I Batalion Saperów im. Tadeusza Kościuszki
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Patron | |
Dowódcy | |
Pierwszy |
ppłk Mieczysław Napiórkowski |
Ostatni |
kpt. Wacław Damrosz |
Działania zbrojne | |
wojna polsko-bolszewicka | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
1 Pułk Inżynieryjny |
I Batalion Saperów im. Tadeusza Kościuszki (I bsap) – pododdział saperów Wojska Polskiego II RP.
Historia batalionu[edytuj | edytuj kod]
11 listopada 1918 roku w Warszawie podpułkownik Jan Skoryna otrzymał rozkaz sformowania 1 pułku inżynieryjnego. Jednostka została zorganizowana w koszarach na Mokotowie.
12 listopada spośród studentów Politechniki Warszawskiej została utworzona 1 kompania pod dowództwem porucznika Stefana Grzegorza Ruegera. 8 czerwca 1919 roku 1 kompania pod dowództwem porucznika Emila Strumińskiego wyruszyła na front litewsko-białoruski, gdzie weszła w skład 1 Dywizji Piechoty Legionów, generała podporucznika Edwarda Śmigły-Rydza[1]. W składzie 1 DP Leg. wzięła udział w bitwie pod Dyneburgiem. W dniach 22-28 maja 1920 roku 1 kompania została przetransportowana z Łotwy do Kijowa i wzięła udział w wyprawie kijowskiej. W czerwcu 1920 roku w Korosteniu w składzie 1 DP Leg. został zorganizowany I batalion saperów. Dowódcą batalionu został porucznik Emil Strumiński, a dowództwo 1 kompanii objął porucznik Mieczysław Szleszyński[2]. W sierpniu 1920 roku kompania wzięła udział w Bitwie Warszawskiej, a we wrześniu w bitwie nad Niemnem. 24 października 1920 roku batalion przybył do Grodna.
Żołnierze batalionu[edytuj | edytuj kod]
Dowódcy batalionu:
- ppłk Mieczysław Napiórkowski
- kpt Wiktor Zygmunt Truss
- por. Gołoński
- kpt. Wacław Damrosz
Oficerowie:
- por. Stefan Grzegorz Rueger - dowódca 1 kompanii (12 XI 1918 - I 1919)
- por Emil Strumiński - dowódca 1 kompanii (I 1919 - VI 1920)
- por. Mieczysław Szleszyński - dowódca 1 kompanii (od VI 1920)
- por. Wacław Damrosz - dowódca 2 kompanii
- por. Antoni Wejtko - dowódca 3 komapnaii
- ppor. Czesław Okołow - dowódca 4 kompanii
- ppor. Borowiak
- pchor. Andrzej Roztworowski
Szeregowi:
- saper Roch Bonusiak († 1919)
- saper Janicki († 1919)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Wejtko, Zarys historii wojennej formacji polskich 1918-1920 – 3 Pułk Saperów Wileńskich, Warszawa 1932.