Przejdź do zawartości

Sugammadeks: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
następna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
nowy artykuł
(Brak różnic)

Wersja z 19:54, 20 sty 2010

{{{nazwa}}}
[[Plik:{{{1. grafika}}}|120x240px|{{{opis 1. grafiki}}}|alt=]] [[Plik:{{{2. grafika}}}|120x240px|{{{opis 2. grafiki}}}|alt=]]
{{{opis 1. grafiki}}} {{{opis 2. grafiki}}}
[[Plik:{{{3. grafika}}}|180x240px|{{{opis 3. grafiki}}}|alt=]]
{{{opis 3. grafiki}}}
Identyfikacja
Numer CAS

{{{numer CAS}}}Brak numeru CAS

PubChem

6918584

DrugBank

06206

Multimedia w Wikimedia Commons

Sugammadeks (łac. sugammadex) - organiczny związek chemiczny, półsyntetyczna pochodna γ-cyklodekstryny[2][3][4], będąca pierwszym lekiem z nowej grupy SRBA (ang. selective relaxant binding agent)[5]. Stosowany jest w celu odwrócania blokady przewodnictwa nerwowo-mięśniowego wywołanego przez niedepolaryzujące leki zwiotczające o budowie steroidowej[6].

Historia

Budowa chemiczna cyklodekstryn jest bardzo charakterystyczna - zawierają one hydrofobowy pierścień i hydrofilowe "obrzeże" (ze względu na obecność polarnych grup hydroksylowych)[7]. Interakcje hydrofobowe między cząsteczką leku a molekułą cyklodekstryny powodują powstawanie rozpuszczalnego w wodzie kompleksu typu gość-gospodarz[5][8][9]. Z tego względu są używane od ponad 100 lat[10] jako nośniki dla wielu leków, np. propofolu[11][12], midazolamu[13], bupiwakainy[14] czy sufentanylu[15].

Sugammadeks został wynaleziony przez badaczy z firmy Organon, jako wynik prac nad substancją, która zwiększyłaby rozpuszczalność rokuronium w wodzie[16]. W ten sposób badacze chcieli wyeliminować konieczność stosowania kwaśnego pH w roztworze tego leku. Do dalszych badań wybrano γ-cyklodekstrynę, lecz okazało się, że jej hydrofobowy pierścień jest za płytki, by można było umieścić w nim cząsteczkę rokuronium[17]. Postanowiono więc zmodyfikować molekułę γ-cyklodekstryny, dodając 8 łańcuchów bocznych zakończonych ujemnie naładowanymi grupami karboksylowymi, które wytworzyłyby wiązanie jonowe z dodatnio naładowanym azotem w cząsteczce rokuronium[3][16]. Dodatkowo, zwiększałyby one rozpuszczalność zmodyfikowanej chemicznie cyklodekstryny[16], której nadano nazwę kodową Org 25969[4], a następnie - sugammadeks. Badania krystalograficzne promieniami rentgenowskimi dowiodły, że molekuły rokuronium i sugammadeksu pasują do siebie niemalże idealnie[18]. Co więcej, okazało się, że kompleks typu gość-gospodarz tych dwóch cząsteczek ma stałą asocjacji (Ka) równą 1,8·107 M-1[18], podczas gdy kompleksy innych leków i cyklodekstryn osiągały wartości Ka od 1·101 do 2·104 M-1[19]. To odkrycie zmieniło przeznaczenie sugammadeksu - z nośnika leku w osobną substancję o zastosowaniu leczniczym. Pojawiły się jednak obawy, że sugammadeks może tworzyć równie trwałe kompleksy z innymi lekami steroidowymi podawanymi standardowo pacjentom podczas znieczulenia ogólnego. Okazało się jednak, że sugammadeks wykazuje 120-700 razy mniejsze powinowactwo do tychże leków w porównaniu z rokuronium[16]. Wczesne badania kliniczne I fazy wykazały, że sugammadeks nie wpływa na działanie takich leków, jak[16][20]:

Angielska nazwa sugammadex wzięła się ze złożenia dwóch słów: su- - od sugar (cukier), -gammadex - od gamma-cyclodextrin (γ-cyklodekstryna)[21].

Mechanizm działania

Enkapsulacja rokuronium przez sugammadeks[16].

Proces wiązania rokuronium przez sugammadeks można podzielić na dwa etapy. Pierwszy polega na bezpośredniej enkapsulacji leku zwiotczającego przez sugammadeks. Ten proces zależny jest w dużej mierze od dawki i obejmuje te cząsteczki rokuronium, które znajdują się w postaci niezwiązanej z receptorem nikotynowym, zarówno w tkankach, jak i w osoczu[22]. Dzięki badaniu mikrokrystalograficznemu wykazano, że część steroidowa cząsteczki rokuronium umieszczona jest w pierścieniu hydrofobowym, natomiast dodatnio naładowany azot otoczony jest ujemnie naładowanymi grupami karboksylowymi[23][23]. Wytworzone wiązanie jonowe,wodorowe oraz siły van der Waalsa[3] uniemożliwiają cząsteczce rokuronium wydostanie się, a co za tym idzie - wiązanie z receptorem. Spadek stężenia rokuronium w osoczu powoduje powstawanie różnicy stężeń między tkankami a krwią. Rokuronium związane z receptorem nikotynowym ulega oddysocjowaniu, a następnie jest szybko wychwytywane przez sugammadeks[5][24][23][25][26].

Sugammadeks wiąże leki zwiotczające w stosunku 1:1, przy czym największe powinowactwo wykazuje wobec rokuronium, nieco mniejsze wobec wekuronium, najmniejsze zaś wobec pankuronium[4][2][3].

Badania kliniczne

Badaczom skutecznie udawało się odwracać blokadę nerwowo-mięśniową u świnek morskich, wywołaną rokuronium i wekuronium, przy użyciu sugammadeksu w dawce 1 mg/kg mc. w mniej niż minutę[27]. U rezusów, którym podano rokuronium w dawce 500 μg/kg, dawka 2,5 mg/kg sugammadeksu całkowicie znosiła blokadę[6].

W jednym z początkowych badaniach klinicznych I fazy brało udział 29 zdrowych ochotników płci męskiej. Byli oni najpierw znieczulani ogólnie, a następnie podawano im rokuronium w standardowej dawce. W celu zniesienia blokady nerwowo-mięśniowej, stosowano sugammadeks w dace 0,1-8,0 mg/kg mc. lub placebo. Dawka maksymalna leku odwracała zwiotczenie w ciągu jednej minuty w porównaniu z 52 minutami w przypadku placebo[23]. W dwóch innych badaniach na 87 pacjentach w wieku 18-87 lat, badano skuteczność sugammadeksu w znoszeniu blokady wywołanej dużymi dawkami rokuronium (1,0-1,2 mg/kg mc.). Pacjentom podawano sugammadeks w dawce 2-16 mg/kg w ciągu 3 i 15 minut od chwili wystąpienia blokady nerwowo-mięśniowej, a następnie mierzono czas potrzebny do odwrócenia zwiotczenia, który wyniósł mniej niż 3 minuty, niezależnie od momentu podania sugammadeksu i dawki rokuronium[28]. W innych badaniach wykazano też, że sugammadeks jest równie skuteczny w przmypadku długotrwałego zwiotczenia (≥90 minut)[29]. Przeprowadzono również badania nad skutecznością sugammadeksu w znoszeniu blokady wywołanej przez wekuronium i pankuronium, które wykazały, że dla uzyskania podobnego efektu konieczne jest zwiększenie dawki[30][31]. W przypadku pankuronium zaobserwowano również znacznie mniejszą korelację między skutecznością a zastosowaną dawką sugammadeksu[16].

Badania kliniczne III fazy skupiły się nad badaniem skuteczności sugammadeksu w porównaniu z lekami standardowo stosowanymi w celu zniesienia blokady nerwowo-mięśniowej. W jednym z nich, 100 pacjentom zwiotczonym wekuronium podawano sugammadeks (2,0 mg/kg mc.) lub neostygminę (50 μg/kg mc.), osiągając czas do ustąpienia bloku mięśniowo-nerwowego odpowiednio 2,1 i 18,9 minut. W innym badaniu, zwiotczenie wywołane rokuronium znoszono sugammadeksem w dawce 4,0 mg/kg, edrofonium+atropiną lub neostygminą+glikopirolanem. Czas do momentu ustąpienia blokady wyniósł odpowiednio (w minutach): 1,78, 5,51 i 17,4[32]. Porównywano również szybkość odwracania blokady przez sugammadeks i neostygminę. Jednej grupie (34 pacjentów) podano rokuronium w dawce 0,6 mg/kg, drugiej (39 pacjentów) - cisatrakurium w dawce 0,15 mg/kg. Następnie, zaaplikowano: w pierwszej grupie sugammadeks (2,0 mg/kg), w drugiej - neostygminę (50 μg/kg). Czas w minutach do zniesienia blokady wyniósł odpowiednio 1,51 i 2,85[33].

Badaniami klinicznymi III fazy objęto również pacjentów starszych, dzieci i niemowlęta[34] oraz osoby z niewydolnością nerek[35] oraz z chorobami układu krążenia[36] i płuc[16]. Nie wykazano, by stosowanie sugammadeksu w tych grupach pacjentów wiązało się z niebezpieczeństwem wystąpienia dodatkowych działań ubocznych czy z zaostrzeniem przebiegu istniejących chorób[37]. Odnotowano co prawda, pojedyncze przypadki wydłużenia odstępu QT, nie stwierdzono jednak bezpośredniego i jednoznacznego związku z zastosowaniem sugammadeksu[38][16].

Synteza chemiczna

Synteza sugammadeksu rozpoczyna się od halogenowania gamma-cyklodekstryny jodem lub bromem w obecności soli sodowej alkoholu metylowego i trifenylofosfiny, w środowisku DMF. W wyniku tej reakcji powstaje halogenowa pochodna gamma-cyklodekstryny, którą następnie poddaje się reakcji podstawiania. Może ona przebiegać dwojako:

Produktem końcowym opisanych reakcji jest sugammadeks[39].

Schemat syntezy sugammadeksu.

Farmakokinetyka

Sugammadeks nie wiąże się z białkami osocza, nie podlega również metabolizmowi. Większość podanego leku (90%) jest wydalana przez nerki w ciągu 24 godzin. Okres półtrwania sugammadeksu wynosi 1,8 godziny, a objętość dystrybucji - 11-14 litrów. Podejrzewa się, że farmakokinetyka leków, zarówno wolnego, jak i związanego z lekiem zwiotczającym, jest taka sama.

Wskazania

Odwrócenie blokady nerwowo-mięśniowej wywołanej rokuronium lub wekuronium[16][4][18]. Mimo iż badania wskazują na skuteczność sugammadeksu w znoszeniu zwiotczenia spowodowanego pankuronium, lek w tych przypadkach nie powinien być stosowany jako leczenie standardowe (ze względu na brak szerszych badań w tym zakresie)[40].

Przeciwwskazania

  • nadwrażliwość na substancję czynną, cyklodekstryny lub jakikolwiek inny składnik preparatu

Ostrzeżenia specjalne

  1. Sugammadeks nie jest skuteczny w znoszeniu blokady wywołanej przez niesteroidowe leki zwiotczające[16].
  2. Jeden ml gotowego do wstrzyknięcia sugammadeksu zawiera 9,7 mg sodu[40]. Należy wziąć to pod uwagę w przypadku podawania więcej niż 2,4 ml roztworu pacjentom będącym na diecie z kontrolowaną zawartością sodu.
  3. Przy podawaniu sugammadeksu lekarze powinni być przygotowani na wystąpienie reakcji alergicznej.
  4. U osób ze spowolnionym przepływem krwi czas potrzebny do odwrócenia blokady nerwowo-mięśniowej może być dłuższy.
  5. Gdy w okresie okołooperacyjnym stosowane są leki mogące zwiększać blokadę przewodnictwa nerwowo-mięśniowego, należy zwrócić szczególną uwagę na możliwość ponownego pojawienia się zwiotczenia, nawet po wcześniejszym podaniu sugammadeksu. Ponowny blok może również pojawić się wtedy, gdy zastosuje się dawki sugammadeksu mniejsze od zalecanych[41].
  6. Po podaniu sugammadeksu należy odczekać co najmniej 24 godziny przed kolejnym podaniem steroidowych leków zwiotczających. Jeżeli blokada nerwowo-mięśniowa jest konieczna przed upływem tego czasu, zaleca się zastosowanie niesteroidowego leku zwiotczającego.
  7. W trakcie odwracania blokady konieczne jest stosowanie u pacjentów sztucznej wentylacji.
  8. Roztworu sugammadeksu nie należy mieszać z innymi lekami[42], ze względu na możliwość wystąpienia niezgodności. Niezgodności fizyczne zaobserwowano dla werapamilu, ondansetronu i ranitydyny[40].

Interakcje

Toremifen, flukloksacylina i kwas fusydowy, szczególnie w dużych dawkach, mogą wypierać rokuronium/wekuronium z połączeń z sugammadeksem, czego wynikiem może być wydłużenie czasu potrzebnego do zniesienia blokady. Nie zaleca się podawania tych leków w okresie przedoperacyjnym[43].
Sugammadeks zmniejsza ekspozycję na progesteron o 34%. Kobietom stosującym pigułki antykoncepcyjne zawierające progesteron zaleca się stosowanie niehormonalnych środków antykoncepcyjnych przez 7 dni od momentu podania sugammadeksu[43][40].

Działania niepożądane

Najczęściej występującym objawem ubocznym stosowania sugammadeksu są zaburzenia smaku (posmak gorzki lub metaliczny). Rzadziej notuje się osłabienie znieczulenia ogólnego (w tym niepożądaną świadomość w trakcie podawania anestetyków) oraz skórne reakcje alergiczne (zaczerwienienie, wysypka)[44].

Dawkowanie[40]

W rutynowym zniesieniu blokady u dorosłych zalecana dawka sugammadeksu wynosi 2,0 lub 4,0 mg/kg mc., w zależności od tego, jak silne jest zwiotczenie, natomiast natychmiastowe odwrócenie blokady wywołanej przez rokuronium wymaga podania 16 mg/kg mc. leku. W sytuacji wystąpienia ponownego bloku nerwowo-mięśniowego zaleca się podanie kolejnej dawki sugammadeksu w takiej wysokości, w jakiej była ona podawana wcześniej (czyli 2,0 lub 4,0 mg/kg mc.).
W przypadku dzieci i młodzieży, rutynowe zniesienie blokady wymaga dawki 2,0 mg/kg mc. Nie zaleca się stosowania sugammadeksu w celu natychmiastowego odwrócenia blokady w tej grupie wiekowej.

Preparaty

  • Bridion - Organon - fiolki 2/5 ml zawierające 200/500 mg soli sodowej sugammadeksu, a także substancje pomocnicze do uzyskania odpowiedniego pH: kwas solny 3,7% i wodorotlenek sodu. pH gotowego roztworu wynosi od 7 do 8, osmolalność - 300-500 mOsm/kg[40].
  1. ↑ Nazwa związku wygenerowana przez program MarvinSketch.
  2. ↑ a b A. Bom, M. Bradley, K. Cameron, JK. Clark i inni. A novel concept of reversing neuromuscular block: chemical encapsulation of rocuronium bromide by a cyclodextrin-based synthetic host.. „Angew Chem Int Ed Engl”. 41 (2), s. 266-70, Jan 2002. PMID: 12491405. 
  3. ↑ a b c d JM. Adam, DJ. Bennett, A. Bom, JK. Clark i inni. Cyclodextrin-derived host molecules as reversal agents for the neuromuscular blocker rocuronium bromide: synthesis and structure-activity relationships.. „J Med Chem”. 45 (9), s. 1806-16, Apr 2002. PMID: 11960492. 
  4. ↑ a b c d GJ. Tarver, SJ. Grove, K. Buchanan, A. Bom i inni. 2-O-substituted cyclodextrins as reversal agents for the neuromuscular blocker rocuronium bromide.. „Bioorg Med Chem”. 10 (6), s. 1819-27, Jun 2002. PMID: 11937340. 
  5. ↑ a b c M. Naguib. Sugammadex: another milestone in clinical neuromuscular pharmacology.. „Anesth Analg”. 104 (3), s. 575-81, Mar 2007. DOI: 10.1213/01.ane.0000244594.63318.fc. PMID: 17312211. 
  6. ↑ a b HD. de Boer, J. van Egmond, F. van de Pol, A. Bom i inni. Sugammadex, a new reversal agent for neuromuscular block induced by rocuronium in the anaesthetized Rhesus monkey.. „Br J Anaesth”. 96 (4), s. 473-9, Apr 2006. DOI: 10.1093/bja/ael013. PMID: 16464982. 
  7. ↑ M. Welliver. New drug sugammadex: a selective relaxant binding agent.. „AANA J”. 74 (5), s. 357-63, Oct 2006. PMID: 17048555. 
  8. ↑ DO. Thompson. Cyclodextrins--enabling excipients: their present and future use in pharmaceuticals.. „Crit Rev Ther Drug Carrier Syst”. 14 (1), s. 1-104, 1997. PMID: 9043816. 
  9. ↑ ME. Davis, ME. Brewster. Cyclodextrin-based pharmaceutics: past, present and future.. „Nat Rev Drug Discov”. 3 (12), s. 1023-35, Dec 2004. DOI: 10.1038/nrd1576. PMID: 15573101. 
  10. ↑ Jozsef Szejtli. Past, present, and future of cyclodextrin research.. „Pure Appl Chem”, s. 1825-45, 2004. 
  11. ↑ TD. Egan, SE. Kern, KB. Johnson, NL. Pace. The pharmacokinetics and pharmacodynamics of propofol in a modified cyclodextrin formulation (Captisol) versus propofol in a lipid formulation (Diprivan): an electroencephalographic and hemodynamic study in a porcine model.. „Anesth Analg”. 97 (1), s. 72-9, table of contents, Jul 2003. PMID: 12818946. 
  12. ↑ MT. Baker, M. Naguib. Propofol: the challenges of formulation.. „Anesthesiology”. 103 (4), s. 860-76, Oct 2005. PMID: 16192780. 
  13. ↑ H. Gudmundsdottir, JF. Sigurjonsdottir, M. Masson, O. Fjalldal i inni. Intranasal administration of midazolam in a cyclodextrin based formulation: bioavailability and clinical evaluation in humans.. „Pharmazie”. 56 (12), s. 963-6, Dec 2001. PMID: 11802661. 
  14. ↑ JP. Estebe, C. Ecoffey, G. Dollo, P. Le Corre i inni. Bupivacaine pharmacokinetics and motor blockade following epidural administration of the bupivacaine-sulphobutylether 7-beta-cyclodextrin complex in sheep.. „Eur J Anaesthesiol”. 19 (4), s. 308-10, Apr 2002. PMID: 12074425. 
  15. ↑ TF. Meert, J. Mesens, P. Verheyen, H. Noorduin. Hydroxypropyl-beta-cyclodextrin can modulate the activity of spinally administered sufentanil.. „Eur J Anaesthesiol”. 9 (5), s. 399-409, Sep 1992. PMID: 1396627. 
  16. ↑ a b c d e f g h i j k M. Welliver, J. McDonough, N. Kalynych, R. Redfern. Discovery, development, and clinical application of sugammadex sodium, a selective relaxant binding agent.. „Drug Des Devel Ther”. 2, s. 49-59, 2009. PMID: 19920893. 
  17. ↑ A. Bom, M. Bradley, K. Cameron, JK. Clark i inni. A novel concept of reversing neuromuscular block: chemical encapsulation of rocuronium bromide by a cyclodextrin-based synthetic host.. „Angew Chem Int Ed Engl”. 41 (2), s. 266-70, Jan 2002. PMID: 12491405. 
  18. ↑ a b c A. Bom, M. Bradley, K. Cameron, JK. Clark i inni. A novel concept of reversing neuromuscular block: chemical encapsulation of rocuronium bromide by a cyclodextrin-based synthetic host.. „Angew Chem Int Ed Engl”. 41 (2), s. 266-70, Jan 2002. PMID: 12491405. 
  19. ↑ R. Challa, A. Ahuja, J. Ali, RK. Khar. Cyclodextrins in drug delivery: an updated review.. „AAPS PharmSciTech”. 6 (2), s. E329-57, 2005. DOI: 10.1208/pt060243. PMID: 16353992. 
  20. ↑ BF. Vanacker, KM. Vermeyen, MM. Struys, H. Rietbergen i inni. Reversal of rocuronium-induced neuromuscular block with the novel drug sugammadex is equally effective under maintenance anesthesia with propofol or sevoflurane.. „Anesth Analg”. 104 (3), s. 563-8, Mar 2007. DOI: 10.1213/01.ane.0000231829.29177.8e. PMID: 17312209. 
  21. ↑ AM. Fields, N. Vadivelu. Sugammadex: a novel neuromuscular blocker binding agent.. „Curr Opin Anaesthesiol”. 20 (4), s. 307-10, Aug 2007. DOI: 10.1097/ACO.0b013e32814b1612. PMID: 17620836. 
  22. ↑ >O. Epemolu, A. Bom, F. Hope, R. Mason. Reversal of neuromuscular blockade and simultaneous increase in plasma rocuronium concentration after the intravenous infusion of the novel reversal agent Org 25969.. „Anesthesiology”. 99 (3), s. 632-7; discussion 6A, Sep 2003. PMID: 12960547. 
  23. ↑ a b c d F. Gijsenbergh, S. Ramael, N. Houwing, T. van Iersel. First human exposure of Org 25969, a novel agent to reverse the action of rocuronium bromide.. „Anesthesiology”. 103 (4), s. 695-703, Oct 2005. PMID: 16192761. 
  24. ↑ HD. de Boer, JJ. Driessen, MA. Marcus, H. Kerkkamp i inni. Reversal of rocuronium-induced (1.2 mg/kg) profound neuromuscular block by sugammadex: a multicenter, dose-finding and safety study.. „Anesthesiology”. 107 (2), s. 239-44, Aug 2007. DOI: 10.1097/01.anes.0000270722.95764.37. PMID: 17667567. 
  25. ↑ IF. Sorgenfrei, K. Norrild, PB. Larsen, J. Stensballe i inni. Reversal of rocuronium-induced neuromuscular block by the selective relaxant binding agent sugammadex: a dose-finding and safety study.. „Anesthesiology”. 104 (4), s. 667-74, Apr 2006. PMID: 16571960. 
  26. ↑ HJ. Sparr, KM. Vermeyen, AM. Beaufort, H. Rietbergen i inni. Early reversal of profound rocuronium-induced neuromuscular blockade by sugammadex in a randomized multicenter study: efficacy, safety, and pharmacokinetics.. „Anesthesiology”. 106 (5), s. 935-43, May 2007. DOI: 10.1097/01.anes.0000265152.78943.74. PMID: 17457124. 
  27. ↑ O. Epemolu, I. Mayer, F. Hope, P. Scullion i inni. Liquid chromatography/mass spectrometric bioanalysis of a modified gamma-cyclodextrin (Org 25969) and Rocuronium bromide (Org 9426) in guinea pig plasma and urine: its application to determine the plasma pharmacokinetics of Org 25969.. „Rapid Commun Mass Spectrom”. 16 (20), s. 1946-52, 2002. DOI: 10.1002/rcm.812. PMID: 12362386. 
  28. ↑ FK. Pühringer, C. Rex, AW. Sielenkämper, C. Claudius i inni. Reversal of profound, high-dose rocuronium-induced neuromuscular blockade by sugammadex at two different time points: an international, multicenter, randomized, dose-finding, safety assessor-blinded, phase II trial.. „Anesthesiology”. 109 (2), s. 188-97, Aug 2008. DOI: 10.1097/ALN.0b013e31817f5bc7. PMID: 18648227. 
  29. ↑ HD. de Boer, JJ. Driessen, MA. Marcus, H. Kerkkamp i inni. Reversal of rocuronium-induced (1.2 mg/kg) profound neuromuscular block by sugammadex: a multicenter, dose-finding and safety study.. „Anesthesiology”. 107 (2), s. 239-44, Aug 2007. DOI: 10.1097/01.anes.0000270722.95764.37. PMID: 17667567. 
  30. ↑ K. Suy, K. Morias, G. Cammu, P. Hans i inni. Effective reversal of moderate rocuronium- or vecuronium-induced neuromuscular block with sugammadex, a selective relaxant binding agent.. „Anesthesiology”. 106 (2), s. 283-8, Feb 2007. PMID: 17264722. 
  31. ↑ P. Duvaldestin, K. Kuizenga, V. Saldien, C. Claudius i inni. A randomized, dose-response study of sugammadex given for the reversal of deep rocuronium- or vecuronium-induced neuromuscular blockade under sevoflurane anesthesia.. „Anesth Analg”. 110 (1), s. 74-82, Jan 2010. DOI: 10.1213/ANE.0b013e3181c3be3c. PMID: 19933538. 
  32. ↑ O. Sacan, PF. White, B. Tufanogullari, K. Klein. Sugammadex reversal of rocuronium-induced neuromuscular blockade: a comparison with neostigmine-glycopyrrolate and edrophonium-atropine.. „Anesth Analg”. 104 (3), s. 569-74, Mar 2007. DOI: 10.1213/01.ane.0000248224.42707.48. PMID: 17312210. 
  33. ↑ EA. Flockton, P. Mastronardi, JM. Hunter, C. Gomar i inni. Reversal of rocuronium-induced neuromuscular block with sugammadex is faster than reversal of cisatracurium-induced block with neostigmine.. „Br J Anaesth”. 100 (5), s. 622-30, May 2008. DOI: 10.1093/bja/aen037. PMID: 18385265. 
  34. ↑ B. Plaud, O. Meretoja, R. Hofmockel, J. Raft i inni. Reversal of rocuronium-induced neuromuscular blockade with sugammadex in pediatric and adult surgical patients.. „Anesthesiology”. 110 (2), s. 284-94, Feb 2009. DOI: 10.1097/ALN.0b013e318194caaa. PMID: 19194156. 
  35. ↑ LM. Staals, MM. Snoeck, JJ. Driessen, HW. van Hamersvelt i inni. Reduced clearance of rocuronium and sugammadex in patients with severe to end-stage renal failure: a pharmacokinetic study.. „Br J Anaesth”. 104 (1), s. 31-9, Jan 2010. DOI: 10.1093/bja/aep340. PMID: 20007792. 
  36. ↑ V. Dahl, PE. Pendeville, MW. Hollmann, T. Heier i inni. Safety and efficacy of sugammadex for the reversal of rocuronium-induced neuromuscular blockade in cardiac patients undergoing noncardiac surgery.. „Eur J Anaesthesiol”. 26 (10), s. 874-84, Oct 2009. DOI: 10.1097/EJA.0b013e32832c605b. PMID: 19455040. 
  37. ↑ A. Bom, F. Hope, S. Rutherford, K. Thomson. Preclinical pharmacology of sugammadex.. „J Crit Care”. 24 (1), s. 29-35, Mar 2009. DOI: 10.1016/j.jcrc.2008.10.010. PMID: 19272536. 
  38. ↑ A. Srivastava, JM. Hunter. Reversal of neuromuscular block.. „Br J Anaesth”. 103 (1), s. 115-29, Jul 2009. DOI: 10.1093/bja/aep093. PMID: 19468024. 
  39. ↑ Deuterium-enriched sugammadex (patent US 2009/0069412). [dostęp 20 stycznia 2010]. (ang.).
  40. ↑ a b c d e f Charakterystyka Produktu Leczniczego Bridion. [dostęp 19 stycznia 2010]. (pol.).
  41. ↑ DJ. Eleveld, K. Kuizenga, JH. Proost, JM. Wierda. A temporary decrease in twitch response during reversal of rocuronium-induced muscle relaxation with a small dose of sugammadex.. „Anesth Analg”. 104 (3), s. 582-4, Mar 2007. DOI: 10.1213/01.ane.0000250617.79166.7f. PMID: 17312212. 
  42. ↑ Za wyjątkiem roztworów: chlorku sodu, glukozy, Ringera i mleczanu Ringera.
  43. ↑ a b RK. Mirakhur. Sugammadex in clinical practice.. „Anaesthesia”. 64 Suppl 1, s. 45-54, Mar 2009. DOI: 10.1111/j.1365-2044.2008.05870.x. PMID: 19222431. 
  44. ↑ G. Cammu, PJ. De Kam, I. Demeyer, M. Decoopman i inni. Safety and tolerability of single intravenous doses of sugammadex administered simultaneously with rocuronium or vecuronium in healthy volunteers.. „Br J Anaesth”. 100 (3), s. 373-9, Mar 2008. DOI: 10.1093/bja/aem402. PMID: 18238834. 

Bibliografia

Szablon:Bibliografia start

  1. Charakterystyka Produktu Leczniczego Bridion. [dostęp 19 stycznia 2010]. (pol.).

Szablon:Bibliografia stop Szablon:Hmed

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sugammadeks&oldid=20029559”