Vultee XP-54 Swoose Goose

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Vultee XP 54 Swoose Goose
Ilustracja
Vultee XP 54 Swoose Goose
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Vultee Aircraft

Typ

samolot myśliwski

Konstrukcja

dolnopłat o konstrukcji metalowej

Załoga

1

Historia
Data oblotu

15 stycznia 1943

Liczba egz.

2

Dane techniczne
Napęd

1 silnik tłokowy Pratt & Whitney X-1800 lub Lycoming XH-2470-1

Moc

1715 kW (Lycoming XH-2470-1)

Wymiary
Rozpiętość

16,41 m

Długość

16,69 m

Wysokość

4,42 m

Powierzchnia nośna

42,4 m²

Masa
Własna

6923 kg

Użyteczna

8270 kg

Startowa

8771 kg (maksymalna)

Osiągi
Prędkość maks.

613 km/h

Prędkość wznoszenia

11,7 m/s

Pułap

11 300 m

Zasięg

805 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 działka kal. 37 mm T-12/T-13 i 2 karabiny kal. 12,7 mm M2 Browning

Vultee XP 54 Swoose Goose – prototyp samolotu myśliwskiego zaprojektowanego i zbudowanego w zakładach Vultee Aircraft w odpowiedzi na konkurs United States Army Air Corp Request for Data R-40C. Projekt Vultee pokonał propozycje Curtissa XP-55 i Northropa XP-56. Po zakończeniu badań aerodynamicznych, w styczniu 1941 podpisano kontrakt na pierwszy prototyp nowego samolotu, drugi prototyp został zamówiony w marcu 1942.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Geneza[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Request for Data R-40C.

Samolot powstał na rozpisany w 1939 przez USAAC konkurs Request for Data R-40C na nowoczesny samolot myśliwski o wymaganej prędkość maksymalnej przynajmniej 425 mil na godzinę (683 km/h), a pożądanej przynajmniej 525 mil na godzinę (845 km/h). W odpowiedzi na RfD powstały takie samoloty jak Bell XP-52, Vultee XP-54 Swoose Goose, Curtiss-Wright XP-55 Ascender i Northrop XP-56 Black Bullet.

Projekt[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu budowy pierwszego egzemplarza XP-54, USAAC zmieniło przeznaczenie samolotu – z myśliwca przeznaczonego do walk na małych wysokościach i samolotu szturmowego (close support), na myśliwiec przechwytujący, przeznaczony do działań na dużym pułapie. Wymusiło to szereg zmian konstrukcyjnych, przede wszystkim silnik wyposażono dodatkowo w turbosprężarkę, powiększono także opancerzenie samolotu, przez co jego masa własna wzrosła z 5200 kg do 8200 kg.

Próby[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy lot XP54 odbył się 15 stycznia 1943, a uzyskane w nim wyniki wskazywały na to, że praktyczne osiągi samolotu były znacznie niższe niż teoretycznie wyliczone. W tym samym czasie firma Lycoming zaprzestała produkcji silnika XH-2470 i pomimo, że można go było zastąpić sprawdzonym silnikiem Allison 3420 bez znacznych zmian konstrukcyjnych, zdecydowano nie rozpoczynać seryjnej konstrukcji nowego samolotu.

Dwa wyprodukowane prototypy były jeszcze używane przez pewien czas w szeregu eksperymentalnych programów.

Opis konstrukcji[edytuj | edytuj kod]

XP-54 był jednosilnikowym dolnopłatem o konstrukcji metalowej. Samolot napędzany był początkowo silnikiem Pratt & Whitney X-1800, a następnie Lycoming XH-2470) znajdującym się za kabiną pilota i napędzającym śmigło pchające samolot. Samolot miał podwójny ogon. Fotel pilota służył także jako winda, którą pilot wjeżdżał do kabiny – winda/fotel była opuszczana z samolotu elektrycznie, pilot siadał w niej i podnosił ją do poziomu kabiny.

Samolot został uzbrojony w dwa karabiny maszynowe 12,7 mm i dwa działka 37 mm umieszczone w nosie, który miał bardzo oryginalną konstrukcję. Część nosa samolotu mogła się poruszać w osi pionowej (-6° do +3°) i pilot mógł zmieniać punkt celowania działek i trajektorie lotu pocisku, nie zmieniając wysokości lotu czy kąta natarcia samolotu.