Bartolomeo Uliari
| Kardynał prezbiter | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
ok. 1320 |
| Data i miejsce śmierci | |
| Biskup Ankony | |
| Okres sprawowania |
1381-1385 |
| Arcybiskup Florencji | |
| Okres sprawowania |
1385-1389 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Sakra biskupia |
1381 |
| Kreacja kardynalska |
18 grudnia 1389 |
| Kościół tytularny | |
Bartolomeo Uliari OFM, także Oleario, dall'Olio (ur. ok. 1320 w Padwie, zm. 16 kwietnia 1396 w Gaecie) − włoski franciszkanin, filozof, teolog, nuncjusz, arcybiskup Florencji, kardynał.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Bartolomeo Uliari pochodził z Padwy. Należał do zakonu franciszkańskiego[1]. W 1381 został ordynariuszem Ankony. Po wyborze arcybiskupa Angelo Acciaiuoliego na kardynała, papież Urban VI niespodziewanie wybrał go arcybiskupem Florencji 9 grudnia 1385, chociaż kandydatami byli związani z tą siedzibą biskupią duchowni: Francesco Zabarella, Luigi Marsili czy Onofrio Visdomini. Uliari był ignorowany przez duchowieństwo swojej diecezji. Faktycznie władzę kościelną sprawował nadal kard. Acciaiuoli. Papież Bonifacy IX, nie chcąc zaogniać delikatnej sytuacji w mieście, mianował Uliariego kardynałem i wysłał jako nuncjusza do Królestwa Neapolu. Uliari został kardynałem prezbiterem z tytułem kardynalskim S. Pudenziana. W tym czasie w Neapolu przebywał antypapież Klemens VII. Jako legat Uliari zaangażowany był w rozwiązanie konfliktu między Władysławem I Andegaweńskim i Ludwikiem II. Kardynał Uliari zmarł 16 kwietnia 1396 w Gaecie. Został pochowany w tamtejszym klasztorze franciszkanów[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ A. Campana: Lettera del cardinale padovano (Bartolomeo Uliari) a Coluccio Salutati. W: Charles Henderson jr.: Classical, Mediaeval and Renaissance. Studies in honor of Berthold Louis Ullman. Rzym: Edizioni di Storia e Letteratura, 1964, s. 238. (wł.).
- ↑ Salvador Miranda: The Cardinals of the Holy Roman Church. Biographical Dictionary. www2.fiu.edu. [dostęp 2014-12-16]. (ang.).
