Długołęka (gmina)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Gmina Długołęka)
Długołęka
gmina wiejska
Ilustracja
Urząd gminy w Długołęce
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

wrocławski

TERC

2023022

Siedziba

Długołęka

Wójt

Wojciech Błoński

Powierzchnia

212,84 km²

Populacja (31.12.2019)
• liczba ludności


33 838[1][2]

• gęstość

139 os./km²

Nr kierunkowy

71

Tablice rejestracyjne

DWR

Adres urzędu:
ul. Robotnicza 12
55-095 Długołęka
Szczegółowy podział administracyjny
Plan gminy Długołęka
Liczba sołectw

41

Liczba miejscowości

41

Położenie na mapie powiatu
Położenie na mapie powiatu
51°10′42,82″N 17°11′26,83″E/51,178561 17,190786
Strona internetowa
Biuletyn Informacji Publicznej

Długołękagmina wiejska w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, należąca do zespołu wrocławskiego.

Siedziba gminy to Długołęka.

W latach 1975–1998 gmina położona była w województwie wrocławskim.

Gmina Długołęka jest najludniejszą gminą wiejską w Polsce[3].

Według danych z 30 czerwca 2020 roku gminę zamieszkiwało 34 471 osób[4].

Geografia[edytuj | edytuj kod]

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Gmina Długołęka położona jest w północno-wschodniej części województwa dolnośląskiego. Leży na szlaku komunikacyjnym PragaWrocławWarszawa, w bezpośrednim sąsiedztwie Wrocławia. Wraz z ośmioma innymi podwrocławskimi gminami tworzy powiat wrocławski. Bezpośrednio Gmina Długołęka graniczy z: gm. Wisznia Mała (od zach.), gm. Trzebnica (od pn.-zach.), gm. Zawonia (od pn.), gm. Dobroszyce (pn.-wsch.), gm. Oleśnica (od. wsch.) oraz gm. Czernica (od pd.) oraz miastem Wrocław (pod-zach).

Rzeźba terenu[edytuj | edytuj kod]

Pradolina Wrocławska na mapie Polski

Południową część gminy zajmuje Pradolina Wrocławska, która została wyżłobiona w epoce lodowcowej, przez płynące na zachód wody lądolodu skandynawskiego. Lądolód zatrzymał się na granicy dzisiejszego Wału Trzebnickiego. Występują tu głównie mady oraz piaski rzeczne. Pradolina ta znajduje się między Równiną Wrocławską a Równiną Oleśnicką, która stanowi środkową część gminy. Ma ona charakter wysoczyzny morenowej a poprzecinana jest licznymi rzekami spływającymi ze wzgórz. Lądolód pozostawił tu morenę denną, czyli piaski, żwiry, gliny. Jest również mnóstwo głazów narzutowych o średnicy od kilku do kilkudziesięciu centymetrów.

Wzgórza Trzebnickie na mapie Polski

Północny obszar gminy leży na południowych zboczach Wzgórz Trzebnickich. Pokryte są osadami lessowymi i wyżłobionymi w nich wąwozami. W niektórych miejscach można spotkać gliny. Obszar gminy jest w większości równinny, a jedynie na północy zróżnicowany. Wysokość jest zawarta w przedziale 120–150 m n.p.m. Najniższy punkt gminy wynosi 118 m n.p.m. i znajduje się w pobliżu Wilczyc a najwyższy na północ od Krakowian to wzgórze o wysokości 233,8 m n.p.m. Na rzeźbę gminy największy wpływ miało zlodowacenie środkowopolskie. Dzięki niemu ukształtowały się rysy współczesnej rzeźby.

Klimat[edytuj | edytuj kod]

Gmina leży w strefie klimatu umiarkowanego o przewadze wpływów morskich. Równoleżnikowy kierunek Pradoliny Wrocławskiej ułatwia przemieszczanie się z zachodu na wschód atlantyckich mas powietrza. Klimat na tym terenie charakteryzuje się dużą przejściowością oraz różnorodnością pogody we wszystkich porach roku. Obszar należy do regionu klimatycznego śląsko-wielkopolskiego: stosunkowo małe roczne amplitudy powietrza, wiosna wczesna, lato długie, zima łagodna i krótka, z mało trwałą pokrywą śnieżną. Roczna amplituda niewiele przekracza 20 °C. Opady wynoszą ok. 500–600 mm. Przeważają wiatry zachodnie i północno-zachodnie. Okres wegetacyjny należy do najdłuższych w kraju, bo trwa ok. 245 dni.

Wody powierzchniowe[edytuj | edytuj kod]

Obszar gminy jest położony w dorzeczu Odry. Największą rzeką jest Widawa, która stanowi południową granicę gminy. Ważną rolę stanowi rzeka Oleśniczka oraz Dobra (Widawka). Obie rzeki są prawymi dopływami Widawy. Mniejsze znaczenie ma potok Topór (lewy dopływ Dobrej), który bierze swój początek w pobliżu wsi Jenkowice. Występuje tu duża liczba potoków i cieków płynących stale lub okresowo. Na obszarze gminy jest ok. 228 ha wód stojących w tym ok. 200 ha stawów hodowlanych. Głównie w Bielawie, Borowej, Rakowie, Szczodrem, Domaszczynie, Pruszowicach. Pozostałe zbiorniki wodne to zbiorniki przeciwpożarowe.

Gleby[edytuj | edytuj kod]

Na obszarze gminy przeważają gleby bielicowe. W północnej części, na wzgórzach występują gleby brunatne, a w dolinach cieków mady. Na małych, nizinnych obszarach występują gleby murszowe oraz czarne ziemie. Większość gleb wytworzona jest z piasków i glin. Jedynie na północy w obrębie Wzgórz Trzebnickich występują gleby pyłowe.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Okres przeddziejowy[edytuj | edytuj kod]

Najstarsze ślady osadnictwa na obszarze dzisiejszej gminy Długołęka sięgają neolitu. Prace wykopaliskowe prowadzone na terenie gminy po 1945 roku wykazały liczne ślady osadnictwa z epoki kamiennej. Prehistoryczne ślady znaleziono m.in. w Oleśniczce (rdzeń kamienny i odłupek krzemienny), w Bielawie, w Rakowie, w Kątnej, Budziwojowicach (cmentarzysko), Januszkowicach, Stępniu i Wilczycach, gdzie natrafiono na narzędzia krzemienne: toporek kamienny i toporek z serpentynitu.

W Kiełczówku znaleziono siekierkę w kształcie tulipana, która pochodzi z młodszej epoki brązu. W początkowym okresie epoki brązu dolinę środkowej Odry zamieszkiwała głównie ludność kultury unietyckiej. Ludność tą cechowało chowanie ludzi w grobach kurhanowych. Takie groby archeolodzy odkryli w Szczodrem i Oleśniczce. W końcowym okresie epoki brązu na tych terenach zaczęła się rozwijać kultura łużycka. Ludność zamieszkiwała głównie niewielkie osady, które składały się z 10-15 domów. Liczne ślady występowania tej kultury na tych terenach odkryto m.in. w Łozinie, Dobroszowie Oleśnickim, Januszkowicach, Jaksonowicach, Kątnej, Kiełczowie, Śliwicach, Bierzycach i Bielawie, gdzie prawdopodobnie była osada. W 1926 nauczyciel z Bukowiny odkrył i przebadał ślady grodziska otoczonego podwójnym wałem. Osady łużyckie znajdowały się także w Kiełczowie i Oleśniczce. W Wilczycach znaleziono ślady cmentarza ciałopalnego z VII wieku p.n.e (w kulturze łużyckiej był zwyczaj palenia ciał zmarłych). W Szczodrem odkryto groby skrzynkowe (groby z płyt kamiennych).

Z epoki żelaza odkryto m.in. nóż żelazny w Wilczycach, typowe dla tego okresu formy ceramiczne w Jaksonowicach. W Szczodrem i Wilczycach narzędzia do ostrzenia, topór z brązu, siekierki, ozdoby druciane oraz liczne urny i kości.

Z okresu wczesnośredniowiecznego pochodzi m.in. cmentarzysko grobów szkieletowych w Dobroszowie Oleśnickim, osady w Oleśniczce, Wilczycach, Rakowie i Bierzycach, a także grodziska w Łozinie i Szczodrem.

Okres historyczny[edytuj | edytuj kod]

Okres historyczny, czyli ten, w którym wiadomości pochodzą ze źródeł pisanych, rozpoczyna się dla tych terenów w XII wieku. Pierwsze wzmianki o miejscowościach pochodzą głównie z dokumentów książąt śląskich oraz dokumentów kościelnych. W okresie podziału Śląska na dzielnice teren dzisiejszej gminy początkowo należał do księstwa wrocławskiego, a po jego podziale część wschodnia do księstwa oleśnickiego[5]. Tereny te długo zachowały ludność Polską. Wynarodowienie i zaprzestanie używania mowy polskiej nastąpiło dopiero w XIX wieku pod naciskiem władz pruskich.

Po II wojnie światowej obszary te powróciły do Polski i zaludniały się głównie przesiedleńcami z województwa kieleckiego i krakowskiego oraz repatriantami z dzisiejszej Ukrainy. W wyniku podziału administracyjnego Polski z 1975 roku, obszar gminy objął powiat oleśnicki oraz powiat trzebnicki (powierzchnia 155,2 km², 26 miejscowości). Od 1977 roku powierzchnia gminy wynosi 210,7 km², ponieważ do gminy Długołęka przyłączona została gmina Łozina. W okresie powojennym na ziemiach odzyskanych szczególnie odczuwano skutki ogólnej polityki krajowej, jak i międzynarodowej, co spowodowało niepewność osadników i brak dbałości o otrzymane mienie. Dopiero w latach 60. sytuacja ustabilizowała się (pierwsze remonty). Proces ten szybko postępował także w latach 70. W dalszych latach i obecnie rozwija się budownictwo domów jednorodzinnych, zakładów usługowych i przemysłowych.

We wrześniu 2010 roku został otwarty nowy budynek urzędu gminy, który kosztował 12 milionów złotych, posiada 85 stanowisk dla urzędników, salę konferencyjną, parking[6].

Statystyki[edytuj | edytuj kod]

Ludność[edytuj | edytuj kod]

  • Wykres liczby ludności gminy w latach 1990–2009[7][8]:

Wzrost liczby mieszkańców w ostatnich latach jest spowodowany głównie migracją ludności z miasta (głównie Wrocławia)[9]. Zjawisko „ucieczki” mieszkańców miast na obszary wiejskie nazywa się suburbanizacją.

Dane z 30 czerwca 2007[10]:

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
Jednostka osób % osób % osób %
Populacja 21 383 100 10 694 50,02 10 689 49,98
Gęstość zaludnienia
[mieszk./km²]
100,7 50,34 50,32
  • Piramida wieku mieszkańców gminy Długołęka w 2014 roku[11].

Powierzchnia upraw[edytuj | edytuj kod]

Według danych z roku 2002[12] gmina Długołęka ma obszar 212,41 km², w tym:

  • użytki rolne: 71%
  • użytki leśne: 17%

Gmina stanowi 19,03% powierzchni powiatu.

Transport[edytuj | edytuj kod]

Transport drogowy[edytuj | edytuj kod]

Przez gminę przebiega droga ekspresowa:

oraz dwie drogi wojewódzkie:

Planowane/w budowie

Sieć kolejowa[edytuj | edytuj kod]

Na terenie gminy znajdują się dwie stacje kolejowe:

Pociągi Kolei Dolnośląskich

Pociągi na trasie Wrocław Psie Pole – Trzebnica zatrzymują się w miejscowościach:

Polityka[edytuj | edytuj kod]

Frekwencja gminy w wyborach[edytuj | edytuj kod]

Współpraca zagraniczna[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość/gmina Kraj Data podpisania umowy
 Locorotondo  Włochy 1997
 Sarny  Ukraina 2004
 Velen  Niemcy 2003
 Fossano  Włochy 2009

Honorowi obywatele[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze honorowe obywatelstwa w gminie zostały nadane 13 grudnia 2008 podczas jubileuszu 35-lecia istnienia gminy. Do grona honorowych obywateli Gminy Długołęka należy m.in. reżyser Jan Jakub Kolski. 27 stycznia 2012 w ramach szczególnego uznania i wyróżnienia za wybitne osiągnięcia oraz zasługi na rzecz gminy honorowym obywatelem został Rafał Dutkiewicz (prezydent Wrocławia) i Jan Bliszczuk (projektant mostu Rędzińskiego).

Piśmiennictwo[edytuj | edytuj kod]

  1. Zbigniew Fras: Dzieje Gminy Długołęka. Profil. ISBN 83-900102-7-5.
  2. Ewa Niwrak-Wojcik, Edyta Podyma – „Monografia Geograficzna Długołęki” [1]
  3. Uwarunkowania rozwoju turystyki w powiecie wrocławskim [2]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. GUS, Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2019 roku [online], stat.gov.pl [dostęp 2020-08-29] (pol.).
  2. Gmina Długołęka w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-11-05], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. GUS / POWIERZCHNIA I LUDNOŚĆ W PRZEKROJU TERYTORIALNYM W 2017 R.
  4. GUS, TABL. 11. LUDNOŚĆ WEDŁUG WOJEWÓDZTW, POWIATÓW, GMIN ORAZ PŁCI W WOJEWÓDZTWIE DOLNOŚLĄSKIM W 2020 R., 30 czerwca 2020.
  5. W. Fabisiak, J. Tyszkiewicz, P. Wiszewski, R. Żerelik, Dzieje Powiatu Wrocławskiego, Wrocław-Sobótka 2002, s. 51–81.
  6. Magdalena Kozioł, Jerzy Wójcik: Długołęka: Zobacz, jak wygląda magistrat za 12 milionów. 2010-09-10. [dostęp 2010-09-12].
  7. Lata 1995-2006: GUS, Bank Danych Regionalnych, rok 2007.
  8. Lucyna Nowak, Joanna Stańczyk, Agnieszka Znajewska: Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 30 VI 2007 r.). Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2006. ISSN 1734-6118. (pol.).
  9. Patryk W. Młynek: Wrocławianie uciekają na wieś. [dostęp 2008-03-24].
  10. Baza Demograficzna – Tablice predefiniowane – Wyniki badań bieżących; Stan i struktura ludności; Ludność według płci i miast. GUS. [dostęp 2010-09-14]. (pol.).
  11. Gmina Długołęka w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-03-14], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  12. Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset. regioset.pl. [dostęp 2010-09-14]. (pol.).
  13. Oficjalne wyniki wyborów samorządowych w gminie Długołęka [online], Portal Długołęka, 21 października 2018 [dostęp 2020-06-24] (pol.).
  14. Oficjalne wyniki wyborów wójta gminy Długołęka [DRUGA TURA] [online], Portal Długołęka, 4 listopada 2018 [dostęp 2020-06-24] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]