Thomas-Philippe Wallard d’Hénin-Liétard
Kardynał prezbiter | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
12 listopada 1679 |
Data i miejsce śmierci |
5 stycznia 1759 |
Arcybiskup Mechelen | |
Okres sprawowania |
1715–1759 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Diakonat |
20 listopada 1701 |
Prezbiterat |
15 października 1702 |
Sakra biskupia |
19 stycznia 1716 |
Kreacja kardynalska |
29 listopada 1719 |
Kościół tytularny |
Data konsekracji |
19 stycznia 1716 | ||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||||||||||||||||
Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||||||
|
Thomas-Philippe Wallard d’Hénin-Liétard (ur. 12 listopada 1679 w Brukseli, zm. 5 stycznia 1759 w Mechelen) – niderlandzki kardynał.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 12 listopada 1679 roku w Brukseli jako syn Philippe’a Louisa d’Hénin-Liétard d’Alsace’a i Anne Louise Vermychen[1]. Początkowo studiował filozofię, a następnie udał się do Rzymu, gdzie kontynuował nauki na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim i uzyskał doktoraty z filozofii i teologii[1]. 20 listopada 1701 roku przyjął święcenia diakonatu, a 15 października 1702 roku – prezbiteratu[2]. Następnie został szambelanem Klemensa XI i wikariuszem generalnym Gandawy, podczas nieobecności biskupa[1]. 16 grudnia 1715 roku został wybrany arcybiskupem Mechelen, a 19 stycznia następnego roku przyjął sakrę[2]. 29 listopada 1719 roku, na prośbę cesarza rzymskiego i króla hiszpańskiego, został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny San Cesareo in Palatio[1]. Od 1752 roku pełnił rolę protoprezbitera[1]. Zmarł 5 stycznia 1759 roku w Mechelen[1], jako ostatni kardynał z nominacji Klemensa XI.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Thomas-Philippe Wallard d’Hénin-Liétard. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2018-11-13]. (ang.).
- ↑ a b Thomas-Philippe Wallard d’Hénin-Liétard. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2018-11-13]. (ang.).