnie) – zwierzchnik samorządnego Estońskiego Kościoła Prawosławnego.
Życiorys
Jest synem Wasilija Jakobsa, szlachcica i wojskowego, pułkownika Białej Armii, który emigrował do Estonii razem z rozbitymi oddziałami gen. Nikołaja Judenicza. Matka przyszłego hierarchy, Tatiana Leonidowna Jepinatjewa, pochodziła z kupieckiej rosyjskiej rodziny z Tallinna[1]. Został ochrzczony w cerkwi św. Mikołaja w Tallinnie. Edukację zdobył w rosyjskiej szkole w Tallinnie przy cerkwi Kazańskiej Ikony Matki Bożej, zaangażował się wówczas w życie miejscowej parafii jako lektor, psalmista i dzwonnik. Był również hipodiakonem arcybiskupa narewskiego Pawła[1]. W 1943 ukończył gimnazjum[2]. W 1945 razem z arcybiskupem tallińskim i całej Estonii Pawłem uczestniczył w Soborze Lokalnym Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego[1].
15 lipca 1945 ożenił się z Tatianą Sołowjewą, w małżeństwie tym przyszły na świat dwie córki[1]. 19 sierpnia tego samego roku arcybiskup talliński i całej Estonii Paweł wyświęcił go na diakona. Służył w cerkwi Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Tallinnie. 8 lutego 1948 nowy arcybiskup talliński, Izydor, udzielił mu święceń kapłańskich, kierując równocześnie do parafii św. Marii Magdaleny w Haaapsalu. W 1951 ks. Wiaczesław Jakobs zaocznie ukończył seminarium duchowne w Leningradzie i został przeniesiony do eparchii wołogodzkiej, gdzie służył do 1957[2].
27 lutego 1957 został aresztowany za szkalowanie władzy radzieckiej i przechowywanie literatury o treści antyradzieckiej. Podstawą do aresztowania było przechowywanie przez duchownego książek o treści religijnej oraz prowadzenie rozmów o wierze. 16 maja 1957 sąd obwodowy w Wołogdzie skazał go na 10 lat łagru. Karę odbywał w obozach w Mordowii (Dubrawłag). Ostatecznie 12 września 1960 Sąd Najwyższy skrócił wyrok do pięciu lat; w tym samym miesiącu duchowny został zwolniony. W listopadzie 1960 wrócił do Estońskiej SRR i został proboszczem parafii św. Jana Chrzciciela w Tallinnie–Nõmme. W 1988 został formalnie zrehabilitowany od postawionych mu zarzutów karnych[2].
W 1974 zmarła jego żona[1].
20 czerwca 1990 otrzymał nominację na biskupa tallińskiego, wikariusza eparchii moskiewskiej[2]. W związku z tym 21 sierpnia tego samego roku złożył wieczyste śluby mnisze w Monasterze Pskowsko-Pieczerskim przed jego namiestnikiem archimandrytą Pawłem[1]. 6 września 1990 otrzymał godność archimandryty. Jego chirotonia biskupa odbyła się 15 września 1990 w soborze św. Aleksandra Newskiego w Tallinnie z udziałem patriarchy moskiewskiego i całej Rusi Aleksego II, metropolity Helsinek Tichona (Fiński Kościół Prawosławny), biskupa tambowskiego i miczurińskiego Eugeniusza, biskupa podolskiego Wiktora oraz biskupa nowogrodzkiego i staroruskiego Lwa. Biskupem ordynariuszem Tallinna i całej Estonii został po otrzymaniu przez Estoński Kościół Prawosławny statusu Cerkwi autonomicznej. Od 1995 nosi tytuł arcybiskupa, zaś od 6 listopada 2000 – metropolity[2].
Autor autobiografii O mojej puti[1].