Województwo poleskie: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 16:26, 1 wrz 2014

Szablon:Województwo II RP infobox

Województwo poleskie w szczegółowych danych statystycznych spisu powszechnego z 30.IX.1921 i spisu powszechnego z 9. XII. 1931 r.

Urząd Wojewódzki Poleski w Brześciu nad Bugiem – widok współczesny

Województwo poleskie – województwo II Rzeczypospolitej utworzone 19 lutego 1921 z siedzibą w Pińsku^[1]. Po pożarze miasta w sierpniu 1921 stolicę przeniesiono do Brześcia Litewskiego, przemianowanego 20 marca 1923 na Brześć nad Bugiem^[2]. W 1921 województwo składało się z 10 powiatów, 17 miast i 113 gmin i zajmowało powierzchnię 42.280 km². Województwo istniało do 1939.

Charakterystyka

Było to jedno z najbardziej zacofanych województw Polski międzywojennej, o wysokim stopniu analfabetyzmu, niskiej scholaryzacji^[3]. W 1938 większość ludności przyznawała się do narodowości „tutejszej”, nie podając języka ojczystego^[4]

1 stycznia 1923 z części gmin powiatów łuninieckiego, sarneńskiego i pińskiego utworzono nowy powiat stoliński^[5]. 16 grudnia 1930 województwo zmieniło swoje granice – do województwa wołyńskiego przyłączono powiat sarneński^[6]. 1 kwietnia 1935 powiat kosowski przemianowano na iwacewicki^[7]^[8].

W wyniku paktu Ribbentrop-Mołotow województwo poleskie znalazło się w granicach ZSRR. Jego południowa część z Kamieniem Koszyrskim została włączona do Ukrainy radzieckiej, północna część zaś – jako obwody brzeski i piński – do Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej.

W czasie okupacji niemieckiej (1941–1944) teren województwa podzielono między obwód białostocki oraz Komisariaty Rzeszy: Wschód i Ukraina.

W wyniku układu polsko-radzieckiego z 1945 jedynie niewielkie fragmenty województwa poleskiego znajdują się obecnie w Polsce, stanowiąc część Podlasia. Reszta województwa została rozparcelowana między obwody brzeski i piński na Białorusi oraz wołyński i rówieński na Ukrainie. Po reformie administracyjnej w Białoruskiej SRR i likwidacji obwodu pińskiego tereny województwa znajdujące się na obszarze Białorusi prawie w całości należą do obwodu brzeskiego (poza m.in. wsią Lenin włączoną w skład obwodu homelskiego).

Podział administracyjny

Powierzchnia powiatów według stanu na 1939 r., w przypadku wcześniejszego zniesienia lub zmiany przynależności wojewódzkiej powiatu na ostatni rok istnienia w ramach danego województwa. Liczba ludności na podstawie spisu powszechnego z 1931 r., w przypadku powiatów zniesionych lub przeniesionych przed tą datą, dane ze spisu powszechnego z 1921 r.

Powiat	Pow.km²	Mieszk.	Miasto powiatowe	Mieszk.
Województwo poleskie
brzeski	4625	216.200	Brześć nad Bugiem	50.700
drohiczyński	2351	97.000	Drohiczyn	(1921) 1.987
iwacewicki (od 1935) ²	3562	83.700	Iwacewicze	(1921) 373
kobryński	3545	114.000	Kobryń	10.101
kosowski (do 1935) ²	3578	48.586	Kosów Poleski	3.256
koszyrski (lub kamień-koszyrski)	3243	95.000	Kamień Koszyrski	(1921) 1.265
łuniniecki ³	5722	109.300	Łuniniec	8.721
piński ³	5587	183.600	Pińsk	31.913
prużański	2644	108.600	Prużana	8.013
sarneński (do 1930) ¹ ³	5441	131.652	Sarny	5.931
stoliński (od 1923) ³	5389	124.800	Stolin	6.328
¹ 16 grudnia 1930 r. powiat sarneński zmienił przynależność z województwa poleskiego do województwa wołyńskiego (Dz.U. z 1930 r. nr 82, poz. 649).
² 1 kwietnia 1935 r. zniesiono powiat kosowski a z jego terytorium utworzono powiat iwacewicki (Dz.U. z 1929 r. nr 35, poz. 318; zm. Dz.U. z 1931 r. nr 111, poz. 867).
³ 1 stycznia 1923 r. utworzono powiat stoliński z części powiatów łuninieckiego, sarneńskiego i pińskiego (Dz.U. z 1922 r. nr 116, poz. 1051).

Ludność

Ludność województwa w 1921 wynosiła 880 898 osób^[9].

Według narodowości:
- Białorusini 42,6%; 375220
- Polacy 24,3%; 214052
- Ukraińcy 17,7%; 156142
- Żydzi 10,4%; 91251
- Poleszucy 4,4%; 38565
- Rosjanie 0,5%; 4303
- Niemcy 0,1%; 905
Według wyznania:
- prawosławne 79,2%; 697373
- mojżeszowe 12,6%; 110639
- rzymskokatolickie 7,8%; 68698
- ewangelickie 0,4%; 3804

Ludność województwa w 1931 wynosiła 1 132 200.

Główne miasta: Brześć nad Bugiem, Pińsk, Dawidgródek, Łuniniec, Kobryń, Prużana, Sarny^[6] i Stolin.

Według drugiego powszechnego spisu ludności z 1931 roku województwo zamieszkiwało 124 951 (11,0%) osób rzymskokatolickiego wyznania, 1780 – unickiego, 875 803 (77,4%) – prawosławnego wyznania, 3065 – augsburskiego, 415 – reformowanego, 79 – unijne ewangelickie, 1939 osób podało wyznanie ewangelickie bez bliższego określenia, 9329 – inne chrześcijańskie, 113 988 (10,1%) – mojżeszowe, 120 – inne niechrześcijańskie, 191 osób nie zostało określonych (oraz bezwyznaniowi), 279 osób nie podało przynależności konfesyjnej^[10]. W stosunku do pierwszego spisu liczba ludności polskiej była mniejsza o 10,8 tysięcy (164 163 osób) i stanowiła 14,5% a nie 24,3%, co sugerował pierwszy spis^[11].

Wojewodowie polescy w II Rzeczypospolitej

Walery Roman 14 marca 1921 – 3 maja 1922
Stanisław Downarowicz 18 maja 1922 – 2 października 1924
Kazimierz Młodzianowski 4 października 1924 – 5 maja 1926
Jan Krahelski 14 lipca 1926 – 8 września 1932 (p.o. to 23 grudnia 1926)
Wacław Kostek-Biernacki 8 września 1932 – 2 września 1939
Jerzy Albin de Tramecourt (p.o. za Kostek-Biernacki) 17 lutego 1937 – 7 września 1937

Miasta i miasteczka

Synteza

W latach międzywojennych istniały trzy rodzaje jednostek osadniczych o charakterze topograficznie miejskim miasto, miasteczko i osada miejska. Na terenie woj. poleskiego występowały dwie formy (miasta i miasteczka).

Określenie miasto miało w latach międzywojennych trojakie znaczenie. Mogło odnosić się wyłącznie do charakteru prawnego miejscowości (a więc typu jednostki administracyjnej), co nie znaczyło automatycznie że "miasto administracyjne" faktycznie posiadało prawa miejskie. Podstawą zaliczenia danej miejscowości do grupy miast było tzw. kryterium administracyjne, jako najwięcej odpowiadające rozwojowi stosunków i życia. Mimo że większość miast prawnych prawa miejskie posiadała, wiele z nich miało zaledwie prawa miasteczka a niektóre miasta (Nisko, Borysław, Tustanowice) były wręcz wsiami^[12].

Odwrotnie wiele miasteczek, a nawet miast – a więc faktycznie posiadających prawa miasteczka bądź prawa miejskie – były wsiami w gminach wiejskich^[12]. Jednostki te w ogólnych publikacjach nie są zaliczane do miast (a więc nie wpływają na liczbę miast województwa), co jednak lekceważy fakt posiadania praw miasteczka/praw miejskich (poniższa tabela je uwzględnia z zachowaną dystynkcją).

Wreszcie, niektóre miejscowości posiadały w nazwie wyraz Miasto – pisany wielką literą – mimo braku praw miejskich (np. Pruchnik Miasto, Waręż Miasto, Tartaków Miasto). Wyraz ten stanowił integralną część nazwy miejscowości (choć nie przesądzał bynajmniej jej charakteru topograficznego) aby odróżnić ją od innej (topograficznie wiejskiej) miejscowości o identycznej nazwie w tej samej okolicy (np. Pruchnik-Wieś, Waręż-Wieś, Tartaków-Wieś)^[12].

Za II Rzeczypospolitej w poczet miast (gmin miejskich) zaliczano różne grupy miejscowości zależnie od obszaru dawnego zaboru, w których się znajdowały. W województwach wschodnich byłego zaboru rosyjskiego (m.in. w woj. poleskim) po odzyskaniu niepodległości panowało zamieszanie co do charakteru prawnego miejscowości posiadających prawa miejskie/miasteczka. Sprawa ta została częściowo uregulowana różnymi rozporządzeniami^[13]^[14]^[15]^[16], lecz przepisy były tylko częściowo wykonywane^[17]. Ostatecznie w woj. poleskim za miasta uznano wszystkie miejscowości posiadające w 1924 roku prawa miejskie bądź te miejscowości o prawach miasteczka, które liczyły ponad 2.000 mieszkańców. Jednakże Główny Urząd Statystyczny (na którego danych poniższa tabela jest utworzona) oparł wykaz nie na stanie faktycznym, lecz na obowiązujących przepisach prawno-administracyjnych (przez to są w nim niewielkie rozbieżności, np. Rokitno). Stąd:

Za miasta (gminy miejskie) uznano wszelkie miejscowości, które za czasów rosyjskich posiadały ustrój miejski, o ile liczą (w 1924 roku) więcej niż 4000 mieszkańców
Za miasteczka (gminy miejskie) uznano wszelkie miejscowości o charakterze miasteczkowym z liczbą mieszkańców (w 1924 roku) od 2000^[18] do 4000 mieszkańców
Za miasta/miasteczka (gminy miejskie) uznano także wszelkie inne miejscowości, na które ustawa miejska (względnie tymczasowa ustawa miejska) została rozciągnięta indywidualnymi rozporządzeniami Komisarza Generalnego Ziem Wschodnich^[9]

W poniższej tabeli umieszczono wszystkie miasta i miasteczka województwa poleskiego obu typów (stan na 1924 rok) z podziałem na charakter prawny (rodzaj jednostki administracyjnej) i przywileje (prawa miejskie/miasteczka). W późniejszych latach część najmniejszych miast status miejski utraciła; w wykazie oznaczono (►) miasta, które w 1937 roku były już wsiami^[19].

Wykaz

Stan ludności: na 30 czerwca 1921 roku (niezależnie od statusu jednostki w 1921 roku)
Główne źródło: Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VIII - Województwo Poleskie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1924
Źródła uzupełniające: Dzienniki Ustaw, przedstawione w przypisach
► = status miejski utracony przed 1937 rokiem

Herb	Miejscowość	Charakter prawny	Przywileje	Powiat	Liczba mieszk.
	Antopol	Miasto ►	Miasteczko	kobryński	2206
	Bereza Kartuska^[20]	Miasto	Miasteczko	prużański	3526
Plik:Berezhnycr s.png	Bereźnica	Miasto ►	Miasteczko	sarneński^[6]	2434
	Błudeń	Wieś	Miasteczko	prużański	257
	Brześć nad Bugiem	Miasto	Miasto	brzeski	29460
	Chomsk	Wieś	Miasteczko	drohiczyński	1678
	Dawidgródek	Miasto	Miasto	łuniniecki^[5]	9851
	Dąbrowica	Miasto	Miasteczko	sarneński^[6]	2694
	Domaczów	Wieś	Miasteczko	brzeski	1504
	Drohiczyn	Wieś	Miasteczko	drohiczyński	1978
	Dywin	Miasto ►	Miasteczko	kobryński	2299
	Hancewicze	Wieś	Miasteczko	łuniniecki	1015
	Horodec	Wieś	Miasteczko	kobryński	688
	Horodno	Miasto^[21] ►	Miasteczko	łuniniecki^[5]	2597
	Janów	Miasto ►	Miasteczko	drohiczyński	3068
	Kamieniec Litewski	Miasto	Miasteczko	brzeski	2348
	Kamień Koszyrski	Wieś	Miasteczko	koszyrski	1265
	Kobryń	Miasto	Miasto	kobryński	8208
	Kossów	Miasto	Miasteczko^[22]	kossowski	2433
	Kożangródek	Miasto ►	Miasteczko	łuniniecki	2706
	Lenin^[23]	Wieś	Miasteczko	łuniniecki	1520
	Linowo	Wieś	Miasteczko	prużański	145
	Lubieszów	Wieś	Miasteczko	piński	339
	Łachwa	Miasto ►	Miasteczko	łuniniecki	3420
	Łohiszyn	Miasto^[24] ►	Miasteczko	piński	1984
	Łuniniec	Miasto	Miasto	łuniniecki	8267
	Malecz	Wieś	Miasteczko	prużański	430
	Małoryta	Wieś	Miasteczko	brzeski	1791
	Motol	Miasto ►	Miasto^[25]	drohiczyński	4390
	Pińsk	Miasto	Miasto	piński	23468
	Pohost Zahorodny	Wieś	Miasteczko	łuniniecki^[26]	748
	Pohost Zarzeczny	Wieś	Miasteczko	piński	720
	Prużana	Miasto	Miasto	prużański	6332
	Rafałówka	Wieś	Miasteczko	sarneński^[6]	1315
	Raśna	Wieś	Miasteczko	brzeski	275
	Rokitno	Miasto^[27]	Miasteczko^[28]	sarneński^[6]	1491
	Różana	Miasto	Miasto	kossowski	3622
	Sarny	Miasto	Miasto	sarneński^[6]	5931
	Serniki	Miasto ►	Miasteczko	piński	2837
	Sielec	Wieś	Miasteczko	prużański	997
	Stolin	Miasto	Miasto	łuniniecki^[5]	4763
	Szereszów	Miasto^[29] ►	Miasteczko	prużański	3310
	Telechany	Wieś	Miasteczko	kossowski	895
	Tomaszgród	Wieś	Miasteczko	sarneński^[6]	803
	Wielka Hłusza	Wieś	Miasteczko	koszyrski	334
	Wierzchowice	Wieś	Miasteczko	brzeski	223
	Włodawka	Wieś	Miasteczko	brzeski	292
	Włodzimierzec	Miasto ►	Miasteczko	sarneński^[6]	2935
	Wołczyn	Wieś	Miasteczko	brzeski	190
	Wysock	Miasto ►	Miasteczko	sarneński^[5]	2978
	Wysokie Litewskie	Miasto	Miasteczko	brzeski	2100
	Żabinka	Wieś	Miasteczko	kobryński	610

↑ Tymczasową siedzibą województwa (do czasu przysposobienia gmachu dla urzędu wojewódzkiego) był Brześć Litewski (M.P. z 1921 r. nr 55, poz. 97)
↑ M.P. z 1923 r. nr 65, poz. 70
↑ Mały Rocznik Statystyczny 1938 Warszawa 1938 Wyd. GUS, s. 28, wyniki spisu powszechnego 1931. Tabela:Analfabetyzm wśród ludności w wieku 10 lat i więcej.
↑ Mały Rocznik Statystyczny 1938 Warszawa 1938 Wyd. GUS, s. 22, wyniki spisu powszechnego 1931. Tabela: Ludność według języka ojczystego 1931.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e od 1 stycznia 1923 w nowo utworzonym powiecie stolińskim – Dz.U. z 1922 r. nr 116, poz. 1051
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ 16 grudnia 1930 roku powiat sarneński wyłączono z woj. poleskiego i przyłączono do województwa wołyńskiego – Dz.U. z 1930 r. nr 82, poz. 649
↑ Dz.U. z 1929 r. nr 35, poz. 318
↑ Dz.U. z 1931 r. nr 111, poz. 867
↑ ^a ^b Według publikacji: Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VIII - Województwo Poleskie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1924
↑ Drugi Powszechny Spis Ludności z Dn. 9.XII 1931 r. Mieszkania i Gospodarstwa Domowe. Ludność. Stosunki /Zawodowe. Województwo Poleskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1931, s. 25.
↑ A. Krysiński: Ludność polska a mniejszości w Polsce w świetle spisów ludności 1921 i 1931. Warszawa: 1933, s. 27.
↑ ^a ^b ^c Według publikacji: Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom XIII - Województwo Lwowskie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1924
↑ Dziennik Urzędowy Zarządu Cywilnego Ziem Wschodnich z dnia 27 czerwca 1919, Nr. 7, poz. 460
↑ Dziennik Urzędowy Zarządu Cywilnego Ziem Wschodnich z dnia 14 sierpnia 1919, Nr. 12, poz. 99
↑ Dziennik Urzędowy Zarządu Cywilnego Ziem Wschodnich z dnia 16 sierpnia 1919, Nr. 13, poz. 112
↑ Dziennik Urzędowy Zarządu Cywilnego Ziem Wschodnich z dnia 7 listopada 1919, Nr. 32, poz. 345
↑ Dane z 1924 roku
↑ Dokładnie 1984 w przypadku Łohiszyna
↑ M.P. z 1937 r. nr 69, poz. 104
↑ Publikacja źródłowa podaje błędnie Bereza Kartuzka, w sprostowaniach poprawiono na Bereza Kartuska
↑ Początkowo była to gmina miejska, lecz miejscowość utraciła prawa miejskie z dniem 1 kwietnia 1927 roku, wchodząc w skład gminy Radczysk (Dz.U. z 1927 r. nr 38, poz. 338), a po jej zniesieniu z dniem 18 kwietnia 1928 roku Horodno weszło w skład gminy Stolin (Dz.U. z 1928 r. nr 46, poz. 452)
↑ Publikacja źródłowa podaje błędnie prawa miejskie, w sprostowaniach poprawiono na przywileje miasteczka
↑ 31 maja 1939 roku przemianowany na Sosnkowicze – Dz.U. z 1939 r. nr 123, poz. 292
↑ Status miejski zniesiony 1 kwietnia 1934 – Dz.U. z 1934 r. nr 7, poz. 149
↑ Publikacja źródłowa podaje błędnie przywileje miasteczka, w sprostowaniach poprawiono na prawa miejskie
↑ Od 1 stycznia 1923 w powiecie pińskim – Dz.U. z 1922 r. nr 116, poz. 1051
↑ Publikacja źródłowa podaje następujący przypis: Ustrój miejski miasteczka Rokitno winien być skasowany stosownie do art. 1 Rozporządzenia z dn. 16 sierpnia 1919 r. (Dz.U.Z.C.Z.W. Nr. 13 poz. 112). Wykazano w dziale miast, gdyż włączenie do gminy jeszcze nie nastąpiło. Ustroju miejskiego jednak nie skasowano, a Rokitno wybiło się nawet z grupy miasteczek i awansowało do rangi miast pod względem przywilejów z dniem 15 kwietnia 1927 (Dz.U. z 1927 r. nr 36, poz. 320)
↑ Prawa miejskie Rokitno otrzymało 15 kwietnia 1927 (Dz.U. z 1927 r. nr 36, poz. 320)
↑ Status miejski zniesiony 1 kwietnia 1934 – Dz.U. z 1934 r. nr 26, poz. 202

Zobacz też

Szablon:Podział II RP

[1] Tymczasową siedzibą województwa (do czasu przysposobienia gmachu dla urzędu wojewódzkiego) był Brześć Litewski (M.P. z 1921 r. nr 55, poz. 97)

[2] M.P. z 1923 r. nr 65, poz. 70

[3] Mały Rocznik Statystyczny 1938 Warszawa 1938 Wyd. GUS, s. 28, wyniki spisu powszechnego 1931. Tabela:Analfabetyzm wśród ludności w wieku 10 lat i więcej.

[4] Mały Rocznik Statystyczny 1938 Warszawa 1938 Wyd. GUS, s. 22, wyniki spisu powszechnego 1931. Tabela: Ludność według języka ojczystego 1931.

[stoliński-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e od 1 stycznia 1923 w nowo utworzonym powiecie stolińskim – Dz.U. z 1922 r. nr 116, poz. 1051

[sarny-6] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ 16 grudnia 1930 roku powiat sarneński wyłączono z woj. poleskiego i przyłączono do województwa wołyńskiego – Dz.U. z 1930 r. nr 82, poz. 649

[7] Dz.U. z 1929 r. nr 35, poz. 318

[8] Dz.U. z 1931 r. nr 111, poz. 867

[skorowidzpoleski-9] Według publikacji: Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VIII - Województwo Poleskie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1924

[10] Drugi Powszechny Spis Ludności z Dn. 9.XII 1931 r. Mieszkania i Gospodarstwa Domowe. Ludność. Stosunki /Zawodowe. Województwo Poleskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1931, s. 25.

[11] A. Krysiński: Ludność polska a mniejszości w Polsce w świetle spisów ludności 1921 i 1931. Warszawa: 1933, s. 27.

[skorowidzlwowski-12] Według publikacji: Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom XIII - Województwo Lwowskie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1924

[13] Dziennik Urzędowy Zarządu Cywilnego Ziem Wschodnich z dnia 27 czerwca 1919, Nr. 7, poz. 460

[14] Dziennik Urzędowy Zarządu Cywilnego Ziem Wschodnich z dnia 14 sierpnia 1919, Nr. 12, poz. 99

[15] Dziennik Urzędowy Zarządu Cywilnego Ziem Wschodnich z dnia 16 sierpnia 1919, Nr. 13, poz. 112

[16] Dziennik Urzędowy Zarządu Cywilnego Ziem Wschodnich z dnia 7 listopada 1919, Nr. 32, poz. 345

[17] Dane z 1924 roku

[18] Dokładnie 1984 w przypadku Łohiszyna

[19] M.P. z 1937 r. nr 69, poz. 104

[20] Publikacja źródłowa podaje błędnie Bereza Kartuzka, w sprostowaniach poprawiono na Bereza Kartuska

[21] Początkowo była to gmina miejska, lecz miejscowość utraciła prawa miejskie z dniem 1 kwietnia 1927 roku, wchodząc w skład gminy Radczysk (Dz.U. z 1927 r. nr 38, poz. 338), a po jej zniesieniu z dniem 18 kwietnia 1928 roku Horodno weszło w skład gminy Stolin (Dz.U. z 1928 r. nr 46, poz. 452)

[22] Publikacja źródłowa podaje błędnie prawa miejskie, w sprostowaniach poprawiono na przywileje miasteczka

[23] 31 maja 1939 roku przemianowany na Sosnkowicze – Dz.U. z 1939 r. nr 123, poz. 292

[24] Status miejski zniesiony 1 kwietnia 1934 – Dz.U. z 1934 r. nr 7, poz. 149

[25] Publikacja źródłowa podaje błędnie przywileje miasteczka, w sprostowaniach poprawiono na prawa miejskie

[piński-26] Od 1 stycznia 1923 w powiecie pińskim – Dz.U. z 1922 r. nr 116, poz. 1051

[rokitno-27] Publikacja źródłowa podaje następujący przypis: Ustrój miejski miasteczka Rokitno winien być skasowany stosownie do art. 1 Rozporządzenia z dn. 16 sierpnia 1919 r. (Dz.U.Z.C.Z.W. Nr. 13 poz. 112). Wykazano w dziale miast, gdyż włączenie do gminy jeszcze nie nastąpiło. Ustroju miejskiego jednak nie skasowano, a Rokitno wybiło się nawet z grupy miasteczek i awansowało do rangi miast pod względem przywilejów z dniem 15 kwietnia 1927 (Dz.U. z 1927 r. nr 36, poz. 320)

[28] Prawa miejskie Rokitno otrzymało 15 kwietnia 1927 (Dz.U. z 1927 r. nr 36, poz. 320)

[29] Status miejski zniesiony 1 kwietnia 1934 – Dz.U. z 1934 r. nr 26, poz. 202

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]

@@ Linia 31: / Linia 31: @@
 [[Plik:Polska II RP gestosc zaludnienia.jpg|thumb|Polska, [[gęstość zaludnienia]], [[1931]]]]
 [[Plik:Brest3.JPG|thumb|Urząd Wojewódzki Poleski w Brześciu nad Bugiem – widok współczesny]]
+[[Plik:Brest building 6.jpg|thumb|Budynek kolonii urzędniczej w Brześciu]]
+[[Plik:Brest building 28.jpg|thumb|Brześć - Willa funkcjonalistyczna z czasów II RP]]
+[[Plik:Брест, ул. Ленина, 9 1.JPG|thumb|Bank Polski w Brześciu z czasów II RP]]
+[[Plik:Radio Baranavihy.JPG|thumb|Buynek Polskie Radia w Baranowiczach z 1938 r.]]
 '''Województwo poleskie''' – [[województwo]] [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]] utworzone 19 lutego 1921 z siedzibą w [[Pińsk]]u<ref>Tymczasową siedzibą województwa (do czasu przysposobienia gmachu dla urzędu wojewódzkiego) był [[Brześć|Brześć Litewski]] ({{Monitor Polski|rok=1921|numer=55|pozycja=97}})</ref>. Po pożarze miasta w sierpniu 1921 stolicę przeniesiono do [[Brześć|Brześcia Litewskiego]], przemianowanego 20 marca 1923 na ''Brześć nad Bugiem''<ref>{{Monitor Polski|rok=1923|numer=65|pozycja=70}}</ref>. W 1921 województwo składało się z [[Podział administracyjny II RP|10 powiatów]], [[Miasta II Rzeczypospolitej|17 miast]] i [[:Kategoria:Dawne gminy w województwie poleskim|113 gmin]] i zajmowało powierzchnię 42.280 km². Województwo istniało do 1939.