Pałac w Siemianowicach Śląskich: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
infobox |
drobne redakcyjne |
||
Linia 37: | Linia 37: | ||
'''Pałac w Siemianowicach''' (nazywany również '''Pałacem Mieroszewskich''') – klasycystyczny pałac znajdujący się w [[Siemianowice Śląskie|Siemianowicach Śląskich]] przy ulicy Chopina. |
'''Pałac w Siemianowicach''' (nazywany również '''Pałacem Mieroszewskich''') – klasycystyczny pałac znajdujący się w [[Siemianowice Śląskie|Siemianowicach Śląskich]] przy ulicy Chopina. |
||
Budowę pałacu zapoczątkował ród Mieroszewskich w XVII wieku. W XVIII wieku stał się własnością i stałą rezydencją rodu [[Henckel von Donnersmarck]]. Najstarsza, [[barok]]owa część pałacu z dachem łamanym, została wzniesiona na początku przez pierwszych właścicieli, hrabiów Mieroszewskich. Kolejni właściciele, hrabiowie Henckel von Donnersmarck, rozbudowali w XVIII wieku rezydencję, która otrzymała charakter [[Klasycyzm|klasycystyczny]]. Pod koniec XIX wieku Donnersmarckowie sprzedali pałac. W XIX wieku pałac został rozbudowany – połączono najstarsze, północne skrzydło z dobudowanym reprezentacyjnym zachodnim i ze znacznie starszą barokową wieżą nad bramą wjazdową do pałacu. W skład kompleksu pałacowego wchodzą także dwie oficyny, brama i dwa budynki gospodarcze. Założenie otaczał park. |
Budowę pałacu zapoczątkował ród Mieroszewskich w XVII wieku. W XVIII wieku stał się własnością i stałą rezydencją rodu [[Henckel von Donnersmarck]]. Najstarsza, [[barok]]owa część pałacu z dachem łamanym, została wzniesiona na początku przez pierwszych właścicieli, hrabiów Mieroszewskich. Kolejni właściciele, hrabiowie Henckel von Donnersmarck, rozbudowali w XVIII wieku rezydencję, która otrzymała charakter [[Klasycyzm|klasycystyczny]]. W czasie wojen napoleońskich ([[IV koalicja antyfrancuska]]) w 1807 r. pałac został splądrowany. Pod koniec XIX wieku Donnersmarckowie sprzedali pałac. W XIX wieku pałac został rozbudowany – połączono najstarsze, północne skrzydło z dobudowanym reprezentacyjnym zachodnim i ze znacznie starszą barokową wieżą nad bramą wjazdową do pałacu. W skład kompleksu pałacowego wchodzą także dwie oficyny, brama i dwa budynki gospodarcze. Założenie otaczał park. |
||
[[Plik:Siemianowice palace gate house.jpg|thumb|left|Barokowa brama Mieroszewskich (2007)]] |
[[Plik:Siemianowice palace gate house.jpg|thumb|left|Barokowa brama Mieroszewskich (2007)]] |
Wersja z 13:10, 13 mar 2012
nr rej. R.9/46 z 4.12.1946 A-1289/82 z z 19.04.1982[1] | |
Pałac w 2007 r. | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres |
ul. Chopina 11-17 |
Typ budynku |
pałac |
Styl architektoniczny | |
Rozpoczęcie budowy |
XVII wiek |
Ważniejsze przebudowy |
XVIII, XIX w. |
Pierwszy właściciel |
Mieroszewscy |
Kolejni właściciele |
Donnersmarckowie |
Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} |
Pałac w Siemianowicach (nazywany również Pałacem Mieroszewskich) – klasycystyczny pałac znajdujący się w Siemianowicach Śląskich przy ulicy Chopina.
Budowę pałacu zapoczątkował ród Mieroszewskich w XVII wieku. W XVIII wieku stał się własnością i stałą rezydencją rodu Henckel von Donnersmarck. Najstarsza, barokowa część pałacu z dachem łamanym, została wzniesiona na początku przez pierwszych właścicieli, hrabiów Mieroszewskich. Kolejni właściciele, hrabiowie Henckel von Donnersmarck, rozbudowali w XVIII wieku rezydencję, która otrzymała charakter klasycystyczny. W czasie wojen napoleońskich (IV koalicja antyfrancuska) w 1807 r. pałac został splądrowany. Pod koniec XIX wieku Donnersmarckowie sprzedali pałac. W XIX wieku pałac został rozbudowany – połączono najstarsze, północne skrzydło z dobudowanym reprezentacyjnym zachodnim i ze znacznie starszą barokową wieżą nad bramą wjazdową do pałacu. W skład kompleksu pałacowego wchodzą także dwie oficyny, brama i dwa budynki gospodarcze. Założenie otaczał park.
W XX wieku pałac często zmieniał właścicieli. Jego ostatnim prominentnym lokatorem w latach 1926-1932 był Józef Kiedroń - b. minister w rządzie Władysława Grabskiego, gdy pełnił funkcję dyrektora Górnośląskich Zjednoczonych Hut Królewska i Laura.
W 1990 roku został przejęty przez władze miejskie od kopalni "Siemianowice" i czeka na nowego właściciela. Obecnie kubatura głównego korpusu wynosi ponad 23 tys m³.
W zapisach śląskiego wojewódzkiego konserwatora zabytków o kilka stuleci zaniżono wiek obiektu, co zdecydowanie obniża jego rzeczywistą wartość historyczną pośród pałaców i zamków Śląska.
W 2009 roku pałac zaczęto remontować.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo śląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 marca 2024 .
Bibliografia
- Antoni Halor, Wokół dawnej kaplicy siemianowickiego pałacu, Siemianowice 1998
- Antoni Halor, Przewodnik Siemianowicki. Wędrówki po mieście i okolicy, Siemianowice 2000