Aleksander Burski

Aleksander Burski

Data i miejsce urodzenia	14 listopada 1904 Łódź
Data śmierci	12 czerwca 1991
Przewodniczący Komitetu Pracy i Płac
Okres	od 14 czerwca 1960 do 22 grudnia 1968
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Następca	Michał Krukowski
Odznaczenia

Grób Burskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Aleksander Burski (ur. 14 listopada 1904 w Łodzi, zm. 12 czerwca 1991) – polski tkacz, związkowiec i polityk komunistyczny. Poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL II i III kadencji, w latach 1960–1968 przewodniczący Komitetu Pracy i Płac. Budowniczy Polski Ludowej.

Życiorys

Syn Juliana i Teofili, zdobył wykształcenie średnie. Pracował w przemyśle włókienniczym. W 1923 został członkiem Związku Włókniarzy w Łodzi, następnie był członkiem Towarzystwa Uniwersytetów Robotniczych. Za działalność komunistyczną więziony w latach 1925, 1930 i 1938, w tym osadzony w obozie w Berezie Kartuskiej. Do Komunistycznej Partii Polski należał od 1927. Współpracował z Polską Partią Socjalistyczną, tworząc w Łodzi komitety dzielnicowe. W 1930 kandydował bez powodzenia do Sejmu z listy z listy Lewicy Związkowej, jako delegat robotników Fabryki Przygórskich. Działał w ruchu zawodowym na Górnym Śląsku i w Warszawie. Po wybuchu II wojny światowej uwolniony z więzienia w Łęczycy. Wyjechał do Białegostoku, gdzie pracował w zawodzie. Od 1941 w Warszawie, w 1942 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej i Gwardii Ludowej. W 1944 został wysłany do Okręgu Częstochowsko-Radomszczańskiego Armii Ludowej, gdzie działał do stycznia 1945.

W 1945 przewodniczący Zarządu Głównego Związku Zawodowego Pracowników Przemysłu Włókienniczego, należał do Komisji Centralnej Związków Zawodowych w od 1945 do 1949, której był zastępcą skarbnika i pełniącym obowiązki przewodniczącego. Wiceprzewodniczący Centralnej Rady Związków Zawodowych w okresie 1949–1952. Wszedł do Komitetu Wykonawczego Światowej Federacji Związków Zawodowych. W latach 1952–1954 dyrektor Bielawskich Zakładów Przemysłu Bawełnianego w Bielawie, następnie do 1958 dyrektor Zarządu Produkcji Włókienniczej, Odzieżowej i Skórzanej w Centralnym Związku Spółdzielczości Pracy, a od 1958 do 1960 wiceprezes Najwyższej Izby Kontroli.

Delegat na I i II Zjazd PPR (1945, 1948) i Kongres Zjednoczeniowy z terenu Łodzi w 1948, od kongresu członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1945 kierownik wydziału przemysłowego Komitetu Wojewódzkiego PPR w Łodzi, był jego członkiem, jak również Komitetu Łódzkiego PZPR i jego egzekutywy. Od 1945 członek Komitetu Centralnego PPR, a od 1948 do 1952 KC PZPR. Pełnił mandat poselski do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL II i III kadencji, w KRN był przewodniczącym Komisji Pracy i Opieki Społecznej. Od 14 czerwca 1960 do 22 grudnia 1968 był przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac w rządach Józefa Cyrankiewicza. Od 1970 prezes Rady Naczelnej Polskiego Komitetu Pomocy Społecznej. Działał także społecznie w ZBoWiD, był przewodniczącym Głównej Komisji Rewizyjnej tej organizacji.

Był żonaty z Natalią z domu Fronczak (1908–1994), mieli dzieci. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera HIII-4-16).

Odznaczenia

• Order Budowniczych Polski Ludowej (1980)
• Order Krzyża Grunwaldu III klasy (1946)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1946)
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)
• Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966)
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1967)
• Złota odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1964)
• Pamiątkowy Medal z okazji 40. rocznicy powstania Krajowej Rady Narodowej (1983)
• Medal „Bojownikom przeciwko faszyzmowi 1933–1945” (Niemiecka Republika Demokratyczna, 1962)
• Medal jubileuszowy „Czterdziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR, 1985)

Bibliografia

• Informacje w BIP IPN
• Tadeusz Mołdawa: Ludzie władzy 1944–1991, PWN Warszawa 1991, s. 483, ISBN 83-01-10386-8
• Profil na stronie Biblioteki Sejmowej